نقد و بررسی فیلم Babylon 2022 به عنوان یک فیلم آمریکایی سال ۲۰۲۲ در ژانر کمدی-درام تاریخی به نویسندگی و کارگردانی دیمین شزل را بخوانید.
گروه گسترده‌ای از بازیگران شامل برد پیت، مارگو رابی، دیگو کالوا، جین اسمارت، جوان آدپو، و لی جون لی در این فیلم حضور دارند. این فیلم شرح وقایع ظهور و افول چندین شخصیت در طول دوران تحول هالیوود از فیلم‌های صامت به فیلم‌های صدادار در اواخر دههٔ ۱۹۲۰ را به تصویر می‌کشد.
دانلود فیلم « بابیلون » رایگان و بدون سانسور
نقد و بررسی فیلم Babylon 2022
شزل در ژوئیهٔ ۲۰۱۹ ساخت فیلم را آغاز کرد و لاینزگیت پیشتاز خرید حق مالکیت این پروژه بود. سپس اعلام شد که پارامونت پیکچرز حقوق جهانی را در نوامبر ۲۰۱۹ به دست آورده‌است. بسیاری از بازیگران اصلی بین ژانویه ۲۰۲۰ و اوت ۲۰۲۱ به پروژه پیوستند و فیلمبرداری از جولای تا اکتبر ۲۰۲۱ در لس آنجلس انجام شد.
بابیلون در ۱۵ دسامبر ۲۰۲۲ در لس آنجلس به نمایش درآمد و در ۲۳ دسامبر ۲۰۲۲ توسط پارامونت پیکچرز در ایالات متحده منتشر شد. نظر منتقدان و مخاطبان متفاوت بود که عموماً فیلمبرداری، موسیقی و نقش‌آفرینی آن را تحسین کردند، اما در زمینهٔ فیلم‌نامه، کارگردانی، محتوای پیچیده و مدت زمان آن اختلاف نظر داشتند. به رغم آنکه این فیلم بمب گیشه بود و با بودجهٔ ۷۸ تا ۸۰ میلیون دلاری ۴۱٫۸ میلیون دلار فروش داشت، در مراسم گلدن گلوب نامزد دریافت پنج جایزه شامل بهترین فیلم – موزیکال یا کمدی شد. این فیلم در جوایز اسکار نیز نامزد سه جایزه شد.
نقد فیلم بابیلون
گاهی اوقات فیلم «بابیلون» آشفته بازاری تمام عیار است اما این زیبایی زندگی و خود فیلم است که سبب شده تا این اثر به یکی از بهترین آثار در مورد سینما و یکی از بهترین فیلم‌های سال ۲۰۲۲ میلادی تبدیل شود. درواقع می‌شود اینطور گفت که فیلم «بابیلون» یک وعده غذایی چهارگانه است که با مقدار بسیار زیادی مواد مخدر طبخ شده را بهمراه خود برای بیننده دارد. دیمین شزل این اثر را همانند نامه‌ای عاشقانه به صنعت سینما ساخته که به دوره فیلم‌های صامت و همچنین آثار دیالوگ‌محور می‌پردازد و پرده از برخی از عیاشی‌های دیوانه‌وار آن دوران بر می‌دارد.
اگر بخواهیم در رابطه با ساختار روایی این فیلم صحبت کنیم می‌شود گفت که فیلم «بابیلون» مبالغه و تراژدی را در کنار یکدیگر قرار می‌دهد و اعتماد به نفس دیمین شزل به عنوان یک هنرمند را در آغوش می‌گیرد و به او اجازه می‌دهد تا خودش را در کانون سینما قرار دهد. این مسئله در حالی است که دیمین شزل در تلاش است تا به جایگاه خود در این صنعت دست پیدا کند.
تحلیل فیلم Babylon
از لحاظ تکنیکال فیلم «بابیلون» از سکانس‌های فوق‌العاده قوی‌ای بهره می‌برد، به خصوص آن‌هایی که روی کاراکتر مارگو رابی متمرکز هستند اما این اثر به طور کلی تمرکز و انسجام کافی را ندارد و اصلا از شخصیت‌های مکمل داستان پشتیبانی نمی‌کند. ایده‌های جالبی در این اثر وجود دارند اما ساختار داستانی و همچنین جلوه‌های شیدایی این اثر ممکن است باب میل همه نباشد.
