هوشنگ ابتهاج با اسم مستعار سایه از نویسندگان بزرگ ایرانی بود که سال پیش در 19 مرداد ماه درگذشت. اولین سالگرد هوشنگ ابتهاج را در ادامه ببینید…
هوشنگ ابتهاج، متخلص به ه. ا. سایه، شاعر و پژوهشگر نامدار ایرانی است که به‌واسطه‌ی بهره‌مندی از استعداد کم‌نظیر در سرودن شعر به هر دو سبک کلاسیک و نو، در میان اهالی ادبیات از موقعیت ویژه‌ای برخوردار است؛ اما این جایگاه تنها به حوزه‌ی ادبیات محدود نمی‌شود. ابتهاج در میان مردم نیز همواره به‌عنوان شاعری شناخته می‌شود که مضامین اجتماعی و دغدغه‌هایش را، با هنرمندی در قالب شعر بیان کرده است.
اولین سالگرد هوشنگ ابتهاج
بیوگرافی هوشنگ ابتهاج
امیرهوشنگ ابتهاج در سال ۱۳۰۶ هجری شمسی در شهر رشت متولد شد و پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و بخشی از دوره‌ی متوسطه در این شهر، برای ادامه‌ی تحصیل به تهران مهاجرت کرد. ابتهاج که در جوانی دلداده‌ی دختری ارمنی تبار به نام گالیا بود، نخستین اشعار خود را با عشق او سرود و این اشعار را در سال ۱۳۲۵، در قالب مجموعه‌ای به نام «نخستین نغمه ها» منتشر کرد.
زندگی هنری هوشنگ ابتهاج
تأثیر عشق دوره‌ی جوانی بر ابتهاج تا مدت‌ها ادامه داشت؛ تا جایی که سال‌ها بعد نیز، مسائل سیاسی ایرانِ غرق در خون‌ریزی و جنگ و بحران را در شعری با عنوان «کاروان» و مطلع «دیر است گالیا…» به تصویر کشید. «سراب» دومین مجموعه‌ی منتشرشده از آثار هوشنگ ابتهاج است که گرچه در قالب چهارپاره و با مضامین معمول غزلیات به بیان احساسات فردی و عواطف شاعر پرداخته است، اما تمایل به استفاده از اسلوب جدید شعر نو را به وضوح می‌توان در آن دید.
پس از این دو کتاب، سایه کتاب «سیاه مشق» را به اشعار منتشرنشده‌ی سال‌های ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۹ خود اختصاص داده و با نشر تعدادی از غزل‌های پیشین، توانایی خویش را در سرودن شعر کلاسیک نشان داد. هوشنگ ابتهاج در مجموعه‌های بعدی، اشعار عاشقانه را رها کرد و با کتاب «شبگیر» -که حاصل دوران پر تب‌وتاب پیش از سال ۱۳۳۲ بود- به سرودن اشعاری با مضامین اجتماعی-سیاسی روی آورد.
ابتهاج که از مخالفان رژیم وقت به شمار می‌رفت، با انتشار مجموعه‌ی «چند برگ از یلدا» در سال ۱۳۴۴، راه روشن و تازه‌ای را در شعر معاصر گشود. از دیگر آثار منظوم ابتهاج می‌توان به یادگار خون سرو (۱۳۶۰)، تا صبح یلدا (۱۳۶۰)، تاسیان مهر (۱۳۸۵) و بانگ نی (۱۳۸۵) اشاره کرد. کتاب گفت‌وگومحورِ خاطرات سایه نیز با نام «پیر پرنیان‌اندیش»، در سال ۱۳۹۱ به همت میلاد عظیمی و عاطفه طیه توسط انتشارات سخن منتشر شده است.
داستان ارغوان هوشنگ ابتهاج
هوشنگ ابتهاج در سال ۱۳۶۲ به زندان افتاد و در همان سال، شعر «ارغوان» را که از معروف‌ترین اشعارش به شمار می‌رود، خطاب به درخت ارغوانی که در حیاط خانه‌اش روییده بود، سرود. شعر ارغوان، رنگی اجتماعی دارد و مضمون اصلی آن، حسرت آزادی و امید به فردایی بهتر است. شاعر در اندوه بی‌عدالتی‌ها و حسرت آزادی، با درخت ارغوان که نمادی از امید به آینده، بهار و رویش دوباره است، سخن می‌گوید.
سر انجام در مرداد ماه سال 1401 هجری شمسی هوشنگ ابتهاج یا سایه در 94 سالگی دار فانی را وداع گفت.
اولین سالگرد هوشنگ ابتهاج در تالار فردوسی
مراسم بزرگداشت یاد و خاطره هوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه)، شاعر نامدار، به مناسبت سالگرد درگذشت ایشان بعدازظهر چهارشنبه ۱۸ مردادماه ۱۴۰۲ با حضور استاد شفیعی کدکنی و بسیاری از هنرمندان در تالار فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
در این مراسم دوستداران و علاقه مندان به شعر های سایه حضور یافتند و با مراسمی از این بزرگوار یاد کردند.
بیشتر بخوانید: