بهترین فیلم های آل پاچینو (Al Pacino) ؛ معرفی 18 فیلم که از دیدن آن‌ها پشیمان نمی‌شوید

«آل پاچینو» بدون شک یک اسطوره بازیگری و یکی از ستارگان تحسین‌شده سینماست. او در اوایل دهه 1970 به شهرت رسید و از آن زمان تاکنون به طور پیوسته در دنیای سینما کار کرده و نقش‌های اصلی و مکمل را در طیف وسیعی از فیلم‌های کلاسیک بازی کرده است.

می‌توان با اطمینان گفت که اغلب اوقات، اگر «آل پاچینو» در فیلمی ظاهر شود، در نهایت صحنه را می‌دزدد و حتی ممکن است بهترین بخش فیلم باشد. اگر از دوست‌داران سینما هستید و به فیلم های آل پاچینو علاقه دارید، حتما تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.

«آل پاچینو» هم در نقش‌های آرام و هم در نقش‌های اغراق‌آمیز جذاب است، اما به نظر می‌رسد فیلم‌هایی که او در نقش‌های اغراق‌آمیز بازی کرده، شهرت بیشتری دارند.

فیلم آل پاچینو وکیل مدافع شیطان شاهد اجرای انفجاری این بازیگر بوده است، زیرا در این اثر، «پاچینو» نقش یک شخصیت شرور واقعاً تهدیدآمیز را بازی می‌کند و به طور واضح از انجام آن لذت می‌برد.

او رئیس یک شرکت حقوقی معتبر در شهر نیویورک است. شخصیت اصلی با بازی «کیانو ریوز»، عضو جدید شرکت است که از نزدیک متوجه می‌شود رئیس جدیدش چه کارهایی می‌تواند انجام دهد.

این فیلم آل پاچینو و کیانو ریوز گاهی اوقات کمی مسخره است، اما به نظر می‌رسد کارگردان از این موضوع آگاه بوده و در نهایت منجر به فیلمی بسیار سرگرم‌کننده می‌شود که وحشت ماوراء طبیعی و درام حقوقی را به طرز عالی با هم ترکیب می‌کند. در نهایت به راحتی می‌توان وکیل مدافع شیطان را جزو بهترین فیلم های آل پاچینو قرار داد.

بهترین فیلم های ترسناک جهان

هرچند به اندازه فیلم‌های دیگر این لیست خوب نباشد، اما پدرخوانده: قسمت سوم مورد انتقادهای زیادی قرار می‌گیرد و به عنوان پایانی محکم برای کل سه‌گانه این فرانچایز کافی است تا این اثر همچنان یک مجموعه عالی باقی بماند.

داستان فیلم «مایکِل کورلئونه‌ی» بسیار مسن‌تر را دنبال می‌کند که در حال تلاش برای مشروعیت بخشیدن به تجارت خانوادگی و همچنین طلب بخشایش برای اعمال گذشته‌ی خود است.

این فیلمی ناهموار است، برخی از سکانس‌ها بسیار مؤثرتر از بقیه هستند، اما انکارناپذیر است که پایانی پرشور و دراماتیک دارد که حماسه این مجموعه جنایی را بسیار عالی به پایان می‌رساند.

«آل پاچینو» در نقش غم‌انگیز «مایکل کورلئونه»، مانند همیشه فوق‌العاده است و با تعهد 100 درصدی در این نقش حضور دارد، حتی اگر متریالی که در اختیارش قرار گرفته به اندازه دو فیلم دیگر قدرتمند نباشد؛ اما با تمام این موارد، قسمت سوم پدرخوانده یکی از بهترین فیلم های آل پاچینو در تمام دوران است.

بهترین فیلم های جنایی معمایی کاراگاهی تاریخ سینما

دریای عشق یک فیلم نسبتاً ناشناخته از «آل پاچینو» است، اما برای کسانی که از سبک پرشور و تعهد او به نقش‌هایش لذت می‌برند، ارزش دیدن دارد. در این فیلم، او نقش یک کارآگاه در شهر نیویورک را بازی می‌کند که با تحقیق در مورد یک سری قتل، عاشق زنی می‌شود که ممکن است مظنون باشد.

این یک موضوع آشنا برای یک فیلم جنایی، معمایی و نوآر است که مورد بررسی قرار می‌گیرد و اگرچه در بین بهترین فیلم‌های نئونوآر دهه 1980 قرار نمی‌گیرد، اما همچنان در مجموع یکی از فیلم های برتر آل پاچینو است و ژانرهای مختلف را به شکلی جذاب ترکیب می‌کند.

