اگر به فیلم‌های موزیکال و عاشقانه علاقه دارید، تماشای فیلم Cyrano 2022 را از دست ندهید که ترکیبی از هر دو سبک پرطرفدار و جذاب است. با نوشتار نقد فیلم Cyrano 2022 همراه فیگار بمانید.
فیلم cyrano 2022 ساخته‌ی کارگردان نام آشنای سینمای هالیوود، “جو رایت” است. فیلم‌سازی که با اقتباس‌هایش از رمان‌های کلاسیک شناخته می‌شود و در اقتباس و بازسازی داستان‌های کلاسیک خوب ظاهر می‌شود. او این بار با اقتباسی از نمایشنامه پنج پرده‌ای “Cirano de Borjak” نوشته “ادموند روستند”، داستانی عاشقانه را در دوران انقلاب صنعتی انگلیس به تصویر کشید.
نقد فیلم Cyrano 2022
جادوی عشق
فهرست مطالبی که در ادامه نوشتار نقد فیلم Cyrano 2022 خواهید خواند به شرح زیر است:
- ساختار روایی
- پیتر دیکلنج و سیرانو
- فیلمنامه
- مشکل اصلی
- اقتباسی واقعی بهمراه موسیقی آشفته
- تکنیک
- مشخصات فیلم
این نمایشنامه که در قرن نوزدهم میلادی به نگارش درآمده، بارها و بارها در شکل‌ها و محیط‌های گوناگون اقتباس شده است. نمایشنامه‌ای که حتی به زبان فارسی نیز ترجمه شده است. در قرن بیستم سه اقتباس بزرگ سینمایی از این نمایشنامه ساخته شده که در تمام نسخه‌ها، محوریت اصلی آن حفظ شده است.
یک نسخه از آن در سال در سال ۱۹۵۰ توانست برای خوزه فرر جایزه‌ی بهترین بازیگر مرد گلدن گلوب و اسکار را به‌همراه بیاورد. نسخه‌ی ۱۹۹۰ آن هم برنده‌ی جایزه‌ی گلدن گلوب بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان شد و ژرار دوپاردیو هم تانست جایزه‌ی بهترین بازیگر مرد کن را به‌دست بیاورد. این فیلم اولین بار در جشنواره‌ی رم به نمایش درآمد.
ساختار روایی
«“سیرانو دو برژراک” عمیقا عاشق زنی زیبا به نام “روکسان” می‌باشد. اما سیرانو متوجه می‌شود که روکسان در نگاه اول عاشق مرد دیگری به نام “کریستین” شده است. حال که سیرانو می‌داند موقعیت اجتماعی و ظاهر فیزیکی‌اش او را برای همیشه از عشق روکسان دور نگه می‌دارد، از مهارت‌های خود به عنوان یک شاعر استفاده میکند تا به کریستین کمک کرده و یک بار برای همیشه این دو عاشق را به هم نزدیک کند اما…»
شخصیت سیرانو یکی از ماندگارترین شخصیت‌های درام در جهان است. سیرانو یک فرد باهوش و همچنین شمشیرباز ماهری است. سیرانو دو بروژ (پیتر دینکلیج)، شمشیرزن شاعر، وارد مثلث عشقی می‌شود که در عشق پنهانی رکسانا قرار دارد و به کریستین کمک میکند قلب رکسانا را به دست آورد.
هر چند که موضوع عشق‌های مثلثی دیگر پرتکرار و کلیشه‌ای شده است اما با ایده‌ی جهش‌یافته‌ای که فیلم “cyrano” دارد، می‌توان آن را تا حدودی از سایر درام‌های عاشقانه هم ردیفش متمایز کرد که مهمترین وجهش را می‌توان موزیکال بودن آن تلقی کرد. فیلم “Cyrano” موزیکالی تراژیک است که به‌دنبال تعریف عشق می‌گردد و در نشان دادن آن تا حدودی موفق عمل میکند، اما حیف که آغشته به سطحی‌نگری می‌شود.
بیشتر بخوانید:
- بهترین فیلم‌ها و سریال‌های 2022
- بهترین فیلم‌ها و سریال‌های 2021
- بهترین فیلم‌ها و سریال‌های IMDB 2022
پیتر دیکلنج و سیرانو
“پیتر دیکلنج” بعد از حضور استثنایی و خیره‌کننده‌اش در سریال “بازی تاج و تخت” (game of thrones) چشم‌ها را به خود خیره کرده و حالا با جدیدترین فیلمش، “cyrano 2022”، توانایی خارق‌العاده‌ی خود را به رخ همه کشید و ثابت کرد که ضعف جسمانی، مانعی برای پیشرفت انسان‌ها نیست و درس بزرگی به همه‌ی افراد ناامید و بی‌انگیزه داد.
کارگردان در این فیلم به‌طرز ماهرانه‌ای کوتوله‌گی پیتر دینکلیج را جایگزین بینی بزرگ سیرانو در نمایشنامه‌ی روستند میکند تا بار دراماتیکی و سینمایی اثر را بالاتر ببرد. این انتخاب هوشمندانه، باعث شده است که مخاطب به گونه‌ای بهتر با سیرانو هم‌‌ذات پنداری کند و چه خوب که فیلمنامهنویس از اغراق نمایشنامه حذر کرد.
با توجه به اینکه سیرانو، شخصیت اصلی فیلم محسوب می‌شود، افسار کنترل و عامل درجه‌بندی اعتبار فیلم بر روی دوش دینکلیج است. او در اکثر سکانس‌های فیلم، توانسته تمامیت مطلق یک عاشقِ محزون را ایفا کند. شاه سکانس ایفای نقش او، مربوط به دیدارش با “رکسان” در اتاق چوبی‌ست که روایتی تناقض‌آمیز بر آن جاری‌ست و با یک غافلگیری دو طرفه هم از سمت مخاطب و هم از سوی “سیرانو”، به بهترین سکانس و بهترین بازی دینکلیج تبدیل می‌شود.
سیرانو شخصیتی چند بُعدی است. او با وجود کوتوله‌گی در یک دوئل پیروز می‌شود و نبض داستان را در دست می‌گیرد. سیرانو عاشق رکسان است اما از ترس طرد شدن به‌خاطر وضعیت ظاهری‌اش از اعتراف عشق خود ابا میکند. درنهایت وقتیکه کریستین عاشق رکسان می‌شود، سیرانوی بیش از حد حساس برای محبوبش از طرف کریستین برای رکسان نامه‌های سرشار از عشق می‌نویسد. در نمایشنامه‌ی اصلی، سیرانو شاعر و سربازی با استعداد است که از عقده‌ی حقارت رنج می‌برد و از دماغ بزرگ خود که بسیار دراز و غیرطبیعی است خجالت می‌کشد.
آن شوخ طبعی بامزه‌ای که از دینکلیچ در سریال “بازی تاج و تخت” دیدیم، اکنون با رفتارهای حزن‌آمیز و آوازی بسیار غریب ترکیب می‌شود تا روح و جاذبه‌ی سیرانو را به بالاترین نقطه‌ی تاثیرگذاری برساند.
هیلی بنت (Haley Bennett) در نقش رکسان، کلوین هریسون (Kelvin Harrison) در نقش سرباز مسیحی که رکسان به او علاقمند شده بود است، بشیر صلاح الدین (Bashir Salahuddin) در نقش لو برت، از دیگر بازیگران این فیلم هستند. هیلی بنت نیز یک بازی قابل قبول ارائه می‌دهد، هر چند که نمی‌توان ضعف‌های مکرر او را چشم‌پوشی کرد.
