اخیراً در توئیتر، چالشی مبنی بر چالش 30 روزه فیلم به انتشار رسیده که مردم در قالب یک عکی و موضوع، مردم فیلم‌هایی را معرفی میکنند.
چند روزی است که در بین کاربران توئیتر فترسی، چالشی مبنی بر چالش توئیتری فیلم به انتشار رسیده است که چالش سی روزه فیلم دیدن را به دیگران معرفی می‌کند. این چالش جالب، بر اساس یک موضوع پیش می‌رود و معرفی فیلم دیدن بر اساس یک چالش است که روزانه از دید بنده، فیلم‌هایی را به شما معرفی خواهم کرد تا تابستان خود را با موضوعات مختلفی که در این چالش هستند بگذرانید.
چالش 30 روزه فیلم
یک فیلم بسیار غم انگیز
در روز ابتدایی، یک فیلم بسیار غم‌انگیز را به شما معرفی خواهیم کرد که به نظر، Gloomy Sunday بهترین گزینه برای یک غروب دلگیر برای انسان‌های تنها است. یکشنبه غم‌انگیز یا همان Gloomy Sunday، فیلمی آلمانی و مجارستانی به کارگردانی رولف شوبل محصول سال ۱۹۹۹ است.
بیشتر بخوانید:
اگرچه فیلم بر روی یک مثلث عاشقانه با پیامدهای غم‌انگیز تمرکز دارد، اما دارای پس زمینه تاریخی قوی است که در مجارستان و جنگ جهانی دوم می‌گذرد. این فیلم بر اساس رمان نیک باروک است که توسط رولف شیبل نوشته و کارگردانی شده و به داستان آهنگ یکشنبه غم‌انگیز می‌پردازد.
بیشتر بخوانید:
داستان فیلم در بوداپست دهه سی اتفاق می‌افتد. لزلو که صاحب یک رستوران است، آندریاس را استخدام می‌کند تا در رستورانش پیانو بنوازد. بعد از مدتی آندریاس عاشق پیشخدمت زیبای آن رستوران ایلونا می‌شود؛ ایلونایی که الهام بخش آندریاس، برای ساخت تنها قطعه موسیقی‌اش می‌شود.
چالش سی روزه فیلم دیدن
همچنین یکشنبه غم‌انگیز نام آهنگی است که توسط آهنگساز مجارستانی رژو شرش در سال ۱۹۳۳ برای یک شعر مجاری که توسط لازلو خاور سروده شده است، ساخته شد. یأس مالیخولیایی که آهنگ القا می‌کرد باعث شد مدت‌ها طول بکشد تا ناشری، انتشار این آهنگ را قبول کند.
با این حال در آخر، سال ۱۹۳۵ بود که اولین نسخه اورجینال این آهنگ با صدای پال کالمر در مجارستان ضبط شد و چیزی نگذشت که نام این آهنگ با تعداد زیادی خودکشی پیوند خورد. اولین بار مأموران پلیس بوداپست فوریه ۱۹۳۶ هنگام تحقیق روی پرونده خودکشی کفاشی به نام جوزف کِلر به قدرت این آهنگ پی بردند. آنها متوجه شدند که متوفی به جای وصیتنامه یا متنی که دلیل خودکشی‌اش را توضیح دهد، کاغذی با چند بیت شعر از یکشنبه غم‌انگیز به جا گذاشته. آنها گمان کردند که این ترانه برای جوزف کلر، خاطرهای شخصی را تداعی می‌کرده است.
بیشتر بخوانید: