نقد و بررسی فیلم The Menu 2022 ؛ نقدی تند و گزنده از صنعت رستوران‌داری

برای خوردن بهترین شام دنیا چه چیزی را می‌دهید؟ این سوالی است که The Menu، به دنبال حل آن است. با ما و نقد و بررسی فیلم The Menu 2022 همراه بمانید.

آیا می‌خواهید به یک جزیره کوچک دورافتاده بروید، و فقط غذا خوردن سرگرم شوید؟ و برای هر نفر بیش از 1000 دلار برای این تجربه هزینه کنید؟ آیا در طول این سفر، سردی هولناک سرآشپز را تحمل می‌کنید… فیلم «منو» خود را به عنوان نقدی تند و گزنده از صنعت رستوران‌داری نشان می‌دهد که به عنوان یک فیلم ترسناک روایت می‌شود.

نقد و بررسی فیلم The Menu 2022

آنقدر مایل به مصرف بهترین غذاهای دنیا هستید که زندگی خود را به خطر بیندازید؟ در این فیلم آنیا تیلور جوی، نیکلاس هولت و رالف فاینز نقش آفرینی می‌کنند.

در هسته خود، منو یک کمدی بسیار تاریک است که به بررسی نحوه عملکرد صنعت رستوران‌داری یا یک سرآشپز حرفه‌ای، می‌پردازد. مشتریان ثروتمند رستوران، که انتخاب شده‌اند، ابزاری آشکار برای این نقد هستند – یک بازیگر (با بازی جان لگوئیزامو)، یک سیاستمدار و همسرش، و گروهی از برادران که در حوزه‌ی فناوری کار می‌کنند. همه آن‌ها رازها و بی‌احتیاطی‌هایی را پنهان می‌کنند که سرآشپز جولیان به نوعی از آن آگاه است، و به طرز منحصر به فردی روی تورتیلاها برای خوردن در کنار ظرفی از پاستور مرغ، حک شده است. در این لحظه، همه‌ی شرکت‌کننده‌ها متوجه می‌شوند که مسئله‌ای شوم در جریان است.

منو در مورد نحوه ارائه خدمات صنعت مهمان‌داری و خدمت به ثروتمندان، افراط می‌کند. طرح اصلی جولیان است، یک نوع آشنا از مفهوم ظلم پیرامون غریزه‌ی خوردن! که سلطنت بی رحمانه خود را به اتاق ناهارخوری گسترش می‌دهد، و مهمانان خود را به سطوح فزاینده‌ای از ناراحتی سوق می‌دهد. او آنها را به خاطر ثروتشان شرمنده می‌کند.

او تماشا می‌کند که مهمانان VIP خود – که با هر نوع بدرفتاری در زندگی خود آشنا نیستند، بسیار کمتر از این ظلم شدید و نمایشی – برای درک آنچه که برای آنها اتفاق می‌افتد تلاش می‌کنند. خشم یا شاید عصیان علیه آنچه که انسان‌ها گرفتارشان هستند، مسئله‌ی اساسی این فیلم است.

بخشی از فیلم به مسائل روانشناختی شخصیت اصلی می‌پردازد، آسیب‌های روحی و جسمی سرآشپزی مانند جولیان به شکلی وحشیانه مورد بررسی قرار می‌گیرد. این فیلم همچنین به شیوع آزار و اذیت جنسی در صنعت اشاره می‌کند، از جمله صحنه‌ای که در آن زنی که از پیشرفت‌های جولیان امتناع می‌کند، اجازه دارد انتقام بی‌رحمانه‌ای از بدن او بگیرد.

این نکته نوعی سناریوی انتقام محور است که کارگرانی که توسط روسا و همکارانشان مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند ممکن است تا حدی در مورد آن خیال پردازی کنند. اما لحظه‌ای ناراحت‌کننده و پرتنش است، لحظه‌ای که می‌پرسد آیا واقعا راهی برای جبران آن نوع خشونت وجود دارد یا خیر، و لحظه‌ای که در نمای کامل اتاق غذاخوری رخ می‌دهد، جایی که انتظار می‌رود مهمانان به خوردن شام خود ادامه دهند. این صحنه به نظر می‌رسد که انتقادی ویژه از شیوه‌ای است که صنعت رستوران‌داری از فضاهای خیره‌کننده و ظروف زیبا به عنوان راهی برای پنهان کردن سوءاستفاده‌های خود استفاده می‌کند.

ما می‌دانیم که کار در آشپزخانه می‌تواند از نظر جسمی و روحی خطرناک باشد، اما به ندرت با پیامدهای درونی آن خطر مواجه می‌شویم. بیشتر از آن، ما اغلب روش‌هایی را نادیده می‌گیریم که صاحبان رستوران‌ها و سرآشپزها برای پنهان کردن این خطرات در تلاش برای راضی نگه داشتن افراد در غذاخوری‌هایشان، محافظت از دوستانشان و البته کسب درآمد، تبانی می‌کنند. منو با این واقعیت به گونه‌ای مواجه می‌شود که هم بدیهی و هم تازه به نظر می‌رسد: به عنوان تنها نتیجه معقول در صنعتی که در آن کارگران به شدت کم ارزش هستند.

بیشتر بخوانید:

از همراهی شما تا انتهای نوشتار بررسی فیلم The Menu سپاس‌گزار هستیم. حتما ما را با نظرات خود در رابطه با این نوشتار، آگاه کنید. شما می‌توانید به عنوان نویسنده مهمان در سایت فیگار عضو شوید و علاوه بر اشتراک نظرات خود در رابطه با مقاله‌ها، نقد فیلم ، نقد سریال ، اخبار سینما و مطالب خودتان را نیز انتشار دهید. برای مطالعه فراخوان مرتبط با آن بر روی لینک نویسنده مهمان کلیک نمایید. در ضمن شما همراهان عزیز می‌توانید به اینستاگرام فیگار جهتِ شناختِ مهمترین فیلم های ژانرهای مختلف و خلاصه نقد و بررسی‌های فیلم‌های روز دنیا مراجعه کنید.


دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *