بعد از دیدن فیلم Smile ممکن است تا چند روز دوست نداشته باشید کسی به شما لبخند بزند. با بررسی فیلم Smile 2022 همراه با ما بمانید.
لبخند یا اِسمایل یک فیلم فراطبیعی ترسناک آمریکایی محصول سال ۲۰۲۲ به نویسندگی و کارگردانی پارکر فین در نخستین کارگردانی فیلم بلند او است. در این فیلم سوزی بیکن در نقش درمانگری بازی میکند که پس از مشاهدهٔ خودکشی عجیب یک بیمار، تجربههای نگرانکننده و دلهرهآوری را پشت سر میگذارد و به این باور میرسد که آنچه تجربه میکند فراطبیعی است. جسی آشر، کایل گالنر، کیتلین استیسی، کل پن و راب مورگان نیز در این فیلم ایفای نقش کردهاند.
نقد فیلم Smile 2022
فیلم لبخند لحن بسیار خوبی دارد. پارکر فین، که اولین فیلم مهم خود را ساخته است، توانسته به طرز شگفتانگیزی ترس را در جایی که اصلا انتظارش را ندارید در حلقوم شما فرو کند. یکی از فیلم های ترسناک غافلگیرکنندهای که هر علاقهمند به دنیای وحشت را تحت تاثیر خود قرار میدهد.
لحظات در طول روایت فیلم به طرز نگران کنندهطوری وهم انگیز هستند. فین با بازیگران کاری کرده که میدانند چگونه به شکلی ترسناک لبخند بزنند. اغراق بر اهمیت ایدوئولوژی فیلم حکمِ غرق شدن در چشمان پر از اضطراب بیننده را دارد.
این فیلم یک اقتباس بلند از فیلم کوتاه فین با عنوان «لورا نخوابیده» در ژوئن ۲۰۲۰ اعلام شد و بازیگران در اکتبر ۲۰۲۱ معرفی شدند. فیلمبرداری همان ماه در نیوجرسی آغاز شد. استودیوی این فیلم که در ابتدا آن را برای پخش جریانی از طریق پارامونت پلاس تنظیم کرده بود، پس از نمایشهای تست مثبت قوی، تصمیم گرفت فیلم را به صورت سینمایی اکران کند. لبخند نخستین نمایش جهانی خود را در ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۲ در جشنواره فنتستیک فست داشت و در ۳۰ سپتامبر توسط پارامونت پیکچرز در ایالات متحده اکران شد.
فیلم به دلیل تلاشش برای روایت نکاتی که هیچ ربطی به ترساندن ما در فضای وحشتناک ندارد، قابل تحسین است. لبخند هوشمندانه حین دیدن میمیک بازیگران، با دو چیز مقابله میکند: سلامت روان و آسیب نوستالژیک یا روانشناختی.
داستان استعارهای است از آسیبهای عاطفی که باعث تروما میشود. هنگامی که یک رویدادِ عمیقاً ناراحت کننده را پشت سر گذاشتید، تأثیر آن با شما باقی میماند و باعث ایجاد مشکلات بیشتری مانند اضطراب یا افسردگی میشود. بسیاری از فیلم های ترسناک از تروما به عنوان وسیلهای جهت دراماتیکتر شدن استفاده کردهاند.
لبخند عموماً نقدهای مثبتی را از منتقدان دریافت کرد، که از جامپ اسکرها، ارزشهای تولیدی، و نقشآفرینی بیکن تمجید کردند، اگرچه برخی شباهتهایی را با رسانههای ترسناک دیگر مانند تعقیب میکند (۲۰۱۴) و حلقه (۲۰۰۲) دیدند. این فیلم همچنین با فروش ۱۸۸ میلیون دلار با بودجه ۱۷ میلیون دلاری در گیشه موفق بود.
منتقدان
در وبسایت بازبینیخوانی راتن تومیتوز، ٪۷۹ از ۱۷۳ بررسی منتقدین مثبت است و این فیلم میانگینِ امتیاز ۶٫۶/۱۰ را در اختیار دارد. اجماع این وبسایت چنین مینویسد: «تصاویر عمیقاً ترسناک و عملکرد برجستهٔ سوزی بیکن، کاوش ناراحتکنندهٔ اِسمایل در مورد آسیب را بیشتر میکند و به فیلم بلند نادری منجر میشود که بهطور رضایتبخشی در کوتاهمدت گسترش مییابد.»
این فیلم در متاکریتیک، که از میانگین وزنی استفاده میکند، بر اساس نظر ۳۲ منتقد امتیاز ۶۸ از ۱۰۰ را کسب کرده که نشانگر «نقدهای عموماً مطلوب» است. تماشاگران شرکتکننده در نظرسنجی سینماسکور به فیلم نمره متوسط «B–» را در مقیاس «A+» تا «F» دادند، در حالی که آنها در پستترک نمره کلی ۶۹ درصد مثبت را به فیلم دادند و ۵۳ درصد گفتند که قطعاً آن را توصیه میکنند.
ماریسا میرابال از ایندیوایر به فیلم نمره «B-» داد و به شباهتهای داستانی آن با فیلمهایی مانند تعقیب میکند، حلقه، آکیولوس و مقصد نهایی اشاره کرد. او نوشت: «لبخند با وجود اینکه سایهای از داستانهای دیگر است، آسیبهای التیامناپذیر را از طریق دریچهای فراطبیعی و کنار هم قراردادن رویدادهای شیطانی هدایت میکند» و افزود که فیلم «چشمانداز ذهنیِ گیرا و کلاستروفوبیکی را ارائه میکند که باعث میشود هم به اخم و هم پوزخند بپردازد».
تاشا رابینسون از پولیگان نوشت: «لبخند اغلب یک فیلم ترسناک حیلهگر و حتی حیرتانگیز است، که آنقدر پر از ترس است که انباشته بودن آن باعث خنده میشود […] اما مهم نیست که ترسهای مشروع آن چقدر انباشته میشوند، تمام آنها شگفتانگیز و متقاعدکننده هستند […] هر زمان که تنشی آهسته با یک غافلگیری ناگهانی انجام میشود، ویرایش و موسیقی متن فیلم به طرز چشمگیری برای حداکثر تأثیر تنظیم میشوند […] همه اینها باعث میشود لبخند یک حرکت کارآمد اما کاملاً بیرحم باشد.»
کتی رایف از راجرابرت.کام به فیلم امتیاز ۲٫۵ از ۴ ستاره داد و نوشت: «در فرایند تبدیل مفهوم از یک فیلم کوتاه ۱۱ دقیقهای به یک فیلم تقریباً دو ساعته، لبخند نه تنها به طرحهای معمایی فرمولگرایانه تکیه میکند، بلکه بر آن نیز تأکید دارد؛ در مورد مضامین ترسناک و تصاویر برگرفته از آثار محبوبی مانند حلقه و تعقیب میکند.» کوین ماهر از تایمز نوشت: «چند جامپ اسکر زیبا وجود دارند و بیکن کاریزماتیک است اما فیلم به شدت مشتقشده و کسلکننده است» و به آن امتیاز ۲ از ۵ ستاره داد.
جفری ام اندرسون از کامن سنس مدیا نیز به این فیلم امتیاز ۲ از ۵ ستاره داد و نوشت: «تصویر یک لبخند وحشتناک و شوم آنقدر بدوی و هولناک است که ممکن است الهامبخش چیزی واقعاً نافذ باشد، اما متأسفانه این فیلم ترسناک بیشتر روی جامپ اسکرهای پر سر و صدایش تکیه میکند.»
مشخصات فیلم در یک نگاه
- کارگردان پارکر فین
- تهیهکننده مارتی بوون، ویک گادفری، آیزاک کلاوسنر، رابرت سالرنو و گابی اولیورا
- نویسنده پارکر فین بر پایه لورا نخوابیده اثر پارکر فین
- بازیگران سوزی بیکن، جسی آشر، کایل گالنر و کیتلین استیسی
- موسیقی کریستوبال تاپیا دی ویر
- فیلمبردار چارلی ساروف
بیشتر بخوانید:
ممنون ازسایت خوبتون. لبخند یکی ازمعدود فیلمهای خوب ژانر وحشت است که درسالهای اخیر تولید شده.بااینکه ستاره معروفی ندارد ولی تماشاگر را تاپایان نگه میدارد . به شخصه فینال فیلم را نپسندیدم وبه نظرم فیلمنامه نویس وکارگردان نتوانستند فیلم را بخوبی به پایان برسانند.
پایانش نسبت به ۹۰ درصد فیلما متفاوتتر بود
من وقتی نصف فیلم رو دیدم میخواستم که پایانش همونی باشه که فکر میکردم(البته همون شد)
یه فیلم خوب به معنای پایان خوب نیس 🙂
فیلمش ارزش یکبار دیدن رو داشت هرچند پایان فیلم ناراحت کننده بود ولی درکل جالب بود چون تهش متفاوت تر از پایان فیلم های تو این ژانر بود.
سلام این فیلم خیلی موضوع و پایان ساده ای داشت و اصلا نامفهوم تمام نشد خلاصه بخوام بگم این طور است که هیچ شیطانی در فیلم وجود نداشت باید به همون کارگردان فیلم اعتماد کرد یعنی وقتی این خانوم بیمارش جلوش خودکشی میکنه یاد خود کشی مادرش میوفته که سال ها عذاب وجدان داشته این مطلب رو روانشناسش در جریان بوده برای فهمیدن این نظریه یه نکته داشت و اونم اون بیماری که در اون بیمارستان روانی بود و این خانوم بعد از بیمارش که خود کشی کرد بود اون اقا رو میبینه که لبخند زده به عبارتی تصور میکنه که اونم نفرین شد و دستور میده که بیان بستریش کنن که باعث تعجب ریس بیمارستان میشه که میگه چرا گفتی بستریش کنن اون خیلی وقته اینجاست و این مشکلات داره حالا با یه سکانس فیلم مقایسه کنین وقتی از اون دوست پلیسش میپرسه که افرادی که مشکوک خود کشی کردن به چه فاصله ای بودن که میگه یهفته بعضیا چهار روز پس اگر شیطانی بود یا نفرینی باید اون مرد روانی تو بیمارستان هم میمرد ولی اون سال ها بود اونجا بود این به نظر من جواب این فیلم بود که این خانوم فقط مشکل روانی داشته بخاطر خاطرات بچگیش که مادرش جلوش خودکشی کرد و زنگ نزده کمک خبر کنه و عذاب وجدانش باعث شد بود مشکلاتی روانی براش پیش بیاد که همون باعث مرگش شد
نه اشتب میزنی.کارگاه پلیسه گفت نوزده مورد خود کشی به همین الگو داشتیم یعنی همه ی اون نوزده نفر که یه چیز رو تجربه کردن مشکل روانی داشتن؟بعدشم اگه نوزده نفرشون مشکل روانی داشتن چجوری که همشون توهمشون مثل هم بوده و یه چیز رو میدیدن؟مگه درست به داستان فیلم دقت نمیکنی؟
اون19نفر شاهد صحنه خودکشی بودن، اونم خودکشی هایی که واقعا دلخراش بودن
و خب به نظرم این میتونه روی روح و روان اونا تاثیر بذاره دیگه، که تهشم اون علائم رو تجربه میکردن
اینطور نیست؟
بعدم همونطور که توی خود فیلم اشاره شد(تو نمیتونی از ذهنت فرار کنی) اون هیولا چیزی جز ذهن شخص نبود که در اثر دیدن اون خودکشی ها ایجاد شده بود
اون کسی که تو داری میگی اصلا ربطی ب اون نفرین نداره فقط یه بیمار روانی سادس ماجرا از اون دختره شروع میشه
من واقعا از این فیلم ترسیدم و چند روز فکرم کاملا درگیر بود وو از دیدنش پشیمون شدم. مغز خیلی پیچیده و در عین حال میتونه کنترلش به راحتی از دست ما خارج بشه.
سلام
به عقیده من ، اون موجود اهریمنی که در فیلم وجود داشت ، صرفا ی توهم نبود و میشه ادله ای ارائه کرد برای اثبات حقیقی بودن اون موجود یعنی میخوام بگم وجود متافیزیکی داشت ؛ دلیلی که به ذهن خودم میرسه اینه که ۱۹ مورد خود کشی بوده و در تمام موارد ، شخص قبل از خودکشی لبخند میزنه ، با توجه به این که ادم ها باهم متفاوت هستند ، دلیلی نداره که همشون با لبخند خودشون رو بکشند .
فیلم لبخند که حقیقتا در ژانر وحشت قرار می گیرد و از این بابت برای ایجاد وحشت در مخاطب و تاثیر عمیق پس از تماشای فیلم موفق عمل کرده است، اما چرا یک کنش دلخواه و لطیف مثل لبخند می تواند ترس را درون مخاطب بنشاند، شاید یک دلیل آن این باشد که به طور بدوی لبخند زدن در معنای مابعد تاریخی آن درک نمی شده است و انسان بدوی به تقلید از سایر جانداران وحشی با نشان دادن دندان های خود قصد ترساندن غریبه ها دشمن و یا بطور کلی طرف مقابل خود را داشته است، اما رفته رفته این عمل حکم یک تهدید کوچک و سپس حالتی صلح جویانه و امروزی پیدا کرده است. بنابرین فیلمساز قصد داشته تا با تغییر موقعیت و اغراق در لبخند، آن حالت بدوی و ترسناک لبخند را برای ما تداعی کند. مخاطب نیز تحت تاثیر کهن الگوهای باستانی به راحتی با این قصد فیلمساز همذات پنداری می کند و با کمک سایر مولفه های ژانر وحشت از جمله فضاها و جامپ اسکرهای پشت سرهم توانسته از عهده ی ایجاد وحشت در دل مخاطب برآید.
اما پایان بندی فیلم هرچند بخشی از مخاطبان را راضی نکرد و آنها شاید بخاطر حرفه نقش اول فیلم یعنی تراپیست بودن، ترجیح می دادند که قهرمان فیلم بلخره بر این موجود یا نفرین غلبه کند، ولی فیلمساز عمدا زنجیره ی اتفاقات هولناک را قطع نکرد تا به احتمال بسیار قوی دنباله ای بر اساس پایان فیلم در آینده بسازد که با توجه به حرفه ی جوئل یعنی پلیس بودن، پای کارآگاه ها و پلیس نیز به ماجرا باز خواهد شد.
پایان افتضاح
بنده تازه فیلمو دیدم الانم ساعت ۵ صبحه و متاسفانه خایه پلک زدن هم ندارم چه برسه بع خوابیدن همش حس میکنم یکی بالا سرم بهم لبخند و زل میزنه 😂😰😰😰
به جرئت میتونم بگم ترسناکترین فیلمی بود که تا الان دیدم، کاملا سر جام فریز شده بودم، ارزش دیدنشو داشت ولی کاش نمیدیدم 🙃😅