در نقد فیلم احضار: آخرین مراسم به بررسی تازه‌ترین قسمت از فرنچایز محبوب ترسناک، جایی که ایمان، مرز میان وحشت و رستگاری را تعیین می‌کند می‌پردازیم.
فیلم احضار: آخرین مراسم (The Conjuring: Last Rites) ساخته‌ای از مایکل چاوز است که در سال ۲۰۲۵ توسط استودیوهای وارنر برادرز و نیو لاین سینما منتشر شد. این اثر نهمین فیلم از دنیای سینمایی The Conjuring به‌شمار می‌آید و بر پایه پرونده واقعی تسخیر خانواده اسمرل ساخته شده است.
در این فیلم، پاتریک ویلسون و ورا فارمیگا بار دیگر در نقش‌های آشنا و محبوب خود یعنی اد و لورن وارن، محققان ماورایی، بازمی‌گردند. در کنار آن‌ها، میا تاملینسون و بن هاردی نیز ایفای نقش می‌کنند.
احضار: آخرین مراسم در تابستان ۲۰۲۵ در ایالات متحده اکران شد و با فروش جهانی ۴۵۸٫۳ میلیون دلار توانست عنوان پرفروش‌ترین فیلم مجموعه را از آن خود کند. با این وجود واکنش منتقدان به آن متفاوت بود؛ برخی از پرداخت دراماتیک و فضای متافیزیکی اثر تمجید کردند، در حالی که گروهی دیگر آن را تکراری و کم‌رمق دانستند.
نقد فیلم احضار: آخرین مراسم
در سایت جمع‌آوری نقدها، راتن تومیتوز حدود ۵۹ درصد از میان ۱۸۲ نقد ثبت‌شده درباره نقد فیلم The Conjuring: Last Rites مثبت ارزیابی شده است. در جمع‌بندی این سایت آمده:
اگرچه این فیلم به‌عنوان آخرین حضور ورا فارمیگا و پاتریک ویلسون در نقش‌های وارن‌ها معرفی می‌شود، اما به‌عنوان فصل پایانی مجموعه احضار چندان تأثیرگذار نیست، هرچند هنوز هم استانداردهای ترسناک این فرنچایز را حفظ می‌کند.
در وب‌سایت Metacritic، فیلم با میانگین امتیاز ۵۴ از ۱۰۰ بر اساس ۲۹ نقد، در دسته «نقدهای متوسط یا ترکیبی» قرار گرفته است. تماشاگران نیز در نظرسنجی CinemaScore، به فیلم نمره میانگین B در مقیاس A+ تا F داده‌اند، در حالی که طبق گزارش PostTrak، حدود ۵۸ درصد از مخاطبان گفته‌اند که این فیلم را «قطعاً» به دیگران پیشنهاد می‌کنند.
در دوازده سال گذشته، اد و لورین وارن به‌مثابه ستون‌های اصلی جهان سینمایی The Conjuring حضور داشته‌اند؛ زوجی که نام‌شان، خواه در قالب حضوری مستقیم و خواه به شکل اشاره‌ای گذرا، در تمامی 9 فیلم اصلی و فرعی این فرنچایز شنیده شده است.
اکنون در The Conjuring: Last Rites که ادعا می‌شود واپسین حضور ورا فارمیگا و پاتریک ویلسون در نقش‌های جاودانه‌شان است، این دو پژوهشگر ماورایی سرانجام بدرقه‌ای رسمی دریافت می‌کنند.
در هر صورت، پارادوکس تلخی در کار است. این بدرقه نه به شکوهی درخور، بلکه در قالب ضعیف‌ترین نقطه کل این مجموعه رقم می‌خورد. فیلمی که با ریتمی فاجعه‌بار، طولی بیش‌ازحد و تقریباً بی‌هیچ ردّی از ترس، مخاطب را در سفری خسته‌کننده فرو می‌برد.
هنگامی که سرانجام با وارن‌ها وداع می‌کنیم، چنان از همه‌چیزهایی که روزی The Conjuring را به کابوسی مؤثر بدل می‌کردند فاصله گرفته‌ایم که وداع، نه تلخ، بلکه رهایی‌بخش می‌نماید.
فیلم سوم، The Devil Made Me Do It، از پیش سقوط کیفی مجموعه را خبر داده بود؛ اما Last Rites به‌جای آنکه در انفجاری از ضعف فروپاشد، آرام‌آرام تهی می‌شود. شکستی مهیب نیست، اما ناامیدی‌اش عظیم است.
بااین‌وجود، اثر مایکل چاوز سراسر تباهی نیست. افتتاحیهٔ فیلم (که به نخستین پروندهٔ زوج وارن بازمی‌گردد) هرچند ترسناک نیست، اما با مواجهه‌ای شیاطینی که منجر به زایمان زودرس او می‌شود، دست‌کم فضای احساسی‌ای را بنا می‌نهد که همیشه جوهره مؤثرترین آثار این مجموعه بوده است.
همین موتیف، درونمایه مرکزی فیلم را تغذیه می‌کند، جایی که جودی، دختر اد و لورین (با بازی میا تاملینسون) و نامزدش تونی (بن هاردی)، در کانون روایتی دربارهٔ تداوم خانوادگی و میراث ماورایی قرار می‌گیرند.
مشکل آنجاست که اد و لورین، از آغاز، هرگز جذاب‌ترین بخش این مجموعه نبودند و اینک در Last Rites، درامی خانوادگی که حول آن‌ها شکل می‌گیرد، تقریباً تمام فیلم را در بر می‌گیرد.
حضورشان آن‌قدر سنگین است که حتی فرصتی برای شناخت خانواده اسمرل (کسانی که در واقع قربانیان تسخیرند) باقی نمی‌ماند. این خانواده هشت‌نفره شامل جک (الیوت کاوارد)، داون (بو گدسدن)، جنت (ربکا کالدر)، هدر (کیلا لرد کاسیدی) و دیگران است که تنها معرفی‌هایی سطحی دریافت می‌کنند.
از آن‌ها تقریباً هیچ نمی‌دانیم؛ شخصیت‌هایی مقوایی که فیلم هرگز در ریتم یا تصاعد ترسشان سرمایه‌گذاری نمی‌کند. آن‌ها آینه‌ای قدیمی با سه سر نوزاد دریافت می‌کنند (همان شیء تسخیرشده‌ای که زمانی موجب زایمان زودرس لورین شد) و ظرف چند دقیقه به دیدن اشباح دچار می‌شوند. هیچ پیش‌زمینه‌ای، هیچ تعلیقی؛ فقط انفجاری از هراس‌های فوری و بی‌ریشه در جریان است.
مایک فلاناگان در Oculus (۲۰۱۳) با نبوغی درخور، موفق شد آینه را به منبعی واقعی از وحشت بدل کند؛ اما چاوز در بازآفرینی چنین ایده‌ای به‌کلی شکست می‌خورد. این حقیقت که پرونده پایانی وارن‌ها حول آینه‌ای تسخیرشده می‌گردد، خود به‌اندازه کافی گیج‌کننده است، اما فاجعه آنجاست که فیلم هیچ پیوند اسطوره‌ای یا تاریخی میان وارن‌ها و این شیء خاص برقرار نمی‌کند.
فیلم حتی از حداقل جوّ وهم‌آلودی که بتواند جایگزین شوک شود نیز تهی است. آنچه بر پرده نقش می‌بندد، نه تازه و نه مؤثر است. بازی‌ها نیز در بهترین حالت بی‌رمق‌اند. نه اینکه ویلسون و فارمیگا بی‌تفاوت باشند، بلکه خستگی و انفعال از چهره‌شان می‌بارد؛ همان‌گونه که خود وارن‌ها نیز در فیلم، به‌وضوح آماده بازنشستگی‌اند.
به بُعد بصری که می‌رسیم، ضعف فیلم تشدید می‌شود. هیچ منطق دیداری مشخصی در میزانسن یا نورپردازی وجود ندارد. The Conjuring همواره به دقت فرمی‌اش شناخته می‌شد که در آن حرکات آرام و حساب‌شده دوربین، ترکیب‌بندی‌هایی که تدریجاً اضطراب می‌ساختند و ریتمی هدفمند در هر آشکارسازی وجود داشت؛ اما در Last Rites این زبان سینما از هم می‌پاشد.
فیلم در تمامی سطوح (از بصری تا عاطفی و ساختاری) سست است. هیچ ضربه‌ای کار نمی‌کند و نه ترس نه بحران و نه حتی لحظات احساسی‌ای که فیلم به‌ناچار می‌کوشد بر آن‌ها تکیه کند، تاثیرگذار نیستند.
مشکل دیگر، طول بی‌رحمانهٔ فیلم است. ۱۳۵ دقیقه، طولانی‌ترین اثر در کل مجموعه محسوب می‌شود. وارن‌ها در نود دقیقهٔ نخست صرفاً دربارهٔ مسائل خانوادگی گفت‌وگو می‌کنند.
Last Rites در این بخش تماماً از چربی انباشته است و هیچ گوشت داستانی ندارد؛ فیلمی که به‌کلی فراموش کرده چرا تماشاگران در آغاز به این جهان جذب شدند.
جمع‌بندی و نمره‌دهی
در نهایت The Conjuring: Last Rites همچون شعله‌ای است که پیش از خاموشی، آخرین بازدم خود را در سایه‌ای بی‌جان رها می‌کند. فیلم نه پایانی شایسته برای میراث وارن‌هاست و نه حتی بازتابی از اصالت نخستین آثار.
آنچه باقی می‌ماند، شبحی از گذشته است؛ بازتابی محو از جهانی که زمانی توانسته بود ایمان، گناه و ترس را در فرمی سینمایی به هم گره بزند. اکنون اما همه‌چیز به سکوتی طولانی و بی‌جان ختم می‌شود؛ گویی خودِ فرانچایز نیز مشتاق است به آرامش قبر فرو رود.
Last Rites نه تنها پایان یک داستان، بلکه گواهی بر چرخه طبیعی هر اسطورهٔ سینمایی است؛ جایی که ترس، وقتی دیگر ایمان و اصالت خود را از دست می‌دهد، بدل به تکراری مکانیکی از خاطرات گذشته می‌شود.
وب‌سایت فیگار به این فیلم نمره 3 از 10 را می‌دهد.
نظر شما درباره‌ی مطلب نقد فیلم احضار: آخرین مراسم چه بود؟ لطفا نظرات خود را در بخش کامنت با فیگار و دیگر کاربران به اشتراک بگذارید.