در نقد فیلم I Saw the TV Glow ، ما این نکته را بررسی می‌کنیم که این اثر تینیجری و ترسناک، چگونه مسیر خنود را در طی فیلم، گم کرد و ضعیف شد.
من درخشش تلویزیون را دیدم (I Saw The TV Glow)، یک فیلم درام روانشناختانه و شبه‌ترسناک محصول سال 2024 آمریکا محسوب می‌شود که نویسندگی و کارگردانی آن برعهده «جین شونبرون» بوده است.
بازیگران اصلی این فیلم «جاستیس اسمیت» و «بریجت لاندین پاین» هستند و «ایان فورمن»، «هلنا هاوارد»، «فرد دورست» و «دنیل ددوایلر» نیز به عنوان بازیگر نقش مکمل در این فیلم حضور دارند.
ادامه مطلب در ادامه
بیشتر بخوانید:
دانلود فیلم من درخشش تلویزیون را دیدم 2024 (I Saw the TV Glow) با زیرنویس چسبیده
داستان فیلم در مورد دو دوست جوان و پریشان است که علاقه‌شان به یک برنامه تلویزیونی محبوب، باعث می‌شود تا آن‌ها واقعیت و هویت خود را زیر سوال ببرند. با توجه به نقدهای خوبی که این فیلم دریافت کرد، این اثر را نگاه کردیم و حالا در ادامه، به نقد I Saw the TV Glow پرداختیم.
نقد فیلم I Saw the TV Glow
با استفاده از لیست زیر می‌توانید به بخش مورد نظر خود مراجعه کنید:
فیلم تلویزیون درخشش را دیدم برای اولین‌بار در جشنواره فیلم ساندنس 2024 در تاریخ 18 ژانویه 2024 (28 دی 1402) به نمایش درآمد. اکران محدود این فیلم در سینماهای آمریکا توسط کمپانی A24 در تاریخ 3 مه 2024 (14 اردیبهشت 1403) صورت گرفت و سپس اکران گسترده آن در سینماهای کانادا و سراسر آمریکا از تاریخ 17 مه 2024 (28 اردیبهشت 1403) آغاز شد. این فیلم، با نقدهای مثبتی از سوی منتقدان مواجه گردید.
نقد و بررسی منتقدان
در وبسایت جمع‌آوری نقدهای سینمایی راتن تومیتوز، در بخش تحلیل من درخشش تلویزیون را دیدم ، این فیلم، نمره 84 درصد از 167 نقد مثبت را دیافت کرد و با میانگین امتیاز 7.6 از 10، نظر اجماع سایت‌ها را به خودش جلب کرد.
منتقدین این وبسایت می‌گویند:
فیلم I Saw the TV Glow با زیبایی‌شناسی تصویری متمایز که روایت احساسی و تاثیرگذار آن را تقویت می‌کند جایگاه «جین شونبرون»، نویسنده و کارگردان را به عنوان یک استعداد در حال ظهور به تثبیت می‌رساند.
همچنین، متاکریتیک که از میانگین وزنی استفاده می‌کند، امتیاز 84 از 100 را به فیلم اختصاص داد که بر اساس نقدهای 40 منتقد، نشان‌دهنده تحسین همگانی است.
«گای لاج» از نشریه ورایتی نوشت:
این فیلم، به تنهایی یک اثر امیدوارکننده است و هم با وسواس‌های خاصی که «شونبرون» تا به حال در آثار محدودش ایجاد کرده است، همخوانی دارد.
«دیوید ارلیخ»، منتقد ایندی‌وایر گفت:
دومین فیلم شگفت‌انگیز «شونبرون» موفق می‌شود ترس اغواکننده‌ی اثر اولیه‌ی کم‌خرجشان را حفظ کند و زخم‌های هیجان‌انگیز کشف را حتی در عین حال که آن‌ها را در مقیاس بسیار بزرگ‌تری بررسی می‌کند، عمیق‌تر نشان بدهد.
همچنین، برخی از منتقدان از تم‌های تراجنسیتی آن تمجید کردند. «ریچارد برودی» برای نیویورکر، در نقد فیلم I Saw the TV Glow آن را دیدگاهی عمیق از تجربه بیان کرد.