فیلم «بابیلون» به ما یادآور می‌شود که فیلم‌های سینمایی حال حاضر در حال نابودی هستند و باید سراغ گیم رفت تا با حضور خود در فضای مجازی دنیای سینماتیک را تجربه کنیم… شاید باید فیلم «بابیلون» را یک اثر آشفته و جاه‌طلبانه توصیف کرد. مارگو رابی بیشترین تلاش خودش را می‌کند اما فیلم‌نامه به خوبی فضا را برای نقش‌آفرینی او فراهم نکرده است. این اثر، نامه‌ای عاشقانه به سینما است که باعث شد از سینما متنفر شوم.
فیلم «بابیلون» بیش از سه ساعت طول می‌کشد تا سکانس انتهایی خود را برای بیننده به نمایش بگذارد و سرشار از موضوعات مختلف و طراحی‌های صحنه بسیار زیبا است. این درام متکبرانه ظاهرا از انرژی تند و تیز کاراکترهای خودش نیرو می‌گیرد و نتیجه نهایی آن نیز فیلم ناهموار و پر از جاه‌طلبی است که حقیقتا خسته‌کننده و بی‌خود به نظر می‌رسد.
بگذارید کمی شاعرانه حرف بزنیم؛ فیلم «بابیلون» قصیده‌ای جسورانه، بی‌پروا و در عین حال آشفته در مورد سینما به شمار می‌رود که ساخته یکی از پرپشتکارترین و برجسته‌ترین فیلمسازان حال حاضر دنیای سینما است. این فیلم به طور همزمان ماهرانه و آشفته است. (شاعرانه کارگردان را زیر بار تمسخر گرفتم!) فیلم «بابیلون» آشفته بازاری داغ به شمار می‌رود که اصلا درون مایه خوبی ندارد و بدترین فیلم دیمین شزل و یکی از بدترین آثار سال ۲۰۲۲ میلادی است.
داستان فیلم بابیلون 2022 به صورت کامل
در سال ۱۹۲۶ در لس آنجلس، مانوئل «مانی» تورس، یک مهاجر مکزیکی، به انتقال یک فیل به یک عیش و نوش وقیح و مملو از مواد مخدر باکانیلیا در عمارت مدیر اجرایی کینوسکوپ استودیوز کمک می‌کند. او به سرعت با نِلی لِروی، یک «ستاره» خودخواندهٔ جاه‌طلب و بی‌پروا از نیوجرسی آشنا می‌شود.
در حالی که این دو کوکائین مصرف می‌کنند، مانی تمایل خود را برای بودن بخشی از چیزی بزرگتر آشکار می‌کند. پس از اینکه یک بازیگر زن جوان به نام جین تورنتون در طی یک عمل اورولاگنیا با بازیگر مرد چاق اورویل پیکویک، بیش از حد مواد مخدر مصرف کرده و اُوِردوز می‌کند، مانی وظیفه می‌یابد که فیل را از میان جمعیت حاضر در مهمانی عبور دهد تا حواس آنها را پرت کرده و جسد به بیمارستان انتقال داده شود.
در این مهمانی همچنین لیدی فی ژو، خواننده لزبین کاباره چینی آمریکایی، و سیدنی پالمر، ترومپت‌زن جاز آفریقایی آمریکایی حضور دارند. نلی که پر زرق و برق و رقصنده دیده می‌شود، به سرعت برای جایگزینی جین در یک فیلم کینوسکوپ استخدام می‌شود؛ در حین فیلمبرداری، او به‌طرز بی‌رحمانه‌ای از ستاره فیلم فراتر می‌رود.
مانی با جک کنراد، یک ستاره خیرخواه سینما، اما مشکل‌دار و اغلب متأهل، آشنا می‌شود و جک مست را پس از مهمانی به خانه می‌راند؛ جک سپس یک شغل دستیار را در کینوسکوپ استودیوز برای مانی ایمن می‌کند (برای مثال یافتن یک دوربین جدید برای فیلمبرداری صحنه‌ای در فضای باز با جک پیش از شب). مانی سپس به درجه‌های سیستم استودیویی صعود می‌کند.
نلی به سرعت تبدیل به یک «ایت گرل» می‌شود که توسط ستون‌نویس شایعات سینما، اِلینور سنت جان، که حرفه جک را نیز دنبال می‌کند، پوشش داده می‌شود. در اواخر دهه ۱۹۲۰ فیلم صدادار جای فیلم صامت را می‌گیرد، و مانی به طرز ماهرانه‌ای خود را با این تغییرات فنی وفق می‌دهد و در نهایت به شغل کارگردانی دست می‌یابد. نلی تلاش دارد تا خواسته‌های فیلم صوتی را برآورده کند و مصرف مواد مخدر، قمار و بی‌پروایی خود را افزایش می‌دهد و با وجود کمک مانی، شهرت خود را خدشه‌دار می‌کند.
