شما فیلمهای این لیست را باید به اندازهای که حالتان را بهم نمیزند، تماشا کنید. با نوشتار بهترین فیلم های مریض هر آنچیزی که نیاز دارید در دسترستان قرار میگیرد.
ژانر ترسناک یکی از فرار ترین ژانرهایی است که دنیای سینما به خودش دیده است. تکاندهندهترین فیلمها آنهایی هستند که به پیشفرضی متمایل میشوند که یا غیرممکن است یا بیش از آنچه در دنیای خودمان میتوان یافت در ساختار خود پرورش میدهند.
بهویژه ژانر فرعی و خاص فیلمهای آزاردهنده – منزجر کننده یا به عبارتی مریض با صحنههای واقعگرایانهی خشونتآمیز، تدوینهای اضطرابآور، شکنجه و بیاعتنایی کامل به زیست متعارف انسانها – نوعی فضاسازی کاملاً متفاوت ارائه میکنند. فیلمهای ترسناک ( بهترین فیلم های ترسناک 2022 و بهترین فیلم های ترسناک نتفلیکس 2022 و بهترین فیلم های ترسناک کره ای ) این فهرست با زخمهای ذهنی و پتانسیل سالها کابوس همراه هستند؛ باید به شما بگوییم که افرادی وجود دارند که عاشق این نوع چیزها هستند.
بهترین فیلم های مریض
محبوب ترین ها را بشناسید
فهرست بهترین فیلم های مریض را که در نوشتار منزجر کننده ترین فیلم های سینمایی آوردهایم را میتوانید در لیست زیر در یک نگاه ببینید:
- Irréversible (2002)
- Requiem for a Dream (2000)
- Aftermath (1994)
- In a Glass Cage (1987)
- Henry: Portrait of a Serial Killer (1986)
- Audition (1999)
- Pink Flamingos (1972)
- Cannibal Holocaust (1980)
- Nekromantik (1987)
- Salò, or 120 Days of Sodom (1975)

ژانر وحشت بر اساس ساختار روایی خاص خود ساخته شده است که بدترین و تاریکترین جنبههای طبیعت انسان را منعکس میکند. یا به جای آن، شیوه جدید انقلابیطوری را برای نگاه کردن به جهان ارائه میدهد و در نتیجه مخاطبان را به وحشت میاندازد.
شاید بتوانید با توجه به تعداد فیلم های ترسناکی که یک جامعه میسازد، آن جامعه را قضاوت کنید. جوامع توتالیتر به فیلمهای ترسناک اجازه نمیدهند تا به شکل وسیعی سفرهی خود را پهن کنند، زیرا این فیلمها روایتهای بزرگ را تضعیف میکنند، گرایشهای بیش از حد انسانی نسبت به انقلاب، انحراف، سوء استفاده، و واقعیت وحشتناک نیروی همیشه حاضر خشونت و همچنین پیچیدگی محض وجود را آشکار میکنند.
اگر به دنبال این هستید که منظور ما را از ناراحتکنندهترین فیلم های ترسناک درک کنید، این فهرست را مرور کنید. برای دیدن فیلمهای تکاندهنده نیازی نیست فضای وب را شخم بزنید. برخی از ناراحت کنندهترین فیلم ها را میتوان در سرویسهای پخش مانند نتفلیکس یافت.
بیشتر بخوانید:
Irréversible (2002)

- کارگردان: گاسپار نوئه
فیلم Irréversible گاسپار نوئه کارگردان تجربی فرانسوی که به ترتیبی معکوس روایت میشود، عواقب یکی از تکاندهندهترین صحنههای تجاوز جنسی تاریخ سینما را به تصویر میکشد. این سکانس وحشیانه غیرقابل تحمل که نزدیک به 11 دقیقه طول میکشد، محور اصلی فیلم است که با اجرای عالی مونیکا بلوچی به هنر اجرایی بسیار چالشبرانگیز تبدیل شده است.
این مسئله که تجاوز جنسی به طور کامل همه چیزهای دیگر در فیلم برگشت ناپذیر را تحت الشعاع قرار نمیدهد، گواهی بر قدرت کلی ساختار روایی این فیلم است. علاوه بر دیدن سر مردی که با یک کپسول آتشنشانی از هم میپاشد، در یک نمای نزدیک شما در طول دیدن این فیلم حس متضادی را تجربه میکنید.
بیشتر بخوانید:
Requiem for a Dream (2000)