برخی از نقص‌ها و کلیشه‌های روایت را می‌توان به نسبت نادیده گرفت و بازی قوی «پاچینو» با همبازی‌هایش، از جمله «الن بارکین»، «جان گودمن» و «مایکل روکر» برابری می‌کند.

بهترین فیلم های عاشقانه 2024

فیلم مترسک یکی از بهترین فیلم های آل پاچینو است که به راحتی می‌توان آن را دست‌کم گرفته‌شده نامید. عجیب است که اغلب در کنار دیگر نقش‌های برجسته او در دهه 1970 ذکر نمی‌شود، زیرا فیلم نسبتاً خوبی است و بازیگر نقش اول مرد دیگر آن، «جین هکمن»، به طور مشابه بازیگری افسانه‌ای و تحسین‌شده است و در کنار «پاچینو» به عنوان یکی از ستارگان بزرگ سینما شناخته می‌شود.

در اینجا، درست مانند بسیاری از فیلم‌های درام خشن و واقع‌گرای دهه 1970، داستان به جای اینکه روی یک روایت سفت و سخت تمرکز کند، بیشتر شبیه به یک مطالعه عمیق شخصیت است.

فیلم در مورد دو ولگرد است که سعی دارند مسیر خود را در زندگی پیدا کنند و با سختی می‌آموزند که تلاش برای رسیدن به رویاها همیشه به معنای تحقق آن‌ها نیست. اتفاق زیادی در فیلم نمی‌افتد، اما مترسک به دلیل طبیعی بودن همه چیز و همچنین به لطف بازی فوق‌العاده و قابل اعتماد دو بازیگر اصلی، جزو بهترین فیلم های آل پاچینو قرار می‌گیرد.

فیلم آل پاچینو صورت زخمی به شیوه‌ای جذاب تضمین می‌کند که به عنوان یکی از برترین فیلم های آل پاچینو باقی شناخته می‌شود. این یک رویکرد صریح و بی پرده به داستان یک گانگستر با مسیر صعود و سقوط است. پ

این فیلم، داستان «تونی مونتانا» را دنبال روایت کرده که از هیچ شروع می‌کند، برای تبدیل شدن به یک گانگستر قدرتمند تلاش خواهد کرد و سپس به دلیل غرور و سایر نقص‌های شخصی، همه چیز را از دست می‌دهد.

این اولین فیلمی بود که «برایان دی پالما» و «پاچینو» با هم کار کردند و بسیار افراطی‌تر و اغراق آمیزتر از فیلم Carlito’s Way محصول 1993 آنهاست. همین تعهد بی امان به افراط و تفریط است که به اسکارفیس ماهیت فراموش نشدنی می‌دهد.

این فیلم یک اثر شاخص دهه 80 و یکی از بهترین فیلم های آل پاچینو در تمام دوران است. اجرای نمایشی فوق‌العاده «پاچینو» در نقش «تونی مونتانا» برای همیشه به یادگار خواهد ماند.

بهترین فیلم های جنایی 2024

و عدالت برای همه که به عنوان یکی از فیلم های برتر آل پاچینو شناخته می‌شود، کمی دست کم گرفته شده است و به راحتی برای طرفداران این ژانر و یا «آل پاچینو» ارزش دیدن دارد. «پاچینو» در این فیلم نقش یک وکیل مدافع در بالتیمور را بازی می‌کند که خود را درگیر پرونده‌ای جدید می‌بیند، چرا که او باید از یک قاضی مجرم در کنار دیگر موکلان بی‌گناه دفاع کند.

فیلم آل پاچینو و رابرت دنیرو به نام مخمصه، یکی از آثار فراموش نشدنی سینما خواهد بود. این فیلمی است که توانایی فیلمسازی «مایکل مان» را در بهترین حالتش به نمایش می‌گذارد.

داستان پرشور فیلم حول محور تقابل یک سارق ماهر (دنیرو) و یک کارآگاه (پاچینو) در حالی که سارق در حال برنامه ریزی برای یک سرقت بسیار بلندپروازانه است، می‌چرخد.

اکشن فیلم شاید زیاد نباشد، اما لحظات اکشن آن به شدیدترین شکل ممکن احساس می‌شود، با یک تعقیب و گریز و تیراندازی که برای همیشه در یادها خواهد ماند.

به طور مشابه، صحنه رستوران که در آن دو شخصیت اصلی به سادگی با هم صحبت می‌کنند، به اندازه هر یک از بخش های انفجاری و پر اکشن فیلم دراماتیک و پرتنش است و همین بخش به تنهایی باعث می‌شود هیجان به عنوان نمونه‌ای برتر از ژانر اکشن احساس شود.هر طرو بخواهیم حساب کنیم، فیلم Heat در میان جذاب‌ترین فیلم های آل پاچینو قرار می‌گیرد.

بهترین فیلم های اکشن جهان در تمام دوران

دومین همکاری سینمایی «آل پاچینو» و کارگردان «برایان دی پالما»، یعنی «راه کارلیتو»، نسبت به فیلم حماسی جنایی صورت‌زخمی که آن‌ها دقیقا 10 سال قبل در میامی ساختند، فیلمی آرام‌تر است.

داستان فیلم در مورد یک زندانی تازه‌آزاد شده است که می‌خواهد زندگی مجرمانه خود را کنار بگذارد، اما متوجه می‌شود که نیروهای مختلف از گذشته‌اش این کار را برای او سخت‌تر می‌کنند و در نهایت به درام قوی و تراژدی اجتناب‌ناپذیری منجر می‌شود.

راه کارلیتو نگاهی واقع‌گرایانه و جذاب به رستگاری و ماهیت گریزناپذیر زندگی جنایتکارانه دارد و اگرچه گاهی اوقات کمی کند بود، اما روایت آن کارآمد است و به اوجی قدرتمند می‌رسد. این اثر یکی از بهترین فیلم های آل پاچینو در دهه 1990 است و قطعا برای کسانی که آن را ندیده‌اند، ارزش دیدن دارد.

باور کنید یا نه، «آل پاچینو» با وجود حرفه طولانی و موفقش در بازیگری، تنها یک جایزه اسکار را دریافت کرده است. او در بین سال‌های 1972 تا 2019 هشت بار دیگر نامزد دریافت این جایزه شد. تنها اسکار او برای بازی در فیلم بوی خوش زن بود، فیلمی که در آن نقش یک افسر بازنشسته ارتش آمریکا را بازی می‌کند که نابینا هم هست.

داستان فیلم ال پاچینو بوی خوش زن حول محور پیوند غیرمنتظره‌ای می‌چرخد که بین او و یک دانشجوی کالج با بازی «کریس اودانل» شکل می‌گیرد، دانشجویی که به طور موقت به عنوان دستیار شخصی او مشغول به کار می‌شود.

بوی خوش زن گاهی فیلمی قابل پیش‌بینی و احساساتی بود، اما انکارناپذیر است که بسیار تماشایی و خوش‌ساخت بوده و به عنوان یک فیلم درام نسبتا جذاب که با بازیگری درخشان تقویت شده، ارزش دیدن دارد؛ به خصوص به این دلیل که تنها اسکار «آل پاچینو» را به ارمغان آورده است.

«آل پاچینو» تقریبا در هر ژانری می‌درخشد، اما منصفانه است که بگوییم او در فیلم‌های جنایی احساس بهتری دارد. او یکی از بهترین بازیگران در به تصویر کشیدن گانگسترها یا مجرمین به طور کلی است، نقشی که در فیلم «دنی براسکو» ایفا می‌کند و در آن عضو یک گروه مافیایی است.

او با یک مامور مخفی FBI که «جانی دپ» نقش آن را بازی می‌کند، دوست می‌شود. درام فیلم حول این موضوع می‌چرخد که چگونه این مامور بعد از عادت کردن به سبک زندگی مافیا دچار تردید می‌شود که چه کاری باید انجام دهد.

این فیلم آل پاچینو و جانی دپ سرگرم‌کننده و بسیار خوب ساخته‌شده است که به راحتی می‌توان در آن غرق شد و همچنین به دلیل اینکه بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده، جذابیت بیشتری پیدا می‌کند. عنصر بیوگرافیِ اضافه شده در دنی براسکو انکارناپذیر است که لایه‌ای اضافی به کل فیلم می‌افزاید و آن را جزو بهترین فیلم های آل پاچینو قرار می‌دهد.

بی‌خوابی یکی از فیلم‌های کمتر گیج‌کننده و پیچیده «کریستوفر نولان» است، اما همچنان هیجان‌انگیز باقی می‌ماند. با این حال، این یک فیلم مهیج روان‌شناختی است و حول محور دو کارآگاهی می‌چرخد که برای تحقیق در مورد یک قتل به یک شهر کوچک فرستاده شده‌اند.

