فیلم گزارش فرانسوی به نوعی ادای احترام نوستالژیک به نویسندگان مهاجر است. در ادامه با نقد فیلم The French Dispatch همراه فیگار بمانید تا در رابطه با ابعاد مختلف جدیدترین فیلم وس اندرسون صحبت کنیم.
این فیلم عجیب و غریب از وس اندرسون، نامه‌ای عاشقانه به روزنامه‌نگاران است که در یکی از پست‌های یک روزنامه آمریکایی در یک شهر خیالی قرن بیستمی در فرانسه روایت می‌شود که مجموعه‌ای از داستان‌های منتشر شده در “مجله فرنچ دیسپچ” را زنده می‌کند.
«گزارش فرانسوی» ساخته وس اندرسون، براساس داستانی از جیسون شوارتزمن، هوگو گینس و رومن کاپولا نوشته شده است. که سه آمریکایی را نشان می‌دهد که برای یک روزنامه فرانسوی می‌نوشتند.
اگر از فیلم‌های وس اندرسون لذت می‌برید، با جدیدترین فیلم هنری او هم سرگرم خواهید شد؛ یا اگر فکر می‌کنید همه فیلم‌های او مزخرف و عجیب هستند، پس قطعاً نمی‌خواهید این فیلم را تماشا کنید فلذا نقد را هم نخوانید.
نقد فیلم The French Dispatch (گزارش فرانسوی)
غریبانه‌ای دیگر از اندرسون
فهرست مطالبی که در ادامه نوشتار نقد فیلم The French Dispatch خواهید خواند به شرح زیر است:
- تحلیل ساختاری – اپیزودیک
- تحلیل تکنیکی – فیلمی تجربی
- تحلیل فلسفی – غم و اندوه دور
- نکات مهم
- نقاط ضعف
- پیام‌ها
- شخصیت مهم
- عوامل فیلم
یکی از نکاتی که در نقد فیلم The French Dispatch از وس اندرسون باید به آن اشاره کرد، این است که فیلم‌های اندرسون فرم‌‌ساز هستند و با وسواس روی کلمات و امکانات بی‌نهایت ارائه شده توسط تصویر کارساز می‌شوند. The French Dispatch، یک شاهکار سبک محور نسبتا ظریف در سطح روایی است.
دوران داستانی فیلم، فرانسه دهه 1960 و تحقق رسمی مدرنیسم را تداعی می‌کند. تأثیرات گدار و به ویژه موج نو بر آن محسوس است. باید خاطرنشان کرد که زیر دست وس اندرسون، هر ساختار روایی با هر تمی که داشته باشد، در مقایسه با بی نظمی‌های تابوشکن هر عصری بسیار متقارن و دقیق شکل می‌گیرد.
دنیای سینمایی وس اندرسون همچنان جذاب، با جزئیات فراوان و به طرز عجیبی غنی است. همه این عوامل باعث می‌شود که The French Dispatch، به یک کمدی ( بهترین فیلم های کمدی 2022 و بهترین فیلم های کمدی 2021 و بهترین سریال های کمدی 2022 ) آوانگارد ادبی که داستان‌های ماهرانه‌ای در آن، شکل می‌گیرد، همانطور که گفته شد به صورت نامه‌ای عاشقانه به روزنامه‌نگاران، و به یکی از بهترین فیلم‌های او در سال‌های اخیر، تبدیل شود.
تحلیل ساختاری – اپیزودیک
همانطور که در فیلم دیده می‌شود، شخصیت بیل موری به عنوان نقطه مشترک کل فیلم عمل می‌کند. این عالم کوچکی که در فیلم ساخته می‌شود، اختراع ناب وس اندرسون است.
باید گفت که او به طور کلی متهم شده است که در فیلم‌هایش به شخصیت‌های زن بهاء نمی‌دهد و کارگردانی است که ستاره‌های سیاه‌پوست کمی در فیلم‌هایش حضور دارند. اما در این فیلم خود را از این اتهامات نجات می‌دهد و به شخصیت‌های فرانسیس مک دورمند، تیلدا سویتون، لی سیدوکس و جفری رایت اهمیت می‌دهد.
طبق معمول ساختار فیلم گزارش فرانسوی وس اندرسون، از طریق یک مقدمه، سه فصل و یک بخش پایانی ساخته شده است. The French Dispatch قصیده‌ای ظریف و شناخته شده برای روزنامه نگاری، هنر و فرهنگ فرانسوی است.
فیلم با مقدمه‌ای در قالب مقاله‌ای برای «فرانسه دیسپچ» آغاز می‌شود. در این پیش‌گفتار، روزنامه‌نگار Herbaint Sazerac (اوون ویلسون) از طریق سفر خود با دوچرخه، به ما شهر Ennui-sur-Blase را معرفی می‌کند که ما را به یاد پاریس در اواخر دهه 60 می‌اندازد.
سه داستان مختلف، همچنین در قالب مقاله، دنبال می‌شود. داستان و مقاله اول در مورد هنر است. The French Dispatch داستان یک نقاش روان پریش و با استعداد به نام موزس روزنتالر (بنسیو دل تورو) را روایت می‌کند که سال‌ها در زندان است.
داستان دوم درباره سیاست است و به می 68 در فرانسه می‌پردازد. ما زفیرلی (Timothée Chalamet) یک دانشجوی معترض و متعهد را دنبال می‌کنیم… داستان آخر بر روی روباک رایت (جفری رایت) یک روزنامه نگار مواد غذایی متمرکز است که یک پرونده پلیسی بسیار ویژه را توصیف می‌کند.
از طریق این داستان‌های متفاوت، که عمدتاً در آنگولم (فرانسه) فیلمبرداری شده‌اند، «گزارش فرانسوی» فرانسه آن زمان را بازسازی می‌کند که احتمالاً از فیلم‌سازان فرانسوی مانند ژاک تاتی و ژاک دمی الهام گرفته شده است.
تحلیل تکنیکی – فیلمی تجربی
اندرسون از یک بازیگر عجیب غریب گرفته تا صحنه‌پردازی دیدنی و پس‌زمینه‌های پویا، برشی از زندگی روزنامه‌نگاری زمان‌های دیگر را با لحن کمیک ( بهترین فیلم های کمدی ترسناک و بهترین انیمیشن های کمدی 2022 و بهترین انیمه های کمدی 2021 ) عجیب خود به ما می‌دهد.
درواقع این فیلم به نوعی، ادای احترامی به شدت تأثیرگذار و از نظر بصری جذاب به هفته‌نامه آمریکایی نیویورکر، به ویژه به یکی از بنیانگذاران و سردبیران مادام‌العمر آن هارولد راس و روزنامه نگارانی است که او را دنبال کردند.
در فیلم گزارش فرانسوی، ما با ساختار اپیزودیک چند لایه، تناوب منظم رنگ و فضاسازی‌های سیاه و سفید، اتود انیمیشن درهم آمیخته، و ساختار یک فیلم تجربی مواجه می‌شویم. اندرسون همچنین موضوعات تابو‌وار و مرتبط با موج جدید مانند زوال عقل و هنر مدرن یا تمایلات جنسی را ارائه می‌دهد. ما همچنین می‌توانیم داستانی را ببینیم که به طور خاص جنبش‌های دانشجویی را تداعی می‌کند.
علیرغم راه‌حل‌های متعددی که توسط اندرسون و تیم تولیدش اتخاذ کرده‌اند، کمی شیطنت از سوی اندرسون در مقایسه با سبک و سیاق فیلم‌سازی گدار وجود دارد. در نقد فیلم گزارش فرانسوی متوجه خواهید شد که هیچ جاه طلبی سیاسی یا گفته‌های ویرانگر جهان‌شمولی وجود ندارد. فیلم با خودش صادق است و عشق محسوسی به شخصیت‌هایش دارد. این مسئله تا حد زیادی به دلیل پتانسیل بازیگران وس اندرسون است. فهرست کردن اجراهای عالی آن‌ها کار آسانی نیست. تقریباً همه کسانی که قبلاً با یک کارگردان کار کرده‌اند، مهر خود را روی فیلم می‌کوبانند.
به عنوان یک فیلم کلاسیک، گرازش فرانسوی می‌تواند منحصر به فرد بودن خود را به عنوان یک هنجار عمومی به تصویر بکشد. دنیای منحصر به فرد خود وس اندرسون به قدری پیچیده است که خشونت، گاه و بیگاه به سختی در لابلای ساختار روایتی و تصویری او نمایان می‌شود.
فرم بیانی یا لحن فیلم گزارش فرانسوی آنقدر قدرتمند است که به محتوای اصلی تبدیل می‌شود که داستان را نیز تحت الشعاع قرار می‌دهد. بنابراین، اپیزودهای فیلم به شکل منحصر به فرد و عجیب غریبی در کلیت ساختار روایی فیلم حل می‌شوند.
درواقع اندرسون توانسته است بسیاری از دستاوردهای تصویری موج نو را به شکلی کلاسیک و با دقت مرتب کند، با نگاه کردن به تصاویر رنگارنگ فیلمش، وابستگی عاطفی تلخ و انسانی‌طور را که مشخصه بهترین آثار اوست حس خواهید کرد.
عجیب است که جلوه‌های بصری نوستالژیک درون فیلم به عظمت فضاسازی‌های معاصر منتهی و دقت فیلم‌سازی اندرسون به فیلمی جذاب منجر می‌شود که به خوبی به زبان‌های فرانسوی و انگلیسی ساختار خودش را شکل می‌دهد.
درواقع، وس اندرسون در کارگردانی خود اهمیت خاصی به تکنیک می‌دهد و به ما حس یک اثر استادانه را می‌بخشد که با همراهی رابرت دی. یومن به عنوان فیلمبردار و الکساندر دسپلات به عنوان کسی که بخش موسیقی را بر عهده دارد، این حس دو چندان شده است.
اندرسون بدون مشکل بین فضاسازی‌های سیاه و سفید و رنگی، بین فیلم و انیمیشن رد و بدل احساسی و نوستالژیک را وارد می‌کند و ترفندهای سینمایی را چند برابر به رخ سینمادوستان می‌کشد تا تصوری از زندگی به مجموعه‌هایش بدهد و بین سکانس‌ها سیالیت کاملی به وجود آورد.
گزارش فرانسوی بلندپروازانه‌ترین و در عین حال موفق‌ترین فیلم این کارگردان آمریکایی است. فرمت روایی فیلم به او اجازه می‌دهد تا ریتم خوبی را در طول فیلم حفظ کند. همچنین این نکته باعث می‌شود وس اندرسون شخصیت‌های اصلی و فرعی زیادی داشته باشد.
تحلیل فلسفی – غم و اندوه دور
آخرین فیلم‌های اندرسون بیشتر و بیشتر سیاسی می‌شدند و شاید نه جدی‌تر، اما عمیق‌تر. همچنین The French Dispatch، ادای احترام به روزنامه‌نگاری کلاسیک، که در آن مخاطب باید قطعاً به “نیویورکر” فکر کند، است. باید بدانید که فیلم جدید اندرسون به خطری اشاره می‌کند که همه رسانه‌ها را در صورت تبدیل شدن به نوکر جریان اصلی تهدید می‌کند.
فیلم‌های وس اندرسون همیشه در غم و اندوه دور به همراه یک نوستالژی با پتانسیل بالا ارائه می‌شود و همیشه نشانگر زخمی است که در فرهنگ باز شده است. و حالا با رفتاری نامتعارف باید آن را مداوا کرد و خندید!
به عنوان یک بیننده، این سوال اساسی مطرح می‌شود که آیا بیننده، با توجه به این نوع تبیین روانکاوانه از جهان، در سبک اندرسون، به هر شکلی که باشد، می‌تواند یک تجربه، یک همدلی را حس کند؟ حتی نمی‌توان گفت که «گزارش فرانسوی» فیلم بهتری از وس اندرسون است. آنچه روی صفحه می‌گذرد فقط منحصربه‌فرد است.
نکات مهم ؛ نقد فیلم The French Dispatch
- قاب‌های بسیار زیبایی وجود دارد که می‌توانند قطعاتی از آثار هنری باشند. وس اندرسون از نظر زیبایی‌شناسی، شوخ طبعی و بینش جذاب، چشم‌ها و ذهیتی باورنکردنی دارد.
- در طول فیلم صحنه‌های ثابتی وجود داشت که در آن انگار مردم بیشتر در جای خود یخ زده بودند. با این حال، این سبک در فیلم‌سازی بیش از حد مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ اما بسیار بجا، منحصر به فرد و درست به تصویر کشیده می‌شود.
- این فیلم افسانه‌ی NEW YORKER و همچنین فرهنگ فرانسوی و روزنامه‌نگاری را مسخره می‌کند.
- به نظر می‌رسد که بازیگران با استعداد به تفکرات وس اندرسون اعتماد دارند تا جادوی بیان و فیزیک خود را که دو عنصر اساسی بازیگری است، در عجیب‌ترین صحنه‌ها به او بسپارند. این فیلم مملو از بازیگران مهم با پتانسیل بازیگری بالا است که برنده جوایز اسکار شده‌اند: فرانسیس مک دورمند، بنیسیو دل تورو، تیلدا سوینتون، ادوارد نورتون، سائورس رونان، کریستوف والتز، و نامزدهای اسکار ویلم دافو، بیل موری، و تیموتی شالامه ( بهترین فیلم های تیموتی شالامی ).
- روایت شوخ‌آمیز و اغلب خنده‌دار بسیار متناسب با ساختار فیلم شکل می‌گیرد.
- نت‌های موسیقی فیلم پر جنب و جوش و عجیب و غریب است و به شما این امکان را می‌دهد که هیچ چیز را جدی نگیرید.
- فیلمبرداری شگفت انگیز به نظر می‌رسد.
نقاط ضعف
- فیلم بسیار خودپسند جلوه‌گر می‌شود و انگار هیچ کس جرات «نه» گفتن به وس اندرسون را ندارد.
- درست است که بگوییم فیلم فرم منحصر به فرد اندرسون را در خود دارد. سبک و جوهر وس اندرسون که زمان بیشتری را صرف نقاشی تصاویر زیبا می‌کند تا داستان سرایی، می‌تواند از نکات منفی و حوصله‌سر بر برای برخی باشد.
- اغلب دنبال کردن آن سخت است.
- بیشتر فیلم سیاه و سفید است، سبکی که بسیاری از مردم در تناسب ساختاری این فیلم از آن لذت نمی‌برند. فراتر از آن، فیلم از رنگی به سیاه و سفید و حتی انیمیشن سوق پیدا می‌کند.
پیام ها
- فیلم گزارش فرانسوی وس اندرسون اهمیت یادگیری جهان از طریق کلام نوشتاری را به بینندگان یادآوری می‌کند، شیوه ای که نویسندگان و روزنامه‌نگاران داستان‌های جالبی را برای خوانندگان خود تعریف می‌کنند. این ادای احترام به فضای رفاقت‌آلود یک اتاق خبر(محل کار) است که در آن انسان‌ها به یکدیگر احترام می‌گذارند و یکدیگر را تحسین می‌کنند.
- روزنامه نگاری را یادآوری می‌کند.
- عشق و شور را به هنر نشان می‌دهد.
- آزادی بیان را مطرح می‌کند.
- تاثیر آنچه را که در پایان عمر از خود به جای می‌گذاریم، به تصویر کشیده می‌شود.
- تجربه‌ی واقعی زیست کردن را به می‌آموزد.
شخصیت مهم
آرتور هویتزر جونیور یک ویرایشگر وفادار و متعهد است که به هر یک از نویسندگان خود توجه ویژه ای می‌کند و به داستان‌هایی که منتشر می‌کند اهمیت می‌دهد. هر نویسنده بر این باور است که در مورد چیز مهم یا جالبی می‌نویسد، چه در رابطه با رنگین پوستان ( نقد فیلم Passing )، چه در رابطه با غذا یا درباره نمایه‌های انسانی یا اعتراضات جوانان.
عوامل فیلم The French Dispatch
- کارگردان: وس اندرسن
- تهیه‌کننده: وس اندرسن و استیون ام. رالس
- نویسنده: وس اندرسن
- موسیقی: الکساندر دسپلا
- فیلمبردار: رابرت یئومان
- تدوین‌گر: اندرو ویزبلوم
- توزیع‌کننده: استودیو سینمایی والت دیزنی
- کشور: آمریکا و آلمان ؛ نقد فیلم The French Dispatch
- زبان: انگلیسی ؛ نقد فیلم The French Dispatch
بازیگران
- بنیسیو دل تورو (موسس روزنتالر)
- فرانسیس مک دورمند (لوسیندا کرمنتز)
- جفری رایت (روباک رایت)
- آدرین برودی (جولیان کادازیو)
- تیلدا سوینتون (جی.کی.ال.برنسن)
- تیموتی شالامه (زفیرلی)
- لئا سیدوکس (سیمونه)
- اوون ویلسون (Herbsaint Sazerac)
- متیو آمالریک (کمیسیون)
- لینا خدری (ژولیت)
- استیو پارک (ستوان نسکافیه)
- بیل موری (آرتور هویتزر جونیور)
- Saoirse Ronan (اولین دختر نمایش)
- ویلم دافو (آلبرت چرتکه)
- الکس لاتر (موریسوت)
- سیسیل دو فرانس (خانم ب)
- هنری وینکلر (عمو جو)
- الیزابت ماس (دانشجو)
- کریستوف والتز (پل دووال)
- روپرت فرند (گروهبان مته)
از همراهی شما تا انتهای نوشتار نقد فیلم The French Dispatch سپاس‌گزار هستیم. حتما ما را با نظرات خود در رابطه با این نوشتار آگاه کنید. شما می‌توانید به عنوان نویسنده مهمان در سایت فیگار عضو شوید و علاوه بر اشتراک نظرات خود در رابطه با مقاله‌ها، نقد‌ها و مطالب خودتان را نیز انتشار دهید. برای مطالعه فراخوان مرتبط با آن بر روی لینک نویسندگی مهمان کلیک نمایید.