در این مقاله از فیگار به معرفی بهترین بازیگران برنده اسکار که بیشترین زمان اجرا در فیلم مربوطه را داشتند، می‌پردازیم و به زمان ایفای نقش آنها اشاره میکنیم.
از «تام هنکس» در فیلم فارست گامپ تا «کیلین مورفی» در فیلم اوپنهایمر، برخی از بهترین بازیگران برنده اسکار با زمان زیادی در مقابل دوربین، فرصت درخشیدن در نقش‌های محبوب آکادمی را داشتند.
همیشه تحسین‌برانگیز است وقتی بازیگری با زمان محدودی در فیلم برنده اسکار می‌شود، مثل «آنتونی هاپکینز» برای سکوت بره‌ها یا «بیاتریس استریت» برای تنها پنج دقیقه حضور در شبکه، اما احتمال بیشتری وجود دارد که بازیگری توجه آکادمی را جلب کند وقتی بیشتر زمان فیلم را روی پرده باشد.
هرچه زمان بیشتری به یک بازیگر داده شود، فرصت بیشتری دارند تا نظر رأی‌دهندگان اسکار را جلب کنند. جوایز اسکار برای بهترین بازیگر مرد و زن معمولاً به فیلم‌هایی تعلق می‌گیرد که اساساً به‌عنوان نمایشی برای بازیگر اصلی‌شان عمل می‌کنند.
ادامه مطلب در ادامه
بیشتر بخوانید:
برای اطلاع از آخرین اخبار سینمای جهان، می‌توانید به بخش اخبار سینما و تلویزیون و برای دانلود فیلم‌ها و سریال‌های روز دنیا به کانال تلگرامی فیگار مراجعه کنید.
بهترین بازیگران برنده اسکار
در ادامه لیست بهترین بازیگران برنده اسکار با بیشترین حضور در فیلم را مشاهده خواهید کرد:
- آرت کارنی در فیلم Harry And Tonto – یک ساعت و چهل دقیقه
- مریل استریپ در فیلم Sophie’s Choice – یک ساعت و چهل و یک دقیقه
- واکین فینیکس در فیلم Joker – یک ساعت و چهل و سه دقیقه
- تام هنکس در فیلم Forrest Gump – یک ساعت و چهل و پنج دقیقه
- جرج سی. اسکات در فیلم Patton – یک ساعت و چهل و هشت دقیقه
- کیلین مورفی در فیلم Oppenheimer – یک ساعت و پنجاه و سه دقیقه
- دنیل دی-لوئیس در فیلم There Will Be Blood – یک ساعت و پنجاه و هفت دقیقه
- باربارا استرایسند در فیلم Funny Girl – دو ساعت و یک دقیقه
- چارلتون هستون در فیلم Ben-Hur – دو ساعت و یک دقیقه
- ویوین لی در فیلم Gone With The Wind – دو ساعت و بیست و سه دقیقه
«واکین فینیکس» در جوکر در تمامی صحنه‌ها حضور دارد. حتی با وجود اینکه پرده اول فارست گامپ دوران کودکی شخصیت «فارست» را نشان می‌دهد که توسط بازیگر جوان‌تر، «مایکل کانر هامفریس» بازی می‌شود، «هنکس» تنها 37 دقیقه از فیلم خارج است. برخی از بهترین بازی‌های برنده اسکار فضای کافی برای درخشش و برجسته شدن داشتند.
آرت کارنی در فیلم Harry And Tonto – یک ساعت و چهل دقیقه
«آرت کارنی» بیشتر برای نقش «اد نورتون» در سریال کلاسیک ماه‌عسل شناخته می‌شود، اما در ادامه کار حرفه‌ای خود، او برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد برای بازی در نقش پیرمردی بیوه و معلم بازنشسته به نام «هری کومبز» در فیلم هری و تانتو به کارگردانی «پل مازورکسی» شد.
