فیلمهای روانشناختی همواره در صدر محبوب‌ترین فیلمهای سینما بوده‌اند. در ادامه این مقاله با ما همراه باشید تا بهترین فیلم های روانشناختی تاریخ و دو سال اخیر سینما را به شما معرفی کنیم.
روانشناختی ترین فیلم های سینمایی تاریخ سینما
فیلمهای روانشناختی سعی می‌کنند تا در ذهن مخاطب نفوذ کرده و روی آن تاثیر بگذارند. معمولا این فیلم‌ها بعد از اتمام هم در ذهن مخاطب ادامه پیدا می‌کنند. فیلم‌هایی که شامل تعلیق‌بازی‌ها و پیچش‌های روانی و ذهنی هستند.
هیجان‌های روانشناختی در ذهن شما فرو می‌روند و در آنجا می‌مانند. برای آثار ترسناکی که کاملاً متفاوت هستند، می‌تواند مدت‌ها پس از پخش تیتراژ پایانی در ذهن شما باقی بماند.
آلفرد هیچکاک، یکی از موفق‌ترین فیلم‌سازان فیلمهای هیجان‌انگیز روانشناختی در تمام دوران، این ژانر را به‌خوبی توصیف می‌کند که در آن، تفاوت مشخصی بین تعلیق و سورپرایز وجود دارد.
مقالات مکمل:
بهترین فیلم های ترسناک روانشناختی تاریخ سینما
بهترین فیلم های روانشناختی تاریخ
- بهترین فیلمهای روانشناختی از نگاه سایت فیگار
شما می‌توانید فهرست روانشناختی ترین فیلم های سینمایی تاریخ سینما را در یک نگاه در لیست زیر مشاهده کنید:
- Last Night in Soho (2021)
- (1971) A Clockwork Orange
- Persona (1966)
- Shutter Island (2010)
- The Innocents (2022)
- Nightmare Alley (2021)
- Vertigo (1958)
- Fight Club (1999)
- Nitram (2022)
- (2022) Decision to Leave
- Burning (2018)
- معرفی و تحلیل بهترین فیلمهای ترسناک روانشناختی تاریخ و 2022
در لیست زیر سعی کردیم تا بهترین فیلم های روانشناختی تاریخ را از سال‌ها و دوره‌های مختلف سینما گلچین، معرفی و تحلیل کنیم.
Last Night in Soho (2021)
last night in soho را به راحتی می‌توان در دسته بهرین فیلم های روانشناختی 2021 قرار داد.
داستان فیلم روایت رویای یک دختر عاشق طراحی لباس و مد به اسم “الوییز” است. او که آرزوی تحصیل در دانشگاه لندن را دارد پس از قبولی در رشته طراحی لباس، برای تحصیل راهی لندن می‌شود. اتفاقات عجیبی برای او در محل اقامت جدیدش می‌افتند. او به طرز عجیب و مرموزی وارد دهه 1960 لندن می‌شود.
“الوییز” در دهه 1960 با دختر خواننده‌ای به اسم “سندی” آشنا می‌شود. با گذر زمان و نزدیک‌تر شدن او به زندگی و روابط شخصی “سندی”، رفته‌رفته همه چیز شروع به تاریک‌تر شدن می‌کند.
حقایق پنهان فیلم Last Night In Soho
تحلیل فیلم دیشب در سوهو
Last Night in Soho فیلم روانشناختی بسیار خوش‌‌ساختی است. فیلم دوربین بسیار خوب و جذابی دارد. حرکات درست، مکان‌های دقیق و فهم درست کارگردان از حس و تاثیر حرکت دوریبنش باعث شده که این موضوع به نقطه قوت این فیلم تبدیل شود. تکنیک‌های سینمایی، کارگردانی و فیلمبرداری به خوبی در فیلم اجرا شده‌اند. همچنین فیلم بازی بسیار خوبی با نور و رنگ می‌کند. این موضوع کاملا در فضاسازی و انتقال حس “الوییز” از محیط و کابوس‌هایش موفق است.
بازی‌های فیلم هم همگی در سطح خوبی هستند. از “Anya Taylor-Joy” و “Thomasin McKenzie” گرفته تا “Matt Smith” همگی کاملا شخصیت‌های خود را می‌شناسند و با فضای فیلم و ترس‌های موجود در آن آشنا هستند.
کارگردان به خوبی این پیوندها را بین بازیگران با فضای فیلم و شخصیت‌ها برقرار کرده و در کنار فیلمنامه خوب و دوربین بسیار خوبش، اثری تماشایی را خلق کرده است. تصاویر گرفته شده از فیلم آنقدر خوب هستند که می‌توانند تا مدت‌ها در ذهن بمانند.
(1971) A Clockwork Orange
پرتقال کوکی، فیلمی از استنلی کوبریک و برگرفته از رمانی کوتاه با همین نام از آنتونی برجس است. آلکس جوان ناهنجار و ضد اجتماعی است که رهبری گروهی از جوانان مانند خود را بر عهده دارد او انواع جنایات را مرتکب می شود و در این بین به خاطر یک مورد قتل دستگیر می‌شود و به زندان فرستاده می‌شود تا در آنجا روش‌های درمانی جدید روی او آزمایش شود. اما همه چیز طبق برنامه پیش نمی‌رود.
تحلیل فیلم پرتغال کوکی
این فیلم که جزو فیلمهای ممنوعه‌ی سینما است که در سال 1971 و پس از اکران در برخی از کشور‌های جهان ممنوع اعلام شد و اکران نشد. اما باز هم کوبریک موفق شد یک اثر ماندگار در زمینه‌ی فیلمهای ژانر دارک به یادگار بگذارد.
کوبریک با این فیلم نشان داد که همیشه شخصیت‌های اول فیلم همیشه مهربون و شکست ناپذیر نیستند و با خلق کارکتر الکساندر دراج انقلابی در صنغت فیلمسازی ایجاد کرد. کمتر فیلمی مانند این فیلم خشونت و شکنجه‌های سکسی را به تصویر می‌کشد. در حالی که جنایات الکس در ابتدای فیلم بسیار خشن است اما کاری که دولت در ادامه‌ی فیلم با او انجام می‌دهد بسیار بدتر از چیزی است که الکس مرتکب شده. هدف از ساخت این فیلم نشان دادن شکنجه‌هایی که دولت انگلستان با مخالفشانش انجام می‌داد بود.
Persona (1966)
پرسونا یکی از بهترین و بحث‌برانگیزترین آثار اینگمار برگمان سوئدی است. این فیلم یک فیلم برگمانی به معنای واقعی کلمه است. فلسفی، روانشناختی و چالشی. “الیزابت فوگلر” یک بازیگر است که به طور ناگهانی و در وسط یکی از اجراهایش تصمیم گرفته سکوت کند، تا ظاهرا دیگر مجبور به دروغ گفتن نباشد.
حال “آلما” که پرستار است ماموریت مراقبت از “الیزابت فوگلر” را بر عهده دارد. او که ظاهرا زنی متفاوت، اهل معاشرت و امیدوار به زندگی است در ویلایی ساحلی علاوه بر مراقبت از “الیزابت فوگلر” سعی می‌کند کاری کند تا او دوباره حرف بزند.
تحلیل فیلم پرسونا
فیلم پرسونا فیلمی مبهم و حیرت‌انگیز است. فیلم فضای سرد و دلگیری دارد که مخاطب را به اعماق وجودش فرو می‌برد. پرسونا فیلمی است که در مرز خیال و واقعیت حرکت می‌کند. فیلمی در تناقض شخصیت و احوالات درونی آدمی و احوالات بیرونی او.
فیلم ترکیبی است از رویا، هذیان، تصور و درگیری‌های درونی که با بازی‌های متفاوت اما بسیار خوب به تصویر در آمده است. هر دو بازیگر توانسته‌اند نماینده بسیار خوبی برای تیپ شخصیتی خود باشند.
مهارت برگمان در دکوپاژ و میزانسن فیلم مثال زدنی است. کارگردانی برگمان تمام حس‌ها، کشمکش‌ها، تناقض‌ها و چالش‌ها را منتقل می‌کند. استاد گرفتن نمای کلوزآپ بار دیگر با کلوزآپ‌های عجیب و غریب خود تصویر شخصیت‌هایش را در ذهن بیننده حک می‌کند. پرسونا از آن فیلم‌هایی است که بعد از پایان تا چندین روز ذهن شما را درگیر خود نگه می‌دارد. شما مدام در تفکر خیال و واقعیت و درون و بیرون آدم‌ها هستید.