این فیلم چند نقد منفی نیز دریافت کرد. «امی نیکلسون» از لس آنجلس تایمز، این فیلم را مجموعه‌ای از صحنه‌های خسته‌کننده توصیف کرد که ممکن است باعث شود تماشاگران بخواهند از پوست خود بیرون بیایند و اضافه کرد:
این فیلم یک احساس جدید اختراع می‌کند: دوگانگی پرشور.
بررسی فیلم I Saw the TV Glow
این فیلم، ابتدا سال 1996، جایی که «اوون»، یک دانش‌آموز منزوی کلاس هفتمی است را نشان می‌دهد. من درخشش تلویزیون را دیدم از همان ابتدا، برعکس دیگر آثار ترسناک هالیوودی که سعی دارند از همان اول بیننده را با جامپ‌اسکیر بترسانند، پیش می‌رود.
کارگردان این اثر، سعی ندارد تا بیننده را با شوکی که در بطن ماجرا وجود دارد، از همان ابتدا مخاطب را بترساند. برعکس، او عنصری که در تمام فیلم به عنوان نقش منفی و علامت سوال در فیلم باقی می‌ماند را بولد می‌کند. چیزی به اسم تلویزیون و برنامه‌ای به اسم پینک اوپیک (The Pink Opaque).
در ادامه، «اوون» به همراه «مدی»، یک دانش‌آموز کلاس نهمی، آشنا می‌شود. او در راهروی مدرسه، «مدی» را در حال مطالعه کتابی پینک اوپیک می‌بیند. پینک اوپیک، سریال داستان دو نوجوان به نام‌های «ایزابل» و «تارا» است که با استفاده از ارتباط ذهنی خود، به مبارزه با هیولاها می‌پردازند.
چیزی که در اینجا بیننده را به شدت متعجب می‌کند و یک نکته منفی محسوب می‌شود، سن عجیبی است که «اوون» و «مدی» دارند. گویا هالیوود هنوز نتوانسته این مشکل را که بازیگران باید بیشتر از 18 سال سن داشته باشند را برطرف کند. «اوون» شبیه یک پسر 9 ساله نیست و همین اتفاق، اولین صربه را به فیلم می‌زند.
پس از آن، «اوون» به طور مخفیانه به خانه «مدی» می‌رود تا با او و دوستش «آماندا»، قسمت جدیدی از سریال را تماشا کند و کاملاً مجذوب آن می‌شود. دو سال بعد، مادر «اوون»، «برندا»، به بیماری لاعلاجی مبتلا می‌شود و همین موضوع، «اوون» را گوشه‌گیر‌تر می‌کند.
پس از این ماجرا، «اوون»، «آماندا» را در محیط بیرونی دانشگاه دید. این دو نفر متوجه می‌شوند که «مدی» چند سالی است که غیبش زده و حالا در محیط دانشگاه شهر، حضور ندارد.
«اوون» به دلیل ساعت خواب اجباری‌اش نمی‌تواند سریال را به صورت زنده ببینند و پدرش «فرانک» هم آن را مسخره می‌کند و می‌گوید این سریال برای دخترهاست. به همین خاطر، «مدی» قسمت‌های سریال را برای او ضبط می‌کند تا بعداً آن را ببیند.
«اوون» برای دیدن یک قسمت جدید به خانه‌ی «مدی» می‌رود و او نماد خاصی که «ایزابل» و «تارا» را در سریال به‌همدیگر وصل می‌کند را پشت گردن «اوون» می‌کشد. از این نقطه به بعد، مسیر فیلم سمت عجیبی را در پیش می‌گیرد و گویاً مسیر خود را رها می‌کند.
«مدی» تصمیم می‌گیرد برای فرار از دست پدرخوانده‌ی آزاردهنده‌اش از شهر بگیرزد و کارگردان هم این فرار را در ابتدا نشان نمی‌دهد. صرفاً ما از سمت «اوونی» که حالا بالغ است، داستان را مانند یک راوی می‌شنویم.