- کارگردان: دارن آرونوفسکی
Requiem for a Dream که شاید پایهایترین و در نتیجه وحشتناکترین تصویر از مواد مخدر است که تا به حال در سینما دیده شده است، یک فیلم هیجانانگیز روانشناختی است که ناامیدی مردمی را که در لابلای فضای چرکین اعتیاد گیر کردهاند نشان میدهد. دارن آرنوفسکی با تمرکز بر زندگی چهار معتاد، عمیقاً به دنیای تاریک و پیچیدهای که این افراد در آن زندگی میکنند و زندانهای خودساخته زندگی میکاود.
کاری که آرنوفسکی انجام میدهد تا این فیلم را به یک کلاسیک آزاردهنده تبدیل کند این است که او در تصویرهای فیزیکی و روانی همه این شخصیتها کاملاً قاب تزلزلناپذیری را انتخاب میکند. اقدامات پارانوئید و فاسد آنها از همان ابتدا زیر پوست شما میرود زیرا شاهد هستیم این افراد به شکل اعجابانگیزی از کنترل خارج میشوند.
بیشتر بخوانید:
Aftermath (1994)

- کارگردان: ناچو سردا
این فیلم، نمایشی بدون دیالوگ از بیاخلاقیهای بیمعنی است، هرچند از نوع تحقیرآمیز آن. در سردخانهای تاریک، مردی بینام و نشان پس از ساعتها انتظار به کالبدشکافی جسد یک زن میپردازد.
بدون هیچ حرفی، Aftermath به تصاویر خود تکیه میکند تا فضاسازی سرد را از وحشت گاه به گاه جدا و در پوست و جان شما رسوب کند. نکتهای در فیلم باغعث میشود به آن توجه کنیم این است که بعد از مرگ، آنچه اتفاق میافتد از دست ما خارج است.
بیشتر بخوانید:
In a Glass Cage (1987)

- کارگردان: آگوستی ویلارونگا
در میان تمام فیلمهای منزجرکننده این فهرست، فیلم سینمایی In a Glass Cage از کارگردانی اسپانیایی، آگوستی ویارونگا، مطمئناً یکی از زیباترین فیلمها است. از این فیلم همیشه به عنوان یک اثر سینمایی یاد میشود، در واقع کاملاً قابل ستایش است، که توسط بازیگری مثال زدنی و یک پالت بصری قابل توجه ساخته شده است.
کلاوس، یک روانشناس سابق نازی که به طور وحشیانه پسران جوان را هم از نظر جسمی و هم از نظر جنسی شکنجه میکند، پس از اقدام به خودکشی از طریق شیرجه از پشت بام، همه چیز را برای زیست متعارف خود به انتها میرساند.
پرستار جدید او یک غریبه نوجوان است که یادداشتهایش را میخواند، درگیر داستانهای سادیسم میشود و بچههای بیگناه را میرباید و تاکتیکهای قدیمی کلاوس را روی آنها اجرا میکند، در حالی که کلاوس مجبور میشود به طرز درماندهای وی را تماشا کند.
بیشتر بخوانید:
Henry: Portrait of a Serial Killer (1986)