در این فیلم محصول سال 1974، «هری» پس از اخراج از آپارتمانش در نیویورک تصمیم می‌گیرد همراه با گربه خانگی‌اش، «تانتو»، سفری به سراسر کشور داشته باشد. در بیشتر قسمت‌های فیلم، تنها همراه «هری» یک گربه است، بنابراین «کارنی» زمان زیادی در مقابل دوربین داشت تا به‌طور کامل بدرخشد. «مازورکسی» فیلم را با ریتمی آرام و صبورانه کارگردانی کرده است که این فرصت را به «کارنی» داده تا بازی‌اش کاملاً به چشم بیاید.
بازی «کارنی» به‌قدری قوی بود که توجه آکادمی را به خود جلب کند، اما رأی‌دهندگان اسکار به‌ویژه وقتی بازیگر سریال‌های کمدی توانایی‌های دراماتیک پنهان خود را نشان می‌دهد، آن هم در مدت زمان یک ساعت و چهل دقیقه، عاشق این نوع نقش‌آفرینی‌ها می‌شوند؛ بنابراین «آرت کارنی» یکی از بهترین بازیگران برنده اسکار است که برای این جایزه زمان زیادی را در مقابل دوربین بود.
مریل استریپ در فیلم Sophie’s Choice – یک ساعت و چهل و یک دقیقه
یکی از بازیگران برنده اسکار «مریل استریپ» است که در میان بیشترین زمان بازیگری رتبه دوم را دارد. او برای بازی دلخراش خود در فیلم انتخاب سوفی چهارمین نامزدی اسکار از مجموع 21 نامزدی خیره‌کننده‌اش را به دست آورد و دومین جایزه اسکار از سه جایزه خود را کسب کرد.
«استریپ» در این فیلم نقش یک بازمانده هولوکاست را بازی می‌کند که مجبور شد تصمیم بگیرد کدام یک از دو فرزندش به اتاق گاز فرستاده شود و کشته شود. بعد از اینکه او جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن را برای فیلم کرامر علیه کرامر برد، این اولین جایزه بهترین بازیگر زن او بود.
نقش‌آفرینی «استریپ» در فیلم انتخاب سوفی همچنان یکی از تأثیرگذارترین بازی‌های اوست. او به‌طور کامل رنج و عذاب زنی را که مجبور به گرفتن تصمیمی غیرقابل تصور شده و نتوانسته خودش را برای آن ببخشد، به تصویر می‌کشد. «پیتر مک‌نیکول» به‌طور فنی ستاره اصلی فیلم است، چرا که داستان از دیدگاه شخصیت او روایت می‌شود، اما «استریپ» با 1 ساعت و 41 دقیقه حضور در فیلم، تمام توجه‌ها را به خود جلب می‌کند.
واکین فینیکس در فیلم Joker – یک ساعت و چهل و سه دقیقه
«واکین فینیکس» به‌عنوان یکی از بهترین بازیگران برنده اسکار پس از «هیث لجر» موفق شد جایزه اسکار را برای بازی در نقش شاهزاده دلقک جنایتکار دریافت کند. او این جایزه را به خاطر نقش‌آفرینی‌اش در نقش «آرتور فلک» در فیلم جوکر به کارگردانی «تاد فیلیپس» به دست آورد.
از نظر داستانی، فیلم جوکر به خاطر شباهت به فیلم‌های راننده تاکسی و سلطان کمدی مورد انتقاد قرار گرفته و از لحاظ تماتیک نیز به دلیل تجلیل از عدالت انتقام‌جویانه مورد سرزنش بوده است؛ بنابراین، بازی «فینیکس» و فیلم‌برداری زیبای «لارنس شر» بخش زیادی از بار فیلم را به دوش کشیدند.
از آنجایی که بیشتر فیلم از دیدگاه «آرتور» روایت می‌شود و بسیاری از صحنه‌ها ممکن است به عنوان توهمات ذهنی او در حال رخ دادن باشند، جوکر فرصت زیادی برای نمایش دیدگاه‌های دیگر شخصیت‌ها نداشت. این بدان معنی بود که «فینیکس» زمان زیادی برای به نمایش گذاشتن بازی خود داشت؛ او در تقریباً تمامی فیلم حضور دارد و در 103 دقیقه از 122 دقیقه فیلم روی پرده است که آن را به یکی از نقش های طولانی در سینما تبدیل می‌کند.
تام هنکس در فیلم Forrest Gump – یک ساعت و چهل و پنج دقیقه
یک سال پس از ایفای نقش برنده اسکارش در فیلم فیلادلفیا، «تام هنکس» برای دومین سال متوالی برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر شد، این بار به خاطر بازی در نقش اصلی فیلم فارست گامپ به کارگردانی «رابرت زمکیس» که یکی از نقش آفرینی های به یادماندنی سینما است.
بعد از اینکه فیلم از صحنه‌های اولیه مربوط به دوران کودکی «فارست» عبور می‌کند، «هنکس» تقریباً در هر صحنه‌ای از باقی فیلم حضور دارد و در مجموع یک ساعت و 45 دقیقه روی پرده است.
از آنجایی که «فارست» در یک روایت بازگشتی داستان زندگی‌اش را برای مسافران تصادفی در ایستگاه اتوبوس تعریف می‌کند، تمام داستان از دیدگاه او روایت می‌شود. فیلم هر جا که «فارست» می‌رود، او را دنبال می‌کند.
اگر به جنگ ویتنام فرستاده شود، فیلم هم به ویتنام می‌رود. اگر قهرمان تنیس روی میز شود، فیلم به مسابقات تنیس روی میز می‌پردازد و اگر چندین بار در سراسر کشور بدود، فیلم هم او را در این مسیر دنبال می‌کند. بدون شک «تام هنکس» یکی از بهترین بازیگران برنده اسکار است که بسیاری از ما با آثار او خاطره داریم.
جرج سی. اسکات در فیلم Patton – یک ساعت و چهل و هشت دقیقه
یکی از برندگان اسکار با زمان حضور طولانی «جورج سی. اسکات» است. او برای بازی در نقش ژنرال «جورج اس. پاتون» در فیلم زندگی‌نامه‌ای پاتون به کارگردانی «فرانکلین ج. شافنر» برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شد، اما این جایزه را نپذیرفت و اولین بازیگری شد که از پذیرش اسکار خودداری کرد.
«اسکات» از ایده رقابت بازیگران برای بهترین بودن خوشش نمی‌آمد و همچنین به فرآیند رأی‌گیری آکادمی بدبین بود. تهیه‌کننده فیلم، «فرانک مک‌کارتی»، جایزه را به نمایندگی از او دریافت کرد.
فیلم پاتون با مدت زمان 172 دقیقه تقریباً سه ساعت طول می‌کشد و «اسکات» در 108 دقیقه از آن حضور دارد. اغلب او به‌تنهایی روی پرده ظاهر می‌شود. فیلم با سخنرانی شورانگیز «اسکات» در مقابل پرچم بزرگ آمریکا آغاز خواهد شد.
بی‌دلیل نیست که او آن‌قدر رای‌دهندگان اسکار را تحت تأثیر قرار داد که جایزه بهترین بازیگر را به او دادند؛ آنها واقعاً نمی‌توانستند چشم از او بردارند و به همین دلیل می‌توان او را در میان بهترین بازیگران برنده اسکار قرار داد.
کیلین مورفی در فیلم Oppenheimer – یک ساعت و پنجاه و سه دقیقه
پس از نزدیک به دو دهه بازی در نقش‌های مکمل در فیلم‌های «کریستوفر نولان»، «کیلین مورفی» سرانجام نقش اصلی را به‌عنوان «جی. رابرت اوپنهایمر» در فیلم زندگی‌نامه‌ای اوپنهایمر به کارگردانی «نولان» به دست آورد.
اولین نقش اصلی «مورفی» در فیلمی از «نولان»، اولین جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را نیز برای او به ارمغان آورد. وقتی فیلم را تماشا می‌کنید، به نظر می‌رسد «مورفی» در تمام طول اوپنهایمر روی پرده حضور دارد، اما او در واقع تنها یک ساعت و 53 دقیقه از این فیلم سه ساعته حضور دارد که آن را به یکی از طولانی ترین نقش آفرینی های سینمایی تبدیل کرد؛ بنابراین بیش از یک ساعت از فیلم بدون حضور «مورفی» است.
«نولان» اجرای مسحورکننده «مورفی» را در مرکز توجه اوپنهایمر قرار می‌دهد. او بیشتر علاقه‌مند به نشان دادن درگیری‌های درونی روی چهره «اوپنهایمر» است تا پرداختن به وقایع تاریخی پروژه منهتن. «مورفی» در این فیلم از نمای نزدیک‌های متعدد IMAX بهره می‌برد که به او فرصت درخشیدن می‌دهد و بی‌شک همین امر او را به یکی از بهترین بازیگران برنده اسکار تبدیل کرد.
دنیل دی-لوئیس در فیلم There Will Be Blood – یک ساعت و پنجاه و هفت دقیقه
«دنیل دی-لوئیس» جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را برای بازی در نقش «دنیل پلینویو»، غول نفتی بی‌رحم، در فیلم حماسی تاریخی خون به پا خواهد شد به کارگردانی «پل توماس اندرسون» دریافت کرد.
«دی-لوئیس» پیش از این برای فیلم پای چپ من برنده این جایزه شده بود و بعداً برای فیلم لینکلن نیز سومین اسکار خود را کسب کرد، اما خون به پا خواهد شد را می‌توان هم به عنوان بهترین فیلم او و هم بهترین بازی‌اش دانست.
این فیلم بیش از هر چیز یک مطالعه شخصیتی است که بیشتر بر سقوط اخلاقی «پلینویو» تمرکز دارد تا رشد کسب‌وکارش، به همین دلیل «دی-لوئیس» زمان زیادی برای درخشش روی پرده داشت و در میان بهترین بازیگران برنده اسکار قرار گرفت.
باربارا استرایسند در فیلم Funny Girl – دو ساعت و یک دقیقه
هشت سال پیش از آنکه «باربارا استرایسند» جایزه اسکار بهترین ترانه اورجینال را برای آهنگ Evergreen از فیلم A Star is Born دریافت کند، او برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر زن برای نقش‌آفرینی‌اش در موزیکال Funny Girl به کارگردانی «ویلیام وایلر» شد.
«استرایسند» در این فیلم نقش «فانی برایس»، یک هنرمند نوپا را بازی می‌کند که به توصیه‌های تهیه‌کنندگان برای کناره‌گیری به دلایل ظاهری بی‌اعتنایی کرده و با شوخ‌طبعی عیوب فیزیکی خود را پذیرفته و تبدیل به یک ستاره بزرگ می‌شود. «استرایسند» در نقش فانی برایس به مدت دو ساعت و یک دقیقه روی پرده سینما حضور دارد و بدون شک یکی از بهترین بازیگران برنده اسکار است.
فیلم Funny Girl در اواخر دوران طلایی هالیوود به نمایش درآمد، زمانی که موزیکال‌های عظیم و طولانی‌مدت در حال از مد افتادن بودند. این فیلم یکی از آخرین موزیکال‌های دو ساعت و نیمه‌ای بود که توانست در گیشه موفقیت کسب کند.
چارلتون هستون در فیلم Ben-Hur – دو ساعت و یک دقیقه
هجده سال پیش از آنکه «چارلتون هستون» جایزه بشردوستانه ژان هرشولت را دریافت کند، او تنها اسکار غیر افتخاری خود را کسب کرد. «هستون» توانست «جک لمون» و «جیمز استوارت» را پشت سر بگذارد و جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را برای نقش‌آفرینی در نقش یهودا بن‌هور در حماسه مذهبی پرهزینه بن‌هور به دست آورد.
اگرچه بن‌هور بیشتر به خاطر صحنه باشکوه مسابقه ارابه‌رانی به یاد مانده است، صحنه‌ای که تأثیر زیادی بر کارگردانان فیلم‌های اکشن در دهه‌های بعد داشته، اما بازی «هستون» هم به همان اندازه دیدنی و چشمگیر بود.
مشابه «باربارا استرایسند» در Funny Girl، «هستون» نیز در بن‌هور به مدت دو ساعت و یک دقیقه روی پرده حضور دارد. یکی از دلایل این مدت زمان طولانی، مدت زمان بالای خود فیلم است.
بن‌هور با 212 دقیقه مدت زمان، بیش از سه ساعت و نیم طول دارد و این زمان بدون در نظر گرفتن بخش‌های پیش‌درآمد، میانه‌نمایش و بخش انتهایی فیلم است. بنابراین، هستون فرصت زیادی برای درخشش داشت.
ویوین لی در فیلم Gone With The Wind – دو ساعت و بیست و سه دقیقه
«ویوین لی» رکورد طولانی‌ترین نقش‌آفرینی برنده اسکار را با دو ساعت و 23 دقیقه حضور روی پرده در فیلم حماسی عاشقانه تاریخی بر باد رفته به کارگردانی «ویکتور فلمینگ» در اختیار دارد.
این مدت زمان طولانی با توجه به اینکه بر باد رفته یکی از طولانی‌ترین فیلم‌های سینمایی ساخته شده است، قابل درک خواهد بود. مدت زمان این فیلم 221 دقیقه (سه ساعت و 41 دقیقه) است، بنابراین حتی با دو ساعت و 23 دقیقه حضور لی در فیلم، او همچنان برای بیش از یک ساعت در بر باد رفته حضور ندارد.
اگرچه بر باد رفته به دلیل نحوه نمایش برده‌داری در آمریکا مورد انتقاد قرار گرفته، اما نقش‌آفرینی «ویوین لی» در نقش «اسکارلت اوهارا» که برایش جایزه بهترین بازیگر زن را به ارمغان آورد، همچنان یکی از به‌یادماندنی‌ترین نقش‌های تاریخ سینماست.
«لی» بعداً دومین اسکار بهترین بازیگر زن خود را برای بازی در نقش «بلانش دوبوا» در فیلم اتوبوسی به نام هوس دریافت کرد، اما نقش «اسکارلت» همچنان نقش شاخص و برجسته او باقی مانده است. او چنان در این نقش عالی ظاهر شد که گویی برای ایفای آن به دنیا آمده بود.
سوالات متداول
اسکار بهترین بازیگر زن در سال 2024 به چه کسی داده شد؟
اما استون توانست اسکار بهترین بازیگر زن را برای فیلم Poor Things دریافت کند.
رابرت داونی جونیور در سال 2024 چه جایزه‌ای دریافت کرد؟
«رابرت داونی جونیور» در سال 2024 اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل برای فیلم Oppenheimer را دریافت کرد.
بیشتر بخوانید:
- بهترین فیلم های مارگارت کوالی (Margaret Qualley)
- بهترین بازیگران نسل جدید ترکیه که باید بشناسید
- بهترین فیلم های مگی اسمیت (Maggie Smith)
- بهترین فیلم های کاجول که باید حتماً ببینید
- بهترین فیلم ها و سریال های صدرالدین حجازی که حتما باید ببینید
نظر شما درباره‌ی مطلب بهترین بازیگران برنده اسکار چه بود؟ لطفا نظرات خود را در بخش کامنت با فیگار و دیگر کاربران به اشتراک بگذارید.