من واقعاً منتظر این فیلم بودم. من در دهه 90 بزرگ شدم و عاشق کتابهای خیابان ترس بودم. من کل مجموعه را داشتم و خواندم. فیلم خیابان ترس قسمت اول در یک مرکز خرید دهه 90 آغاز شد.
یک بار اعتبار افتتاحیه غلبه کرد و آنها شخصیت های اصلی را معرفی کردند ، همه در سراشیبی بود. تنها چیزی که آنها از دهه 90 به دست آوردند موسیقی بود که آنها را با قرار گرفتن در یک آهنگ متفاوت هر 5 ثانیه در تصادفی ترین مکان ها خراب کردند.
اینجاست که دهه 90 به پایان می رسد. شخصیت ها همه فقط دسته ای از ژنرال زیرس های فریبکار هستند که سعی می کنند مانند لباس های دهه 90 مانند ژنرال های معمولی Zers لباس بپوشند. هرکسی که این فیلم را ساخته باشد باید برای الهام گرفتن از دهه 90 واقعی فیلم های ترسناک را تماشا می کرد ، چون در فیلم جیغ همه این‌ها را دیدیم.
فیلم خیابان ترس قسمت اول ، همچنین بسیار ناهموار بود و سعی می کرد موارد زیادی را همزمان داشته باشد. تلنگر ، جنگ فوق العاده و فرهنگی بین شهرها که معنایی نداشت و می توانست به طور کامل کنار گذاشته شود. مانند شخصیت اصلی که از دوست دخترش جدا شد زیرا او یک شهر را به آنجا منتقل کرده است. در آن زمان اتومبیل هایی برای سفر به شهر بعدی وجود داشت. تمام مکالمات عاطفی دائمی فقط باعث کشیده شدن فیلم در مواقعی شد که ممکن بود هیجان انگیز و سرگرم کننده باشد.
کمتر از بیست دقیقه طول می کشد تا این فیلم لیست پخش اساسی راک کودکانه هر هزاره را به صدا درآورد. من شوخی نمی کنم در بیست دقیقه اول هشت آهنگ 90 استفاده شده را شمردم. هشت آهنگ در مدت بیست دقیقه ، به این معنی که فیلم از پخش Cypress Hill به Radiohead میخوات کمال استفاده رو ببره ولی نمیتونه. همانطور که شخصی فقط از طریق ایستگاه های رادیویی ارتباط برقرار میکنه. این نوستالژی نیست. ارزان ، بدبینانه و تحریک کننده است ، به خصوص وقتی که این تنها چیزی است که فیلم حتی از راه دور درست می کنه در مورد دوره زمانی که قرار است در آن اتفاق بیفتد. آن را با برخی از شخصیت های جدی بعید اضافه کنید و همه برای یک فیلم ساخته شده است.
احساس می کردم این فیلم یک فرصت از دست رفته است ، خط داستانی اشکالی ندارد اما اجرای فضای دهه 90 بسیار نادرست بود. آیا هنگام تماشای Stranger Things یا حتی AHS 1984 آن دلتنگی را نداشتید. چیزی که متوجه شدم و منطقی نبود این بود که شخصیت ها در این فیلم کجا هستند؟ به غیر از شخصیت های اصلی ، احساس می شد که آنها در یک شهر ارواح هستند ، بدون اینکه دیگران متوجه شوند ، فرار می کنند و خونریزی می کنند. درواقع این همون سوراخ اصلی طرحه.
بازیگران در کل خوب بودند ، با این حال شخصیت اصلی ، دینا (کیانا مادیرا) بسیار بعید بود انقدر خوب بازی کنه. نمی دونم شاید این فیلمنامه بود یا چه چیزی اما زنده ماندن دختر آخر وقتی که حتی دوستش نداری ریشه دار بود. این مسئله دیگری است که این فیلم دارد.
به طور کلی ، شاید کارگردانی متفاوت میتوانست فضای دهه 90 را در فیلم خیابان ترس قسمت اول بهتر به تصویر بکشه.