فیلم Nouvelle Vague ساخته ریچارد لینکلیتر در جشنواره کن با استقبال گرم تماشاگران همراه شد و توجه علاقه‌مندان سینمای فرانسه را برانگیخت.
فیلم جدید ریچارد لینکلیتر با عنوان Nouvelle Vague شب شنبه در جشنواره کن به نمایش درآمد و با تشویق طولانی‌مدت حضار همراه شد. برخی منابع از ۶ دقیقه و برخی دیگر از ۱۱ دقیقه تشویق ایستاده گزارش داده‌اند. این فیلم در بخش مسابقه اصلی جشنواره حضور دارد و یکی از مدعیان دریافت نخل طلای امسال محسوب می‌شود.
فیلم Nouvelle Vague که برداشتی آزاد و خلاقانه از پشت صحنه ساخت فیلم از نفس افتاده است، به رابطه پیچیده ژان لوک گدار و جین سیبرگ می‌پردازد. در این فیلم، گیوم مربک نقش گدار را ایفا کرده و زویی دویچ در نقش جین سیبرگ ظاهر شده است. فیلم، آمیزه‌ای از کمدی، عاشقانه و نامه‌ای سینمادوستانه به جنبش موج نو فرانسه است.
از دیگر بازیگران این اثر می‌توان به ژان ژاک لو وسیه، جودی روث فورست و جوناس مارمی اشاره کرد. لینکلیتر، در این پروژه، علاقه‌اش به تاریخ سینما و فیلم‌سازان فرانسوی را به‌وضوح نشان داده است.
اتفاق جالب شب نمایش، حضور کوئنتین تارانتینو در سالن بود؛ کارگردانی که با شور و اشتیاق فراوان از لینکلیتر استقبال کرد، تا جایی که توجه کارگردان Nouvelle Vague کاملاً معطوف به او شد و لحظه‌ای از هماهنگی با دبیر جشنواره، تی‌یری فرمو، غافل ماند.
گرچه هنوز امتیاز رسمی منتقدان ثبت نشده، اما تاکنون تمامی نقدهای موجود در راتن تومیتوز مثبت بوده‌اند. گاردین با دادن سه ستاره، این فیلم را ستایشی پرشور از گدار توصیف کرده و با طعنه افزوده که اگر گدار زنده بود، احتمالاً از دیدن چنین اثری از خشم لب به اعتراض می‌گشود.
منتقد رپ از فیلم به‌عنوان اثری «صمیمی، پرتلاش و فراتر از یک هدیه ولنتاین به موج نو» یاد کرده و آن را نشانی از کارگردانی دانسته که کمتر به پیچیدگی‌های فنی‌اش توجه شده است.
ددلاین فیلم را «یک جواهر نادر» توصیف کرده که حتی برای کسانی که از نفس افتاده را ندیده‌اند نیز جذاب خواهد بود؛ فیلمی برای عاشقان سینما و رویابافانی که آن را می‌سازند.
ورایتی نیز با اشاره به فضای فیلم، آن را تجربه‌ای خاص برای سینمادوستان دانسته، هرچند مخاطبانی که با پیش‌زمینه موج نو آشنایی ندارند، ممکن است ارتباط کمتری با آن برقرار کنند. با این حال، فیلم هرگز جدی نمی‌شود و در عین حال لحنی شیرین و سرگرم‌کننده دارد.
Nouvelle Vague نخستین تجربه لینکلیتر در ساخت فیلمی فرانسوی‌زبان است و به عنوان سی و سومین فیلم بلند او شناخته می‌شود. این اثر مانند فیلم گدار به‌صورت سیاه و سفید و با فرمت کلاسیک ۱.۳۳:۱ فیلم‌برداری شده و نام‌هایی چون ژان-پیر ملویل، اریک رومر، روبر برسون و ژان کوکتو نیز در روایت آن دیده می‌شوند.