فیلم ترسناک یکی از ژانرهای فیلم است که در ابتدا خیلی تحت تاثیر فیلمهای اکسپرسیونیستی قرار داشت. در این ژانر از عناصر ترس، نفرت و وحشت استفاده شده‌است. در این متن به بهترین فیلم های ایرانی در ژانر ترسناک خواهیم پرداخت.
در ایران پیش از انقلاب در برخی ساخته‌های ساموئل خاچیکیان رد سینمای وحشت دیده شده و بعد از انقلاب هم تا مدت طولانی این ژانر فراموش شد تا اینکه داریوش فرهنگ اولین فیلم بلند سینمایی‌اش “طلسم” را در سال ۶۵ ساخت.
شب بیست و نهم اثر حمید رخشانی که در اواخر دهه ۶۰ ساخته شد به عقیده بسیاری از منتقدان یکی از بهترین فیلمهای سینمای ایران است که در ژانر وحشت ساخته شده و تمام عناصری که فیلم را ترسناک کرده‌اند، ایرانی هستند. از شبح و آل گرفته تا روابط سنتی بین آدمها.
بیشتر بخوانید:
بهترین فیلم های ترسناک تاریخ سینمای جهان
بهترین فیلم های 2023 ترسناک بر اساس امتیاز IMDB
بهترین فیلم های ایرانی در ژانر ترسناک
از پوست و ماهی و گربه تا رز زرد و پارک وی
مقاله مکمل:
دهه ۸۰ را می‌توان دهه طلایی ژانر وحشت در سینمای ایران دانست. ابتدای این دهه فیلم اثیری به کارگردانی محمدعلی سجادی ساخته شد. فیلمی که با اغماض خوب بود و استقبال خوبی هم از آن شد ولی خوابگاه دختران ساخته محمدحسین لطیفی یکی از اولین تلاش‌های سینمای ما برای ترساندن تماشاگر بود.
فروش خوب این فیلم در آن زمان نشان داد مخاطب ایرانی حاضر است از فیلمهای ژانر وحشت استقبال کند و در گیشه به آنها روی خوش نشان دهد. از این رو بود که بعدتر در همین دهه پارک‌وی اثر فریدون جیرانی، خواب لیلا ساخته مهرداد میرفلاح، آل کاری از بهرام بهرامیان و اقلیما به کارگردانی محمدمهدی عسکرپور در این ژانر ساخته شدند.
اساسا اما یکی از کاربردهای فیلم ترسناک از نظر روان‌شناختی رفتن به سینما با معشوقه و ترسیدن با معشوقه و در آغوش گرفتن او است که البته در ایران این امر به صورت چند سویه دچار مشکل است.
پوست
پوست فیلمی ایرانی در ژانر وحشت به نویسندگی و کارگردانی برادران بهمن ارک و بهرام ارک و تهیه‌کنندگی محمدرضا مصباح محصول سال ۱۳۹۷ و به زبان ترکی است. پس از فیلم سویوق، پوست دومین اثر سینمایی برادران ارک است.
جواد قامتی، فاطمه مسعودی‌فر، محمود نظرعلیان، ناصر هاشمی و هادی افتخارزاده در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. این فیلم به جن و طلسم اشاره دارد. این فیلم در روستای باویل و میلان شهرستان اسکو فیلمبرداری شده‌است.
موضوع این فیلم عشق، جادو و خرافه پرستی است و درباره خانواده ای است که شامل یک مادر و پسر هستند و زندگی آنها به دلیلی دچار مشکل می‌شود. فیلمبرداری این فیلم، در روستای باویل شهرستان اسکو و میلان انجام می‌گیرد.
پوست به قلم بهمن و بهرام ارک، فیلمی است درباره عشق، جادو و خرافه پرستی و روایتگر داستان مردی به نام آراز است که در جوانی عاشق دختری مسیحی به نام مارال بوده، ولی مارال با مرد دیگری ازدواج می‌کند.