شخصیت‌های فیلم پرسونا هرگز تا سال‌ها از ذهن شما خارج نمی‌شوند. این موضوع هم به دلیل پرداخت درست و هم به خاطر نماهای کلوزآپ صحیح برگمان در لحظات درست است. این موضوع باعث می‌شود دو شخصیت زن اصلی این فیلم در ذهن مخاطب ماندگار شوند.
Shutter Island (2010)
فیلم جزیره شاتر اثر بسیار دیدنی “مارتین اسکورسیزی” از بهترین فیلم های روانشناختی دنیا است. فیلمی جذاب با بازی “لئوناردو دیکاپریو” که شما را به قضاوت وادار می‌کند.
فیلم Shutter Island با صحنه‌ای از دو مارشال به اسم‌های “تدی” و “چاک” با بازی “لئوناردو دیکاپریو” و “مارک روفالو” شروع می‌شود. آن‌ها در حال رفتن به جزیره شاتر هستند. جزیره‌ای که در آن جنایت‌کاران روانی را نگهداری می‌کنند. حال یک بیمار از آن جا فرار کرده و این دو مارشال ماموریت دارند که او را پیدا کنند. اما داستان با چیزهایی که ما می‌بینیم متفاوت است.
تحلیل فیلم جزیره شاتر
Shutter Island فیلمی است که از یک رمان اقتباس شده است. در رمان همه چیز واضح و مشخص است. اما در فیلم، “اسکورسیزی” با توانایی خود کاری کرده که شما نمیتوانید صددرصد از برداشت خود مطمئن باشید. “اسکورسیزی” در ساخت یک دنیای تو در تو و پیچیده که در آن تشخیص دروغ از واقعیت سخت است، بسیار موفق بوده است.
او در فیلم موفق می‌شود با مارشال قصه خود بازی کند و ابتدا با دادن اطلاعات قطره‌ای، مخاطب را به حدس زدن وادار کند و در لحظه درست مخاطب را در شوک فرو ببرد. ریتم فیلم یک ریتم صعودی و هیجان‌انگیز است. لحظه به لحظه ضرب‌آهنگ فیلم سریع‌تر می‌شود و میزان تنش و هیجان را در فیلم افزایش می‌دهد.
فیلمنامه فیلم جزیره شاتر از پس موضوع انتخابی برمی‌آید. در فبلمنامه یک مرکز درمانی دورافتاده در جزیره‌ای ترسیم می‌شود. بخش‌های مختلف آن را می‌شناسیم و کم‌کم حس می‌کنیم که کاملا می‌دانیم در آن جزیره چه می‌گذرد.
فیلم مرز جنون و عقلانیت را برای روایت برگزیده است. با وجود اینکه اکثر مخاطبین در انتهای فیلم به نتیجه مشخصی می‌رسند اما باز هم عواملی در فیلم وجود دارند که مخاطب را به شک می‌اندازند. فیلم راه رفتن روی لبه تیغ جنون و عقلانیت را به خوبی بلد است.
خود “اسکورسیزی” در مصاحبه‌ای اعلام کرده که چون در آن زمان نیازمند پول بوده است فیلم را به گونه‌ای ساخته که مخاطب تحریک شود دوبار آن را تماشا کند. علاوه بر پیچیدگی فیلم، بازی‌های خیلی خوب و کارگردانی ماهرانه “اسکورسیزی” قطعا مخاطب را به دوبار دیدن فیلم تشویق می‌کند.
The Innocents (2022)
فیلم The Innocents یا بی‌گناهان محصول نروژ است. داستان این فیلم درباره گروهی از کودکان با قدرت‌های عجیب و تاریک است. آن‌ها در تلاش هستند تا قدرت‌های خود را پرورش دهند. این گروه کودکان در طول تابستان و هنگامی که بزرگ‌ترها نگاه نمی‌کنند قدرت‌های مرموز عجیب و تاریک خود را آشکار می‌کنند. آن‌ها برای پرورش قدرت‌های خود دست به کارهای وحشتناکی می‌زنند. این فیلم از بهترین فیلم های روانشناختی 2022 است.
