نقد فیلم پرنده به ما نشان می‌دهد که این اثر تحسین‌شده چگونه توانست نظر منتقدان و مخاطبان زیادی را در جشنواره کن 2024 به خودش جلب کند.
فیلم پرنده (Bird 2024)، ساخته جدید «آندریا آرنولد»، نویسنده و کارگردان برجسته بریتانیایی، یکی از درخشان‌ترین آثار سینمایی سال 2024 محسوب می‌شود. این درام تأثیرگذار با بازی‌های برجسته «نیکیا آدامز»، «بری کیوگان» و «فرانتس روگوفسکی»، در 77مین جشنواره فیلم کن برای اولین‌بار به نمایش درآمد و توانست تحسین منتقدان را برانگیزد.
این فیلم که توسط پلتفرم مستقل مابی در ایالات متحده و بریتانیا اکران شد، نه‌تنها استقبال گرمی از تماشاگران دریافت کرد، بلکه در فهرست ده فیلم برتر مستقل سال از سوی هیئت ملی نقد آمریکا نیز جای گرفت.
ادامه مطلب در ادامه
بیشتر بخوانید:
برای اطلاع از آخرین اخبار سینمای جهان، می‌توانید به بخش اخبار سینما و تلویزیون و برای دانلود فیلم‌ها و سریال‌های روز دنیا به کانال تلگرامی فیگار مراجعه کنید.
نقد فیلم پرنده
با استفاده از لیست زیر می‌توانید به بخش مورد نظر خود مراجعه کنید:
داستان درباره دختری به نام «بیلی» است که همراه با برادرش، «هانتر» و پدرشان «باگ»، زندگی می‌کند؛ اما «باگ» زمان کافی را به فرزندانش اختصاص نمی‌دهد. همین مسئله باعث می‌شود «بیلی» برای یافتن توجه و تجربه‌های تازه، به دنبال مسیرهای دیگری در زندگی بگردد.
حال بیاید پیش از شروع بررسی فیلم Bird ، به نمرات این فیلم در وب‌سایت‌های مختلف و نظر منتدان نگاهی بیندازیم.
نقد و بررسی منتقدان
فیلم پرنده (Bird)، ساخته جدید «آندریا آرنولد»، توانسته است با استقبال قابل‌توجه منتقدان و مخاطبان در سطح جهانی مواجه شود. این اثر که تلفیقی از واقعیت و خیال را با روایت‌پردازی و اجراهای تاثیرگذار به تصویر می‌کشد، روی پلتفرم‌های نقد معتبر نیز جایگاه شایسته‌ای به دست آورده است.
در وب‌سایت راتن تومیتوز، این فیلم با کسب امتیاز 84 درصد از 114 نقد و میانگین امتیاز 7.4 از 10، مورد تحسین قرار گرفت. اجماع منتقدان در نقد فیلم Bird بر این باور بودند که «آرنولد» توانسته بود از طریق بازی تأثیرگذار «نیکیا آدامز»، طنینی خاص از رشد و بلوغ را به تصویر بکشد و بین واقعیت و خیال پلی تماشایی بزند. همچنین، در وب‌سایت متاکریتیک، فیلم با امتیاز 74 از 100 بر اساس 36 نقد، بازخوردهای عموماً مثبتی از خود نشان داد.
اکنون نوبت به این رسیده که به تحلیل فیلم Bird بپردازیم.
تحلیل روایی فیلم
آثار «آندریا آرنولد» همواره خط مشترکی را دنبال می‌کنند؛ نزدیک بودن شخصیت‌ها به دنیای حیوانات و اتصال آن‌ها به یک میراث باستانی در DNA مشترک انسانی، از مهم‌ترین اتفاقاتی هستند که در تمامی فیلم‌های او تاکنون رخ داده‌اند.
از «میا» در فیلم Fish Tank که قربانی مردی مسن‌تر می‌شود، تا «هیثکلیف» و «کاترین» در فیلم Wuthering Heights که با خشونت دست‌وپنجه نرم می‌کنند و نوجوانان سرکش American Honey که تحت رهبری فردی بی‌وجدان به دام می‌افتند، «آرنولد» همیشه شخصیت‌هایی را خلق کرده که وحشی، خام و بی‌پروا هستند.
او در جدیدترین اثر خودش نیز مستقیماً به سراغ یک حیوان واقعی (پرنده) رفت تا این ایده را بیش از پیش به چالش بکشد. فیلم پرنده اولین اثر داستانی «آرنولد» پس از American Honey است که این فرمان را ادامه می‌دهد.
عنوان فیلم (حتی اگر تا بیش از 20 دقیقه از فیلم با شخصیت پرنده روبرو نشویم)، به‌خوبی جهت‌گیری او را به مخاطب نشان می‌دهد. مانند همیشه محوریت داستان «آرنولد» حول‌محور دختری است که در مرز میان کودکی و بلوغ قرار دارد.
«نیکیا آدامز»، بازیگر تازه‌کاری که با اجرایی شگفت‌انگیز همانند کشف ناگهانی «ساشا لین» در American Honey توجه‌ها را به خود جلب کرده، در نقش «بیلی»، دختری 12 ساله که با چشمانی نگران و روحی حساس، به دنیای طبیعی پیرامونش ارتباطی خاص دارد، ظاهر می‌شود.
فیلم Bird با صحنه‌ای آغاز می‌شود که «بیلی»، دختر 12 ساله داستان، روی پلی ایستاده و با گوشی خود پروازی از یک پرنده را ضبط می‌کند. این ویدئو همراه با تصاویر دیگری از طبیعت، بعدها بر دیوار خانه‌ای که او با پدر و برادرش زندگی می‌کند، به نمایش درمی‌آید.
محیط اطراف آن‌ها با گرافیتی‌هایی که روی دیوارها حک شده، هویتی خاص به خود گرفته است. جمله‌هایی مانند «نگران نباش» و «کامرون خوک‌ها را…» تنها بخشی از این فضای نمادین هستند.
پدر «بیلی»، مردی وحشی و بی‌پرواست که خالکوبی‌هایش ارجاعی از نام او را نشان می‌دهند. خالکوبی‌های او هم با حیوانات درآمیخته شدند و انگار که کارگردان شیفته به نمایش گذاشتن ذات شخصیت‌ها با روایتی از جنس حیوانات است.
او همیشه به دنبال طرح‌های سریع برای ثروتمند شدن است. در این میان، همسایه‌ای نیز وجود دارد که با ماری دور گردنش در ساختمان پرسه می‌زند. پنج دقیقه دورتر از خانه، «بیلی» در مزرعه‌ای به خواب می‌رود و با اسب‌هایی که به او نزدیک شده‌اند نیز از خواب برمی‌خیزند.
این صحنه‌ها به‌خوبی منطقه خاکستری‌ای را که فیلم در آن زیست می‌کند، نشان می‌دهد؛ جایی میان طبیعت بکر و شهرنشینی، میان انسان و حیوان. «بیلی»، با دوربین خود، پلی میان این دو دنیا است. پرنده با بهره‌گیری از این تضادها، مخاطب را به تفکر درباره ارتباط انسان با محیط طبیعی و جایگاه او در این مرزهای مبهم دعوت می‌کند.
نقد فیلم پرنده
در تعریف «ارسطو»، انسان به‌عنوان حیوان ناطق شناخته می‌شود. این تعریف در دو مسیر اصلی گسترش می‌یابد: اول، تأمل بر ماهیت انسان و دوم، پرداختن به مسئله زبان به‌عنوان یکی از ویژگی‌های اساسی یک فرد.
برای تعریف انسان، باید هم جنبه‌های بیرونی و هم درونی او در نظر گرفته شود و تعریف رایج «انسان، حیوان ناطق است»، به همین دلیل پذیرفته شده است؛ زیرا واژه «حیوان» به ظاهر و جنبه جسمانی انسان اشاره دارد، در‌حالی‌که «ناطق» بیانگر باطن و روح اوست. همان بخشی که نقش هدایت‌کننده جسم را ایفا می‌کند.
«آندریا آرنولد»، این تعریف را در این اثر خود با شیفتگی تمام به حیوانات پیش می‌برد و گویا می‌خواهد بگوید که در روزگار مدرن، این حیوان است که به‌عنوان انسان ناطق تلقی می‌شود.