در روستای آنها خرافات زیادی پیرامون جادو و جمبل و نفرین… وجود دارد و مادر آراز نیز در این زمینه‌ها مهارت دارد. او کم‌کم متوجه می‌شود که نرسیدنش به مارال به واسطه دعایی بوده که مادرش در یک پوست نوشته و تصمیم می‌گیرد این دعا و دیگر طلسم‌های وارد شده به زندگی اش را نابود کند. در این راه هر چه بیشتر به مارال نزدیک می‌شود، حال مادرش بدتر می‌شود و یک دو راهی سخت برای او به وجود می‌آید.
تحلیل فیلم پوست
فیلم پوست یک قصه عاشقانه ساده را با کمک باورها و افسانه قدیمی آذربایجانی را روایت می‌کند و فیلم برداری آن در یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی انجام شده است. پوست به تناسب قصه‌ای که دارد، نشان می‌دهد که زندگی بعضی از مردم چطور با باورهای خرافی، جادو، جنبل و طلسم درآمیخته شده است.
روایت جذاب فیلم مخاطب را پای آن میخکوب می‌کند و گاهی تماشاگر نیز مانند آراز شخصیت اصلی قصه، مرز بین واقعیت و خیال را گم می‌کند. در نتیجه با فضای فیلم کاملا ارتباط برقرار می‌کند. پوست به زبان ترکی ساخته شده و دیالوگ‌های آن زیرنویس فارسی شده است.
پوست یک فیلم اصیل است و نسخه‌ای کاملا ایرانی از ترس را نشان می‌دهد. ایرانی‌ها درباره جن به درست یا غلط، روایت‌هایی شنیده‌اند و بسیاری از آن وحشت دارند. پوست به خوبی از حضور اجنه در قصه استفاده می‌کند و ترس و اضطراب را در دل تماشاگر می‌اندازد. گریم موجوداتی که به عنوان جن در فیلم می‌بینیم نیز گریم بسیار خوب و خلاقانه‌ای است که برای مخاطب تکراری نیست و واقعا ترسناک به نظر می‌رسد.
نریشن‌های «عاشیق»، آوازهایی که می‌خواند و روایت او نیز به جذاب‌تر شدن روایت فیلم، کمک بسیار خوبی می‌کند. موسیقی متن پوست که بامداد افشار آن را ساخته است کاملا با فضای مرموز و ترسناک فیلم متناسب است و مخاطب را تحت تاثیر این فضا قرار می‌دهد. جذابیت بازی برادران ارک با نور و سایه نیز روی پرده عریض سینما دیده می‌شود و حیف است که فرصت دیدن پوست روی پرده سینما از دست برود. اگر فیلم ایرانی فوق ترسناک میخواهید به سراغ پوست بروید.
ماهی و گربه
ماهی و گربه فیلمی به کارگردانی و نویسندگی شهرام مکری و تهیه کنندگی سپهر سیفی محصول سال ۱۳۹۲ است. این فیلم موفق شد جایزه ویژه بخش افق‌های جشنواره فیلم ونیز را در سال ۲۰۱۳ به دلیل محتوای خلاقانه از آنِ خود کند.
تمام فیلم ماهی و گربه در یک سکانس پلان اتفاق می‌افتد. شهرام مکری و محمود کلاری همراه با گروه بازیگران فیلم یک ماه تمرین کردند تا بتوانند این تک‌شات طولانی را ضبط کنند.
مکری درباره ایده این فیلم گفته است: ماهی و گربه فیلمی است درباره زمان. درباره اینکه چطور می‌توان در زمان پرسپکتیو ایجاد کرد و آن را درهم ریخت. جذابیت ساخت این فیلم برایم در شیوه اجرایش بود. پافشاری بر روایت داستانی در یک سکانس پلان و تلاش برای اینکه در یک پلان که طبیعتا زمانی رو به جلو دارد شکست به وجود آورم.
برخی منتقدین ماهی و گربه را از این جهت فیلمی منحصر به فرد در تاریخ سینما می‌دانند که توانسته تک‌شات بودن و مفهوم تکرار زمانی را همزمان به کار برد. این فیلم در تاریخ ۱۳ مهر ۱۳۹۳ در سینماهای ایران اکران شده است.
تحلیل ماهی و گربه
سکانس‌پلان (سکانسی بدون برش و در یک برداشت) ویژگی اولیه‌ی فیلم با بازی زمانی و چرخش‌های پیش‌رونده در مدت 134 دقیقه هم تعجب برانگیز است و هم غافلگیرکننده. البته لازم به ذکر است که این فیلم چندین کات مخفی دارد.
