نقد و بررسی فیلم کفن ها (The Shrouds) ؛ کراننبرگ از بدن به ذهن می‌رود

نقد فیلم کفن ها (The Shrouds) نشان می‌دهد که دیوید کراننبرگ با روایتی متفاوت از سوگواری، مرزهای ژانر وحشت و درام را به چالش کشیده است.

فیلم The Shrouds (به فرانسوی: Les Linceuls) اثری در ژانر درام، ترسناک  وحشت بدنی (Body Horror) به نویسندگی و کارگردانی دیوید کراننبرگ است که در سال ۲۰۲۴ تولید شد. این فیلم محصولی مشترک از کشورهای کانادا و فرانسه بوده و ستارگانی همچون دایان کروگر، ونسان کسل، گای پیرس و سندرین هولت در آن ایفای نقش کرده‌اند.

نقد فیلم کفن ها

The Shrouds برای نخستین‌بار در تاریخ ۲۰ مه ۲۰۲۴ (۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۳) در بخش رقابتی اصلی جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد و توجه زیادی را به خود جلب کرد. این فیلم قرار است در تاریخ ۳۰ آوریل ۲۰۲۵ (۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۴) توسط Pyramide Distribution در فرانسه اکران عمومی شود.

حال که کیفیت خوب این فیلم در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است، بیایید پیش از نقد اثر، نگاهی به نقد فیلم The Shrouds از دیدگاه منتقدان و وب‌سایت‌های رسمی بیندازیم.

نقد و بررسی منتقدان

فیلم The Shrouds پس از اکران در جشنواره‌های معتبر سینمایی، واکنش‌های متفاوتی از سوی منتقدان دریافت کرد. بر اساس گزارش منتشر شده در وب‌سایت راتن تومیتوز، این فیلم تاکنون از مجموع 51 نقد ثبت‌شده، توانسته 75 درصد بازخورد مثبت را کسب کند. میانگین امتیازی که منتقدان به این فیلم داده‌اند 6.7 از 10 بوده است.

منتقدان راتن تومیتوز در بررسی فیلم The Shrouds نوشته‌اند:

The Shrouds با نگاهی عمیق به عشق و اندوه، روایتی شخصی و منحصربه‌فرد از سوگواری را به تصویر می‌کشد که امضای خاص دیوید کراننبرگ را در خود دارد.

در وب‌سایت متاکریتیک نیز که به ارزیابی آثار سینمایی بر اساس میانگین وزنی امتیازات می‌پردازد، فیلم The Shrouds بر پایه 20 نقد، امتیاز 59 از 100 را دریافت کرده که نشان‌دهنده بازخوردهای متفاوت و متوسط منتقدان نسبت به این فیلم است.

برخی از منتقدان، رویکرد متفاوت کراننبرگ در نمایش درد و فقدان را ستوده‌اند، در حالی که برخی دیگر معتقدند فیلم در پرداختن به برخی مفاهیم و روایت داستانی دچار کاستی‌هایی بوده است.

با توجه به بازخوردهای متفاوت منتقدان و مخاطبان در تحلیل فیلم The Shrouds ، به نظر می‌رسد در آینده‌ای نزدیک به یکی از آثار بحث‌برانگیز و پرمخاطب دیوید کراننبرگ تبدیل شود و همچنان مورد توجه تحلیل‌گران و علاقه‌مندان سینما قرار گیرد.

حال بیایید خودمان به  نقد فیلم جدید دیوید کراننبرگ بپردازیم و از نگاهی جدید این اثر را ارزیابی کنیم.

تحلیل روایی و نقدی بر ساختار فیلم جدید دیوید کراننبرگ

وقتی شما یک فیلم از دیوید کراننبرگ تماشا می‌کنید، باید انتظار داشته باشید که چیزی در یک فرمت منحصر‌به‌فرد و خاص ببینید. چه وقتی که او به سراغ آثار وحشت بدنی خود می‌رود و چه زمانی که ژانرهای دیگر را امتحان می‌کند، نحوه پرداخت او کاملاً متفاوت از دیگر داستان‌پردازان است.

این فیلم در جشنواره فیلم نیویورک به نمایش درآمد و اثری است که شاید بتوان از آن تا سالیان سال صحبت کرد؛ هرچند میزان انتقال این تفکرات به مخاطب بستگی به نگاه هر بیننده دارد.

کفن‌ها فیلمی است که ذهنی مملو از ایده‌های مختلف دارد. حتی اگر در طول دو ساعت زمان پخش آن اتفاقات چندانی به وقوع نپیوندد، اما شما همیشه در حال تکاپو برای یافتن چیزی هستید.

این فیلم برای برانگیختن احساسات ساخته شده است و داستانی درباره غم و فقدان محسوب می‌شود. همانطور که از کراننبرگ انتظار می‌رود، موضوعات توطئه و تکنولوژی نیز نقش برجسته‌ای دارند؛ همان‌طور که برخی از تمایلات خاص او نیز در فیلم هستند؛ بنابراین حتی اگر این فیلم یک تلاش جدید در ژانر وحشت نباشد، همچنان عناصر ژانری در آن دیده می‌شود.

دیوید کراننبرگ به نوعی نزدیک‌ترین چیز به یک تاناتوراکتور (متخصص نگهداری بدن) در سینمای معاصر است. کارگردان ویدئودروم (۱۹۸۳) و جنایات آینده، نه تنها به دلیل تمایلش برای تبدیل کردن چیزهای آشنا به ترسناک و عجیب عجیب است، بلکه او به دنبال آشکارسازی ناهنجاری‌های عجیب و غریبی است که در اعماق روان ما پنهان شده‌اند.

این علاقه کراننبرگ به تحریف و دگرگونی بدن انسان باعث شده که او عنوان استاد ژانر خودش، یعنی وحشت بدنی شناخته شود. وحشت بدنی را به نمایش دردناک تغییرات جسمانی، رنج‌های فیزیکی، نمایش بی‌رحمانه گوشت و پوست بریده‌شده، جا به جایی فرم‌های بدن و تحریفات وحشتناک می‌گوییم.

کفن‌ها فیلمی محسوب می‌شود که شخصیت اصلی آن، کارش (وینسنت کسل)، یک کارآفرین عجیب و غریب است که پس از از دست دادن همسرش، بکا، بر اثر یک سرطان حاد، تصمیم می‌گیرد تا فناوری جدیدی به نام GraveTech را اختراع و ثبت کند و آن را به کار گیرد.

این فناوری به طور خلاصه یک سیستم دوربین است که در داخل قبرها قرار می‌گیرد و به عزیزان این امکان را می‌دهد که روند تجزیه و تحلیل بدن متوفی را مشاهده کنند. این مشاهده می‌تواند از طریق صفحه نمایش در سنگ قبر یا از طریق یک اپلیکیشن موبایل صورت بگیرد.

روزی، قبرستانی که کارش مالک آن است (و در آن قبر همسرش قرار دارد)، مورد تخریب قرار می‌گیرد. همچنین کارش که در این نقطه از فیلم به طور کامل استخوان‌های همسرش را حفظ کرده است، متوجه برخی انحرافات یا برآمدگی‌ها در استخوان‌های بکا از طریق صفحه‌ای که به سیستم متصل است، می‌شود.

این مسئله نوعی پارانویا در او به وجود می‌آورد که آن را با تری (خواهر دوقلوی بکا) و موری (گای پیرس)، همسر سابق تری و متخصص مسائل فناوری، به اشتراک می‌گذارد.

نقد فیلم کفن ها

مرگ، تکنولوژی و تجارت در فیلم جدید دیوید کراننبرگ، با هم آمیخته شده‌اند. کارگردان کانادایی که در تمام آثارش به کاوش در تاریک‌ترین خواسته‌های انسانی پرداخته، پس از بیش از پنجاه سال فعالیت، همچنان در روایت‌هایش طنز و کنایه‌های زیادی پیدا می‌کند. حتی با وجود اینکه فضای مرگ در هر جنبه‌ای از فیلم حضور دارد، کفن‌ها به طور شگفت‌آوری فیلمی در ژانر کمدی تاریک است که بسیاری از واقعیت‌های فرهنگ امروز، که به شدت درگیر تکنولوژی است را آشکار می‌کند.

