تونی بنت در ۹۶ سالگی درگذشت ، خواننده چیره‌دست پاپ با هشت دهه فعالیت حرفه‌ای! با جزئیات مرگ خواننده افسانه ای تونی بنت همراه فیگار بمانید.
بنت در سال 2016 به بیماری آلزایمر مبتلا شد، اما تا سال 2021 به اجرا و ضبط ادامه داد. خواننده همتای او فرانک سیناترا او را بزرگترین خواننده محبوب جهان نامید. ضبط‌های او از سال 1950 بیشتر آنها، برای Columbia Records ساخته شده‌اند، او با با شور و حرارت، گرمی بی‌نظیر، وضوح صدا و صراحت احساس اجرا می‌کرد.
همچنین مترجم با استعداد و از نظر فنی موفق بود و در رزومه خود کتاب سرود بزرگ آمریکایی را دارد، بنت بیشتر به خاطر آهنگ 1962 خود با نام «من قلبم را در سانفرانسیسکو ترک کردم» شناخته می‌شود.
تونی بنت در ۹۶ سالگی درگذشت
تونی بنت درگذشت
تونی بنت اگرچه هرگز به عنوان خواننده جاز شناخته نمی‌شد، اما در محیط‌های سبک جاز شکوفا شد و جلسات به یاد ماندنی را با گروه بزرگ کنت بیسی و بیل ایوانز پیانیست غنایی برشمرد. فهرست مطالبی که در نوشتار تونی بنت در ۹۶ سالگی درگذشت می‌خوانید به شرح زیر است:
- زندگی هنری تونی بنت
- افتخارات تونی بنت
- بیوگرافی تونی بنت خواننده افسانه ای
- رنسانس زندگی تونی بنت
زندگی هنری تونی بنت
بنت از سال 1949 به عنوان یک هنرمند فعال، شناخته می‌شد و یکی از برترین نوازندگان پاپ در دهه 50 و اوایل دهه 60 بود، در دهه 90 و در هزاره جدید، تحت مدیریت پسرش دنی، شاهد افزایش دوباره حرفه خود بود.
در سال‌های بعد، او به‌طور به یاد ماندنی با امی واینهاوس با آهنگ استاندارد «بدن و روح» دوئت کرد و یک آلبوم دوئت کامل با دایانا کرال و چند آهنگ با لیدی گاگا منتشر کرد. حتی پس از فاش شدن در اوایل سال 2021 مبنی بر اینکه او به آلزایمر مبتلا شده است، او همچنان فعال بود. آخرین حضور عمومی او با گاگا در رادیو سیتی موزیک هال در آگوست 2021 انجام شد، دو ماه قبل از آخرین اکرانش، بنت گاگا مجموعه “عشق برای فروش” را که دنباله همکاری آنها در سال 2014 بود، “Cheek to Cheek” را منتشر کردند.
با انواع سبک موسیقی پرطرفدار در ایران و جهان آشنا شوید
پس از به دست آوردن مخاطبان جوان جدید با حضورهای متعدد تلویزیونی که هوشمندانه رزرو شده بودند، آلبوم «MTV Unplugged» او در سال 1994 زمانی که بنت 67 ساله بود منتشر شد. او برنده جایزه گرمی به عنوان آلبوم سال شد. آلبوم “Duets” در سال 2006 و 2011 طرفداران جدیدی را جذب کرد. نسخه دوم به اوج نمودار ایالات متحده رسید. در ادامه با نوشتار تونی بنت در ۹۶ سالگی درگذشت همراه فیگار بمانید.
ویل فریدوالد منتقد، با تأمل بر طول عمر هنری بی‌سابقه و محبوبیت پایدار بنت در کتاب «راهنمای زندگی‌نامه‌ای برای خوانندگان بزرگ جاز و پاپ» نوشت:
«این ایده که کسی که آهنگ‌های نمایشی عالی دوران آیزنهاور و پیش از آن را می‌خواند، می‌توانست با هوی متال و رپ رقابت کند که قبلاً به‌عنوان یکی از آن دسته از آهنگ‌های رپ به نظر می‌رسید.
افتخارات تونی بنت
بنت برنده 18 جایزه گرمی (با 36 نامزدی در مجموع) و دریافت کننده جایزه یک عمر دستاورد آکادمی ضبط در سال 2001 و همچنین دو جایزه امی را به دست آورد. او در سال 2005 برنده افتخاری مرکز کندی و در سال 2006 یک جایزه ملی برای هنرهای جاز دریافت کرد. منبع جذابیت نسل‌پسند بنت را می‌توان به بهترین نحو در مشاهده آهنگ‌ساز و منتقد الک وایلدر در مورد آواز او خلاصه کرد:
«ویژگی‌ای در آن وجود دارد که به شما اجازه می‌دهد وارد شوید».
چالش 30 روزه فیلم – روز یازدهم : فیلمی که موسیقی‌اش رو بیشتر از فیلم دوست داشتم (لا لا لند)
بیوگرافی تونی بنت خواننده افسانه ای
او در 3 اوت 1926 در نیویورک از پدر و مادر مهاجر ایتالیایی به دنیا آمد. پدرش بقال بود و مادرش خیاط. او که در فقر بزرگ شد، از کودکی خوانندگی را آغاز کرد و موسیقی و دیگر عشق همیشگی خود یعنی نقاشی را در دبیرستان هنرهای صنعتی نیویورک آموخت. تأثیرات آوازی او شامل آل جولسون، بینگ کرازبی و بعداً فرانک سیناترا و همچنین خوانندگان زن مانند بیلی هالیدی و جودی گارلند بود. در ادامه با نوشتار تونی بنت در ۹۶ سالگی درگذشت همراه فیگار بمانید.
در گذشت تونی بنت
او در 18 سالگی در سال 1944 به خدمت گرفته شد و در تئاتر اروپایی جنگ جهانی دوم خدمت کرد، وظیفه پیاده نظام رزمی را انجام داد و اردوگاه کار اجباری آلمان را آزاد کرد. پس از پایان درگیری به عنوان یکی از اعضای گروه موسیقی نیروهای مسلح آواز خواند. در بازگشت از خدمت، او با میریام اسپایر در بال تئاتر آمریکا به فراگیری صدا پرداخت. او در سال 1949 اولین قرارداد ناموفق خود را برای Leslie Records مستقل با نام «جو باری» قطع کرد.
یک سری وقفه‌ها باعث ارتقای سطح حرفه ای او شد. حضور در برنامه استعدادیابی آرتور گادفری (جایی که او بعد از رزماری کلونی در جایگاه دوم قرار گرفت) منجر به یک فیلم تلویزیونی در سال 1949 در “آهنگ های فروش” جان موری شد.
بهترین بیوگرافی های موزیکال شبیه Elvis
در سال 1950، بنت یک نسخه نمایشی از هری وارن “بولوار رویاهای شکسته” را به رئیس A&R میچ میلر در کلمبیا ارائه کرد و با بنت قرارداد امضا کرد و او را تشویق کرد تا سبک خود را توسعه دهد. بازسازی «بولوار» با سه تک‌آهنگ پاپ شماره 1 انجام شد: «به‌خاطر تو» (1951)، بازسازی آهنگ کانتری هنک ویلیامز، «سرد، قلب سرد» (1951) و پرجنب‌وجوش «Rags to Riches» (1953). شماره اخر به طور به یاد ماندنی در تیتراژ آغازین حماسه گانگستری مارتین اسکورسیزی در سال 1990 «رفقای خوب» استفاده شد. در ادامه با نوشتار تونی بنت در ۹۶ سالگی درگذشت همراه فیگار بمانید.
بنت در دهه 50 در کلمبیا یک سازنده موفق و قابل اعتماد بود. او چندین آلبوم قابل توجه، از جمله “The Beat of My Heart” (1957)، یک مجموعه ضربی و سبک جاز با درامرهای Art Blakey، Chico Hamilton و Jo Jones را انجام داد. “Strike Up the Band” و “In Personal!” (هر دو 1959)، همکاری‌های پیشگامانه با ارکستر Count Basie. و “تونی برای دو نفر می خواند” (1961)، یک رسیتال دوتایی صمیمی با پیانیست شارون، که در سال 1957 به عنوان کارگردان موسیقی بود، انجام شد.
بهترین مستند های درباره موسیقیدانان از نگاه سایت فیگار
این شارون بود که «من قلبم را در سانفرانسیسکو جا گذاشتم» نوشته دوستانش جورج کوری و داگلاس کراس را به کتاب کنسرت بنت آورد. این شماره که در دسامبر 1961 در اتاق ونیزی هتل فیرمونت سانفرانسیسکو آغاز شد، در سال 1962 به‌عنوان B-side “Once Upon a Time” منتشر شد. دی‌جی‌ها شروع به چرخش در سمت دیگر کردند، و اگرچه آهنگ بالاتر از شماره 19 در جدول تک‌آهنگ‌ها بالا نرفت، اما به عنوان آلبوم ملی به عنوان آلبوم مشابه خود رسید. بنت اولین جایزه گرمی خود را با این آهنگ، درو رکورد سال و بهترین اجرای آواز انفرادی مرد دریافت کرد.
کنسرت برجسته 1962 در کارنگی هال با سه گروه شارون در سال 1963 با 20 آهنگ برتر “I Wanna Be Around” و “The Good Life” دنبال شد. اما صعود صخره در نمودارها، حرفه بنت را تکان داد. پس از چند آلبوم نادرست و یک سری تک‌آهنگ‌هایی که به سختی در سطح پایین جدول قرار گرفتند، بنت در سال 1971 از لیبل جدا شد. در ادامه با نوشتار تونی بنت در ۹۶ سالگی درگذشت همراه فیگار بمانید.