اتفاقات عجیب، پشت سرهمدیگر رخ می‌دهند. ابتدا مادر «اوون» فوت می‌کند و مدتی بعد، «مدی» خبری ازش نیست. در همین حال، سریال پینک اوپیک نیز بعد از پنج فصل لغو شد تا ضربه‌های احساسی بیشتری را ببینیم که باعث انزوای شخصیت اصلی می‌شوند.
نقد فیلم I Saw the TV Glow
در ادامه فیلم و در یک شب، «مدی» دوباره ظاهر می‌شود و «اوون» را به یک بار در بیرون از شهر می‌برد که مکانی در سریال پینک اوپیک هم هست. او به «اوون» می‌گوید که خودش وارد سریال شده و از او می‌خواهد تا پایان سریال را به خاطر بیاورد.
در آخرین قسمت، قلب‌های «ایزابل» و «تارا» توسط شخصیت شرور اصلی سریال، آقای مالیخولیایی، بیرون می‌آید و به آن‌ها آب‌ماه سمی میخوراند و سپس آن‌ها را زنده به گور می‌کند. «آماندا» به او می‌گوید که در این چند سال که حضور نداشت، به سریال کشیده شده بود و در همین نقطه، در عین جذاب بودن ایده کارگردان، فرم فیلم نابود می‌شود.
«آماندا»، خودش زنده به گور بوده و سعی می‌کند به «اوون» نیز کمک کند. این طرح که شاید «اوون» هم در یک گور زنده باشد، یک ایده جدید است که ما تاکنون آن را ندیده بودیم، اما به قدری عناصر گیج‌کننده و علامت سوالی فیلم زیاد هستند که مخاطب چیزی را از فیلم درک نمی‌کند. کارگردان به قدری سعی دارد مخاطب را به فکر فرو ببرد که دیگر فیلم خسته‌کننده می‌شود و عناصر کنجکاوانه خود را از دست می‌دهد.
جمع‌بندی
به طور کلی، فیلم I Saw the TV Glow دارای یک ایده نو و جدید است که ما تاکنون آن را در قالب یک اثر ترسناک روانشناختی ندیده بودیم. تمامی عناصر سینمایی اعم از رنگ، تصویربرداری، صدا، بازیگری‌ها و نوع فرم فیلم، در این اثر رعایت شده بودند. باگ‌های داستانی متعدد، گیج‌شدن بیهوده بیننده در طی فیلم، او را خسته می‌کند و نقاط ضعف آن محسوب می‌شود.
نمره وبسایت فیگار به این فیلم، 6 از 10 است.
بیشتر بخوانید:
- نقد فصل چهارم سریال پسران (The Boys)
- نقد و بررسی فیلم جانور 2023 (The Bests)
- نقد فیلم اولین طالع نحس (The First Omen)
- نقد فیلم بازگشت به تاریکی (Back to Black)
- نقد و بررسی فیلم چلنجرز (Challengers)
نظر شما درباره‌ی مطلب نقد فیلم I Saw the TV Glow چه بود؟ لطفا نظرات خود را در بخش کامنت با فیگار و دیگر کاربران به اشتراک بگذارید.
جالبه که اومدین نقد فیلمی رو گذاشتین که به کوچیکترین نکاتش دقت نکردین
اوون کلاس هفتم و ۱۴ سالشه و بعدش میشه ۱۶ سالش
دانشگاهی وجود نداره و دبیرستانه و تا همینجاش که خوندم فهمیدم بقیه نقدی ک نوشتین چیه
مشگل همینه که هفت سالشم نمیخوره باسه چه برسه ۹ سال و چه برسه کلاس هفتم که میشه چهارده، کسی که چهارده سالشه رو شما داخل فیلم های دبیرستانی ندیدین که از دختر پسرای چهارده ساله هالیوودی قد و هیکل و قیافشون اندازه سی سالگی ما ایرانیاست، اونوقت دوتا طفلان مسلم اوردن داخل فیلم که ادم فکر میکنه مهد کودوکی هستند، و جالبتر دوسال بعدش میشن پیرزن، یعنی اصلا به سن دوزار توجه نکردن