نلی، که نشان می‌دهد مادری نهادینه دارد، روی پدر مست (و مدیر بی‌تجربه‌اش) عصبانی می‌شود و از او می‌خواهد تا در طول یک مهمانی با یک مار زنگی مبارزه کند. او از حال می‌رود اما نلی با مار که گردنش را گاز می‌گیرد، می‌جنگد. فی مار را می‌کشد و زهر را می‌مکد. نلی با شور و اشتیاق او را می‌بوسد. در حالی که جک با همسر جدیدش اِستل خطوط فیلم را اجرا می‌کند، از اینکه می‌فهمد دوست قدیمی/تهیه‌کننده‌اش، جورج مان، خودکشی کرده‌است، ویران می‌شود.
در سال ۱۹۳۲، جک احساس می‌کند که محبوبیت او کاهش یافته‌است، اما همچنان در فیلم‌های کم‌هزینه مترو گلدوین مایر کار می‌کند. در همین حال، سیدنی، فیلم موزیکال و ارکستر خود را تضمین می‌کند، اما وقتی مدیران استودیو مانی را متقاعد می‌کنند که از او بخواهد از آرایش برای تیره‌کردن پوستش برای مخاطبان جنوبی استفاده کند، آزرده می‌شود. سیدنی پس از اتمام کینوسکوپ را ترک می‌کند.
از آنجا که هالیوود به تدریج کمتر لیبرتین می‌شود، مدیران به مانی می‌گویند که فی، نویسنده عنوان کینوسکوپ را به دلیل رابطه لزبین با نلی اخراج کند. الینور و مانی تلاش می‌کنند تا چهره نلی را اصلاح کنند و او را به جامعه عالی هالیوود تشویق کنند، اما در یک مهمانی با ویلیام راندولف هرست و ماریون دیویس، نلی از طبقه بالا به شدت انتقاد می‌کند و روی هرست استفراغ می‌کند.
جک داستان جلد الینور را در مورد کاهش محبوبیت خود پیدا می‌کند و با او روبرو می‌شود. او توضیح می‌دهد که اگرچه درجه او به عنوان یک ستاره محو شده‌است، اما او در فیلم‌ها جاودانه خواهد ماند. در همین حال، جیمز مک‌کی گانگستر عجیب و غریب، جانِ نلی را به خاطر بدهی‌های قمار هنگفت او تهدید می‌کند.
مانی در ابتدا درخواست کمک او را رد می‌کند، اما بعداً پولی را از بازیگر مشتاق «The Count» که در حال پخش مواد مخدر است، تأمین می‌کند و برای پرداخت بدهی نلی با جیمز ملاقات می‌کند. مانی با فهمیدن اینکه پول جعلی است و توسط سازنده خودش ساخته شده وحشت می‌کند.
جیمز مردان را به یک فضای جمع‌آوری زیرزمینی برای مهمانی‌های فاسد دعوت می‌کند و در مورد ایده‌های بالقوه فیلم هیجان‌زده می‌شود. هنگامی که جیمز متوجه می‌شود پول جعلی است، سعی می‌کند آنها را بکشد، اما آنها به سختی فرار می‌کنند و بادی‌گارد جیمز را می‌کشند.
جک در یک مهمانی هتل با فی روبرو می‌شود. او خروج خود را به اروپا فاش می‌کند. پس از آن، جک ناامید به اتاق هتل خود بازمی‌گردد و به‌طور مرگبار به سر خود شلیک می‌کند.
مانی از نلی می‌خواهد که با او به مکزیک فرار کند، تا آنها ازدواج کنند و زندگی جدیدی را با هم آغاز کنند. او مقاومت می‌کند، اما در نهایت موافقت می‌کند. با این حال، همکار جیمز، مانی را تعقیب می‌کند و کنت و هم اتاقی‌اش را می‌کشد، اما به مانی هشدار می‌دهد که لس‌آنجلس را ترک کند تا کشته نشود. در همین حال، نلی از تصمیم خود انکار می‌کند و تا آخر شب می‌رقصد.
یک مونتاژ، بریده‌های روزنامه‌ای را نشان می‌دهد که توضیح می‌دهد جسد نلی را در سن ۳۴ سالگی در اتاق هتل پیدا کردند و الینور را در سن ۷۶ سالگی مرده پیدا کردند.
در سال ۱۹۵۲، مانی به همراه همسر و دختر خردسالش به کالیفرنیا بازمی‌گردد، که پیشتر به شهر نیویورک گریخته و یک فروشگاه رادیویی تأسیس کرده بود. او ورودی کینوسکوپ استودیوز را به خانواده خود نشان می‌دهد، اما به تنهایی از سینمای اطراف دیدن می‌کند تا فیلم آواز در باران را ببیند، جایی که تصویر فیلم از گذار صنعت از فیلم‌های صامت به صدادار، اشک او را درمی‌آورد. مجموعه‌ای از فیلم‌های متعدد به طول یک قرن در ادامه می‌آید. با بازگشت تمرکز به آواز در باران، مانی لبخند می‌زند.
منتقدان
در وبسایت بازبینی‌خوانی راتن تومیتوز، ٪۵۶ از ۳۲۴ بررسی منتقدین مثبت است و این فیلم میانگینِ امتیاز ۶٫۴/۱۰ را در اختیار دارد. اجماع این وبسایت چنین می‌نویسد: «عظمت گیج‌کنندهٔ بابیلون طاقت‌فرساست، اما بسیار مانند صنعتی که به آن افتخار می‌کند، زرق و برق و فریبندگی به‌خوبی بازیگری‌شدهٔ خوش ساخت آن اغلب می‌تواند حواس‌پرتی مؤثری باشد.»
این فیلم در متاکریتیک، که از میانگین وزنی استفاده می‌کند، بر اساس نظر ۶۳ منتقد امتیاز ۶۰ از ۱۰۰ را کسب کرده که نشان‌گر «نقدهای مختلط یا متوسط» است. تماشاگران شرکت‌کننده در نظرسنجی سینماسکور به فیلم متوسط نمرهٔ «C+» در مقیاس A+ تا F دادند، در حالی که پست‌ترک گزارش داد ۷۴ درصد از مخاطبان به فیلم نمرهٔ مثبت داده‌اند و ۴۷ درصد گفته‌اند که قطعاً آن را توصیه می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
- بهترین انیمیشن های سال 2023 + [تاریخ اکران، تریلر و دسته‌بندی ژانر]
- بهترین فیلم های 2023 + [تاریخ اکران، تریلر و دسته‌بندی ژانر]
از همراهی شما تا انتهای نوشتار نقد و بررسی فیلم Babylon 2022 سپاس‌گزار هستیم. حتما ما را با نظرات خود در رابطه با این نوشتار، آگاه کنید. شما می‌توانید به عنوان نویسنده مهمان در سایت فیگار عضو شوید و علاوه بر اشتراک نظرات خود در رابطه با مقاله‌ها، نقد فیلم ، نقد سریال ، اخبار سینما و مطالب خودتان را نیز انتشار دهید. برای مطالعه فراخوان مرتبط با آن بر روی لینک نویسنده مهمان کلیک نمایید. در ضمن شما همراهان عزیز می‌توانید به اینستاگرام فیگار جهتِ شناختِ مهمترین فیلم های ژانرهای مختلف و خلاصه نقد و بررسی‌های فیلم‌های روز دنیا مراجعه کنید.
من خوشم اومد.پیشنهاد میشه.
هم شروع خوبی داشت هم پایان باز خوبی داشت من یکی که ۳ ساعت غرق تماشاش شدم
با عرض صمیمانه ترین درود ها خدمت نویسنده این نقد. فیلم بابیلون زیبا ترین فیلمی بود که طی سه سال اخیر دیدم. الان هم که دارم این متن رو مینویسم برای بار چهارم هستش دارم تماشاش میکنم. کمی زندگی رو واقعی دیدن بد نیست. اگه هم نقدی به این نقد بخوام داشته باشم این هست که کمی از رویا پردازی بیرون بیاین و واقعیت رو دید. حس دردی که تو فیلم هست ناامیدی و درام کاملا منتقل میشه.
دوربین هی میاد و میره معلوم نیست چی می خواد بگه بخدا فسیل کارگردانهای دهه ۴۰ و ۵۰ میلادی رو می اوردی با این بودجه چه فیلمی که در نمی آوردن!
آخه فیلم آشفته و سر درگم چیه ساخته؟! حیف این بودجه!