- کارگردان: جان مک ناتون
Henry: Portrait of a Serial Killer که بر اساس زندگی هنری لی لوکاس ساخته شده است، ( بهترین فیلم های بیوگرافی 2022 ) یک فیلم جنایی ( بهترین فیلم های جنایی و معمایی 2022 ) است که به دنبال سوء استفادههای یک قاتل دیوانه با بازی مایکل روکر ساختار روایی خودش را شکل میدهد. در طول فیلم، هنری با زندانی دیگری به نام اوتیس دوست میشود و آن دو با اندکی پشیمانی برای هر یک از جنایات خود دست به کشتارهای تصادفی میزنند.
کاری که این فیلم انجام میدهد تا خود را از سایر درام های قاتلین زنجیرهای ( بهترین فیلم ها بر اساس واقعیت و بهترین فیلم های ترسناک بر اساس واقعیت ) جدا کند این است که هرگز بر پلیسها یا تحقیقات تمرکز نمیکند. در عوض، ما تمام مدت لابلای ذهن قاتل گیر کردهایم و پس از مدتی مشخص میشود که مکان بسیار خطرناکی است. در پایان، حتی افرادی که قصد قطع کردن فیلم را داشته باشند، در مقابل ذهن بیمار شخصیت اصلی فیلم، شانسی جز همراهی ندارند.
Audition (1999)

- کارگردان: Takashi Miike
وقتی آئویاما تلاش میکند دوباره عشق پیدا کند، دوست تهیهکننده فیلمش یک تست بازیگری جعلی ترتیب میدهد تا عشق بزرگ بعدیاش را پیدا کند. او بدون اینکه بداند بلافاصله با یک قاتل دیوانه به نام آسامی دمخور میشود. پس از چند قرار ملاقات، آسامی در یکی از ناراحتکنندهترین و ترسناکترین صحنههایی که تا به حال حتی در بهترین فیلم ها و سریال های ممنوعه دیدهاید، آئویاما را شکنجه میکند.
وی بیرحمانه چند سوزن را مستقیماً به چشمان او فرو میکند. سپس، در حالی که پوزخندی تهوعآور روی صورتش موج میزند، پای او را با سیمی قطع میکند. این صحنه به تنهایی است که Audition را برای طرفداران فیلم های ترسناک و منزجر کننده در همه جا تبدیل به یک کالت مورد علاقه کرده است.
Pink Flamingos (1972)

- کارگردان: جان واترز
جان واترز یک انسان فاسد است و با کمدی رنگارنگ و از معمای خود، این فیلم را، به تصویر کشاند. این فیلم با بازی آیکون درگ ملکه الهی، داستان «کثیفترین فرد زنده» را روایت میکند و ما سوءاستفادههای آزاردهنده را یکی پس از دیگری دنبال میکنیم. در طول ساختار روایی این فیلم، واترز با هر تعداد از اعمال جنسی تخصصی و لحظههای گروتسک به نجابت اولیه انسانی ما حمله میکند.
این فیلم به دلیل صحنههای خشونتوار یا شکنجه در این لیست قرار نمیگیرد. در عوض، این فیلم به دلیل نمایش برهنگی منحصربه فردش و سکانس همیشه معروفش در پایان است که در آن الهی انبوهی از مدفوع سگ را میخورد.
بیشتر بخوانید:
Cannibal Holocaust (1980)

- کارگردان: روگرو دئوداتو
هولوکاست آدمخوار. این عنوان دقیقاً اشاره به انواع تصاویر طغیانکننده و افکار فاسد است که فیلم بدنام دئوداتو به شکل تخصصی و جدی ارائه میکند. اینطور نیست که اسمش را سرگرمی در جنگل گذاشته باشد.
تنها افرادی که در هولوکاست آدمخوار اوقات خوشی میگذرانند، اعضای قبیله بومی هستند که گروه مستندساز داستانی در مرکز فیلم را در هم میریزند. ظاهراً فیلمی از آخرین روزهای یک تیم گمشده در جنگلهای آمازون را نشان میدهد. آنچه که به عنوان یک پروژه همه جانبه شروع و به منظور پوشش دادن رویههای روزمره قبیله آدمخوار شروع میشود، به سرعت به کشتار سیستماتیک مستندسازها ختم میشود.
بیشتر بخوانید:
Nekromantik (1987)

