منطقه 414 که هیچ فردیتی برای خود ندارد، به سختی موفق می‌شود با ساختار معمایی خود، مخاطب را همراه کند. با نوشتار نقد فیلم Zone 414 همراه فیگار بمانید.
تأثیر فرهنگی بلید رانر ریدلی اسکات در قلمرو فیلم های علمی تخیلی دیستوپی غیرقابل انکار است، زیرا الهام بخش بسیاری از روایات ریشه دار در روابط انسان در برابر ماشین و A.I. است.
گفتمان در فیلم Blade Runner 2049 دنیس ویلنوو به طور کلی نیز توانست یک میراث طولانی مدت را به نمایش بگذارد و حماسه را با تصاویری خیره کننده و داستانی با محوریت هویت اصلی، فقدان و تنهایی متمرکز کند.
اولین کارگردانی اندرو برد، Zone 414، به طرز آشکاری از جهان Blade Runner برمی‌خیزد تا جایی که الهام در تقلیدی بی فکر رنگ خون می‌گیرد؛ خونی از جنس مرگ مغزی. با شخصیت هایی که فقط سایه هایی از اصل هستند. منطقه 414 که هیچ فردیتی برای خود ندارد، به سختی موفق می‌شود با تروپ های مکرر خود، که به پایان ناخواسته و قابل پیش بینی می‌رسد، مخاطب را همراه کند.
نقد فیلم Zone 414 (منطقه 414 2021)
فیلمی علیه بلید رانر
فهرست مطالبی که در ادامه نوشتار نقد فیلم Zone 414 خواهید خواند به شرح زیر است:
- ساختار روایی – دنیای دیستوپی وابسته به تکنولوژی
- تحلیل تکنیکی – سایه های نئون
- تحلیل فلسفی و روانشناختی – نسبیت گرایی اخلاقی
گای پیرس به دنبال دختر گمشده یک فرد ثروتمند در شهر بردگان اندروید می‌گردد. منطقه 414 در آینده ای نزدیک دیستوپی اتفاق می‌افتد که در آن بشریت هوش مصنوعی را کامل کرده است. “Synths” مجاز به تعامل آزادانه با مردم در یک مکان تعیین شده است. منطقه 414 یک زمین بازی است که در آن افراد ثروتمند می‌توانند هر خواسته منحرف را برآورده کنند. این فیلم قرار بوده یا قرار است بواسطه اثر سوء تکنولوژی به شکل زشتی غرایز پایه بشریت را نشان دهد.
ساختار روایی – دنیای دیستوپی وابسته به تکنولوژی
در سال 2012، گای پیرس در فیلم علمی تخیلی Lockout بازی کرد. این بازیگر نقش مردی را بازی می‌کرد که برای آزادی خود باید دختری را نجات دهد. یک نقش تکراری و طرح تکراری. پیرس در فیلم ناحیه 414 یک پلیس بازنشسته خشن است که برای یافتن دختر یک میلیاردر شرکتی که اندروید ایجاد میکند استخدام شده است.
مسئله این است که دختری در منطقه 414، جامعه ای که دارای اندرویدهایی است که با انسان ها در هم آمیخته اند، مفقود شده است. حضور پلیس در داخل منطقه می‌تواند محبوبیت و آزادی آن را به عنوان مکانی آرام برای زیست مختل کند. پیرس باید دختر را بیابد و تا آنجا که ممکن است بی سر و صدا هم بیابد.
منطقه 414 با مروری بر یک دنیای دیستوپی وابسته به تکنولوژی آغاز می‌شود، هرچند از نظر بصری آنقدر جالب نیست که بتواند جهان سازی پیشین برهنه خود را غنی کند. به تماشاگران نگاهی اجمالی به Veidt Corporation ارائه می‌شود، که برای شرکت Tyrell، که مسئول تولید انبوه اندرویدها هستند، موضعی آشکار است.
دیوید کارمایکل (گای پیرس)، کارآگاهی با گذشته ای مبهم است که برای ما سعی در دراماتیک شدن دارد. گلوله‌ای را به سر یک زن می‌زند، و یک هسته مکانیکی را به از مغز وی به بیرون می‌آورد و نشان می‌دهد که هدف او همیشه یک ماشین بوده است.
کارمایکل با جوزف وید (جاناتان آریس)، که به نظر می‌رسد در سایه برادرش، مارلون ویدت (تراویس فیمل) هستی خود را به دیدگان ما می‌رساند، مصاحبه میکند. زیرا دومی نقش مخترعی نابغه را بازی میکند که مواد سنتتیک را به وجود آورده است. این شغل مستلزم یافتن دختر مارلون، ملیسا (هالی دامین) در منطقه 414 است، شهری محصور که در آن همه چیز زیست مصنوعی به خود گرفته است. تنها سایت قانونی که انسان و اندرویدها مجاز به بهم آمیختگی هستند. در ادامه با نوشتار نقد منطقه 414 همراه فیگار باشید.