بیشتر بخوانید:
فیلمنامه
اشمیت (فیلمنامهنویس) به نحوی عالی همۀ شخصیت‌ها را پرورش داده و آن‌ها را کاملا باورپذیر از کار درآورده است. اما کارگردانی جو رایت بیشترین سهم را در درخشش فیلم دارد. رایت در فیلم‌های قبلی‌اش همیشه یا عالی بوده و یا کاملا شکست خورده است؛ اما این فیلم با حال و هوای عاطفی زیبایی که دارد، قطعا یکی از پیروزی‌های درخشان اوست. از شیوۀ کارگردانی‌اش معلوم است که خودش هم کاملا دل به این داستان داده است.
ترسیم شخصیت “سیرانو” به خوبی تکامل یافت و ما به یقین با یک شخصیت زمینی مواجه می‌شویم. درک نقش کامل “دینکلیج” به بهبود یافتن بازی‌اش کمک شایانی کرد که در نتیجه مخاطب هم شخصیت را باور کرد و هم از او هویت‌سازی کرد.
بیشتر بخوانید:
داستان فیلم آدم را به یاد نمایشنامه‌های عاشقانۀ شکسپیر می‌اندازد. شخصیت‌ها لباس‌های قدیمی بسیار زیبایی به تن دارند و احساساتی در قلبشان دارند که هرگز قدیمی نمی‌شوند.
مشکل اصلی
مشکل اصلی فیلم سیرانو داستان آن است و قصه‌ای که فراز و نشیب‌های دراماتیکش آن قدر به چشم نمی‌آید و در سطح هموار حرکت میکند. این عامل باعث خسته‌کننده‌شدن فیلم و یکنواختی در بعضی صحنه‌ها شده است. مرگ کریستین نمونه‌ی بارز یک حل مسئله‌ی عجولانه است. او دست به یک خودکشی عاشقانه می‌زند اما مرگ او اصلا دراماتیک نیست و بدون علت و معلولی سینماپسند رخ می‌دهد. فیلم در قسمت پایانی خودش افت میکند و مخاطب با یک پایان‌بندی عجولانه و غیرغافل‌گیرانه روبه‌رو می‌شود.
بیشتر بخوانید:
سیرانو دی برزاک فرانسوی اکنون – احتمالاً – در انگلیس است. با این حال مکان رویدادها ذکر نشده و حتی لباس سربازان نیز یادآور کشور خاصی نیست. با این حال فضای شکسپیرانه تری در فیلم وجود دارد. با این سبک دکور باروک، این طراحی لباس، نورپردازی، ابر و البته شعر و عاشقانه شکسپیر. فیلم در فضاسازی بصری و خلق باورپذیر موقعیت‌های، موفق عمل میکند اما ضعف‌های گوناگون آن همچون گریم اغراق‌آمیز برخی شخصیت‌ها و موسیقی شلخته و نامنظم، رو مخ و اعصاب‌خردکن هستند. عدم اهتمام به این گونه جزئیات مهم، آسیب جبران ناپذیری به ساختمان فیلم وارد کرده‌اند.
اقتباسی واقعی بهمراه موسیقی آشفته
سیرانو جدید اقتباسی واقعی از نسخه روسی است. اقتباس کلاسیک، اما موسیقی غیر کلاسیک! موسیقی‌های آشفته فیلم بدون کارکردهای خاصی در زیرلایه بعضی صحنه‌ها استفاده می‌شوند و صرفا محیط را پر می‌کنند! فارغ از آنکه به حس و مفهوم فیلم کمک کنند و در واقع مشابه تیزر‌ها و کلیپ‌های تبلیغاتی شده است.
باید دلیلی برای اقتباس و بازتولید یک اثر قدیمی وجود داشته باشد. اقتباس موزیکال از کلاسیکی مانند سیرانو دی بریاک می تواند موفقیت آمیز باشد اگر تولید به اندازه کافی موزیکال باشد!
همه اشراف فیلم چهره های پودری اغراق آمیزی دارند. اما این آرایش دمیده در چهره رکسانا، اولین زن فیلم، قابل مشاهده نیست. آرایش مدرن و چهره های طبیعی وجود دارد. انصافا این تضاد با شخصیت های فرعی زیاد نقش اصلی است و طعم خوبی دارند.
فیلمبرداری و نورپردازی فیلم هم توانسته با حال و هوای آن زمان و لوکیشن‌های تاریخی، انطباق پیدا کند.
تکنیک
اما بلوغ و عطف اصلی بخش فنی-تکنیکی فیلم را باید از کارگردان فیلم نام برد. او با هدایت صحیح هنروران در صحنه‌های شلوغ و چیدمان خلاقانه میزانسن، تصاویری چشم نواز را خلق کرد. همچنین در دوربین‌گذاری‌ها و کارگردانی سکانس‌ها توانسته کیفیت بالایی را ارائه دهد. هر چند که بیشترین ضربه را در بخش موسیقی می‌خورد.
“جو رایت” سبک فرمی متفاوتی برای روایت داستان خودش انتخاب کرده است و ماهیت عشق را به خوبی نمایان میکند. خط مقدم جبهه مه‌آلود است و تیر و ترکش‌ها شبیه تیرهای واقعی نیستند و انگار پریانی زشت سرشت آن‌ها را به‌سوی قلب عاشقانی درد کشیده نشانه می‌روند. سربازان در اردوگاه‌های تمرینی خود با شمشیرها می‌رقصند و نمی‌توانند همانند نبردی واقعی آن‌ها را به‌دست بگیرند. رنج، حسرت، درد از دست دادن و رویایی بودنِ این حسِ عمیقِ آدمی چنان در ساختار سیرانو نفوذ کرده است که فیلم در سطح بالایی از تاثیرگذاری در احساسات مخاطب قدم برمی‌دارد.
بیشتر بخوانید:
در طول سال‌ها، انتظار داریم فیلم‌های کلاسیک و بازسازی متون کلاسیک پیشرفت کنند. چیزی که حداقل در سیرانو اتفاق نمی‌افتد. ساخت آثار کلاسیک را نباید ساده جلوه داد. همین نوع فیلم ظرفیت نوآوری رسمی و فنی را دارد. با این حال، “آنا کارنینا” هنوز هم بهترین اثر “جو رایت” به شمار می‌آید.
مشخصات فیلم
- کارگردان: جو رایت (Joe Wright).
- فیلمنامهنویس: اریکا اشمیت (Erica Schmidt)، بر اساس نمایشنامه‌ای از ادموند روستند (Edmond Rostand).
- بازیگران: پیتر دینکلیج (Peter Dinklage)، هیلی بنت (Haley Bennett)، بن مندلسون (Ben Mendelsohn)، کلوین هریسون (Kelvin Harrison) و دیگران.
- محصول کشور: آمریکا، انگلستان، کانادا
- زمان: 123 دقیقه
- رده سنی: 12
بیشتر بخوانید:
- بهترین فیلم های عاشقانه ایرانی 1401 و 1400
- بهترین فیلم های فرانسوی 2022 و 2021
- بهترین فیلم های درام 2022 و 2021
- بهترین فیلم های موزیکال 2021
- بهترین سریال های تاریخی 2021
از همراهی شما تا انتهای نوشتار نقد فیلم Cyrano 2022 سپاس‌گزار هستیم. حتما ما را با نظرات خود در رابطه با این نوشتار آگاه کنید. شما می‌توانید به عنوان نویسنده مهمان در سایت فیگار عضو شوید و علاوه بر اشتراک نظرات خود در رابطه با مقاله‌ها، نقد‌ها و مطالب خودتان را نیز انتشار دهید. برای مطالعه فراخوان مرتبط با آن بر روی لینک نویسندگی آنلاین مهمان کلیک نمایید. در ضمن شما همراهان عزیز می‌توانید از طریق اینستاگرام فیگار جهتِ شناختِ مهمترین فیلم های ژانرهای مختلف و خلاصه نقد و بررسی‌های فیلم‌های روز دنیا مراجعه کنید.