نقد فیلم پنج شب با فردی 2 تلاش میکند سقوط دنبالهای پرادعا را بررسی کند که میان جاهطلبی روایی، ترسهای کماثر و واکنش سرد گیر افتاده است.
Five Nights at Freddy’s 2 یک فیلم ترسناک فراطبیعی آمریکایی محصول ۲۰۲۵ است که بر اساس مجموعه بازیهای ویدیویی Five Nights at Freddy’s ساخته اسکات کاتن شکل گرفته و دنباله مستقیم اقتباس سینمایی سال ۲۰۲۳ به شمار میرود.
این فیلم به کارگردانی اما تمی و نویسندگی اسکات کاتن ساخته شده و بازیگرانی همچون جاش هاچرسون، الیزابت لیل، پایپر روبیو، تئودوس کرین و متیو لیلارد بار دیگر در نقشهای قبلی خود ظاهر شدهاند. در کنار آنها، چهرههای تازهای مانند فردی کارتر، اسکیت اولریش، وین نایت، مککنا گریس و تئو بریونز به ترکیب بازیگران اضافه شدهاند.
داستان فیلم یک سال پس از وقایع قسمت نخست رخ میدهد و اینبار بر ابی اشمیت با بازی پایپر روبیو تمرکز دارد؛ دختری که با دوستان انیماترونیکی خود دوباره ارتباط برقرار میکند. این پیوند تازه، زنجیرهای از اتفاقات را رقم میزند که به افشای ریشهها و گذشته تاریک رستوران Freddy Fazbear’s Pizza منتهی میشود.
بیشتر بخوانید:
نقد فیلم پنج شب با فردی 2
با وجود گسترش دامنه داستان و جاهطلبی بیشتر نسبت به فیلم اول، Five Nights at Freddy’s 2 با واکنش منفی منتقدان روبهرو شد. بسیاری معتقد بودند که فیلم اگرچه تلاش میکند مقیاسی بزرگتر داشته باشد، اما در روایت داستان و خلق ترس مؤثر ناکام میماند.
در وبسایت Rotten Tomatoes تنها ۱۶ درصد از ۱۲۰ نقد منتشرشده مثبت ارزیابی شده و میانگین امتیاز فیلم به ۳.۸ از ۱۰ رسیده است. جمعبندی این وبسایت فیلم را دنبالهای ضعیفتر از نسخهای از پیش ناپخته توصیف میکند؛ اثری که با بیدستوپایی یک انیماترونیک معیوب، صرفاً مسیر تکرار را طی میکند.
در Metacritic نیز فیلم امتیاز ۲۶ از ۱۰۰ را بر اساس نظر ۲۴ منتقد دریافت کرده که نشاندهنده بازخوردی عموماً نامطلوب است. در این میان، تماشاگران سینما برخورد ملایمتری در مواجهه با نقد فیلم Five Nights at Freddy’s 2 داشتهاند؛ بهطوری که CinemaScore نمره B را برای فیلم ثبت کرده، هرچند این امتیاز نیز در مقایسه با نمره A- قسمت اول، افت محسوسی را نشان میدهد.
بیشتر بخوانید: بهترین سریال های 2026
Five Nights at Freddy’s 2 که به قلم اسکات کاتن نوشته و به کارگردانی اما تمی ساخته شده، دومین تلاش مشترک بلومهاوس و یونیورسال برای ادامه اقتباس سینمایی از یکی از بهطرز مضحکی محبوبترین فرنچایزهای ترسناک دنیای بازیهای ویدیویی است.
فیلم در آغاز، قدمش را درست برمیدارد. سکانس افتتاحیه با یک پیشدرآمد تیره و دلهرهآور شروع میشود که هم از نظر میزانسن و هم از حیث تعلیق، یادآور ظرافتهای هیچکاکی است و در عین حال با یک وارونگی هوشمندانه از کلیشه مشهور شاهدِ ناتوان در برابر خشونت دهشتناک، که معمولا به برایان دیپالما نسبت داده میشود، بازی میکند. این شروع نویدبخش، حس میدهد که شاید با دنبالهای مواجه باشیم که قرار است اشتباهات فیلم اول را جبران کند.
فیلم در ادامه، بار اطلاعاتی مربوط به گذشته و بازآشنایی با شخصیتها را با لحنی سرزنده ارائه میدهد. دیالوگها با نوعی شیطنت کنترلشده نوشته شدهاند؛ شوخیهایی که هم لبخند گرم از تماشاگر میگیرند و هم کیفیتی انسانی و غیرمعمول دارند.
این همان رویکردی است که میتوان آن را وامدار سبک ام. نایت شیامالان دانست؛ دیالوگهایی آنقدر عجیب و خاص که بهجای تصنعی بودن، واقعی و زنده به نظر میرسند.
با این حال، هیچیک از این پیوندهای انسانی یا پرداختهای روانی آغشته به آسیب پس از سانحه، به سطح نمونههای شاخص ژانر مانند Scream 2 یا Signs نمیرسد.
حتی افزایش محسوس مقیاس تولید و جاهطلبی بصری این دنباله ۳۶ میلیون دلاری، در حد و اندازه جهشی که مثلا Smile 2 تجربه کرده، نیست. با وجود این، ۳۵ دقیقه ابتدایی فیلم سرگرمکننده هستند؛ بازیها قابل قبولاند، شخصیتها نسبت به قسمت اول اندکی رشد کردهاند و فیلم، دستکم در این بخش، بیشتر شبیه یک اثر سینمایی مستقل است تا ویترینی از ایستراگها و ارجاعات مخصوص طرفداران بازی.
در همین مقطع است که این تصور شکل میگیرد شاید با یکی از آن دنبالههای نادری طرف باشیم که پس از یک شروع ضعیف، آن چیزی را ارائه میدهد که هم مخاطبان عام و هم هواداران دوآتشه، از ابتدا حقشان بوده است.
اما این امید چندان دوام نمیآورد. فیلم ناگهان ترمز میکند و مسیری را در پیش میگیرد که تقریبا هر آنچه تا آن لحظه درست کار میکرده را خنثی میکند. تمرکز روایت از بین میرود و داستان بهجای تعمیق، به نوعی پراکندگی دچار میشود که نه تعلیق میسازد و نه پیشبرنده است.
از این نقطه به بعد، Five Nights at Freddy’s 2 تفاوت چندانی با فیلم اول ندارد. داستان روی کاغذ متفاوت است، اما تجربه تماشای آن عملا همان است. فیلم پر شده از چشمکها و اشارههایی که فقط برای یک هدف طراحی شدهاند و آن هم این است که اینکه طرفدار بازی بگوید من این را میشناسم.
برای مخاطبی که آشنایی محدودی با اسطورهشناسی FNAF دارد، این لحظات نهتنها هیجانانگیز نیستند، بلکه گاه گیجکنندهاند. وقتی سالن سینما با حضور کوتاه یک یوتیوبر خاص منفجر از تشویق میشود، تماشاگر ناآشنا تنها میپرسد این آدم کیست و چرا اینقدر مهم است.
بازیگری نیز در مجموع ناامیدکننده است. به نظر میرسد جاش هاچرسون و الیزابت لیل هرگز نتوانستهاند کاملا با شخصیتهایشان ارتباط برقرار کنند. این مسئله عجیب است، چرا که هر دو در آثار دیگرشان تواناییهای قابل توجهی نشان دادهاند.
در این میان، تنها کسی که با تمام توان ظاهر میشود متیو لیلارد است. او مثل همیشه با انرژی و تعهد بازی میکند و حتی در ضعیفترین لحظات فیلم هم ردپایی از یک اجرای حرفهای بهجا میگذارد.
