نقد و بررسی سریال Outer Range 2022 ؛ وسترنی دستکاری شده!

8 thoughts on “نقد و بررسی سریال Outer Range 2022 ؛ وسترنی دستکاری شده!”

1. آقای حامد محبی.
   با سلام.
   می خواهم متن یک دیالوگ را بخوانید و نقد و نظرتان را مکتوب کنید،اگر حس و حال و فرصت خواندن و اظهار نظر دارید،
   سلام را علیک بگوئید،تا به شما سلامی دوباره بگویم و آن کنم که باید.
   با درود فراوان‌.لطیف حسین زاده

   پاسخ

   1. درود بر شما… موضوع رو کامل شرح بدید تا در جریان قرار بگیرم… ممنونم از توجهتون

      پاسخ

2. باسلام.
   آقا حامد محبی.
   در ابتدا لازم است بگویم که یادداشتتان را بعدازظهر امروز رویت کردم؛متاسفانه ۴٨ ساعت گذشته را کلا آفلاین بودم،بنابراین از شما بابت تاخیر ناخواسته ای که پیش آمد پوزش می خواهم.
   الغرض.
   موضوع متن و دیالوگ مورد بحث از این قرار است.

   الف:«دندون درد احمد خسروی استعاره است»
   ب:«جسارت نباشه باید خدمتتون عرض کنم که دندون درد احمد خسروی استعاره نیست،درد دندون احمد خسروی نماد فسادی است که از عمق به سطح رسیده است»
   الف:«طبق تعریف “استعاره نامیدن چیزی است به نامی جز نام اصلی‌اش،هنگامی که جای آن چیز را گرفته باشد”. دندان به جای هر آن چیزیه که شما فکر میکنی و یا من فکر میکنم از نظر من مشکلات شخصیش بود از نظر شما فساد. شاید هم هردو»
   ب:«در اینکه دندان درد احمد خسروی کاملا شخصی است،شکی نیست؛در اینکه دندان درد احمد خسروی برآیند فساد است،شکی نیست؛ولی حرف من برسر کاربرد کلمه «استعاره» ایست که شما سهوأ آن را بجای نمادی نشانده اید که هیچ شباهتی با استعاره ندارد!به تعریفی که از استعاره ارائه دادید،توجه کنید:“استعاره،نامیدن چیزی است به نامی جز نام اصلی‌” با این تعریف این سوال مطرح می شود که نام اصلی‌ دندان درد احمد خسروی چیست که شما آن را استعاره می خوانید؛«دکتر معین نماد‌ را مظهر،نشانه،علامت می داند»اگر این تعریف را بپذیریم،حالا درد دندان احمد خسروی نماد است یا استعاره!؟!
   الف:«خیلی مخلصیم. من از شما یاد میگیرم : )
   ب:«گفتید:“استعاره است“
   گفتم:“استعاره نیست و نماد است!“
   گفتید:“استعاره،نامیدن چیزی است به نامی جز نام اصلی‌”
   گفتم:اگر اینچنین است،پس نام اصلی‌ دندان درد احمد خسروی چیست و طبق تعریف دکتر معین،آیا درد دندان احمد خسروی نماد است یا استعاره؟!
   گفتید:مخلصیم و بازی یاد میگیرید و فکر خواهید کرد و اما آنچه باید را نگفتید؟!
   گفتم:“دارم پیگیری و نظارت و دخالت و مدیریت می کنم“
   الف:«برادر از نظر من استعاره‌س از نظر شما نماده و جای بحث داره. اما من تمام وقت که نمیتونم جواب شما رو بدم. شما پیگیری و نظارت و دخالت و مدیریت کن من پشتتم : ))»
   ب:«اگر استعاره‌س و جای بحث داره؛چرا بحث نمی کنید؟!
   اگر واقعا وقت ندارید،پس یا با خودتان مونولوگ کنید و مونولوگتان را رسانه ای نکنید،یا درب بخش نظرات را ببندید و اعلام کنید:« لطفا فقط لایک کنید و بروید چون وقت پاسخگویی ندارم» تا مجبور نشوید وارد دیالوگ بشوید و توجیه غیر منطقی کنید که «من تمام وقت که نمیتونم جواب شما رو بدم؛شما که از ادعای خودتان دفاع نمی کنید و ناتوانی تان را با وقت ندارم توجیه می کنید،چطوری میخواهید پشت لطیف به ایستید؛عزیزم تو پشت خودت به ایست و از رای و نظر و ادعای خودت دفاع کن و خودزنی نکن و عذر بدتر از گناه نیار،پشت لطیف ایستادن پیشکش؛بَد و غلط میگم،با چهار زبان بشین و بفرما و بتمرگ و جواب ابلهان تو دَهنی ست،غلطم و بگیر و آن کن که بایدست،غلطم و بگیر و آن کن که باید؛مگر نمی گوئید که“استعاره،نامیدن چیزی است به نامی جز نام اصلی‌” اگر اینچنین است،پس چرا پاسخ نمی دهید که نام اصلی‌ دندان درد احمد خسروی چیست و از پاسخگویی طفره می روید؟!»
   الف:«عزیز،من طفره نرفتم. دوروز قبل جواب شما رو دادم. همینجا کپی پیست می‌کنم: طبق تعریف “استعاره نامیدن چیزی است به نامی جز نام اصلی‌اش، هنگامی که جای آن چیز را گرفته باشد”. دندان (درد) به جای هر آن چیزیه که شما فکر میکنی و یا من فکر میکنم. از نظر من مشکلات شخصیش بود و از نظر شما فساد. شاید هم هر دو؛در خصوص نماد و استعاره احساس کردم رفتیم توی یه وادی تسلسل‌وار دیدم بهتره گفتگوم درون مورد رو تموم کنیم.»
   ب:«وقتی از پاسخگویی صریح طفره رفتی،جبرا وارد وادی تسلسل‌واری میشوی که نه ته دارد، نه راه برگشت،جواب دو روز پیشت پایه و اساس منطقی نداشت؛اگر پاسختان پایه و اساس منطقی داشت،نه حکایت شما به وادی تسلسل‌وار کشیده می شد؛نه من مجددا مصدع اوقاتتان می شدم؛بنابراین لازم است که دوباره تاکید کنم که درد دندان احمد خسروی استعاره نیست و نماد است،چرا که به لحاظ منطقی درد دندان احمد خسروی نمی تواند در آن واحد هم استعاره باشد هم نماد!؟برای خروج از این وادی تسلسل‌وار،به شما پیشنهاد می کنم که پرونده بحث استعاره و نماد را به کسی که مورد اعتماد شماست ارجاع دهیم؛تا سیه رو شود هر که در او غش باشد؛»
   الف:«آقا من کم کم دیگه دارم نسبت به شما دچار سندرم استکهلم میشم : ))) شوخی میکنم البته. الان واقعا شوخی کردم. فردا یه تومار در مورد بی احترامیم نسبت به خودتون و جزمیت بنده ننویسید : ))) حتی اینم شوخی بود. اگه خواستید بنویسید، ولی کلا شوخی بود دو جمله قبلیم.جدای شوخی عرضم به خدمتتون که شما عزیزی و همه نظراتتون محترمه و مورد تفکر.دست به قلمتون هم جذابه. بعله من به زودی به سردبیر محترم سایت آقای محبی می‌گم نظرشون رو در مورد استعاره بودن و یا نماد بودنِ این دندان درد اعلام کنن.»
   ب:«بایسته است که دو سه کلمه درباره سندرم استکهلم و جزمیت شما بنویسم.
   حقیقتأ نمی دانم چرا دچار حس سندرم استکهلم‌ شده اید،آنچه می دانم اینست که نه من گروگانگیرم،نه شما گروگان،که نه من شکنجه گرم،نمیدانم شاید این اشتباه لُپی واقعأ شوخی باشد؛بگذریم که حکایت اشتباه لُپی،حکایت رنگ رخساره ایست که سخن از سِر ضمیر می گوید؛بااینحال اگر شوخی نیست و جدی است،درصورت امکان فتح بابی بگشائید و روشنگری کنید.
   جَزمِیت مثل منطق اکتسابیه،آدم دشمنی قَدَرتر از جزمیت نداره،جزمیت بستر دو دره شدن آدم و فراهم میکنه،آدم اول از درون دو دره میشه،بعد از بیرون؛اگه حریف منیت و عنیت و جزمیت درونت نشی،اونوقت ‌بُرد و باخت بیرونت،چنگی به دل نمی زنه،اگرم بزنه به ضرس قاطع نغمه ویرانی می زنه!
   قلم من تابع جمع و متغیر جمع ناجور است و واقعی و مجازی حریف قَدر و دشمن نمره یک منطق بازار است.
   ممنون از اینکه قبول زحمت کردید.امیدوارم که نظر سخن آقای محبی سخن اشتباه مرا تصحیح کند.
   نقطه ته خط،بدرود و با درود تا کلامی دیگر.
   ——————————————————————————————————————————
   آقای حامد محبی.
   آنچه قرائت کردید،چکیده بحث من و آقای امیر عباسی است؛در صورت تمایل،جهت آگاهی بیشتر از کلیت بحث،می توانید به کامنت های فیلم مرد بازنده که توسط آقای امیر عباسی نقد شده است رجوع بفرمائید.
   درهرحال خوشحال می شوم که نقد و نظر و انتقاد و پیشنهادتان را خیلی صریح و شفاف بیان نمائید.
   درخاتمه مجددأ به خاطر تاخیر در پاسخگویی از شما عذرخواهی می کنم.
   بادرود و بدرود. لطیف حسین زاده.

   پاسخ

   1. درود بر شما. در اسرع وقت و با تمرکز کامل تا جایی که دانسته‌هام جواب بده… پاسخ‌گو خواهم بود… ممنونم از توجه و ریزسنجی شما… بسیار خوشحال می‌شیم اگر تمایل داشته باشید داخل سایت یکی از نویسنده‌های خوب ما و کنار ما باشید… اگر علاقه به نویسندگی دارید به من ایمل بزنید.

      پاسخ

3. با سلام مجدد.
   رای و نظر شما هرچه باشد،برای من غنیمتی است گرانبها.
   من در هر جایگاهی که باشم،بی هیچ پیشداوری و پیش فرض ذهنی به رای و نظر خطیب و مخاطبم توجه می کنم،چراکه اولا وظیفه من است،دوما توجه کردن به رای و نظر خطیب و مخاطب یکی از اساسی ترین اصول بحث و گفتگو است،سوما من اهل بحث و گفتگو هستم و خوب می دانم که من همه حقیقت نیستم!
   من نیز به سهم خود از دعوت شما بسیار خوشحالم؛منتهی جهت اطلاع باید بگویم که من دست بقلم هستم،ولی خود را نویسنده نمی دانم؛در صورت امکان قبول زحمت کنید و به من ایمیل* بزنید؛تا رای و نظرم را در این باره با شما در میان بگذارم و سوالی چند طرح کنم.
   *من ایمیل شما را ندارم.
   تا بعد.

   پاسخ

4. آقای حامد محبی،سلام نگویمت چه بگویمت که روا باشد.
   ده روز پیش فرمودید:« در اسرع وقت و با تمرکز کامل نقد و نظرتان را اعلام می کنید و از توجه ام قدردانی نمودید و پیشنهاد دادید که در صورت تمایل و علاقه به نویسندگی،به شما ایمیل بزنم.»
   ده روز پیش خدمتتان عرض کردم: رای و نظر شما هرچه باشد،برای من غنیمتی است گرانبها و توجه به مخاطب و نکته سنجی وظیفه من است و از دعوت و پیشنهادتان اظهار خرسندی کردم و گفتم:«در صورت امکان قبول زحمت کنید و به من ایمیل بزنید؛«چرا که من ایمیل شما را ندارم»تا رای و نظرم را در این باره با شما در میان بگذارم و سوالی چند طرح کنم.
   حالا ده روزی می شود که نه پاسخی به متن ارسالی من داده اید،نه توجه ای به درخواستم کرده اید،نه آدرس ایمیلتان را اعلام نموده اید که لااقل من به شما ایمیل بزنم؟!
   پ.ن.
   رشد نشان دهید و فکر شده و سنجیده پاسخی بگذارید و حامد باشید!
   با درود تا سلامی دگر.

   پاسخ

   1. درود بر شما… ایمیل من همینجا هست…
      Hamed.mohebi70@gmail.com

      پاسخ

5. آقای حامد محبی.
   حتما به شما ایمیل خواهم زد،امیدوارم که بتوانیم در راند بعدی با بحث دوجانبه به حداقلی از تفاهم و درک متقابل دست یابیم و فصل جدیدی را به اتفاق هم آغاز کنیم.
   پ.ن.
   حامد جان اگر فرصت سوزی نکرده بودی و آدرس ایمیلت را همان ده روز پیش اعلام می نمودی،امروز تنور بحث ما به پُخت رسیده بود؛در هرحال جای هیچ شِکوه و گلایه ای نیست؛چرا که می دانی و می دانم که دیر آمدن بهتر از هرگز نیومدن است.
   با سپاس و درود فراوان.

   پاسخ