در سایت IMDb، از این فیلم به عنوان “درام / ترسناک / رمزآلود” نام برده شده است. بنابراین، شروع کردم به تماشای فیلم با این تصور که قرار است فیلمی ترسناک ببینم، اما «هیپنوتیک» یک فیلمِ تریلر تقریبا بدون هیچگونه ترس و دلهره ای بود.
کارگردان های فیلم، مت آنجل و سوزان کوت شخصیت اصلی فیلم شان را که زن جوانی است به اسم جن به ظاهر در وضعیت پیچیده ای قرار می دهند. او حالش چندان خوب نیست و پریشان احوال به نظر می رسد. رابطه او به هم خورده است و احساس می کند کاملا متزلزل است. او در یک مهمانی با روانپزشکی به نام کالین مید (جیسون اومارا) آشنا می شود که هم خوب و هم خوش تیپ است. یکی از دوستان جن او را متقاعد می کند که دکتر مید را ببیند زیرا او در حال درمان بیماران به روش هیپنوتیزم است.
البته همه چیز با دکتر مید درست پیش نمی رود – به خصوص که فیلم با یک پیش درآمد شروع می شود، که در آن زنی ترسیده و هراسان سعی می کند با یک کارآگاه پلیس به نام وید رولینز (دولی هیل) تماس بگیرد، اما در عوض با یک مکالمه مرموز روبرو می شود – پس از آن او تصور می کند که داخل آسانسور در حال لِه شدن است.
جن شروع به رفتارهای عجیب و غریب می کند. هنگامی که او از یک شماره ناشناس تماس تلفنی دریافت می کند، بیهوش می شود، و هنگامی که بهبود می یابد، کارهای نامعقولانه و نامناسبی انجام دمی دهد- مانند تلاش برای کشتن مردم.
جن با رولینز که مخفیانه درباره پرونده مید تحقیق می کند تماس می گیرد. چندین نفر در تماس با مید در شرایط عجیبی جان خود را از دست داده اند. مشخص است که مید به دنبال چیزی است و افراد را هیپنوتیزم می کند تا به هدف خود برسد. جن هیپنوتیزم نشده است، بنابراین مید می تواند او را در هر زمانی که دوست دارد کنترل کند: “بینگ! شما هیپنوتیزم شده اید!”
«هیپنوتیک» کاملاً ناامیدکننده نیست، اما فیلم واقعاً چیز خاصی هم ندارد. بازیگران کاملاً خوب هستند، جن بسیار دوست داشتنی است. برخی از شخصیت ها در خانه های شیک، زیبا و با طراحی و معماری فوق العاده زندگی می کنند یا در آنها کار می کنند. دفتر دکتر مید شیک، ظریف و فوق العاده طراحی شده است. بسیاری از شخصیت ها ترجیح می دهند چراغ خانه خود را روشن نکنند. شاید آنها در تلاش برای صرفه جویی در استفاده از برق هستند. شاید هم دوست دارند در تاریکی تنها بنشینند و منتظر اتفاق بدی باشند.
این فیلم بسیار شبیه به تمام فیلم های تلویزیونی پارامونت است که در دهه 1990 از آنها معانی جنسی دریافت می شد. به طرز شگفت انگیزی در بسیاری از این فیلم ها، کوربین برنسِن نقش اصلی را ایفا می کرد. «هیپنوتیک» از بسیاری جهات شبیه یک فیلم تلویزیونی دهه 90 است. همان نوع اکشن، همان شخصیت ها و همان فضاها و محیط ها. با این حال، «هیپنوتیک» از نداشتنِ یک کوربین برنسِن رنج می برد. می توانم تصور کنم که این فیلم با یک برنسنِ دیوانه به عنوان هیپنوتیزم کننده خیلی بهتر می شد.
«هیپنوتیک» را می توان تماشا کرد و از آنجایی که زمان آن فقط 88 دقیقه است، زمانی برای خسته و دمغ شدن باقی نمی گذارد. اما نمی توانم بگویم که فیلم هیجان انگیز و ترسناک است. تعدادی عناصر جالب و چند منظره زیبا در فیلم وجود دارد، و دیگر هیچ. تمام.
فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی درباره افراد بی خبر از همه جا که با دریافت سیگنال فعال‌سازی برنامه‌ریزی شده‌اند تا مرتکب قتل شوند، قبلاً بارها دیده‌ایم. این موضوع پیش از این ابتدا در مجموعه تلویزیونی «ترغیب گران» (1971) [در ایران «کاوشگران»]، سریال «مرد عنکبوتی» (1967-1970)، و «اسلحه برهنه» (1982) دیده شده و طرفداران زیادی دارد، و چارلز برانسون در «تلفن» (1977) نیز در نقشی مشابه ظاهر شده است.
هیپنوتیک
Hypnotic (2021)
کارگردان: مت آنجل، سوزان کوت – نویسنده فیلمنامه: ریچارد دویدیو – بازیگران: کیت سیگل (جن تامپسون)، جیسون اومارا (دکتر کالین مید)، دولی هیل (کارآگاه وِید رالینز)، لوسی گست (جینا کلمن)، جِیمی اِم. کالیکا (برایان رولی)، تانجا دیکسون-وارِن (دکتر استلا گراهام)، لوک رودریگز (اسکات کلمن)
تهیه کننده: مایکل جی. لوئیزی
محصول: آمریکا – زبان: انگلیسی – زمان: 88 دقیقه – اکران: 27 اکتبر 2021 – پخش: نتفلیکس
داستان فیلم: زن جوانی که به دنبال بهبودی خود است از یک هیپنوتیزم درمانگرِ معروف کمک می گیرد. اما پس از چند جلسه، متوجه عواقب غیرمنتظره و مرگبار آن می شود و…