سریال روزی روزگاری آبادی با تمرکز بر فضای روستایی و فرهنگ بومی، تلاش تازه تلویزیون برای خروج از روایتهای پایتختمحور و جذب مخاطبان جدید است.
این مجموعه با تکیه بر فضای روستایی و عناصر بومی، میکوشد قصهای متفاوت را در قالب طنز به تصویر بکشد؛ مسیری که پیشتر در آثاری مانند پایتخت و نون خ با استقبال گسترده مخاطبان همراه شده بود.
بیشتر بخوانید: واکنش تند محمود گبرلو به اهدای تندیس حافظ
سریال روزی روزگاری آبادی که پس از پایان دشتستان روی آنتن رفته، در چارچوب سیاستهای جدید تلویزیون برای نمایش تنوع جغرافیایی و فرهنگی ایران ساخته شده است. داستان به کارگردانی حسین سهیلیزاده، رقابتها و روابط میان اهالی یک روستا را دنبال میکند و اقتصاد محلی را بهعنوان محور اصلی روایت قرار میدهد؛ موضوعی که کمتر در سریالهای تلویزیونی مورد توجه بوده است.
در قسمتهای ابتدایی، فیلمنامه مسیر نسبتاً منسجمی دارد و خردهداستانها مانعی جدی برای پیشرفت خط اصلی ایجاد نمیکنند. استفاده از لهجهها و نشانههای بومی نیز به فضاسازی کمک کرده و تلاش سازندگان برای خلق جهانی محلی و باورپذیر را نشان میدهد؛ جهانی که میتواند ظرفیتهای تازهای برای روایت در تلویزیون ایجاد کند.
با این حال، سریال در تحقق کامل وعده طنز چندان موفق ظاهر نشده است. موقعیتهای کمدی اغلب کماثرند و ترکیب بازیگران شناختهشده و چهرههای تازه، به هماهنگی لازم برای خلق طنز ماندگار نرسیده است. در مجموع، روزی روزگاری آبادی تلاشی قابل توجه در مسیر توجه به فرهنگهای بومی محسوب میشود، اما برای ماندگاری در ذهن مخاطب، به شوخطبعی پررنگتر و شخصیتپردازی قویتری نیاز دارد.
بیشتر بخوانید:
- آغاز پخش سریال جاسوسی سرجوخه از شبکه سه سیما
- فصل پنجم سریال نون خ با کیفیت 4K-HDR از شبکه فراتر پخش میشود
نظر شما دربارهی شباهت این سریال با نون خ چیست؟ لطفا نظرات خود را در بخش کامنت با فیگار در میان بگذارید.