- کارگردان: Jörg Buttgereit
اجازه ندهید این عنوان شما را فریب دهد – مطلقاً هیچ چیز “عاشقانه” در مورد این فیلم عجیب آلمانی ( بهترین سریال های جدید آلمانی ) وجود ندارد. شخصیت اصلی نکرومانتیک، راب، وسواس به نکروفیلیا، جسد ناشناس پیدا شده در یک دریاچه را به خانه میآورد و از آن به عنوان یک اسباب بازی جنسی با همسرش بتی که به همان اندازه آشفته است استفاده میکند.
راب که در افسردگی فرو رفته است، خشم خود را بر روی یک گربهسان و یک هوکر (او را میکشد و با بقایای بدن رابطه جنسی برقرار میکند) خالی میکند.
Salò, or 120 Days of Sodom (1975)

- کارگردان: پیر پائولو پازولینی
سالو هرگز پتانسیل برچسب داشتن با عنوان یک فیلم خوب یا یک فیلم بد را ندارد. از بالا تا پایین، فیلم اتوریتهی پیر پائولو پازولینی، کارگردان ایتالیایی است، که دید و نگاه بیننده را در معرض ظلم، شرارت و تشنجهای فزایندهای قرار میدهد.
اغراق نیست اگر بگوییم که تنها لحظات آرامشبخش سالو، تیتراژ آغازین و پایانی آن است، اگرچه دومی بیشتر به عنوان صدای پسزمینه برای ناتوانی فرد در برداشتن فک خود از روی زمین عمل میکند.
بر اساس کتاب 120 روز سدوم مارکی دو ساد در سال 1785، طرح سالو شکل میگیرد: چهار مرد قدرتمند ایتالیایی 9 پسر نوجوان و 9 دختر نوجوان را میربایند، آنها را در یک عمارت بزرگ به دام میاندازند و برای چهار ماه ویرانی ذهنی و روانی بر آنها تحمیل میکنند.
سالو تمام اعمال مشمئزکنندهای را که توسط بزرگان انجام میشود، بدون ترتیب خاصی به تصویر میکشد: سرها را میتراشند، زبانها را میبرند، چشمها را از حدقه درمیآورند، یک دختر را مجبور میکنند مدفوع بخورد، و چندین فقیر در مقابل جمعیت زیادی مورد تجاوز قرار میگیرند.
پازولینی که قصد دارد نکات شرورانهای درباره فاشیسم بیان کند، همه چیز را نشان میدهد و از تدوین پیچیده به نفع نشان ندادن هر تصویر بیمارگونه اجتناب میکند.
بیشتر بخوانید:
- بهترین فیلم های آخرالزمانی 2022
- بهترین فیلم های ماوراءالطبیعه 2022
- بهترین فیلم های خون آشامی 2022
- بهترین فیلم های علمی تخیلی 2022
- بهترین فیلم های چینی 2022
- بهترین فیلم های هندی 2022
- بهترین فیلم های کمدی 2022
- بهترین فیلم های دی سی 2022 (DC)
- بهترین فیلم های مارول 2022
از همراهی شما تا انتهای نوشتار بهترین فیلم های مریض سپاسگزار هستیم. حتما ما را با نظرات خود در رابطه با این نوشتار آگاه کنید. شما میتوانید به عنوان نویسنده مهمان در سایت فیگار عضو شوید و علاوه بر اشتراک نظرات خود در رابطه با مقالهها، نقدها و مطالب خودتان را نیز انتشار دهید. برای مطالعه فراخوان مرتبط با آن بر روی لینک نویسندگی مهمان کلیک نمایید.
توی این لیست سالو و کانیبال هولوکاست واقعا منزجر کننده هستن، چند دست فیلم یادتون رفت که واقعا ازهمه ی ایناهم وحشتناکترن مثل هزارپای انسانی 1..مثل یک فیلم صربستانی ،،،شهدا ۱،،، گروتسک و…. ولی باز دمتون گرم که چندتافیلم بهمون معرفی شد