صابر ابر با یادآوری خاطرات کودکی‌اش، از علاقه‌اش به بازیگری در همان سال‌های نخست زندگی و آغاز مسیر متفاوت هنری‌اش گفته است.
صابر ابر که حالا به‌عنوان یکی از چهره‌های شناخته‌شده و محبوب در سینما، تئاتر و حتی هنرهای تجسمی شناخته می‌شود، می‌گوید میان زندگی و هنر همیشه پیوندی عمیق احساس کرده است.
با وجود اینکه اطلاعات دقیقی از گذشته‌ی او در دست نیست و بیشتر مطالبی که درباره‌اش منتشر شده در حد شایعات یا اخبار زرد بوده‌اند، می‌دانیم که او از هنرجویان مستعد مؤسسه کارنامه بوده و در همان تجربه‌های اولیه‌اش در سینما، توانست تندیس خانه سینما را از آن خود کند.
او می‌گوید علاقه‌اش به بازیگری از همان سال‌های اول زندگی شکل گرفته و گاهی باعث دردسر برای اطرافیانش شده است:
از همان کودکی بازیگری برایم اهمیت داشت؛ اما چون کسی نمی‌دانست من دارم نقش بازی می‌کنم، رفتارهایم باعث رنجش و سوءتفاهم می‌شد.
ابر در ادامه خاطراتی از دوران دبستان و راهنمایی تعریف می‌کند؛ زمانی که گاهی به شوخی نقش مرده را بازی می‌کرد یا خانه را ترک می‌کرد و از دور واکنش خانواده‌اش را تماشا می‌کرد. به گفته‌ی خودش این کارها فقط بازی یا شیطنت نبودند، بلکه راهی برای شناخت بهتر انسان‌ها و خودش بودند.
او باور دارد که همه‌ی آدم‌ها در زندگی به‌نوعی در حال بازی کردن هستند:
گاهی آن‌قدر در نقش‌هایمان فرو می‌رویم که وقتی حتی خود واقعی‌مان را نشان می‌دهیم، دیگران آن را نمی‌بینند. برای من زندگی از همان کودکی همین‌طور بود.
نقطه‌ی عطف مسیر حرفه‌ای او در دوران راهنمایی اتفاق افتاد؛ وقتی که در اجرای نمایشی در مدرسه‌اش توانست نظر خواهر مرضیه برومند، که دبیر ریاضی مدرسه بود، جلب کند.
او به صابر گفت که باید وی را به خواهرش معرفی کند. این آشنایی باعث شد صابر در آزمونی شرکت کند که تجربه‌ای ماندگار برایش شد و مسیر زندگی‌اش را تغییر داد.
امروز صابر ابر با همان پشتوانه‌ی تجربه‌ها و کنجکاوی‌های کودکانه‌اش، به یکی از تأثیرگذارترین بازیگران سینمای ایران تبدیل شده است؛ بازیگری که مسیرش را با نگاه کردن به واکنش‌های خانواده از گوشه‌ای تاریک شروع کرد و حالا بی‌پروا از احساسات و باورهایش در مقابل دوربین‌ها می‌ایستد و صحبت می‌کند.
نظر شما درباره‌ی بازیگری این هنرمند جوان و محبوب چیست؟ لطفا نظرات خود را در بخش کامنت با فیگار در میان بگذارید.