شعر فریدون مشیری عقد آریایی این روزها بسیار پرطرفدار شده است. هر زوج ایرانی حتی شده برای ساخت کلیپ عروسی‌شان از آن استفاده می‌کنند. داستان این سنت چیست؟
عروس و دامادهای امروزی بر این عقیده هستند تا از عقد آریایی به جای عقد محضری و واژه‌های عربی استفاده کنند. اگر دلیل چرایی این کارشان را بپرسید کم‌تر پیش می‌آید تا در جوابشان بشنوید برای ترویج فرهنگ باستانی و زبان فارسی این کار را می‌کنند.
آن‌ها با بیان جملات فارسی بیشتر به معنا و عمق آن پی می‌برند و همین باعث می‌شود ضمن خلق یک لحظه شیرین و به یادماندنی، آنان بیشتر به تعهد و هم‌بستگیشان بیاندیشند. برای همین است که شعر فریدون مشیری عقد آریایی این روزها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
شعر فریدون مشیری عقد آریایی
ترویج فرهنگ باستانی یا میل شخصی
سال 1398 بود که اعلام کردند مراسم عقد آریایی در دفاتر رسمی ازدواج ممنوع می‌باشد و بیان شده است که عقد آریایی وجاهت قانونی و شرعی نداشته و با متخلفان امر برخورد می‌شود. اما به دلیل میل و اشتیاق مردم به آن، همچنان در مراسم‌های عروسی به قوت خود، باقی است.
لازم به ذکر است که برخی از دفاتر رسمی ازدواج به صورت پنهانی عقد آریایی را نیز به اجرا در می‌آورند. درست یا غلط بودن این ماجرا پای خود اشخاص است. موضوعی که ما امروز می‌خواهیم به آن بپردازیم، چیز دیگری است.
برخی ادعا دارند برگزاری این رسوم به دلیل حفظ و گسترش فرهنگ ایران باستان است. در مراسم‌های عقد آریایی از شعر فریدون مشیری استفاده شده است و خب منبع گواه گیری آن اساسا ارتباطی با ایران باستان ندارد و حتی شاهد ادبیات عربی نیز در آن هستیم.
فریدون مشیری در سال 74 شعری به نام پیمان زندگی را سرود که 10 سال بعد در کتابی به نام نوایی هماهنگ باران منتشر شد، به نحوی که همین شعر به عنوان منبعی برای احیای فرهنگ آریایی کشورمان در مراسمات ازدواج مورد استفاده قرار گرفته است، در حالی که هیچ ارتباطی با آداب و رسوم دوران باستان ایران و مراسم ازدواج زرتشتیان ندارد.
همانطور که در بالا گفتیم برخی از افراد که مایل به انجام عقد آریایی هستند، خود را از فرهنگ غنی ادبیات عرب و التقاط آن با زبان فارسی دور دانسته و تلاش می‌کنند تنها از ادبیات فارسی استفاده کنند، در حالی که کلمه وفا در جمله “وفادار تو خواهم بود” واقع در متن عقد آریایی ریشه عربی دارد.
بیشتر بخوانید: