10 دلیل که نشان میدهد سریال The Boys بهترین اقتباس از کمیک است

سریال پسران در سال 2019 از شبکه‌ی «آمازون پرایم» پخش شد و تأثیر زیادی روی طرفداران قدیمی و جدید کمیک های The Boys گذاشت. این سریال بر اساس کمیکی به همین نام ساخته شده که نویسنده‌اش «گارث انیس» و طراحش «داریک رابرتسون» هستند.

• جلوه‌های ویژه
• لباس‌ها
• به‌روزرسانی، نه تغییر
• نگاه سیاسی سریال
• بازیگری
• هوملندر
• بیلی بوچر
• استورم‌فرانت
• باقی شخصیت‌ها
• نویسندگی

یک سریال ابرقهرمانی قطعا باید از نظر بصری خوب به نظر برسد و پسران در این زمینه عالی عمل می‌کند. هر اپیزود لزوما یک نمایش پر زرق و برق از جلوه‌های ویژه نیست، بر خلاف فیلم‌های دنیای سینمایی مارول، اما زمانی که قسمت‌ها نیاز داشته باشند، جلوه‌های ویژه هرگز ناامید کننده نیستند.

چیزهایی مانند لیزر چشمی «هوملندر»، رعد و برق «استورم‌فرانت»، نحوه‌ی رفت و آمد سریع «ای‌ترین» به داخل و خارج از کادر و به تصویر کشیدن عواقب ویرانگر نبرد بین دو ابرقهرمان فوق‌العاده قوی، همگی عالی و مهم‌تر از همه، واقعی به نظر می‌رسند. با وجود جلوه‌های ویژه فوق‌العاده روی پرده‌ی سینما در این دوران، پسران انتظارات را برآورده می‌کند و در تک تک قسمت‌ها عملکرد درخشانی دارد.

لباس‌های ابرقهرمانان در سریال The Boys دو هدف را دنبال می‌کنند؛ اول، آن‌ها باید واقع‌گرایانه به نظر برسند، شبیه چیزی که یک شرکت برای ابرقهرمانان تحت قراردادش، بر اساس گروه‌های متمرکز، طراحی می‌کند.

دوم، لباس‌ها باید اشارات ظریفی به ابرقهرمانانی که شخصیت‌ها بر اساس آن‌ها ساخته شده‌اند، داشته باشند. نمادهای مشابه به مخاطبان کمیک The Boys کمک می‌کند تا بفهمند این شخصیت‌ها بر چه اساسی ساخته شده‌اند. در این زمینه، لباس‌ها کار فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهند. لباس‌های شخصیت‌ها عالی هستند. هر کدام از اعضای گروه لباسی یا تکه‌ای خاص دارند که همیشه می‌پوشند.

کمیک پسران در اوج دوران ریاست جمهوری «بوش» نوشته شده بود و دنیا جای بسیار متفاوتی بود. «انیس» در کتاب به خوبی جو آن زمان را به تصویر کشید، اما برخی از آن مسائل در فضای سیاسی و اجتماعی امروزی به خوبی جواب نمی‌دهند. بنابراین، نویسندگان سریال مجبور شدند تغییرات و تنظیمات زیادی انجام دهند، کمی همه چیز را سر و سامان داده و آن را با زمان حال سازگار کنند.

با این حال، در هیچ کجای کارشان از آنچه که باعث درخشش کمیک های The Boys اصلی شده بود، غافل نشدند و تمام تغییراتشان بیشتر به روزرسانی به نظر می‌رسید تا هر چیز دیگری که بهترین راه برای اقتباس است. این سریال همچنان برای طرفداران قدیمی آشناست، اما به اندازه‌ای جدید است که آن‌ها را غافلگیر کرده و طرفداران جدید را هم جذب کند.

سریال The Boys هرگز از به رخ کشیدن دیدگاه‌های سیاسی‌اش در طول سریال، صرف نظر از واکنش مخاطب، واهمه‌ای ندارد. این مجموعه در پرداختن به موضوعات حساس و داغ، عملکرد فوق‌العاده‌ای داشته است.

از نفوذ بی‌حد و مرز شرکت‌ها و قدرت آن‌ها در مقایسه با دولت گرفته تا نحوه‌ی استفاده‌ی شخصیتی مثل «استورم‌فرانت» از اینترنت و عوام‌فریبی به سبک خودش برای تحت تاثیر قرار دادن افکار عمومی و سوق دادن جامعه به سمت نژادپرستی، هر دو فصل سریال به مسائلی پرداخته‌اند که بازتابی از اتفاقات دنیای واقعی هستند.

این رویکرد، نه تنها با وفاداری به کمیک اصلی همخوانی دارد، بلکه باعث می‌شود سریال حرفی برای گفتن درباره‌ی دنیایی که مخاطب در آن زندگی می‌کند داشته باشد که این برای هر مجموعه‌ی تلویزیونی امتیاز مثبتی به شمار می‌رود.

بازیگری برای هر سریال تلویزیونی مهم است و خوشبختانه، سریال پسران در زمینه‌ی بازیگری عالی عمل می‌کند. هر بازیگر به خوبی در نقش خود فرو می‌رود و در تک تک صحنه‌ها عملکرد فوق‌العاده‌ای دارد.

چه «استرین موریارتی» باشد که در نقش «استارلایت»، هرچه بیشتر نسبت به هفت و رابطه‌اش با «هیویی» و گروه پسرها دلسرد می‌شود، چه «دومینیک مک‌الیگوت» در نقش «ملکه میو» و بحران اعتماد به نفسش، چه «کارن فوکوهارا» که تمام احساسات و ظرافت‌های «کیمیکو» را با وجود لال بودنش به تصویر می‌کشد، چه «جک کواید» در نقش «هیویی» با خوش‌بینی و نیک‌مردی‌اش، و بسیاری دیگر.

بازیگران به گونه‌ای شخصیت‌ها را در خود جای داده‌اند که تمام عیب و نقص‌هایشان را به نمایش می‌گذارند تا مخاطب آن‌ها را دوست داشته باشد یا از آن‌ها متنفر شود. بازیِ همه، به خصوص «آنتونی استار»، «کارل اربن» و «آجا کش» فوق‌العاده است.

«هوملندر» در در طول سریال به طور کامل خودش را نشان داد. فصل اول مردی را به تصویر کشید که به دلیل قدرتمندترین فرد روی کره‌ی زمین بودن، هرگز کلمه‌ی نه را نشنیده بود. او موردعلاقه‌ی مردم بود، اما همه‌ی آن‌ها را تحقیر می‌کرد، چون به خاطر نحوه‌ی بزرگ شدنش، نمی‌دانست چطور با چنین چیزی برخورد کند. تنها تجربه‌ی او از عشق، سوءاستفاده‌ی «مادلین استیلول» برای دستکاری او بود.

در فصل‌های بعدی، او نقش پررنگ‌تری در زندگی پسرش ایفا می‌کند و سعی دارد چیزی به او بدهد که خودش هرگز نداشته؛ یک پدر. او همچنین عشق را در قالب «استورم‌فرانت» می‌بیند که سعی دارد او را برای اهداف خودش فریب دهد.

«هوملندر» می‌داند که مشکلش چیست. او می‌داند که کیست و نکته‌ی ترسناک این است که آخرین نماهای فصل دوم او را در حال پذیرفتن کامل این حقیقت نشان می‌دهد. «هوملندر» در حال حاضر یکی از بهترین شخصیت‌های شرور تلویزیونی در سریال The Boys است.

طرفداران در فصل دوم وجه دیگری از «بوچر» را دیدند، او در نهایت با «بکا» دوباره متحد شد و سپس دوباره او را از دست داد. با این حال، در مجموع، «بوچر» نسبت به فصل اول مرد ملایم‌تری بود. البته برای او ملایم یک اصطلاح نسبی است. «کارل اربن» در تمام صحنه‌هایی که حضور داشت، درخشید. بازی احساسی او به درستی شخصیت «بوچر» و احساس او نسبت به دنیا را به تصویر کشید.

تماشاگران او را در لحظات آرام و خوب دیدند و واکنش‌هایی از او را شاهد بودند که در فصل اول وجود نداشت. این باعث شد تا شخصیت او کامل‌تر و بهتر شود.

بدون اینکه خیلی وارد اسپویل داستان شویم، در آخرین قسمت اتفاقی می‌افتد که باعث می‌شد «بوچر» فصل اول دچار خشم و خونریزی شود، اما «بوچر» فصل دوم می‌تواند درک کند که تقصیر کسی نبوده و خشم خود را کنترل کند. این صحنه‌ای فوق‌العاده است که توسط «اربن» به زیبایی اجرا شده و نشان می‌دهد که شخصیت او رشد می‌کند.

«استورم‌فرانت» تاریک‌ترین شخصیت فصل دوم سریال The Boys است و «آجا کش» او را به بهترین شکل ممکن بازی می‌کند. وقتی طرفداران برای اولین بار «استورم‌فرانت» را می‌بینند، به نظر می‌رسد او فقط یک کاریکاتور فمینیستی افراطیِ به اصطلاح بیدار است، یک ابرقهرمان جوان آشنا به اینترنت که به نظر می‌رسد شبیه بقیه باشد.

در حالی که همه اینها درست است، او یک راز شوم دارد که همه چیز را برملا می‌کند و به مخاطبان ماهیت واقعی وات و هدف واقعی کامپاند وی و منشأ تاریک آن را نشان می‌دهد. «استورم‌فرانت» شخصیت درخشانی است که روی بسیاری از مسائل معاصر جامعه سوار می‌شود. نحوه‌ی افشای تدریجی هویت او در طول فصل، فوق‌العاده بود و تماشای آن بسیار جذاب است.

در حالی که سه شخصیت «هوملندر»، «بوچر» و «استورم‌فرانت» بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرند، اما سریال The Boys از باقی بازیگران هم غافل نمی‌شود و به هر کدام از آن‌ها فرصتی برای درخشیدن می‌دهد.

به تمام شخصیت‌های اصلی کمی عمق بخشیده می‌شود، تکه‌هایی از گذشته‌شان به نمایش گذاشته خواهد شد که باعث می‌شود آن‌ها کامل‌تر به نظر برسند و لحظات ویژه‌ای برای شخصیت‌پردازی و هنرنمایی بازیگران داشته باشند.

هیچ سریالی بدون شخصیت‌های عالی نمی‌تواند دوام بیاورد و این مجموعه پر از چنین شخصیت‌هایی است که ستون محکمی را برای پیشرفت سریال فراهم می‌کنند. شخصیت‌ها واقعی به نظر می‌رسند که برای سریالی با ابرقهرمانان قدرتمند و انسان‌هایی که از آن‌ها متنفرند، دستاورد بزرگی است.

اگر نویسندگیِ سریال پسران در حد انتظار نبود، تمام زحمات در ساخت آن به هدر می‌رفت. نویسندگان سریال در برقراری تعادل بین خشونت اغراق‌آمیز، طنز سیاه، داستان‌های زیرکانه و پرداخت شخصیت‌ها، عالی عمل می‌کنند.

سریال The Boys می‌تواند یک سریال ابرقهرمانی صرفا سرگرم‌کننده و احمقانه باشد، اما در عین حال نگاهی ظریف به انسان‌ها و نحوه‌ی برخورد آن‌ها با آسیب‌های روحی و روانی داشته باشد و همزمان رویدادهای دنیای واقعی را به سخره بگیرد. جالب اینجاست که سریال می‌تواند همه‌ی این کارها را در یک اپیزود انجام دهد.