نقد و بررسی فیلم ابیگیل (Abigail) ؛ یک دلهره هالیوودی

یونیورسال پیکچرز با فیلم ترسناک جدید خود نشان داد که اگر بتواند سرمایه بهتری برای فیلم‌هایش داشته باشد، می‌تواند آثار ترسناک خوبی خلق کند. در ادامه به نقد فیلم ابیگیل ، جدیدترین اثر این کمپانی خواهیم پرداخت.

ابیگیل یک فیلم کمدی و ترسناک آمریکایی محصول 2024 به کارگردانی «مت بتینلی-اولپین» و «تایلر ژیلت» است. این اثر، بر اساس فیلمنامه‌ای که توسط «استیون شیلدز» و «گای بوسیک» به نگارش درآمده، ساخته شد.

این فیلم به گروهی از آدم‌ربایان حرفه‌ای و جوانی می‌پردازد که دختر یک شخص قدرتمند را دستگیر می‌کنند و برای آزادی او 50 میلیون دلار می‌خواهند؛ غافل از اینکه دختر جوان در واقع یک خون آشام است.

ادامه مطلب در ادامه

بیشتر بخوانید:

• بهترین فیلم های ترسناک 2024
• بهترین سریال های ترسناک 2024
• بهترین فیلم های خون آشامی تاریخ سینما

برای اطلاع از آخرین اخبار سینمای جهان، می‌توانید به بخش اخبار سینما و تلویزیون و کانال تلگرامی فیگار مراجعه کنید.

«آلیشا ویر» در نقش «ابیگیل» در کنار «ملیسا بارارا»، «دن استیونز»، «کترین نیوتن»، «ویل کتلت»، «کوین دوراند»، «آنگوس کلود» و «جیانکارلو اسپوزیتو» در این اثر بازی می‌کنند.

نقد فیلم ابیگیل

در ادامه لیست نقد فیلم ابیگیل را مشاهده خواهید کرد.

• نقد و بررسی منتقدان
• نقد روایی
• نقد ساختار سینمایی فیلم
• جمع‌بندی

ابیگیل، اولین نمایش جهانی خود را در جشنواره فیلم Overlook در 7 آوریل 2024 (19 فروردین 1403) انجام داد و در 19 آوریل 2024 ( 31 فروردین 1403) توسط یونیورسال پیکچرز در ایالات متحده اکران شد. این فیلم عموماً نقدهای مثبتی از منتقدان دریافت کرد و 35 میلیون دلار در سراسر جهان فروخت. در ادامه نقد فیلم Abigail ، به بررسی‌های مختلف منتقدان خواهیم پرداخت.

درباره فیلم

در بخش نقد Abigail در وب‌سایت جمع‌آوری نقد راتن تومتوز (Rotten Tomatoes)، این فیلم نمره 84 درصد از 189 منتقد، میانگین امتیاز 6.8/10 را کسب کرد. اجماع این وب‌سایت می‌گوید:

ابیگیل با غلبه بر اشعار خون‌آشامی و با شکوفایی رقص باله، 100 دقیقه با دلهره می‌رقصد.

در وب‌سایت متاکریتیک نیز امتیاز 62 از 100، بر اساس 37 منتقد برای این فیلم به‌دست آمد که نشان‌دهنده نظرات به طور کلی مطلوب برای یک اثر سینمایی ترسناک است. تماشاگران در نظرسنجی CinemaScore به فیلم نمره متوسط ​​B را در مقیاس A + تا F دادند.

«بی‌جی کولانجلو» منتقد نشریه اسلش‌فیلم نوشت:

با یک گروه بازیگری بی‌نقص، لحظات خنده‌دار، حجم باورنکردنی خون، مجموعه‌های اکشن زیاد و یک اجرای کاملاً بی‌نظیر از «الیشا ویر»، ابیگیل بهترین فیلم ترسناک سال است که می‌توانید آن را تماشا کنید.

نقد روایی

با توجه به اینکه این فیلم به عنوان یک اثر ترسناک، توانست درآمد خوبی در باکس آفیس کسب و نمرات مطلوبی هم دریافت کند، نگاهی به این فیلم انداختیم تا به بررسی فیلم Abigail بپردازیم.

به طور کلی، فیلم را اگر به دو قسمت (داستان و تکنیک) تقسیم‌بندی کنیم، نتیجه رضایت‌بخشی می‌گیریم و علاوه بر نکات مثبت، اشتباهاتی هم می‌بینیم که شاید قابل گذشت نباشند. از آن سمت، کارگردان سعی دارد تا با وجود عنصر هیجان در داستان و تنش بین هر شخصیت، بیننده را وادار سازد تا فیلم را تا انتها تماشا کند.

در اول داستان، بیننده با دو پلان مختلف مواجه می‌شود. ابتدا شش تبهکار را می‌بینیم که برای یک هدف دور همدیگر جمع شدند و در پلانی دیگر، یک دختر کوچک که رقصنده باله است.تیتراژ نخست فیلم، با نغمه جذاب دریاچه قو (Swan Lake) طنین‌انداز می‌شود و به شخصه از وجود چنین تیتراژی لذت بردم.

این چند تبهکار ماهر، در ادامه ماجرا به خانه دختر رقصنده می‌روند و او را دستگیر می‌کنند. پس از دستگیری، آن‌ها او را به یک عمارت دور افتاده در وسط جنگل و شمال شهر می‌برند و همین جا است که بیننده متوجه آن تعلیق ترسناک می‌شود. یک خانه دورافتاده در وسط جنگل، یک دزدی برای یک هدف نامشخص، دختر بچه‌ای کوچک و چند دوست تبهکار.

چیزی که در تحلیل فیلم Abigail باید به آن بپردازیم و به نظر جذاب به نظر می‌رسید، نحوه معرفی شخصیت‌ها و بک‌استوری آن‌ها بود. پس از اینکه آن‌ها به عمارت می‌روند، کسی که این چند نفر را برای دزدی «ابیگیل» استخدام کرده، می‌گوید که آن‌ها نباید نام و گذشته خود را به یکدیگر بگویند. کارگردان در همین نقطه از فیلم، می‌خواهد به بیننده بگوید که گذشته شخصیت‌ها هیچ اهمیتی ندارد و در روند فیلم، به مراتب آشکار می‌شود.

یکی از نکات مثبت درباره یک فیلم ترسناک نیز همین است. اگر بخواهیم با دقت به بررسی فیلم ابیگیل بپردازیم، متوجه می‌شویم که «مت بتینلی-اولپین» نمی‌خواهد داستان‌سرایی عمیقی راه بیندازد و هیجان و تنش بیشتر برایش اهمیت دارد.

معرفی کوتاه شخصیت‌ها در همان 20 دقیقه ابتدایی فیلم رخ می‌دهد و از آن‌جاست که ما با یک صحنه دیوانه‌وار مواجه می‌شویم. دلهره فیلم پس از قطع شدن سر «دین» رخ می‌دهد. عملکرد کلیشه‌ای فیلم، پس از این اتفاق آغاز می‌شود و حالا ما با یک اثر روبرو هستیم که می‌تواند به صورت کلیشه‌ای، تمام اتفاقات پیش رو را رقم بزند؛ اما نکته جالب اینجاست که دقیقاً همان زمان که از فیلم ناامید می‌شوید، اتفاق عجیبی رخ می‌دهد.

یکی از هالیوودی‌ترین کلیشه‌های ممکن، معاشقه شخصیت‌ها با همدیگر، آن هم زمانی که در یک خانه متروکه هستند پیش می‌آید که عدم حضور آن، شاید به فیلم ضربه نمی‌زد. اشتباه دیگر کارگردان و نویسنده، نگرانی «جوئی» به عنوان یک مادر و همزمان سرقت یک کودک بود که می‌تواند به ذهن مخاطب این حس را بدهد که اگر هر اتفاقی در فیلم رخ بدهد، او زنده خواهد ماند.