تحلیل فیلم بی‌گناهان
The Innocents ریتمی آرام و نسبتا کند دارد. اما این ریتم کند در اختیار فیلم می‌باشد. شاید اگر کارگردان تصمیم می‌گرفت که از ریتم سریع‌تری استفاده کند، فضای فیلم آن گونه که شایسته بود شکل نمی‌گرفت.
فیلم نشان‌دهنده دنیای کودکانی است که در عین معصومیت می‌توانند بسیار خطرناک باشند. فیلم دائما مخاطب را در چالش قرار می‌دهد که ظلم و ستم یک کودک را تا کجا می‌توان تحمل کرد؟
فیلم از این نظر اندکی ما را یاد فیلم The Hunt با بازی “مدس میکلسن” می‌اندازد. در آن فیلم هم بحث و چالش معصومیت کودکان مطرح بود. اینکه کودکان با وجود معصومیت می‌توانند اعمالی را انجام دهند که زندگی شخصی را نابود کند. اما اینجا با یک اثر با تم ترسناک و ماوراءالطبیعه روبرو هستیم و اتفاقات و اعمال وحشتناک کودکانی که در ظاهر معصوم هستند در این قالب روایت می‌شود.
میزانسن‌های فیلم اکثرا متناسب با کودکی و در دنیای کودکان است که فیلم را بسیار قابل لمس‌تر می‌کنند. فیلمی خوش‌ساخت که مخاطب را با خود درگیر می‌کند و در دل دنیای کودکان اتفاقات وحشتناکی را به تصویر می‌کشد. همچنین بازی‌های کودکان در فیلم بسیار خوب و مثال زدنی هستند.
Nightmare Alley (2021)
Nightmare Alley جدیدترین ساخته “دل تورو” کارگردان شناخته شده است. او این بار سراغ ساخت فیلمی رازآلود و روانشناختی رفته است. فیلمی که می‌توان گفت از بهترین فیلم های روانشناختی 2021 و همچنین از بهترین آثار معمایی و تریلر اخیر سینما است.
این فیلم داستان جوان جاه‌طلبی به اسم “استن” با بازی “بردلی کوپر” را روایت می‌کند. جوانی که به دنبال یافتن آینده خود است. او رویاهایی دارد که تلاش می‌کند آن‌ها را عملی کند. او در این مسیر با کارناوالی برخورد می‌کند و در همان جا مشغول به کار می‌شود. همه چیز از ملاقات “استن” با افراد این کارناوال آغاز می‌شود و مسیر زندگی او تغییر می‌کند.
نقد و بررسی فیلم Nightmare Alley
تحلیل فیلم کوچه کابوس
“دل تورو” این بار از آثار فانتزی فاصله گرفته و سراغ فیلمی نئونوآر رفته است. Nightmare Alley در نیمه ابتدایی ریتم کندی دارد که شاید در حوصله تمام مخاطبین این فیلم نگنجد، اما در نیمه دوم ناگهان ورق برمی‌گردد و همه چیز تغییر می‌کند.
نیمه دوم فیلم Nightmare Alley طوفانی، پرهیجان، پرکشش و با ریتمی خوب است که مخاطب را سر ذوق می‌آورد. “دل تورو” به ویژه در نیمه دوم فیلم نفرت و فاصله گرفتن آدم‌ها از یکدیگر را به خوبی به تصویر می‌کشد.
نام “دل تورو” همیشه با فضاسازی و زیبایی بصری همراه بوده است. این موضوع در این فیلم هم صدق می‌کند. او به شکل خیلی خوبی فضاسازی می‌کند. به صورت کامل یک کارناوال را می‌سازد و ترسیم می‌کند و فضای مرموز و وهم‌آلودی را در دل فیلم خود جای می‌دهد. مشخص است که “دل تورو” کاملا فضای فیلم خودش را می‌شناسد. در کنار فضاسازی، فیلم طراحی صحنه و فیلمبرداری بسیار خوبی دارد که از نقاط قوت فیلم Nightmare Alley به شمار می‌آیند.