بنت پس از ارتباط کوتاه و غیرمولد با MGM Records، لیبل شخصی خود را به نام Improv راه اندازی کرد. در این دوره، او یک مجموعه دو ال‌پی از آهنگ‌های راجرز و هارت و دو آلبوم مشهور دو نفره با بیل ایوانز، که هر دو از آثار کلاسیک هنر آواز بودند، قطع کرد. اما به دلیل عدم توزیع مناسب، Improv در سال 1977 تاسیس شد.
بنت بدون داشتن برچسب یا مدیر، درگیر طلاق بد از همسر دومش، تحت تعقیب سازمان امور مالیاتی و درگیری با اعتیاد تقریباً کشنده به کوکائین، زمانی که دنی بنت مدیریت حرفه پدرش را در سال 1980 بر عهده گرفت، در وضعیت پایینی قرار داشت.
بهترین فیلم ها درباره موسیقی دانان
رنسانس زندگی تونی بنت
رنسانس به وجود آمد. بنت که توسط پسرش در شرکت‌های تلویزیونی امروزی مانند «نمایش دیوید لترمن» و جوایز موسیقی ویدیویی ام‌تی‌وی (با فلفل قرمز تند تند) رزرو شده بود، مخاطبان تازه‌ای پیدا کرد که در بهترین حالت نسبت به کارهای قبلی او آگاهی چندانی نداشتند. او با بازگشت به کلمبیا رکوردز، مجموعه‌ای از آلبوم‌های مفهومی را افتتاح کرد و کار خود را با رالف شارون تمدید کرد. آلبوم بسیار تحسین شده “هنر عالی” (1986) او را به جدول بازگرداند. در ادامه با نوشتار تونی بنت در ۹۶ سالگی درگذشت همراه فیگار بمانید.
او شهرت تازه خود را با برنده جایزه گرمی “Perfectly Frank” (1992) و “Steppin’ Out” (1993)، ادای احترام به سیناترا و فرد آستر، به دست آورد. ویدیویی با مضمون هیپ هاپ برای برش عنوان آلبوم اخیر، مقدمه آلبوم و آلبوم پیروزمندانه «MTV Unplugged» او بود. بنت با آلبوم‌های محبوبی که به خواننده‌های زن، بیلی هالیدی، دوک الینگتون و بلوز اختصاص داده شده بود، سرعت خود را به عنوان یک برنده دائمی گرمی در دسته آواز پاپ کلاسیک در دهه 90 و تا هزاره جدید حفظ کرد. او در سال 2002 یک مجموعه دوئت برنده جایزه گرمی، “یک دنیای شگفت انگیز” را با KD Lang درو کرد. او در سال 2008 برای “A Swingin’ Christmas” با گروه Basie قرارداد بست.
بهترین فیلم های بیوگرافی موسیقی
همانطور که حرفه موسیقی او به اوج خود ادامه داد، مشخصات بنت به عنوان یک نقاش نیز افزایش یافت. او هنرمند دیوید هاکنی را در زمره ستایشگران و دوستان نزدیک خود قرار داد. آثار او در گالری‌های بین‌المللی به نمایش گذاشته شد، و رندر او از پارک مرکزی نیویورک در موزه هنر آمریکایی اسمیتسونیان در واشنگتن دی سی آویزان است. او در سال‌های 1996 و 2007 کتاب‌هایی درباره هنر خود منتشر کرد.
بنت برای رسیتال‌هایش «Live by Request» (1996) و «An American Classic» (2007) جوایز امی را جمع‌آوری کرد. او با حضور در نمایش پلیسی دهه 60 “77 غروب استریپ” و یک نقش برجسته در “اسکار” (1966) خود را وارد عرصه بازیگری کرد.
اگرچه بنت در سال‌های آخر زندگی حرفه‌ایش، تنور درخشان و سر به فلک کشیده‌اش کمی نزول کرد، اما هرگز مهارت‌های تفسیری خود را از دست نداد. چابکی مداوم او در هیچ کجا به اندازه دو مجموعه “دوئت” که او را به طرز چالش‌برانگیزی با مجموعه‌ای از ستاره‌های بسیار جوان‌تر جفت می‌کرد، نشان داده نشد. مجموعه دوم با اولین هفته 179000 نسخه در سپتامبر 2011 در صدر جدول قرار گرفت و بنت را به قدیمی ترین مجری تاریخ تبدیل کرد که آلبوم شماره 1 را منتشر کرد.
تونی بنت در ۹۶ سالگی درگذشت
بیشتر بخوانید: