نقد و بررسی فیلم چهار شگفت انگیز (The Fantastic Four: First Steps)

نقد فیلم چهار شگفت انگیز نشان می‌دهد این بازسازی با ترکیب بازیگران قوی و طراحی جذاب دهه ۶۰، موفق شده دل طرفداران مارول را به دست آورد.

فیلم جدید The Fantastic Four: First Steps محصول ۲۰۲۵، دنباله‌ای بر دنیای مارول و دومین بازسازی سری فیلم‌های چهار شگفت‌انگیز است که توسط Marvel Studios تولید و از طریق Walt Disney Studios Motion Pictures اکران شد.

این اثر که به کارگردانی مت شاکمن و فیلمنامه‌ای از جوش فریدمن، اریک پیِرسون و تیم جف کاپلن و ایان اسپرینگر ساخته شده، داستان تیم ابرقهرمانی چهار شگفت‌انگیز را در دهه ۱۹۶۰ روایت می‌کند.

پدرو پاسکال، ونسلا کیربی، ابون ماس-باچراک و جوزف کوین نقش اعضای اصلی تیم را ایفا می‌کنند و در کنار آن‌ها جولیا گارنر، سارا نیلز، مارک گتیس، ناتاشا لیون، پل والتر هوسر و رالف اینسون نیز حضور دارند. این تیم باید جهان را از تهدید گالاکتوس، موجودی کیهانی که سیارات را می‌بلعد، محافظت کند.

طبق سایت راتن تومیتوز 87% از 391 منتقد، بازخورد مثبتی نسبت به فیلم داشته‌اند و نظر منتقدان چنین بوده است:

با بهره‌گیری از شیمی عالی میان بازیگران و طراحی جذاب دهه ۶۰، این بازسازی از خانواده اول مارول به‌خوبی دفاع می‌کند.

سایت متاکریتیک نیز در نقد فیلم The Fantastic Four: First Steps نمره 65 از 100 را به این فیلم داده و CinemaScore میانگین «A−» را از مخاطبان ثبت کرده است.

نقد فیلم چهار شگفت انگیز

فیلم The Fantastic Four: First Steps جدیدترین تلاش مارول برای معرفی دوباره خانواده اول دنیای کمیک به پرده‌ی سینما است. اثری که پس از شکست‌های گذشته، بار دیگر تلاش می‌کند شکوه این تیم را بازآفرینی کند و آن‌ها را به جایگاهی برساند که شایسته‌اش هستند.

این فیلم که به کارگردانی مت شاکمن و با حضور ستارگانی همچون پدرو پاسکال، ونسلا کربی، ایبن ماس-باخراک و جوزف کوین ساخته شده، از همان ابتدا خود را در جایگاه مهمی قرار می‌دهد.

آغاز عصری تازه برای دنیای سینمایی مارول، آن هم در دهه ۱۹۶۰ و در جهانی رترو-فوتوریستی (یک جنبش آوانگارد مدرنیستی – کم‌گویی گفتار و پرگویی واقعی) که هم یادآور نوستالژی و هم نویدبخش آینده‌ای متفاوت است؛ اما نکته مهم اینجاست که First Steps درست در زمانی اکران شد که فیلم Superman از دنیای دی‌سی هم به سینماها آمده بود.

طبیعی بود که بسیاری از هواداران و رسانه‌ها این دو فیلم را در کنار هم قرار دهند و مقایسه کنند. هرچند فضای کافی برای درخشش هر دو فیلم وجود داشت، شباهت‌ها و تفاوت‌های بنیادین آن‌ها باعث شد رقابتی ناخواسته شکل بگیرد. هر دو فیلم با رویکردی مشابه آغاز می‌شوند. شروع در میانه ماجرا نخستین شباهت آن بود. این یعنی خبری از روایت طولانی و تکراری منشاء قهرمانان نیست و فیلم‌ها بلافاصله وارد قلب ماجرا می‌شوند.

انتظار می‌رفت حذف داستان منشاء، ریتم فیلم را سریع‌تر و پرهیجان‌تر کند، اما واقعیت این است که هر دو فیلم – چه Superman و چه The Fantastic Four: First Steps – در پرده اول با مشکل روبه‌رو می‌شوند.

در حالی که فیلم سوپرمن در تلاش است کل بنای دنیای دی‌سی را در یک اثر بنا کند، چهار شگفت‌انگیز باید جهانی را معرفی کند که در آن چهار سال از فعالیت تیم گذشته و حالا آن‌ها به‌عنوان محافظان زمین شناخته می‌شوند. این حجم از اطلاعات و زمینه‌سازی باعث شده پرده اول بیشتر شبیه مقدمه‌ای طولانی باشد تا روایتی منسجم.

ما لحظاتی کوتاه از روابط درونی اعضای تیم می‌بینیم، اما تمرکز اصلی بر تغییرات جهان به دست آن‌هاست. همین امر باعث می‌شود آن حس صمیمیت و پویایی خانوادگی که همیشه جوهره داستان‌های Fantastic Four بوده، کمی کم‌رنگ شود.

بسیاری از مخاطبان از تکرار بی‌پایان داستان‌های منشاء در فیلم‌های ابرقهرمانی خسته شده‌اند؛ اما حذف این بخش تبعات خاص خود را دارد. داستان‌های منشاء محلی برای شکل‌گیری رابطه‌ها، لحظات کوچک اما تأثیرگذار و بستری برای رشد شخصیت‌ها هستند. وقتی این مرحله حذف می‌شود، فیلم باید انرژی بیشتری صرف کند تا نشان دهد چرا باید برای این شخصیت‌ها اهمیت قائل شویم.

در First Steps، همین خلأ به چشم می‌آید. لحظات ارزشمندی مانند تعامل کوتاه بن با کودکان یا تلاش جانی برای یادگیری زبان سیلور سرفر وجود دارد، اما تعدادشان اندک است. در نتیجه شخصیت‌ها گاهی کمتر سه‌بعدی به نظر می‌رسند، به‌خصوص با توجه به سهم عظیم داستان و تهدیدی به نام گالاکتوس.

اگر چیزی فیلم را از سقوط نجات می‌دهد، بازی‌های قدرتمند بازیگران است. شکمن نسخه‌هایی از این شخصیت‌ها را به تصویر کشیده که تاکنون در سینما ندیده‌ایم. پدرو پاسکال نیز در نقش رید ریچاردز، هوش و غرور این شخصیت را به‌خوبی نمایش می‌دهد؛ اما به‌صورت کلی نمی‌تواند نقش یک ابرقهرمان را بازی کند.

فیلم همچنین از حضور چندین ضدقهرمان بهره می‌برد که هرکدام رنگ‌وبویی تازه به داستان می‌دهند. پل والتر هوسر در نقش مول من حضوری کوتاه اما به‌یادماندنی دارد.

جولیا گارنر به‌عنوان شالا-بال قدرت و کاریزمایی ویژه به همراه می‌آورد؛ شخصیتی که از همان نخستین سخنرانی‌اش به‌یادماندنی می‌شود. در نهایت رالف اینسون به‌عنوان گالاکتوس، تجسمی از رویای دیرینه طرفداران را به تصویر می‌کشد. نحوه نمایش تغذیه سیاره‌ای او و مقیاس عظیم حضورش (با وجود برخی ناهماهنگی‌های بصری) او را به یکی از تهدیدهای ماندگار دنیای مارول بدل می‌کند.

وقتی گالاکتوس وارد داستان می‌شود، فیلم دیگر فرصتی برای توقف ندارد. ریتم تند، نبردهای پرهیجان و تنش دائمی، مخاطب را تا پایان همراه نگه می‌دارد. این بخش شاید هیجان‌انگیزترین قسمت فیلم باشد، اما در عین حال به قیمت از دست رفتن همان لحظات کوچک تمام می‌شود. شخصیت‌ها فرصت زیادی برای نفس کشیدن ندارند و در نتیجه عمق ارتباط میانشان کمتر حس می‌شود.

The Fantastic Four: First Steps بدون شک یک سکوی پرتاب برای فازهای بعدی دنیای سینمایی مارول است. فیلم بیش از آنکه به‌دنبال خلق یک داستان مستقل و کامل باشد، در پی زمینه‌سازی برای آینده – چه در برخورد با گالاکتوس، چه در پیوند با فیلم‌های گروهی بعدی مانند Avengers: Doomsday – است.

اگر First Steps نتواند در ادامه فرصت کافی برای پرداخت خانواده‌ی چهارنفره‌اش ایجاد کند، ممکن است همان ترک‌هایی که اکنون به چشم می‌آیند، در آینده به شکاف‌های بزرگ بدل شوند.

جمع‌بندی و نمره‌دهی

در نهایت The Fantastic Four: First Steps یک اولین قدم مناسب است؛ فیلمی که توانسته بخش زیادی از میراث ناموفق گذشته را جبران کند و با طراحی بصری خیره‌کننده و بازیگران توانمند، مخاطبان را امیدوار سازد؛ اما حذف داستان منشاء، بازیگری پدرو پاسکال در نقش یک ابرقهرمان و تمرکز بیش از حد بر مقدمه‌چینی برای آینده، به روابط میان‌فردی تیم لطمه زده است.

فیلم سرگرم‌کننده، جاه‌طلب و از بسیاری جهات موفق است؛ اما برای تبدیل شدن به اثری ماندگار در دل مخاطبان، باید در ادامه راه به سراغ همان چیزی برود که «چهار شگفت‌انگیز» را همیشه خاص کرده است.

وب‌سایت فیگار به این فیلم نمره 6 از 10 را می‌دهد.

نظر شما درباره‌ی نقد فیلم چهار شگفت انگیز چیست؟ لطفا نظرات خود را در بخش کامنت با فیگار در میان بگذارید.