دوربین راویتگری است که به عنوان شخصیتی حاضر و ناظر، مخاطب را به دنبال خود می‌کشد تا قصه‌ای را برایش تعریف کند. قصه‌ای عجیب و غریب که اصلا قصه نیست و به گونه‌ای تحت سیطره‌ی غیرقابل انکار فرم قرار دارد.
همه می‌دانیم که آلفرد هیچکاک نیز، در فیلم طناب، با یک برداشت (البته به دلیل محدودیت اندازه فیلم خام داخل دوربین، مجبور شد هشت برش ناخواسته به کار ببرد) اثرش را ساخت اما فیلم طناب، سی و یکمین تجربه فیلمسازی این استاد سینما بود که بعدها نیز چنین تکنیکی را تکرار نکرد.
این نوع فرم‌گرایی قطعاً مستلزم ابزار و لوازمی به عنوان پیش‌نیاز است که بدون آموختن و اندوختن آنها، صرفاً تجربه‌ای خواهد بود در حد یک نوآوری منحصر به فرد با حداقل مخاطب که اغلب در بستر زمان فراموش شده و حتی نمی‌تواند مبنای آفرینش‌های آتی هنری شود.
بهترین فیلم های ترسناک ایرانی
در لحظات متعددی از فیلم، ما با تعدادی تعلیق خوب که هم در دیالوگ‌ها و هم به مدد موسیقی ایجاد می‌شود به انتظار بروز حوادثی خارق‌العاده که می‌توانند محرک داستان و روایت باشند، می‌نشینیم. اما ناباورانه همه آن لحظات بر باد می‌رود و فشار روانی که بر مخاطب وارده شده تخلیه و رها نمی‌شود. گویی تمرکز و تعلق‌خاطر فیلمساز به فرمی که برگزیده او را از ایجاد منطقی در درون فیلم که بتواند اجزای آن را به هم متصل و مرتبط کند غافل می‌گذارد.
تعلیق‌های فیلم، نگارنده را به یاد فیلم پروژه جادوگر بلر (1999) انداخت که در آن فیلم هم دوربین به یکی از کاراکترهای فیلم بدل شده بود. اما تفاوت در این است که دوربین در «پروژه جادوگر …» ناظری فعال بود و نگاه او به عنوان یکی از اجزای اثر بخش فیلم، قسمتی از بار روایتگری را هوشمندانه به دوش می‌کشید.
در «پروژه جادوگر بلر» تعلیق‌ها و اضطراب‌ها، بدون فشار موسیقی و یا رفتارهای مشکوک شخصیت‌ها و خون و جلوه‌های ویژه شکل می‌گرفت و داستان را با قدرت تمام به پیش می‌برد. اگر خاطرمان باشد پایان فیلم نیز بدون آنکه خونی از دماغ کسی ریخته شود به یمن فیلمبرداری فعالانه و فضاسازی و یا میزانسن‌هایی دقیق، اوج تعلیق و تردید را، از حضور عاملی ترسناک القا کرد.
خوابگاه دختران
خوابگاه دختران چهارمین فیلم سینمایی محمدحسین لطیفی و محصول سال ۱۳۸۳ است. در این فیلم بازیگرانی همچون باران کوثری، مجید صالحی، نگار جواهریان و صادق صفایی حضور داشته اند. داستان این فیلم داستان دو دوست را روایت می‌کند (رویا و شیرین) که در شهری نزدیک تهران برای دانشگاه قبول شده‌اند و بعد از نقل مکان به آنجا به دلیل آماده نشدن خوابگاه دانشگاه به اجبار اقدام به اجار خانه‌ای که روبه‌روی آن خرابه‌ای هست می‌کنند. آنها متوجه اتفاقات ناگوار در آنجا و گم شدن عروس‌ها در روز عروسی‌شان می‌شوند و…
تحلیل خوابگاه دختران
طهماسب به عنوان کسى که ایده‌هایش تاکنون موجب اقبال این دفتر فیلمسازى شده آنقدر نزد برادران مدرسى ارج و قرب داشته که آنها را به صرافت تولید یک فیلم کمدى _ حادثه اى بیندازد. از آن طرف آنها از محمدحسن لطیفى دعوت به کار کرده اند، کسى که فیلم هاى قبلى اش چون عینک دودى و دختر ایرونى در جدول فروش سال هاى قبل جاى با آبرویى براى خود دست و پا کردند.
نتیجه این مقدمه آن است که خوابگاه دختران حاصل جمع ایده هاى چندین آدم است که نبض بازار سینما در ایران دستشان است و مى دانند در شرایط فعلى سینماى کشور چه محصولى را روانه سینماها کنند. اگر از این جهت به فیلم نگاه کنیم که خوابگاه دختران یک فیلم پرفروش است یا نه فقط باید سه ماه صبر کنیم. یعنى ببینیم که فرضیه‌هاى موجود در فیلم که حاصل تفکر آن گروه است به نتیجه مى رسد یا نه.
چراکه چه مدیران صحرا فیلم، چه طهماسب و چه لطیفى و همه ناظران و کارشناسان و حتى مردم عادى مى دانند که هیچ فرضیه‌اى در سینماى ایران از پیش قابل اثبات نیست. چرا که عوامل قابل کنترل در دست فیلمسازان نسبت به عوامل خارج از کنترل که اغلب دست هیچ کس نیست و فقط ضرر و زیان و در موارد اندکى سودش نصیب فیلمها مى‌شود ناچیز است و همین عوامل غیرقابل کنترل هستند که تعیین مى کنند یک فیلم بفروشد یا شکست بخورد.
پس باید در تحلیل نهایى موفقیت فروش خوابگاه دختران که مهمترین عامل ساخت و عرضه آن محسوب مى‌شود کمى صبر کنیم. اما درباره فیلم حرف زیاد است که اول از فیلمنامه اش شروع مى‌کنیم. فیلمنامه خوابگاه دختران ترکیبى است از یک داستان حادثه‌اى که در فضاى یک خوابگاه دانشجویان دختر در یک شهر کوچک مى گذرد با یک داستان کمدى در سطح دو خانواده همسایه در تهران. بخش حادثه اى فیلمنامه تا حدودى ضعیف و بخش خانوادگى فیلمنامه کم اهمیت است.
علت این وضعیت چیزى نیست جز محافظه‌کارى مفرط فیلمنامه‌نویس که دست خود را درپیدا کردن ایده هاى تازه و بکر براى ایجاد خوشى و تعلیق براى مخاطبان به شدت بسته است. طهماسب از عوامل موجود در داستانش به خوبى استفاده نکرده او تحلیلى از شرایط اجتماعى و نابهنجارهاى فردى که در سفرهاى تحصیلى براى دانشجویان دختر به وجود مى آید ندارد و آنچنان فیلمنامه فیلم را مى نویسد که گویى این داستان نه در ایران معاصر که در یک سرزمین بى نام و نشان مى گذرد.
هر جا که داستان فیلم مى رود تا عمق و جهتى پیدا کند فیلمنامه نویس به شدت جلوى خود را مى گیرد. او راه بر هر جسارت و نوآورى مى بندد چراکه فکر مى کند با این شرایط فیلم را به سر منزل مقصود نزدیک تر مى کند در حالى که ناخواسته باعث آن شده تا فیلم چه در ایجاد تعلیق و وحشت در مخاطبان و چه در ایجاد خوشى و خنده در تماشاگران به ورطه هایى بیفتد که تاکنون بارها و بارها دیده ایم.
فقط بابت یادآورى بگویم که مرحوم ساموئل خاچیکیان در فیلم هاى دهه 40 خود چنین کارى را کرده اند و اگر بخواهیم مهمترین ضعف فیلمنامه را گوشزد کنیم باید به شخصیت هاى تک بعدى دختران اصلى ماجرا اشاره کنیم که اصلا معلوم نیست چرا خود را وارد این ماجرا مى کنند.
کدهایى که فیلم مى دهد او را آنقدر شجاع و نترس معرفى نمى کند که کنجکاوى اش براى ورود به آن ساختمان متروک توجیه کند. از آن طرف دو خانواده داستان هم آنقدر کاریکاتورى معرفى مى شوند که اصلاً به ادامه داستان کمک نمى کنند. شخصیت مفلوک قاتل نیز با بازى صادق صفایى بیش از هر چیزى ترحم برانگیز است تا وحشت زا، چرا که فیلمنامه او را نه خوب معرفى مى کند و نه خوب جا مى اندازد و نتیجه این مى شود که دلایل بود و نبودش به عنوان عامل تعلیق و وحشت پس از معرفى انگیزه اش به شدت سقوط مى کند. اما درباره کارگردانى فیلم خوابگاه دختران نکته مهم این است که کارگردان نیز نخواسته نگرش عمیق به فیلمنامه بدهد. به عبارت دیگر لطیفى فیلمنامه را با دکوپاژ و میزانسن به عمق و تاثیرگذارى بیشترى نرسانده. او فقط فیلمنامه را مصور کرده است و تمام.
حتى در برخى سکانس ها به خوبى از امکاناتى که فیلمنامه در اختیارش گذاشته با دکوپاژ نامناسب چشم پوشى کرده است. به عنوان مثال در محیط هاى ناآشنا و وحشت زا در آن خانه متروک دوربین همیشه جلوتر از بازیگر است به طورى که ترس و وحشت جارى در بازى بازیگران به علت آشنایى تماشاگر پیش از بازیگر با محیط کاهش محسوس مى‌یابد.
در حالى که در چنین صحنه هایى رسم بر این است که بازیگر ابتدا برسد و بعد زمینه ترس مخاطب فراهم شود و سپس تصویر عامل وحشت زا دیده شود. نه برعکس که در این حالت تاثیر روى مخاطب از ترس بازیگر است که در حد همذات پندارى با وحشتى است که بازیگر آن را منتقل مى کند نه وحشتى که حاصل عامل وحشت زا است.
کارگردانى چون لطیفى که مى خواهد سالى یک فیلم روانه اکران کند باید بداند که پرکارى نیازمند پیدا کردن ایده‌هاى تازه نیز هست. وگرنه ساخت فیلم سینمایى چون سریال و بالعکس بدون ویژگى هاى شخصى و بدون نگاه منحصر به فرد نتیجه اى جز متوسط بودن در پى نخواهد داشت. در پایان مى خواهم نکته اى را که شاید مهمترین نکته درباره خوابگاه دختران باشد گوشزد کنم؛ خوابگاه دختران حاصل حرکت آرام و بطئى سینماى عامه‌پسند ایران به سمت حیطه هاى کم تجربه شده و دست نخورده چون ایجاد وحشت است.
بدون در نظر گرفتن نتیجه این حرکت، از ساخت چنین فیلمى باید حمایت کرد تا آثار مشابه اى ساخته شوند چرا که ساخت خوابگاه دختران با همه ضعف ها و لغزش ها حاصل نگرش صنعتى به سینما است. نگرشى که سینماى ایران به شدت محتاج آن است. اگر این نگرش تقویت شود و توى سرش نزنیم بالاخره راه خود را پیدا خواهد کرد. خوابگاه دختران یکی از فیلم ایرانی قدیمی ترسناک است.
رز زرد
رز زرد یک فیلم ایرانی در ژانر دلهره‌آور به کارگردانی داریوش فرهنگ و نویسندگی علی خودسیانی و تهیه‌کنندگی حسین فرح‌بخش و عبدالله علیخانی است. که در سال ۱۳۸۱ منتشر شد. امین حیایی، بهرام رادان، حدیث فولادوند، مرجان محتشم، داریوش فرهنگ، حشمت‌الله آرمیده، مریم نیک‌رفتار و جلیل ملک‌زاده از بازیگران این فیلم هستند خلاصه فیلم داستان درباره دو عروس و داماد است که در شب عروسی شان سفری را آغاز کرده و در مسیر راه با هم آشنا می‌شوند. در مسیر جاده شمال با مردی تصادف می‌کنند و فکر می کنند که مرده است و… در ضمن لازم به ذکر است متاسفانه فیلم ایرانی ساخت خارج در ژانر ترسناک وجود ندارد.