بازی “بردلی کوپر” را در این فیلم در یک کلام می‌توان درخشان توصیف کرد. البته بازی “کیت بلانشت” در فیلم فراتر از یک بازی معمولی نمی‌رود و دلیل این اتفاق عدم شخصیت پردازی شخصیت مهم و کلیدی او است. پایان فیلم هم در بهترین حالت ممکن است. می‌توان گفت هیچ پایان بهتری را نمی‌توانیم برای این فیلم فرض کنیم. پایان فیلم دقیق، حساب شده و هدفمند است.
Vertigo (1958)
فیلم سرگیجه “آلفرد هیچکاک” از آن فیلم‌هایی است که همه مخاطبین اهل سینما حداقل یک بار نام آن را شنیده‌اند. سرگیجه نه تنها جزو بهترین فیلم های روانشناختی تاریخ سینما است، بلکه به اعتقاد عده‌ای از منتقدین و مخاطبان، این فیلم بهترین فیلم تاریخ سینما نیز است.
داستان فیلم درباره کارآگاهی به نام “اسکاتی” با بازی “جیمز استوارت” است که مشکل ترس از ارتفاع دارد. به دلیل همین مشکل او تصمیم می‌گیرد از تشکیلات پلیس خارج شود.
یکی از دوستان “اسکاتی” او را به عنوان یک کارآگاه خصوصی استخدام می‌کند، تا همسرش که قصد خودکشی دارد و اخیرا رفتارهای عجیبی از خود نشان می‌دهد را تعقیب کند. حال یک بازی موش و گربه بین “اسکاتی” و همسر دوستش اتفاق می‌‍افتد که باعث اتفاقات شوکه کننده‌ای می‌شود.
تحلیل فیلم سرگیجه
سرگیجه فیلمی است که تمام اجزای آن کاملا با یکدیگر هماهنگ هستند. سرگیجه را نمی‌توان تنها یک فیلم رازآلود و تریلر دانست. این فیلم یک اثر عاشقانه فوق‌العاده نیز است.
سرگیجه علاوه بر تمام تعلیق‌ها، پیچیدگی‌ها و چرخش‌های داستانی، یک داستان و اثر عاشقانه است. می‌توان گفت اصلی‌ترین مسئله سرگیجه عشق است و حتی موتور اصلی و محرکه درام وجود این عشق است.
سرگیجه را می‌توان منبع فیلم‌هایی نامید که بین خیال و واقعیت حرکت می‌کنند. “اسکاتی” بین خیال و حقیقت گیر افتاده و اسیر شده است. عشق او عشقی به موجودی خیالی است که او سعی می‌کند آن را واقعی کند. بازی “جیمز استوارت” در نقش “اسکاتی” و همچنین “کیم نواک” در نقش “مدلین” به عنوان دو قطب این فیلم بسیار خوب است.
کارگردانی هیچکاک بسیار دقیق و بی نقص است. او مثل همیشه کاملا از کار خود آگاهی دارد و سردرگمی او در چنین فیلمی، می‌توانست باعث یک شکست بزرگ شود. اما هیچکاک در پخته‌ترین حالت خود قرار دارد. این موضوع در کنار بازی‌ها، تکنیک و فرم موجود در فیلم آن را به یکی از بهترین فیلمهای تاریخ سینما تبدیل می‌کند.
Fight Club (1999)
کمتر کسی است که اهل دیدن فیلمهای روانشناختی باشد اما اسم Fight Club به گوشش نخورده باشد. ساخته “دیوید فینچر” با بازی “بردپیت” و “ادوارد نورتون” همچنان هم از فیلمهای پر نکته سینما است.
راوی داستان یعنی “ادوارد نورتون” که در حالت یکنواختی، افسردگی و پریشانی به سر می‌برد با “تایلر” آشنا می‌شود. “تایلر” او را به یک باشگاه مشت زنی دعوت می‌کند. او حس می‌کند که مشت بازی او را زنده می‌کند و به او حس سرخوشی می‌دهد.