برای علاقهمندان Scream، حضور همزمان دو قاتل اصلی آن فرنچایز در این فیلم، نکتهای جالب توجه است. با این حال، نمیتوان انکار کرد که FNAF بیش از هر چیز برای کودکانی ساخته شده که از پیش عاشق این دنیا هستند. برای بزرگسالانی که نوستالژی خاصی نسبت به بازی ندارند، چیز زیادی برای چنگ زدن وجود ندارد.
بیشتر بخوانید: بهترین بازی های 2026
موفقیت تجاری قسمت اول، با وجود نقدهای منفی، بلومهاوس را در موقعیتی جالب قرار داد. فیلمی که برای مخاطب غیرهوادار تقریبا بیجان و خستهکننده بود، به پرفروشترین اثر تاریخ این استودیو تبدیل شد. ساخت دنباله اجتنابناپذیر بود و فرصتی فراهم میکرد تا مسیر اصلاح شود.
Five Nights at Freddy’s 2 بدون تردید متفاوت و جاهطلبتر است. ارزش تولید بالاتری دارد، اما این تفاوت لزوما به معنای بهتر بودن نیست. فیلم به مجموعهای درهمریخته از ایدهها و تصمیمهای نادرست تبدیل میشود و ضعف اصلی قسمت اول را با خطای دیگری جایگزین میکند.
داستان آنقدر شلوغ و شاخهشاخه است که خلاصهکردنش نفسگیر میشود. مایک، ابی و ونسا تلاش میکنند پس از وقایع فیلم نخست، به زندگی عادی بازگردند. برای مایک این سازگاری سادهتر است، اما ابی هنوز دلتنگ دوستان روحگونهاش است و ونسا، با وجود بهبود جسمی، همچنان از نظر روانی آسیبدیده باقی مانده است.
یکی از بهترین سکانسهای فیلم جایی است که ونسا سعی میکند از طریق رویاها با ترسهایش روبهرو شود. با این حال، گذشته خیلی زود دوباره سر برمیآورد.
فیلم با فلشبکی به دهه هشتاد آغاز میشود که نشان میدهد مکان فیلم اول تنها یکی از شعب Freddy Fazbear’s Pizza بوده است. این شعبه اولیه انیماترونیکی به نام ماریونت داشت که دیگران را کنترل میکرد.
مرگ دختری به نام شارلوت باعث تعطیلی آن رستوران شد و حالا، پس از بیست سال، روح او دوباره فعال شده است. این خط داستانی، در کنار زیرپلاتهای متعدد دیگر، از مسابقه رباتیک ابی گرفته تا نگهبان امنیتی مرموز و نقشآفرینی اسکیت اولریش، فیلم را بیش از حد متراکم میکند.
در زمینه ترس، انیماترونیکها عملکردی دوگانه دارند. ماریونت طراحی موفقتری دارد و جامپاسکرهایش بهاندازه استفاده میشوند، اما سایر شخصیتها، بهویژه خارج از فضای پیتزافروشی، چندان ترسناک نیستند. آنها بیش از حد کند و براقاند و تهدیدشان جدی گرفته نمیشود.
جمعبندی و نمرهدهی
Five Nights at Freddy’s 2 لحظاتی دارد که پتانسیلش را یادآوری میکند، اما این پتانسیل هرگز به فعلیت نمیرسد. دیالوگها اغلب زمختاند، لحن فیلم میان وحشت و لودگی ناهماهنگ است و کارگردانی، برخلاف انتظار، بیش از حد خنثی باقی میماند.
تا رسیدن به اوج داستانی شلوغ و توضیحمحور، جذابیت فیلم مدتهاست رنگ باخته. شاید باید امیدوار بود که بار سوم، این فرنچایز بالاخره راه درستش را پیدا کند.
وبسایت فیگار به این فیلم نمره 3 از 10 را میدهد.
نظر شما دربارهی نقد فیلم فناف 2 چیست؟ لطفا نظرات خود را در بخش کامنت با فیگار در میان بگذارید.