تحلیل فیلم رز زرد
داریوش فرهنگ از جمله فیلمسازانی است که در مقایسه با بسیاری از کارگردان های هم سن و سال و هم نسل خود، کار بد و غیر قابل تحملی در کارنامه اش دیده نمی شود. او از نظر کارهای تئاتر، بازیگری و همچنین ساخت مجموعه های تلویزیونی، سابقه درخشانی دارد. هنوز فیلم ” طلسم ” را به دلیل ترکیب متفاوت آن فیلم در مقایسه با فیلمهایی که در آن سالها ساخته می شد، نمی توان از خاطر برد.
“رز زرد” برای تماشاگری که داریوش فرهنگ، ظرفیت ها و توانمندی های هنری اش را می شناسد، بی‌تردید شگفت آور است. البته این شگفتی، از سر تعجب تماشاگر به دلیل متفاوت بودن و درخشان بودن “رز زرد” نیست؛ بلکه بیشتر از این جهت است که چگونه کارگردانی با آن سابقه درخشان، خود را اسیر موضوعی بی روح و بی رمق کرده و برای تهیه و تولید یک فیلم دلهره انگیز و ترس آور، حتی الفبای ساختار این گونه فیلمها را نیز رعایت نکرده است؟
فیلمهایی که مضمونشان همراه با وحشت و دلهره است، ویژگی های روشنی دارند. در عمده این نمونه ها درست همانند فیلمهای شادی آور، فضا سازی و موقعیت های غیر منتظره ، آدمها را در مقام تماشاگر فیلم یا بازیگری که در بطن داستان فیلم و در آن موقعیت قرار می گیرد به شگفتی، ترس و گاه به خنده وا می‌دارد. در فیلمهایی با این مضمون ایجاد هیجان و ترس و دلهره، تنها از طریق تعلیق های مختلف و برخی گره افکنی ها در جای جای داستان فیلم، عملی می شود و اگر فیلم، در ایجاد تعلیق های مورد نظر و گره افکنی های اساسی در داستانی که روایت می کند موفق عمل نکند، هرگز نمی تواند به تماشاگر خود، حس ترس و دلهره را القاء نماید. به همین جهت، ناخواسته به اثری کم جان و باور ناپذیر بدل می شود.
“رز زرد” در بخش ابتدایی داستان، روندی طبیعی و باور پذیر دارد. نحوه شکل گیری ماجراها به گونه ای است که تماشاگر خود را برای حوادث و رخدادهای غیر منتظره در صحنه های بعدی آماده می کند؛ اما فیلم، هر چه پیشتر می رود و زمان بیشتری از صحنه افتتاحیه آن می گذرد از گره افکنی های اولیه کمتر نشان دارد.
فیلم می کوشد تا فضایی پر تعلیق و دلهره آمیز فراهم سازد، که متاسفانه کمترین توفیقی در این راه به دست نمی آورد. بازیها در حد معمول است و همه ظرافت ها و زیبایی های احتمالی فیلم، از فیلمبرداری گرفته تا تدوین آن، زیر سایه فیلمی با موضوع خام و ناپخته انجام می گیرد. “رز زرد” داستانی است که حتی در دنیای جرم و جنایت نیز پذیرفتنی و باورپذیر جلوه نمی کند و مهمتر این که، طرح توطئه چنین داستانی، آنچنان غریب و دور از ذهن به نظر می رسد که حتی در دنیای فیلمهای دلهره آور، جنایی و معما گونه نیز کمتر قابلی تعمیم است.
پارک‌وی
پارک وی فیلم ایرانی جدید ترسناک به شمار نمی‌رود این فیلمی است به کارگردانی فریدون جیرانی است که در سال ۱۳۸۵ ساخته شده‌است. فهرست ۱ خلاصه فیلم ۲ بازیگران ۳ عوامل تولید ۴ منابع خلاصه فیلم پل پارک وی تهران برای کوهیار هدایت صرفاً بخشی از یک بزرگراه نیست، پلی است به سوی رها روانبخش، پلی که کوهیار فکر می‌کند با حرکت خلاف جهت روی آن به قصه عشق می‌رسد، اما نمی‌داند که سرانجام این قصه لالایی نیست.