در همان مزرعه، شخصیت «پرنده» (با بازی فرانتس روگوفسکی) وارد داستان می‌شود. پرنده مردی عجیب است؛ با اینکه سن بالایی دارد، نوعی سادگی کودکانه در رفتار و حرکاتش دیده می‌شود.
او در جستجوی مادری غایب است؛ اما میان او و «بیلی»، ارتباطی غیرمنتظره شکل می‌گیرد. اگر با آثار دیگر «آرنولد» آشنا باشید، ممکن است این رابطه بین مردی در دهه سوم زندگی و دختری کم‌سن‌وسال برایتان هشداردهنده به نظر برسد؛ اما «روگوفسکی» در نقش «پرنده»، به‌جای القای حس تهدید، شخصیتی آرام و در عین حال آسیب‌دیده را به تصویر می‌کشد که حتی شما را به فکر جادو در این دنیا وا می‌دارد.
داستان به فضاهایی تلخ و ناخوشایند کشیده می‌شود و این در حالی است «بیلی» شجاعانه بار سنگینی را که برای یک کودک بسیار زیاد محسوب می‌شود، به دوش می‌کشد؛ اما «آرنولد» در این اثر نه دلسوزی افراطی را نشان می‌دهد و نه کودکان بی‌سرپرست داستانش را سرزنش می‌کند. این بچه‌ها آرزوهایی دارند و از خود اختیار عمل نشان می‌دهند.
اینکه عناصر جادویی فیلم را باید واقعی دانست یا نمادین، به برداشت مخاطب بستگی دارد. اگر هم نشانه‌ای برای تفسیر قطعی وجود داشته باشد، شاید به راحتی قابل تشخیص نباشد. فیلمبرداری این اثر نیز به گونه‌ای است که صحنه‌های روزمره را زیبا و لحظات جادویی را به‌سادگی و بدون اغراق ثبت می‌کند. آنچه بیشتر به چشم می‌آید، نگاه فیلم به بلوغ «بیلی» است، نه به‌عنوان چیزی تلخ یا زودرس، بلکه به‌عنوان مرحله‌ای فعال و پویا از زندگی.
جمع‌بندی و امتیازدهی
فیلم Bird اثری است که در آن «آندریا آرنولد» بار دیگر به مهارت همیشگی‌اش در کشف زوایای پنهان زندگی انسان‌های به‌ظاهر عادی می‌پردازد. داستان با محوریت دختری نوجوان در آستانه بلوغ، مرز میان انسانیت، حیوانیت و دنیای واقعی و جادویی را کاوش می‌کند.
«آرنولد» بدون افتادن در دام کلیشه‌ها یا نگاه ترحم‌آمیز، با رویکردی بی‌واسطه و صمیمانه، واقعیت تلخ و در عین حال قدرت و اختیار شخصیت‌هایش را به تصویر می‌کشد.
او با روایت سمبولیک و بازی‌های تأثیرگذار، اثری خلق کرده که بیننده را وادار می‌کند درباره ارتباط انسان با طبیعت و جایگاه او در جهانی پیچیده و چندلایه تأمل کند. فیلم پرنده نه تنها داستانی از بلوغ است؛ بلکه دعوتی محسوب می‌شود که به بازاندیشی در مرزهای هویتی که انسان را از دیگر موجودات جدا می‌کند.
وب‌سایت فیگار به این فیلم نمره 10 از 10 را می‌دهد.
بیشتر بخوانید:
- تحلیل روانشناختی و فلسفی شخصیت پنگوئن
- نقد و بررسی فیلم گلادیاتور 2 (Gladiator II)
- نقد و بررسی سریال تلماسه: نبوت (Dune: Prophecy)
- نقد و بررسی سریال لندمن (Landman 2024)
- نقد سریال انیمیشنی کوماندوهای هیولایی (Creature Commandos)
نظر شما درباره‌ی مطلب نقد فیلم پرنده چه بود؟ لطفا نظرات خود را در بخش کامنت با فیگار و دیگر کاربران به اشتراک بگذارید.