بیشتر بخوانید:
تحلیل تکنیکی – سایه های نئون
به لطف کار فیلمبردار جیمز ماتر، صحنه ها از نورها و سایه های نئون تیره غرق شده اند تا فضای غم انگیز آدم‌های منطقه 414 را بهتر و بیشتر در ذهن مخاطبانش فرو کند. به نظر می‌رسد گای پیرس نقش اصلی را کاملا می‌شناسد و شخصیت‌پردازی خوبی را برای خودش انجام داده است. پیرس که معمولاً بازیگری قوی است، آن را مصمم بازی میکند، اما اجرا فاقد عمق و جذابیت است. در نهایت کاملاً کسل کننده می‌شود.
کارگردان بایرد گویا از طرفداران کلاسیک علمی تخیلی دهه هشتاد است اما هیچ چیزی تا این حد آزار دهنده نمی‌تواند باشد که از فضایی که به آن مسلط نیستی استفاده کنید. با این تقلید کورکورانه از آن فضاسازی ها فیلمش را عاری از هر چیز جالب و پر از تعلیق میکند.
منطقه 414 یک فیلم با فیلم‌نامه‌ای ضعیف و بدون الهام است که هیچ کاری نمی‌کند جز این که تماشاگرانش درخشش و خلاقیت بلید رانر را به یاد بیاورندو لعنت به این فیلم بفرستند. تا آنجا که ریدلی اسکات باید به علت این تقلید بد ترکیب، حکم بازداشت تیم تولید فیلم ناحیه 414 را صادر کند. با نوشتار بررسی فیلم Zone 414 با ما باشید.
بیشتر بخوانید:
- بهترین فیلم ها و سریال های ابرقهرمانی ۲۰۲۱
- بهترین فیلم های مارول و دی سی
- بهترین سریال های مارول و دی سی
- بهترین فیلم های علمی تخیلی ۲۰۲۱
- بهترین سریال های علمی تخیلی 2021
تحلیل فلسفی و روانشناختی – نسبیت گرایی اخلاقی
فیلم منطقه 414 نمی‌تواند سوالات مربوط به نسبیت گرایی اخلاقی و آنچه انسان و بشریت را کنار می‌گذارد، را جواب دهد. با پرسش‌گری هم نمی‌تواند عمیقا به ظرافت های موضوعی روایی خود بپردازد و از افزودن عناصر متمایز خود به یک روایت کاملاً وام گرفته خودداری میکند.
همه چیز در مورد بزرگترین خلقت مارلون، جین (ماتیلدا لوتز) شکل روانشناختی خود را می‌گیرد، که به دلیل اینکه در واقع احساسات انسانی را به جای تقلید در زیست خود حس میکند، تا حدودی ناهنجاری را در ساختار روایی روانشناختی فیلم ایجاد کرده است.
فضای داخلی منطقه 414 یک منظره مبهم و آشنا است – زنانی با کلاه گیس و لباس‌های رنگارنگ که از جنبش سایبرپانک الهام گرفته اند، خیابان‌های نئونی که همیشه بارانی است، و پشت بام های آپارتمانی پوشیده از شخصیت به طور متناوب با چراغ های چشمک زن دراماتیک می‌شود.
نکته جالب توجه این است که تمرکز اصلی منطقه 414 بر خشونت علیه زنان، اعم از فضاسازی‌های انسانی و مصنوعی است. جنبه ای که با بی احتیاطی و توالی های غیر ضروری حس سوءاستفاده و بی هدفی را به آدم می‌دهد.
سپس جین وجود دارد که قرار است به عنوان نقطه اتکای احساسی فیلم عمل کند. ماشینی که به اندازه کافی احساس میکند. ماشینی که برنامه های خود را زیر پا گذاشته و مانند آتش جنگل می‌درخشد. با وجود تلاش های لوتز برای زنده کردن این نقش، چیزی واقعاً غیر واقعی در حضور جین وجود دارد.
از سوی دیگر، پیرس به خوبی کارآگاه کارمایکل را تحت تعقیب عاطفی قرار می‌دهد، اگرچه بارهای گذشته او حماسه ای گویا از گناه، مرگ و نیاز به زندگی با گذشته را در پی دارد.
بیشتر بخوانید:
- بهترین فیلم ها
- بهترین سریال ها
- بهترین انیمه ها
- بهترین انیمیشن ها
- سریال های جنایی
- فیلم‌های ترسناک
- فیلم های روانشناختی
- فیلم‌های عاشقانه
- فیلم‌های اکشن
- سریال‌های عاشقانه
- سریال های ترکی
- سریال هندی
- دیزنی
- مارول
- دی سی
- نتفلیکس
- نقد فیلم و سریال
- دانلود فیلم و سریال
- سریال What if
از همراهی شما تا انتهای نوشتار نقد فیلم Zone 414 سپاس‌گزار هستیم. حتما ما را با نظرات خود در رابطه با این نوشتار آگاه کنید. شما می‌توانید به عنوان نویسنده مهمان در سایت فیگار عضو شوید و علاوه بر اشتراک نظرات خود در رابطه با مقاله‌ها، نقد‌ها و مطالب خودتان را نیز انتشار دهید. برای مطالعه فراخوان مرتبط با آن بر روی لینک نویسندگی مهمان کلیک نمایید.