تحلیل فیلم پارک‌وی
رها دختری جوان از خانواده ایی متمول است. پدر رها آدمی‌دائم الخمر و نامادری جوانش روانشناس است. رها در یک کافی شاپ با کوهیار جوان خوش‌‌تیپ و خوش قیافه و ثروتمند آشنا می‌شود. دوستی این دو دیری نمی‌پاید که کوهیار به خواستگاری رها آمده و علیرغم مخالفت نامادری رها، این دو با هم ازدواج می‌کنند. در این فیلم دلهره آور ایرانی پس از ازدواج اندک اندک رها به رفتارهای روانی کوهیار و مادرش مشکوک می‌شود تا…
فیلم پارک وی دهمین ساخته فریدون جیرانی است. جیرانی سینمای خود را با صعود آغاز کرد ولی تا پیش از قرمز کمتر کسی صعود را دید زیرا معروفیت جیرانی برای فیلم قرمز است. قرمز برای جیرانی فیلم موفق و بازگشتی آبرومندانه بود. حال پس از حدو 10 سال جیرانی با یاری گرفتن از تجربه 8 فیلم اخیرش به نوعی به قرمز باز می‌گردد و سعی می‌کند فیلمی‌در ژانر وحشت خلق کند.
قرمز فیلمی‌نسبتن موفقت زمان خود بود ولی آن را نمی‌توان به‌طور کامل در ژانر وحشت قرار داد. در قرمز جیرانی قصه‌ایی نسبتن خوب با مولفه‌ها‌ی ایرانی، جهت ارایه داشت. ولی پارک وی اینطور نیست. سال گذشته پس از موفقیت اقتصادی خوابگاه دختران این انتظار بود که سینمای کشور تمایل بیشتری به سینمای وحشت پیدا کند. شاید فیلم ایرانی ترسناک پارک وی نباشد اما جزو فیلمهای به نسبت ترسناک محسوب می‌شود.
از این رو جیرانی – که نشان داده به همراه موسوی شم اقتصادی خوبی دارند- (به هر حال جیرانی لیسانس اقتصاد است!) به سمت پارک وی رفت. سینمای وحشت در ایران قابل قیاس با سینمای وحشت جهان نیست. دلیل اصلی آن را می‌توان در مولفه‌‌ها و باورهای دینی و ملی ایرانی‌ها دانست. خون آشام، دراکولا و روح خبیث و. . . موضوعاتی هستند که در باورهای دینی و فرهنگی ایرانیان هیچ جایی ندارند و بالطبع نمی‌توانند ارتباطی با مخاطب ایرانی برقرار کنند. در نتیجه کار فیلمسازان ایرانی در مقایسه با همتایان خارجی خود در بیان قصه بسیار سخت تر می‌شود.
مشکل دیگر سینمای وحشت در ایران نوع شخصیت‌پردازی زن است. در فیلمهای غالبن ترسناک زنان نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کنند که با نوع شخصیت‌پردازی سنتی و کلیشه‌ایی غالب فیلمهایی ایرانی متناقض است. با تمام این موارد جیرانی سعی نموده است وارد این سینما شود و به نوعی نصفه و نیمه در ژانر Slasher Movie فیلمسازی را تجربه کند. و در میان آثار معروف این ژانر، جیرانی و پارک وی تکیه زیادی بر فیلم تلالو استنلی کوبریک دارند.
زار
- سال ساخت: 1395
- کارگردان: نیما فراهی
- بازیگران: محمدرضا غفاری، حدیث میرامینی، سینا مهراد و…
فیلم جدید ایرانی ترسناک زار نیز در میان فیلمهای ایرانی ترسناک قرار می‌گیرد. داستان درباره زوج جوانی است که برای ماه عسل به ویلایشان در شمال ایران می‌روند. راز و رمزهای این ویلا، این زوج را درگیر حوادث وحشتناکی می‌کند.
تحلیل فیلم زار
فیلم های ترسناک متشکل از چند زیر مجموعه هستند که هر کدام روایت متفاوتی دارند، اما می‌توان به طور کلی گفت فیلمهای ترسناک از نظر قصه و داستان به هم نزدیک هستند و تنها فرم روایت آنها متفاوت است.
در ایران به دلیل محدودیت‌هایی که به لحاظ موضوع و قصه وجود دارد، نمی‌شود همه را کار کرد. تنها از اسم “زار” برای این فیلم استفاده شده و داستان به طور کلی درباره احضار ارواح و تسخیر روح است. از این اسم استفاده کرده‌اند تا برای مخاطب ملموس‌تر باشد و بداند که قرار است راجع به چه صحبت می شود، ولی به طور مشخص درباره زار نیست.
