این فیلم قرار بود به این فرنچایز زندگی دوباره ببخشد، اما ساختار آن را تغییر داد. با نوشتار نقد فیلم paranormal activity next of kin همراه فیگار بمانید.
پس از یک شروع قوی، فرنچایز Paranormal Activity به سرعت در حال سقوط بود. نسخه اصلی آنقدر شدید و ترسناک بود که به وضوح به یاد می‌آوریم که در نیمه راه، به دلیل میزان ترسی که ایجاد می‌کرد، خوشحال می‌شدیم که فیلم را متوقف کنیم و به کارهای روزمره خود برسیم.
هر دنباله‌ای به طور فزاینده‌ای احمقانه ساخته می‌شد و دو قسمت آخر، The Marked Ones و The Ghost Dimension، عملا غیر قابل تماشا بودند. این روند به قدری انجام اتفاق افتاده بود که ساختار اصلی گم شد. پس از چند سال ساخته نشدن این فیلم، این فرنچایز با Paranormal Activity: Next of Kin بازگشته است. بسیار بهتر از چند قسمت اخیر است و مقدار بسیار زیادی از جادوی ترس‌آلود نسخه اصلی را می‌توان در اینجا یافت. با نوشتار نقد فیلم paranormal activity next of kin همراه فیگار بمانید.
نقد فیلم paranormal activity next of kin
جادوی ترس‌آلود نسخه اصلی
فهرست مطالبی که در ادامه نوشتار بررسی فیلم Paranormal Activity 7 خواهید خواند به شرح زیر است:
در لابلای معمایی که ممکن است بسته به دیدگاه شما بی‌معنی باشد، فیلم در مزرعه آمیش‌ها روایت می‌شود. مارگو (امیلی بادر) در نوزادی توسط مادرش رها و توسط یک خانواده دیگر بزرگ می‌شود. حالا که بالغ شده است، به دنبال خویشاوندان بیولوژیکی رفته است.
معلوم می‌شود که او از یک قبیله آمیش به رهبری ژاکوب (تام نوویکی) است. او با ایده ساختن مستندی درباره جستجوی گذشته خود به دیدار خویشاوندانش می‌رود. در این راستا فیلمبردارانی چون کریس (رولاند باک سوم) و دیل (دان لیپرت) به مارگوت می‌پیوندند.
فیلم Paranormal Activity 7 کمی از ساختار اصلی خودش خارج می‌شود. فیلم های قبلی از این مجموعه هیچکدام چهره های شبح را نشان نداده بودند. تهدید در این مورد چندین بار مشاهده می‌شود و بیشتر شیطانی است تا دلهره آور. صرف نظر از این، چیزی در مزرعه آنطور که به نظر می‌رسد نیست. هر چه هست ارتباط مستقیمی با مادرش دارد. هر چه مارگوت و خدمه بیشتر با آن تماس داشته باشند، خود را در معرض خطر بیشتری قرار می‌دهند.
بیشتر بخوانید:
بررسی تکنیکی
پس از پروژه جادوگر بلر و Paranormal Activity، فیلم های فیلمبرداری شده همه گیر شد. اجرای آنها ساده به نظر می‌رسد، اما اینطور نیست. دقیقا اینجاست که Next of Kin می‌لنگد. شخصیت‌ها از دوربین‌های HD استفاده می‌کنند، که حالت شبح‌آلود یک تصویر دوربین فیلمبرداری را از بین می‌برد. آنها همچنین از هواپیماهای بدون سرنشین استفاده می‌کنند. چنین تجهیزات پیشرفته ای باعث می‌شود فیلمی که می‌گیرند همانند فیلم های قبلی این مجموعه نباشد.
به همین ترتیب، کارگردان ویلیام یوبانک بر نماهایی با دقت ترکیب‌بندی بالا و تکیه می‌کند. دوربین اساساً باید توهم واقعیت را ایجاد کند. این چیزی است که به این سری از فیلم ها معنا می‌بخشد. نسخه اصلی دوربین را روی یک سه پایه قرار داده بود و اتفاقاتی را که برای شخصیت های اصلی کیتی و میکا هنگام خواب رخ می‌داد ضبط می‌کرد. واقعی به نظر می‌رسید و احساس متفاوتی را در بیننده ایجاد می‌کرد. در این مورد، می‌توانیم تکنیک فیلم‌سازی را در کار مشاهده کنیم، بنابراین روند کار هرگز ترسناک نیست.
اما یک استثنا وجود دارد، فیلم Paranormal Activity 7 یک سکانس تک شات وحشتناک دارد که شامل یک گودال عمیق، تاریک و کلاستروفوبیک است که مارگوت خود را در آن فرو می‌برد، بدون اینکه بداند در پایین آن چیست. نمی‌دانیم چگونه این کار را انجام دادند – به نظر 100٪ واقعی می‌رسد – اما خیلی دلهره آور است. ما احساس می‌کنیم که با او در تاریکی فرو می‌رویم.
این امر در کنار عملکرد قوی امیلی بادر، سطح خاصی از فضاسازی حین تماشا را به Paranormal Activity: Next of Kin می‌دهد. همانطور که گفته شد این قسمت بسیار بهتر از قسمت‌های قبلی ظاهر شده است. هر چند یک صحنه وحشتناک برای ساخت یک فیلم ترسناک کافی نیست. در این فیلم برخی از سوالات نسبتاً بزرگ در پایان بی پاسخ می‌مانند.
بیشتر بخوانید:
یوبانک می‌داند که چگونه از محیط در یک فیلم ترسناک به سبک POV برای تقویت داستان سرایی خود استفاده کند. او می‌داند که چگونه یک پایان هیجان انگیز و پر اکشن با محدودیت های قالب ارائه دهد. و لندون با هوشمندی این فرنچایز را از توبی جدا می‌کند و چیزی بسیار متفاوت و غیرمنتظره را معرفی، در حالی که به اندازه کافی ویژگی‌های فرنچایز را حفظ می‌کند تا آن را در لابلای جهان طرفداران در خانه بسازد.
Next of Kin تلاش می‌کند تا علاقه مخاطب را برانگیزد یا با قهرمان‌ها به‌طور ناامیدکننده‌ای حس همدلی ایجاد نکند. اگر ترس‌های تازه یا فضایی متشنج ارائه می‌داد، نادیده گرفتن آن آسان‌تر بود. در عوض، ساختار روایی این فیلم یک سفر دوست داشتنی و در عین حال یکنواخت به مزرعه است.
نکاتی که فکر ما را می‌تواند مشغول کند
چه کسی این فیلم را برای مشاهده عمومی ویرایش کرده است؟ چرا وقتی فقط یک فیلمبردار در کار است چندین زاویه در فیلم وجود دارد؟ چرا این شخصیت ها اصرار دارند که به سمت خطر به شکل آشکارا بدوند؟ به نظر می‌رسد این فرنچایز هرگز علاقه ای به ارائه درک از فرآیند فنی و روانی درگیر در فیلم نداشته است.
ناگفته نماند که این فیلم یک فیلم ماوراء الطبیعه نیست. از نظر علمی، همه چیز طبیعی و واقعی اتفاق افتاده است. موجود ماوراء الطبیعه در کل این فیلم وجود ندارد. بنابراین… چرا یک فیلم را فعالیت ماوراء الطبیعه بنامیم، اگر به معنای واقعی کلمه هیچ… فعالیت ماوراء الطبیعه در آن وجود ندارد؟
نتیجه گیری
این فیلم با احتساب تیتراژ نود و هشت دقیقه طول می‌کشد و پنجاه دقیقه باید صبر کنیم تا یک صحنه وحشتناک از راه دور رخ دهد. فیلم زمان زیادی را صرف آشنا کردن ما با لوکیشن خانه آمیش ها می‌کند و دائماً قهرمانان ما را در حال گفتگو با آنها و خوردن شام با خانواده آمیش نشان می‌دهد. شما فکر می‌کنید که آنها این کار را برای ساختن شخصیت یا چیزی انجام می‌دهند، اما اینطور نیست. آنها این کار را برای پر کردن زمان فیلم انجام دادند.
تقریباً تمام ترس‌های فیلم در بیست دقیقه آخر به تصویر کشیده می‌شوند. چرا Next of Kin نمی‌توانست نود و هشت دقیقه از آن زمان باشد؟ افراد ترسناک و یک جنگل سرد زمستانی به فضای دلهره آور فیلم کمک بسیار زیادی را کرده بود.
بیشتر بخوانید:
- بهترین فیلم های دی سی 2022 (DC)
- بهترین فیلم های 2022
- بهترین فیلم های آخرالزمانی 2022
- بهترین فیلم های ترسناک 2022
- بهترین فیلم های علمی تخیلی 2022
- بهترین انیمیشن های 2022
- بهترین فیلم های مارول 2022
- بهترین فیلم های هندی 2022
از همراهی شما تا انتهای نوشتار تحلیل فیلم Paranormal Activity 7 سپاس‌گزار هستیم. حتما ما را با نظرات خود در رابطه با این نوشتار آگاه کنید. شما می‌توانید به عنوان نویسنده مهمان در سایت فیگار عضو شوید و علاوه بر اشتراک نظرات خود در رابطه با مقاله‌ها، نقد‌ها و مطالب خودتان را نیز انتشار دهید. برای مطالعه فراخوان مرتبط با آن بر روی لینک نویسندگی مهمان کلیک نمایید.