«آل پاچینو» نقش یکی از کارآگاهان را بازی می‌کند و شخصیت او به دلیل ناتوانی در خواب تحت فشار فزاینده‌ای قرار می‌گیرد که طبیعتا کار پیش رو را حتی دشوارتر می‌کند.

این فیلم به طرز شگفت انگیزی فوق العاده است و همچنین شامل یکی از بهترین اجراهای دراماتیک «رابین ویلیامز» می‌شود که تا به حال ارائه کرده است. نگاه سرد و یخ فیلم که ناشی از محیط فیلمبرداری است، آن را به یکی از فیلم های برتر آل پاچینو تبدیل می‌کند.

«آل پاچینو» در طول دهه 1970 در چند فیلم فوق‌العاده نمادین بازی کرد و سرپیکو بدون شک یکی از آن‌هاست. این فیلم داستان واقعی «فرانک سرپیکو»، یک پلیس نیویورکی را روایت می‌کند که به خاطر ایستادگی در برابر فساد گسترده در کارش مشهور شد، حتی با اینکه این کار او را در معرض خطر زیادی قرار می‌داد.

«پاچینو»، مانند همیشه کاملاً در نقش فرو رفته است که به همراه فیلمسازی واقع‌گرایانه، باعث می‌شود سرپیکو به طور قابل توجهی واقعی به نظر برسد و در نهایت به یکی از خشن‌ترین فیلم‌های جنایی/درام دهه خود تبدیل شود. این فیلم اولین باری بود که «پاچینو» برای آن نامزد بهترین بازیگر نقش اول مرد شد و تا به امروز به عنوان یکی از خشن‌ترین و جذاب‌ترین فیلم‌های جنایی درام دهه خود باقی مانده است.

گلم‌گیری گلن راس که به طور قابل بحثی به عنوان یکی از بهترین فیلم های آل پاچینو شناخته می‌شود، اساساً فیلمی در مورد مردانی است که تقریباً دو ساعت سر هم داد می‌زنند، اما به شیوه‌ای که کاملاً مجذوب‌کننده است.

داستان فیلم در مورد رقابت شدیدی است که بین چندین فروشنده املاک شکل می‌گیرد، زیرا در ابتدای فیلم به آن‌ها گفته می‌شود که تا پایان هفته همه به جز دو نفر اخراج خواهند شد.

گلم‌گیری گلن راس فیلمی با گروهی از بازیگران حرفه‌ای است، به این معنی که «آل پاچینو» برخلاف معمول چندان برجسته نیست، بلکه به خوبی در کنار گروهی پویا از بازیگران که هر کدام با تمام توان بازی می‌کنند، قرار می‌گیرد.

این فیلم یکی از جذاب‌ترین فیلم های آل پاچینو در چند دهه گذشته است و تقریباً در کل مدت زمان به بهترین شکل ممکن استرس‌زا است و نامزدی اسکاری که «پاچینو» برای بازی در این نقش به دست آورد، کاملاً بجاست.

مرد ایرلندی ممکن است کمی کندتر و تیره‌تر از فیلم‌هایی مثل رفقای خوب یا رفتگان باشد، اما همچنان می‌توان آن را در زمره بهترین فیلم‌های جنایی به کارگردانی «مارتین اسکورسیزی» قرار داد.

این فیلم آل پاچینو و دنیرو داستان یک آدمکش به نام «فرانک شیران» (با بازی رابرت دنیرو) را روایت می‌کند و به طور خاص روی ماجرای او با ناپدید شدن رهبر اتحادیه کارگری، «جیمی هوفا»، تمرکز می‌کند.

«آل پاچینو» در این فیلم با تعهدی آتشین نقش «هوفا» را بازی می‌کند و به خاطر این نقش، جدیدترین نامزدی اسکار خود (و اولین نامزدی بعد از بوی خوش زن در سال 1992) را به دست آورد.

او یکی از دلایل اصلی تاثیر عاطفی فوق‌العاده فیلم است و به تصویر کشیدن او از «هوفا» نقشی اساسی در برجسته کردن ماهیت تراژیک داستان، به ویژه در مورد نحوه پایان آن دارد.

بهترین فیلم های مارتین اسکورسیزی

«مایکل مان» بیشتر برای فیلم‌های اکشن و جنایی‌اش شناخته می‌شود، اما نفوذی فیلمی آرام‌تر از این کارگردان است که همچنان موفق می‌شود کاملاً جذاب و هیجان‌انگیز باشد و دامنه وسیع فیلمسازی او را به نمایش بگذارد.

این فیلم بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده و حول محور گزارشی از برنامه 60 دقیقه می‌چرخد که رازهای پنهان و تکان‌دهنده‌ای را در صنعت دخانیات آمریکا فاش می‌کند.

ممکن است روی کاغذ کمی خشک به نظر برسد و با در نظر گرفتن موضوع و این واقعیت که زمان آن به 158 دقیقه می‌رسد، تماشای آن کمی دلهره‌آور خواهد بود. با این حال، بدون شک ارزش امتحان کردن را دارد، زیرا در نهایت به طرز قابل توجهی جذاب می‌شود و از ریتم عالی، کارگردانی قوی و بازی‌های تاثیرگذار بازیگرانی مانند «پاچینو»، «راسل کرو» و «کریستوفر پلامر» و دیگران بهره می‌برد.

بسیاری از فیلم‌ها در مورد سرقت از بانک نمی‌توانند از هیجان (Heat) پیشی بگیرند، اما شاید بعد از ظهر سگی فیلم نادری باشد که حول چنین موضوعی می‌چرخد و حتی بهتر هم باشد.

در این فیلم، «آل پاچینو» در نقش خلافکار داستان بازی می‌کند، با این مقدمه که سرقت از بانک و گروگان‌گیری به طرز چشمگیری اشتباه پیش می‌رود و منجر به رویارویی پرتنش بین سارقان و پلیس تقریباً در کل فیلم می‌شود، رویارویی‌ای که لحظه‌ای آرامش ندارد.

شاید ادعای جسورانه‌ای به نظر برسد، اما بعد از ظهر سگی واقعاً یکی از بهترین فیلم های آل پاچینو در ژانر جنایی است. این فیلم به طور مساوی شدیداً شخصی، گیرا، سرگرم‌کننده و غم‌انگیز است و همکاری بین «پاچینو» و کارگردان «سیدنی لومت» در این فیلم محصول 1975، حتی از همکاری قبلی آن‌ها در سرپیکو محصول 1973 نیز بهتر است.

بدون شک یکی از بهترین دنباله‌های تاریخ سینما، پدرخوانده: قسمت دوم شهرت خود را به عنوان یک حماسه جنایی افسانه‌ای به دست آورده است. این فیلم هم با بازی «آل پاچینو» و «رابرت دنیرو» ساخته شده است، هرچند در اینجا، آن‌ها با فاصله‌ای چند دهه‌ای از هم قرار گرفته‌اند.

صحنه‌های «پاچینو» بعد از وقایع فیلم اول روایت می‌شود و صحنه‌های «دنیرو» مجموعه‌ای از فلش‌بک‌های گسترده است که در آن او نسخه جوان‌تری از شخصیت «مارلون براندو» را بازی می‌کند که در فیلم اول حضور داشت.

این موضوع باعث می‌شود پدرخوانده: قسمت دوم هم از نظر فنی دنباله و هم مقدمه‌ای برای فیلم اول باشد، اما هر طور که بخواهید آن را تعریف کنید، یک اثر کلاسیک است.

«برندو» به لحاظ فنی ستاره فیلم اول بود، اما پدرخوانده: قسمت دوم در نهایت به «پاچینو» تعلق دارد، کسی که در اینجا در نقش اصلی می‌درخشد. او شخصیت خود، «مایکل کورلئونه» را به مکان‌های تاریک، اما غم‌انگیز و باورپذیری می‌برد که تضمین می‌کند نقش آفرینی او در اینجا یکی از بهترین بازی‌های کل دوران حرفه‌اش باشد.

اولین فیلم از سه‌گانه پدرخوانده نه تنها یکی از بهترین فیلم‌های جنایی تمام دوران است، بلکه شاید برترین درام خانوادگی تاریخ سینما هم باشد. این فیلم به شکلی خیره کننده، خانواده‌ «کورلئونه» را معرفی می‌کند.

داستان درمورد یک رئیس خانواده مسن (مارلون براندو) است که هر کاری می‌کند تا از تجارت خانوادگی و امپراتوری جنایتشان مراقبت کند و همچنین به اقوام مختلفش رسیدگی داشته باشد.

برای بسیاری از مردم، پدرخوانده اولین فیلمی بود که «آل پاچینو» را در آن می‌دیدند و هنوز هم یکی از ببرترین فیلم های آل پاچینو است. او یک شخصیت کلیدی مکمل است که تا پایان فیلم به رهبر خانواده تبدیل می‌شود و اگرچه این یکی از قدیمی‌ترین فیلم‌های اوست، اما برخی از صحنه‌های اینجا هنوز بازیگری او را در اوجش به نمایش می‌گذارد.