در فیلم The Shrouds نکات جالبی در مورد نوعی از مردان به چشم می‌خورد که شاید همیشه نتوانند جهان را به درستی درک کنند، اما قطعاً قادر هستند از آن بهره ببرند.

برای مثال، تنش‌هایی که در زمینه تهدیدهای خارجی از سوی چین و روسیه به وجود آمده و همچنین تصرف فرهنگ ژاپنی توسط شخصیت کارش در آپارتمان تازه بازسازی شده‌اش، نشان‌دهنده نگاه کنایه‌آمیز و پنهانی است که این کارگردان نسبت به مردانی دارد که در دنیای معاصر حرکت می‌کنند.

این جنبه‌ها به فیلم کمک می‌کنند تا به نوعی، ترکیب مرگ و جنسیت را به تصویر بکشد. فیلم با تلاش نافرجام کارش برای بازگشت به دنیای روابط احساسی پس از چهار سال آغاز می‌شود.

در میانه فیلم او نه تنها در حال درگیر شدن با سئو مین (با بازی سندرین هولت)، همسر نابینای یک مشتری ثروتمند در حال مرگ است، بلکه وارد رابطه‌ای خاص با خواهرزنش نیز می‌شود.

در صحنه‌ای طولانی که کارش و تری با یکدیگر هستند، او در حین رابطه جنسی از او درباره بدن خودش و خواهرش سؤال می‌کند و به مقایسه اعضای بدنشان و اینکه خواهر دوقلویش چه نظری در مورد آنها داشته می‌پردازد. این تقریباً مشابه همان خطوط گفت‌وگو بین کاترین و جیمز در فیلم Crash در سال 1996 است.

این نکات باعث می‌شوند تا The Shrouds فیلمی جذاب‌تر از فیلمی معمولی به‌نظر برسد. در برخی مواقع، این فیلم احساس سردرگمی و ناهماهنگی می‌دهد. این امر با بازی وینسنت کسل به وضوح نشان داده می‌شود. اگرچه او به‌خوبی کار خودش را انجام می‌دهد؛ اما بسیاری از دیالوگ‌های او سنگین و تکراری به نظر می‌رسند که در با دیگر آثار کراننبرگ همخوانی ندارند.

کارگردان معمولاً تلاش می‌کند تا مخاطب را در فاصله‌ای احساسی نگه دارد و به همین دلیل از اصطلاحاتی مانند «سرد» یا «بالینی» برای توصیف آثار او استفاده می‌شود. این ویژگی در The Shrouds نیز صدق می‌کند، به‌ویژه زمانی که فیلم وارد مباحث فلسفی در مورد زندگی، مرگ و فساد جسمانی می‌شود.

حتی اگر فیلم The Shrouds کارگردان کانادایی را از دنیای وحشت جسمانی خودش یک گام دورتر کند، به وضوح از همان تصویر و مفهومی که در فیلم‌های قبلی‌اش استفاده کرده، بهره می‌برد و طنز تاریک فیلم به‌خوبی عمل می‌کند. در مجموع، The Shrouds یک انتخاب عالی برای طرفداران کراننبرگ محسوب می‌شود.

جمع‌بندی و امتیازدهی

The Shrouds یکی از آن فیلم‌هاست که هرچه زمان بیشتری از تماشای آن بگذرد، بیشتر مورد تحسین قرار می‌گیرد؛ زیرا ایده‌هایی را می‌کارد که دیر یا زود میوه خواهند داد و علی‌رغم اینکه ممکن است در نگاه اول این فیلم به نظر نرسد که برچسب کروننبرگ را بر دوش دارد، اما عملکردی بسیار کارآمد نشان می‌دهد و به نوعی ما را به یاد یکی از بهترین کارگردان‌های تاریخ سینما می‌اندازد.

وب‌سایت فیگار به این فیلم نمره 7 از 10 را می‌دهد.

نظر شما درباره‌ی مطلب نقد فیلم کفن ها چه بود؟ لطفا نظرات خود را در بخش کامنت با فیگار و دیگر کاربران به اشتراک بگذارید.