اغلب بازیگران این فیلم یا تئاتری یا فارغ التحصیل سینما و بچه‌هایی هستند که مخاطب خاص سینما بودند و این گونه سینمایی را به خوبی می‌شناختند. در نهایت فیلم با شش ماه دورخوانی و تمرین و بعد فیلمبرداری آغاز شد، اما با توجه به شواهدی که موجود است، نکته اینجاست که بزرگترین مشکل کارگردان در واقع به پشت صحنه باز می‌گشت چرا که این ژانر در سینما خیلی شناخته شده نیست و از سوی دیگر به خاطر ممیزی کار سخت‌تر هم می‌شد.
آن شب
- سال ساخت: 1397
- کارگردان: کوروش آهاری
- بازیگران: شهاب حسینی، نیوشا جعفریان، لیا اوگانیان و جورج مگوایر
یکی از جدید ترین فیلم های ترسناک ایرانی فیلم آن شب محسوب می‌شود که در واقع محصول مشترک ایران و آمریکا است. در معرفی فیلم ایرانی ترسناک آن شب باید بگوییم که این اثر که کارگردان و بازیگرانی ایرانی دارد، درباره یک زوج جوان ایرانی است که در هتلی در آمریکا زندانی شده‌اند و توسط نیروهایی بیگانه وادار می‌شوند تا با رازهای یکدیگر روبرو شوند.
تحلیل فیلم آن شب
آن شب موفق می‌شود تماشاگرش را به شکل بیمارگونه‌ای به فیلم وابسته کند. بنابراین ترس‌های مشت‌کرده‌اش را یکی پس از دیگری و با فواصل کوتاه‌تر به صورت مخاطب می‌کوبد. کوروش آهاری ثابت می‌کند در کنار عواملی که توانایی ساخت یک فیلم ارزشمند را داشته‌اند، درس‌های بسیاری آموخته است.
موسیقی فیلم با وسواس خاصی انتخاب شده که وهم آن را بیشتر می‌کند. صحنه‌های وحشت‌آور فیلم هم کیفیت قابل قبولی دارد. بنابراین با عنوانی مواجه هستیم که نه تنها خودش را بیش از حد جدی نمی‌گیرد بلکه به واسطه شناخت درستی که از ژانر فیلمهای مورمورکننده دارد، در ترساندن مخاطبش پیروز است.
جالب است بدانید که نقش اول این فیلم را شهاب حسینی، بازیگر محبوب کشورمان ایفا کرده است. در سی و نهمین دوره جشنواره فیلم ترسناک مولین دو ری اسپانیا، فیلم آن شب جوایز بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه و بهترین بازیگر مرد را دریافت کرد. این رویداد سینمایی یکی از مهمترین جشنواره‌های فیلمهای ترسناک در جهان محسوب می‌شود. همین موضوع نیز این عنوان را در میان فیلم های ایرانی ترسناک قرار داده است.
بیشتر:
- بهترین فیلم های ایرانی
- بهترین سریال های ایرانی
- بهترین انیمه های ترسناک
- بهترین فیلم های هندی
- بهترین سریال های ایرانی
- بهترین سریال های تلویزیونی
از همراهی شما تا انتهای نوشتار بهترین فیلم های ترسناک ایرانی سپاس‌گزار هستیم. حتما ما را با نظرات خود در رابطه با این نوشتار، آگاه کنید. شما می‌توانید به عنوان نویسنده مهمان در سایت فیگار عضو شوید و علاوه بر اشتراک نظرات خود در رابطه با مقاله‌ها، نقد فیلم ، نقد سریال ، اخبار سینما و مطالب خودتان را نیز انتشار دهید. برای مطالعه فراخوان مرتبط با آن بر روی لینک نویسنده مهمان کلیک نمایید. در ضمن شما همراهان عزیز می‌توانید به اینستاگرام فیگار جهتِ شناختِ مهمترین فیلم های ژانرهای مختلف و خلاصه نقد و بررسی‌های فیلمهای روز دنیا مراجعه کنید.