او و “تایلر” با یکدیگر تبدیل به دوستان صمیمی می‌شوند و هفته‌ای یک بار به مشت زنی می‌پردازند. رفته‌رفته افراد بیشتری به باشگاه آن‌ها می‌پیوندند و این باشگاه که به صورت پنهانی فعالیت می‌کند، روز به روز بزرگ‌تر می‌شود. اما رازی در آن باشگاه وجود دارد که هنوز برملا نشده است.
تحلیل فیلم باشگاه مشت زنی
Fight Club در زمان انتشار در گیشه موفق نبود و نقدهای متناقضی را دریافت کرد. هرچه زمان گذشت، محبوبیت این فیلم بیشتر شد به گونه‌ای که انگار با گذشت زمان این فیلم تازه در حال درک شدن بود. روایت فیلم Fight Club به صورت استفاده از راوی و نریشن اول شخص است. این شیوه روایت با توجه به فیلم به درستی و خوبی انتخاب شده است. “ادوارد نورتون” به عنوان راوی فیلم یک فرد متعهد به قوانین است که ما در طول فیلم حتی نام او را نمی‌دانیم.
او یک فرد بی‌هویت است که در منجلاب زندگی فرو رفته است. همه چیز برای او تکراری و بیهوده به نظر می‌رسد. ساختار فیلم اینجا است که درست عمل می‌کند. روایت زندگی شخصی افسرده و بی‌هویت از زبان خودش. این موضوع با دوربین و کارگردانی فینچر همراه شده و به شکل بسیار خوبی به تصویر کشیده شده است.
“فینچر” در فیلم با دوربینش و حرکات آن و نماهایی که می‌گیرد، قصه می‌گوید. او در تمام طول فیلم نکات و سرنخ‌هایی را جلوی دوربین می‌آورد که توجه به همان نکات و سرنخ‌ها کامل قصه فیلم را برای ما تعریف می‌کند و می‌توانیم پایان آن را حدس بزنیم.
اما نمی‌توان از درخشش “برد پیت” و “ادوارد نورتون” چیزی نگفت. این دو قطعا از عوامل موفقیت فیلم بودند و با بازی بسیار خوب خود فیلم را کامل کردند. به اعتقاد افرادی این فیلم بهترین فیلم روانشناختی تاریخ است.
Nitram (2022)
Nitram فیلم درام روانشناختی است که یکی از جدیدترین فیلمهای این لیست به حساب می‌آید. فیلم نیترام، داستان مرد جوانی به نام نیترام است که در دهه 1990 با خواهر و مادرش در جایی در حومه استرالیا زندگی می‌کند. او فردی ساکت، منزوی و سرخورده است که به صورت اتفاقی با شخصی به نام “هلن” آشنا می‌شود. هنگامی که رابطه بین آن‌ها به شکل تراژیک و غم‌انگیزی پایان می‌یابد تنهایی و عصبانیت نیترام بیشتر می‌شود. همین موضوع پس از مدتی باعث وقوع فاجعه‌ای می‌شود.
تحلیل فیلم نیترام
مهمترین بخش فیلم نیترام از نظر ساختاری مربوط به ارتباط و آشنایی نیترام با هلن است. کارگردان به خوبی برای این موضوع زمینه‌چینی‌های لازم را انجام داده است. این موضوع باعث می‌شود ارتباط آن‌ها ساختگی و زوری به نظر نرسد. فیلم، داستان و مخصوصا پایان دراماتیکی دارد که مخاطب را با خود همراه می‌کند. اما فیلم از نظر ریتم، خیلی وضعیت جالبی ندارد.
شخصیت‌های متناقض نیترام و هلن تا جایی داستان را پیش می‌برند. هلن شخصیتی آرام دارد و نیترام درست در نقطه مقابل او است. در فیلم به میزان زیادی از رنگ‌های سرد استفاده شده است. کارگردان در کل بجز در قسمت ریتم فیلم، در باقی موارد سربلند بیرون می‌آید. اگر به آثار روانشناختی علاقه دارید و قصد دارید فیلمی جدید اما خوب در این زمینه تماشا کنید نیترام انتخاب مناسبی است.
(2022) Decision to Leave
تصمیم جدایی ، نام فیلمی جنایی و رازآلود محصول سال ۲۰۲۲ به کارگردانی پارک چان-ووک می‌باشد. یک کارآگاه در حال انجام تحقیقات بر روی یک پرونده قتل احتمالی است و همزمان با مظنون شدن به بیوه‌ی مرموز آن مرد، همه چیز عوض می‌شود.
نقد و بررسی فیلم Decision to Leave 2022
تحلیل فیلم تصمیم به ترک
این فیلم برای نخستین بار در جشنواره‌ی کن 2022 نمایش داده شد و یکی از فیلمهای بخش اصلی این جشنواره محسوب می‌شود. «تصمیم به رفتن» یک اثر معمایی و روایتگر تحقیقات یک کارآگاه در پرونده‌ای جنایی است. کارآگاه در فرایند تحقیق عاشق زن بیوه‌ای می‌شود که در عمل مظنون اصلی پرونده قتل است.
Burning (2018)
فیلم Burning تنها نماینده کره جنوبی در بین این فیلم‌ها است. Burning یک رازآلود روانشناختی و مهیج است. داستان فیلم Burning درباره یک کارگر پاره‌وقت به نام “جونگ سو” است. او مسئولیت نگهداری گربه‌ای که همسایه‌اش به او سپرده را به عهده می‌گیرد. هنگامی که همسایه “جونگ سو” از سفر برمی‌گردد، شخص مرموزی به نام “بن” را به او معرفی می‌کند و از اینجا قصه فیلم آغاز می‌شود.
تحلیل فیلم سوختن
فیلمنامه فیلم Burning قصد دارد از غم انسان‌ها سخن بگوید.
فیلم به خوبی فردی ساکت و درون‌گرا به تصویر کشده است. او سعی می‌کند در برابر اتفاقات غیرمنتظره زندگی‌اش پا به فرار بگذارد. او شخصی است که هرگز به خواسته‌های خود نرسیده است و این شخصیت به خوبی در فیلم شکل گرفته است. فیلم از نقطه‌ای آغاز می‌شود و به سمت عمیق شدن شخصیت‌ها و روابط بینشان پیش می‌رود.
میزانسن‌ها و دوربین بسیار درست، از دیگر ویژگی‌های این اثر کره‌ای خوش‌ساخت هستند. شخصیت‌هایی عمیق و دارای حس که برای ما بسیار آشنا هستند. فیلم توجه بسیار زیادی به شخصیت‌ها و پرداخت آن‌ها داشته است و به شکل خیلی خوبی از این موضوع سربلند بیرون آمده است.
شیوه کارگردانی و بعضا تعلیق‌های فیلم Burning ویژگی ماندگاری را دارند و می‌توانند در ذهن مخاطب باقی بمانند. Burning فیلمی عمیق و مهم است و اگر صرفا دنبال سرگرم شدن باشید شاید خیلی انتخاب مناسبی نباشد.
بیشتر بخوانید:
- بهترین فیلم های 2022 که قبل از مرگ باید ببینید
- بهترین فیلم و سریال زامبی محور 2023 [تاریخ اکران و تریلر]
- ترسناک ترین سریال های 2023 + [تاریخ اکران و تریلر]
- بهترین سریال های ترکی 2023
- بهترین انیمه های سریالی 2023 + [تاریخ اکران و تریلر]
از همراهی شما تا انتهای نوشتار بهترین فیلم های روانشناختی تاریخ سپاس‌گزار هستیم. حتما ما را با نظرات خود در رابطه با این نوشتار، آگاه کنید. شما می‌توانید به عنوان نویسنده مهمان در سایت فیگار عضو شوید و علاوه بر اشتراک نظرات خود در رابطه با مقاله‌ها، نقد فیلم ، نقد سریال ، اخبار سینما و مطالب خودتان را نیز انتشار دهید. برای مطالعه فراخوان مرتبط با آن بر روی لینک نویسنده مهمان کلیک نمایید. در ضمن شما همراهان عزیز می‌توانید به اینستاگرام فیگار جهتِ شناختِ مهمترین فیلم های ژانرهای مختلف و خلاصه نقد و بررسی‌های فیلمهای روز دنیا مراجعه کنید.