فیلم پیرپسر به نویسندگی و کارگردانی اکتای براهنی در جشنواره بین‌المللی روتردام نمایش داده و موفق به دریافت جایزه ویژه شد.
فیلم پیرپسر یک اثر درام ایرانی محصول سال ۲۰۲۱ است که نویسندگی و کارگردانی آن را اکتای براهنی بر عهده داشته است. از بازیگران این فیلم می‌توان به حسن پورشیرازی، لیلا حاتمی، حامد بهداد و محمد ولی‌زادگان اشاره کرد.
این فیلم نخستین بار در پنجاه‌وسومین جشنواره بین‌المللی فیلم روتردام به نمایش درآمد و توانست جایزه معتبر VPRO Big Screen Award را از آن خود کند.
پس از موفقیت جهانی و همچنین فروش فوق‌العاده فیلم پیرپسر در سینمای ایران، بسیاری از منتقدان این اثر را تحسین و برخی از آن نقد کردند. حالا روزنامه مطرح اسکرین دیلی نقدی بر این فیلم نوشته که در ادامه به بررسی آن می‌پردازیم.
نقد فیلم پیرپسر از نگاه منتقد اسکرین دیلی
دو برادر میانسال که با بی‌میلی زیر سلطه‌ی سنگین پدر هیولا‌صفت و زورگوی خود زندگی می‌کنند، در آپارتمانی که زمانی راحت و حالا در تهرانِ فرسوده و در ساختمانی درب‌وداغان قرار دارد، گرفتار شده‌اند.
پسرها امیدوار هستند تا پدرشان را راضی کنند که ساختمان را بفروشد؛ اما در عوض او طبقه بالایی را به زن مطلقه‌ای کاریزماتیک اجاره می‌دهد که – بی‌خبر از نقشه‌اش – قصد دارد با او ازدواج کند.
حضور این زن زنجیره‌ای از رویدادهای ویرانگر و حسادت‌های نهفته را به راه می‌اندازد که خانواده را در آستانه فروپاشی کامل قرار می‌دهد. فیلم دوم و درخشان اکتای براهنی یک درام خانوادگی پرتنش درباره‌ی خون بد و مردانی بدتر است.
پیرپسر شاید شباهت‌هایی با عنکبوت مقدس علی عباسی داشته باشد؛ فیلمی که از همان پرونده‌ی واقعی قاتل سریالی الهام گرفته بود که عنکبوت قاتل ابراهیم ایرج‌زاد نیز براساس آن ساخته شد و براهنی فیلمنامه‌اش را نوشته بود.
پیرپسر که برنده جایزه Big Screen جشنواره روتردام شده، برای برنامه‌ریزان جشنواره‌ها بسیار جذاب خواهد بود. پخش‌کنندگان یا پلتفرم‌هایی که بتوانند از مانع بالقوه‌ی مدت زمان طولانی (بیش از سه ساعت) بگذرند، احتمالاً با استقبال منتقدان و بازخورد مثبت تماشاگران روبه‌رو خواهند شد.
«پیرپسر» پس از اولین فیلم براهنی یعنی «پل خواب» (۲۰۱۶) ساخته شده که به‌طور آزاد از جنایت و مکافات داستایفسکی الهام گرفته بود. این‌بار هم ردپای ادبیات روس دیده می‌شود و در یکی از صحنه‌های ابتدایی در کتاب‌فروشی که علی (با بازی حامد بهداد) کار می‌کند، به‌طور مشخص به برادران کارامازوف اشاره می‌شود و براهنی همچنین از ابله به‌عنوان یکی از منابع الهام خود نام برده است.
در واقع فیلمنامه‌نویسی براهنی از دلایلی است که توانسته تنش داستان را در مدت طولانی به شکلی موفق نگه دارد. او در نوشتن دیالوگ‌هایی بسیار روان و باورپذیر مهارت دارد؛ دیالوگ‌هایی که در ظاهر ساده به‌نظر می‌رسند اما به مرور پرده از زخم‌هایی کهنه و عمیق برمی‌دارند.
از سوی دیگر بازی‌های بازیگران نیز یکدست و درخشان است. لیلا حاتمی حضور خیره‌کننده‌ای در نقش زن مطلقه دارد و نگاه مرموزش می‌تواند هر مردی را در جا میخکوب کند و طبیعی است که هم پیرمرد و هم پسر اولش علی دلباخته‌اش شوند.
انتخاب لوکیشن‌ها – به‌ویژه آپارتمان – فضایی سنگین و تیره ساخته و طراحی صحنه به درک ما از گذشته تاریک این خانواده عمق می‌بخشد. تابلوهای نقاشی شیک (با مضمون پدران قاتل) یادآور زمانی هستند که ساختمان پر از فرهنگ و اشیا گران‌قیمت بوده‌اند.
نظر شما درباره‌ی نقد منتقد اسکرین دیلی چیست؟ لطفا نظرات خود را در بخش کامنت با فیگار در میان بگذارید.