79 امین دوره جشنواره ونیز 2022 یکی از قدیمی‌ترین جشنواره‌های سینمایی جهان که از ۹ تا ۱۹ شهریور برپا می‌شود، امسال سالگرد افتتاحش را هم جشن گرفته است.
جشنواره فیلم ونیز در بازه‌های زمانی مختلفی برگزار نشده و برای همین هفتاد و نهمین دوره برگزاری‌اش با نودمین سالگرد بنیانگذاری آن مصادف شده است.
79 امین دوره جشنواره ونیز 2022
View this post on Instagram
نقد و بررسی فیلم های ونیز
فیلم بلوند یا طلایی از اندرو دومینیک
جان کروتر در وصف فیلم بلوند گفته است:
بلوند زرق و برق دار و کثیف، پیچیدگی‌های مونرو و همچنین اکوسیستمی که او و ما در آن کار می‌کنیم را بررسی می‌کند. روشی که ما از سلبریتی‌ها استفاده می‌کنیم و این واقعیت که آنهایی که در کانون توجهات می‌سوزند، اغلب کمتر مجهز به مقابله با هجوم هستند، در قلب بلوند، اقتباس فوق العاده/غم انگیز اندرو دومینیک از رمان داستانی جویس کارول اوتس است که جلوه‌ای از زندگی مرلین مونرو را نشان می دهد.
فیلم نهنگ از دارن آرونوفسکی
دیوید رونی در وصف فیلم نهنگ گفته است:
درد و رنج انسانی از هر دو نوع جسمی و عاطفی یکی از عناصر اصلی دارن آرنوفسکی است، اما نهنگ، که توسط برندان فریزر به عنوان معلمی که اضافه وزن زیادی دارد و بیش از حد چاق است و تا سر حد مرگ غذا می‌خورد، هدایت می شود، این موضوع را به سمت افراط سوق می‌دهد در حالی که استوار در مرزها باقی می ماند. آرونوفسکی با الهام از نمایش‌نامه ساموئل دی.هانتر سعی کرده است لایه‌های در و ناامید و عشق و امید را در مرکزیت درام به تصویر بکشد.
فیلم نویز سفید یا برفک از نوا بامباک
رابی کالین در وصف فیلم برفک گفته است:
برای فیلمسازی که معمولا کمتر از آنچه که باید قدر دیده است، «نویز سفید» فیلمی افسارگسیخته است که خارج از قلمروی آشنای نوا بامباک شکل گرفته و اغلب به یکی از فیلم‌های اولیه استیون اسپیلبرگ شباهت دارد که دچار فروپاشی عصبی شده است.
فیلم باردو از آلخاندرو گونسالس اینیاریتو
پیتر بردشا در وصف فیلم باردو گفته است:
فیلم با ادا و اصولی واقعی ساخته شده است، با لفت و لعاب و جلوه‌گری بسیار؛ در واقع آن‌قدر زیاد که شما می‌توانید بخش اعظمی از خودشیفتگی بی‌رحمانه فیلم را ببخشید! اینیاریتو می‌تواند – اگر بخواهد – داستانی همین‌قدر دردناک اما با آب‌وتاب کمتر را درباره زندگی خودش برای ما روایت کند؛ اما در اینجا از حق ویژه خود به عنوان یک هنرمند بهره برده و در عوض، این شیرینی را برای ما تدارک دیده است که قطعا فوق‌العاده است.
نقد و بررسی کلی فیلم های ایرانی ونیز
جنگ جهانی سوم از هومن سیدی
جاناتان هالند در وصف فیلم جنگ جهانی سوم گفته است:
فیلم با برخورداری از فوریت یک تریلر خوب و به روشنی یک داستان اخلاقی، حکایتی فرساینده اما مجاب‌کننده است درباره این‌که یک قربانی چگونه یاد می‌گیرد از ستمگران خود تقلید کند. ششمین فیلم بلند هومن سیدی که تا حد زیادی مثل یک فیلم بد درباره هولوکاست به نظر می‌رسد، با حال‌وهوای یک کمدی سیاه واقعا سیاه شروع می‌شود و رفته‌رفته به یک تراژدی بدل می‌شود؛ سفری که با بازی محوری فوق‌العاده و جذاب محسن تنابنده به عنوان قهرمان لگدمال‌شده فیلم جان گرفته است.
شب، داخلی، دیوار از وحید جلیلوند
لیلا لطیف در وصف فیلم شب، داخلی، دیوار گفته است:
تاریخ سینما پر از فیلم‌های پرنقصی درباره معلولان است؛ با وجود این به نظر می‌رسد وارد دوران جدیدی شده‌ایم که آثار مبتکرانه‌ای برای جبران گذشته ساخته می‌شوند. «آوای متال» یا «صدای فلز» (Sound of Metal) استفاده درخشانی از طراحی صدا کرده است تا تماشاگرانش بهتر چگونگی محدودیت‌های شنوایی و شنیدن صداهای نامفهوم و دچار اعوجاج را تجربه کنند. «شب، داخلی، دیوار» هم به‌گونه‌ای مشابه سراغ نابینایی رفته است و با ساختاری سنجیده می‌خواهد ما را بهتر با آنچه پروتاگونیست فیلم تجربه می‌کند آشنا کند و حس نابینایی را به بهترین شکل ممکن به ما منتقل کند.
مطالب مرتبط:
- اختتامیه جشنواره ونیز 2022 : اشک شوق تحقق رویای نوید محمدزاده در شب، داخلی، دیوار
- اخبار ونیز 2022 : جنگ جهانی سوم ساخته هومن سیدی بهترین فیلم بخش افق ها شد
- اخبار جشنواره ونیز 2022 : محسن تنابنده بهترین بازیگر بخش افق ها شد
- تصاویری از استایل جذاب و جنجالی لیلا حاتمی روی فرش قرمز جشنواره ونیز 2022 [+عکس و ویدئو]