پس از بحث‌های فراوان بابت اینکه آیا باید «ابیگیل» را بکشند یا خیر، گروه متوجه می‌شود که او تحت نیروهای ماوراءالطبیعه قرار دارد و یک خون‌آشام است که می‌تواند بر تمام آن‌ها غلبه کند.

این اتفاق پس از نیم ساعت ابتدایی فیلم رخ می‌دهد و حالا مخاطب وحشت‌زده از اینکه او کیست و چه اهدافی دارد. یک سکانس نمادین و جذاب که شاید تا سال‌ها در ذهن انسان باقی بماند، در یک سکانس دیدنی رخ می‌دهد. «فرانک»، «پیتر» و «سامی»، «ابیگیل» را در حال رقصیدن با جسد «دین» پیدا می‌کنند. این پلان، زیباترین چیزی بود که می‌شد از یک جنازه استفاده کرد. کارگردان از پتانسیل‌های بدن یک جسد بهره برد تا یک سکانس نمادین را نشان دهد.

پس از درگیری‌های متعدد و جذاب در طول فیلم برای به دام انداختن «ابیگیل»، آن‌ها موفق می‌شوند تا او را در یک قفس زندانی کنند و از هدف او مطلع شوند. «ابیگیل» فاش می‌کند که هویت واقعی آدم‌ربایان را می‌داند و «لمبرت» نیز تحت فرمان او است. او به ترتیب از گذشته شخصیت‌ها می‌گوید و اعلام می‌کند که برای ظلمی که به پدر او کرده‌اند، سعی دارد تا آن‌ها را بکشد.

نقد فیلم ابیگیل

یکی دیگر از نکات منفی داستان، در همین نقطه رخ می‌دهد. «ابیگیل» می‌داند که پدرش هیچ اهمیتی برای او قائل نیست و چند بار در طول فیلم نیز اعلام می‌کند؛ اما باز هم برای جلب توجه‌اش، دست به چنین کار خطرناکی می‌زند.

در ادامه ماجرا، کلیشه‌های هالیوودی فیلم آغاز می‌شوند و «ابیگیل» به راحتی از قفس بیرون می‌آید. «جوئی» ناگهان بدون هیچ اطلاعی از موقعیت مکانی که دارند، چوب‌های اطراف خانه را می‌شکند و نور خورشید به «ابیگیل» که تنها نقطه ضعف او است، می‌تابد. این یک سوتی مهلک در روند داستان‌سرایی و روایت فیلم محسوب می‌شود. گروهی که در تلاش برای یافتن راه فرار هستند، چگونه می‌دانند که پنجره در کجا قرار دارد؟

«جوئی» و «فرانک» به امید غیرفعال کردن اقدامات امنیتی، اتاق کنترل عمارت را پیدا و با «لمبرت» برخورد می‌کنند که به عنوان یک خون‌آشام نشان داده می‌شود. پس از تنها چند دقیقه، «لمبرت» که به طرز شگفت‌انگیزی خوب در نقش خودش ظاهر می‌شود، به ساده‌ترین شکل ممکن می‌میرد. کاگردان متاسفانه از پتانسیل‌های موجود برای «جانکارلو اسپوزیتو» استفاده نمی‌کند و نقش او نیز تلف می‌شود.

پس از اینکه تمام اعضای گروه (به جز جوئی) خون‌آشام و کشته می‌شوند، ما با یک جنگ خونین و مرگبار میان «ابیگیل»، «جوئی» و «فرانک» طرف هستیم. تا پیش از جنگ پایانی، تمامی سکانس‌های اکشن خوب ساخته شده بودند؛ اما برداشت آخر، به طرز فاجعه‌ای تخیلی می‌شود و کارگردان تمام سعی خود را می‌کند تا «جوئی» نمی‌رد.

پس از نبرد عجیب «فرانک» و «جوئی»، ما شاهد حضور پدر «ابیگیل» هستیم که به نظر من، بدترین نوع معرفی یک خون‌آشام در تاریخ سینما بود. او هیچگونه کاریزما، اعتماد به نفس و ابهتی ندارد و به راحتی نیز تسلیم صحبت‌های «ابیگیل» می‌شود.

نقد ساختار سینمایی فیلم

ساختار فیلم، تماماً عالی بود و کمتر ایرادی می‌شود به آن گرفت. از همان سکانس ابتدایی، کارگردان با یک تیتراژ نمادین کار خود را آغاز می‌کند. سپس، او با فیلمبرداری و تدوین معرکه، بیشترین برش (کات) و کمترین سوتی ممکن را می‌دهد.

نکته مهم دیگر در بحث نقد فیلم Abigail و ساختار تدوین این اثر، جایی نمایان می‌شود که کارگردان با تعداد کات‌های فراوان، تنش را به بهترین شکل ممکن به مخاطب خود منتقل می‌کند. فرم فیلم، از شات‌های خاص و فوق‌العاده پیروی نمی‌کند؛ اما نمره قبولی را برای یک اثر ترسناک و هیجان‌انگیز می‌گیرد.

بازیگری «کترین نیوتن» در نقش «سامی»، «کوین دوراند» در نقش «پیتر» و «جانکارلو اسپوزیتو» در نقش «لمبرت» نیز عالی است. «ملیسا باررا» نیز با این فیلم نشان می‌دهد که می‌تواند در فیلم‌های ترسناک آمریکایی که عنصر هیجان و گاهی اسلشر را دارند، نقش خود را به خوبی ایفا کند.

بزرگ‌ترین نکته مثبت فیلم در بحث بازیگری و اجرا «الیشیا ویر» بود که بدون شک در بین بهترین بازیگران کودک استفاده شده در فیلم‌های ترسناک قرار می‌گیرد. او به خوبی رقصید، ترهم بیننده را به خوبی ایجاد کرد، ترس عمیقی را انتقال داد و اکت عالی داشت.

دو نکته دیگر که در فیلم به خوبی رعایت شدند، حجم بیان کمدی و گریم بودند. سازندگان فیلم می‌دانستند که اگر به صورت مداوم از تیکه‌های طنز بهره ببرند، فیلم عنصر ترس خود را از دست داده و لوس می‌شود. آقای «مت بتینلی-اولپین» و «تایلر ژیلت»، حجم طنز استفاده شده در فیلمنامه را به درستی تنظیم می‌کنند و اینگونه است که ما ابتدا با یک اثر وحشتناک و در ادامه کمدی طرف هستیم.

جمع‌بندی

به طور کلی، تماشای این گروه از بازیگران در کنار یکدیگر، هیجان مطلوب و به اندازه‌ای را به مخاطب خودش القا می‌کند. فیلم ابیگیل را می‌توان برداشتی از دختر دراکولا (1936) توصیف کرد. این فیلم با طراحی عناصر خون‌آشامی، یکی از فیلم‌های ترسناک معمولی را به نمایش می‌گذارد که نکات مثبت و منفی زیادی دارد. نمره وب‌سایت فیگار به این فیلم، نمره 6 از 10 است.

بیشتر بخوانید:

• نقد فیلم گودزیلا منهای یک
• نقد انیمیشن پاندای کونگ فو کار 4
• نقد و بررسی فیلم نبش قبر (Exhuma)
• نقد فیلم شیطان وجود ندارد (Evil does Not Exist)
• نقد و بررسی فیلم معصوم (Immaculate)

نظر شما درباره‌ی مطلب نقد فیلم ابیگیل چه بود؟ لطفا نظرات خود را در بخش کامنت با فیگار و دیگر کاربران به اشتراک بگذارید.