نقد فیلم CODA (کودا 2021) ؛ یک بازسازی موفق

در این نوشتار به نقد فیلم CODA به کارگردانی سیان هدر می‌پردازیم. در ادامه با سایت فیگار همراه باشید تا با نقد فیلم کودا در رابطه با این فیلم بیشتر بدانیم.

عبارت CODA به “فرزند یک بزرگسال ناشنوا” اشاره میکند، و شخصیت اصلی فیلم، روبی، با بازی پیروزمندانه توسط امیلیا جونز، دقیقاً چنین شخصی است، تنها عضو شنوا از خانواده ناشنوای او، نام پدرش فرانک (تروی کوتسور)، برادرش لئو (دانیل دورانت) و مادرش جکی (مارلی متلین) میباشد.

این خانواده به کار ماهیگیری در ماساچوست مشغول هستند و برای ارتباط برقرار کردن به روبی بسیار متکی میباشند، درواقع او در همه جا آن ها را مفهوم میکند. اما روبی، یک دانش آموز ارشد در دبیرستان، علاقه و اشتیاق خودش را دارد، علاقه اش به آواز، که باعث میشود او به باشگاه کر گروه مدرسه بپیوندد.

روبی با تشویق برای درخواست به کالج معتبر موسیقی Berklee توسط معلم موسیقی حمایتگر خود، با بازی اوژنیو دربز، باید تصمیم بگیرد که آیا به دنبال علاقه خود خواهد رفت یا برای تأمین هزینه خانواده اش که بدون او نمیتوانند درست زندگی کنند، از زندگی و علایقش عقب بماند.

نقد فیلم CODA (کودا 2021)

یک بازسازی موفق

فهرست مطالبی که در ادامه نوشتار نقد فیلم CODA خواهید خواند به شرح زیر میباشد:

نقد فیلم کودا
نقد فیلم کودا, نقد کودا, نقد فیلم CODA, داستان فیلم coda

داستان فیلم کودا در مورد دختری جوان به نام روبی است که تنها عضو شنوای یک خانواده ناشنوا است. پدر، مادر و برادر بزرگتر روبی به نام لئو همگی ناشنوا هستند و در حوزه تجارت ماهیگیری فعالیت می‌کنند. در این میان روبی به موسیقی علاقه دارد اما زمانی که متوجه می‌شود کسب و کار ماهیگیری خانواده در معرض تهدیدی جدی قرار گرفته‌است، میان انتخاب رشته مورد علاقه خود و کمک به کسب و کار خانواده‌اش، دچار تردید شده‌است.

یک بازسازی موفق

کودا بازسازی یک فیلم‌ فاخر فرانسوی‌ست؛ نسخه فرانسوی با اسم La Famille Bélier محصول سال 2014 میباشد. چیزی که فیلم سیان هدر را متمایز میکند گفتن داستانی آشنا که همه ما میتوانیم از طریق چشم و صدای شخصیت ها با یکدیگر ارتباط برقرار کنیم که جهان را کاملاً متفاوت از آنچه ما تجربه میکنیم، چیزی است که باعث شده این فیلم بسیار فراتر از نکات ساده و قابل پیش بینی آن، بسیار پرتحرک و تأثیرگذار باشد.

تقریباً همانطور که فیلم اخیر Sound of Metal ناامیدی فردی که روزی میشنید را در هنگام ناشنوایی نشان میدهد. CODA میتواند احساس انزوایی را که ناشنوایان در دنیای طراحی شده و پر از شنوایی احساس میکنند، به مخاطبان شنوای خود منتقل کند.

این مسئله بسیار فراتر از آن چیزی در این فیلم مطرح میشود که حس نمادین به انسان بدهد، زیرا اعتماد خانواده به روبی برای بقای آنها بسیار مهم است، و روبی که مجبور به انتخاب بین خانواده و زندگی خود میشود با فیلمنامه لطیف و متناسب و خوش روایت هدر، کاملاً ارزشمند میشود.

در لحظه هایی که سرخوردگی روبی بیش از حد او را از درون اذیت میکنند، وی مستقیماً با مخاطب ارتباط برقرار میکند و به عنوان ارتباط ما با جهانی است که هرگز نخواهیم شناخت.

او فقط یک نوجوان معمولی است اما کسی است که وزنی و مسئولیتی را به دوش میکشد که ارتباط آن با ما غیرممکن است و این فیلم موفق میشود نه فقط با گفتن کلمات و دیالوگ بین شخصیت ها، بلکه اصالت دنیای او در این فیلم تفسیر میشود.

اما نکته مهم در فیلم کودا این است که اصالت از سه بازیگر ناشنوا نیز ناشی میشود، هر سه بازیگر به یک اندازه قوی و تاثیرگذار ظاهر میشوند. حتی اگر Matlin بازی بسیار خوبی را به تصویر بکشد، این Kotsur و Durant هستند که با صداقت و حس خالصانه ای قلب شما را به دست می آورند. کوتسور به ویژه به عنوان پدرسالار خانواده عشق به دخترش تنها چیزی است که در زندگی دارد.

در حالی که مطمئناً عناصر بسیاری از ژانرها و فیلمهای مختلف در این فیلم وجود دارد، از Glee تا Mystic Pizza گرفته تا هر فیلم دیگری، CODA به معنای واقعی کلمه به زبان خاص خود صحبت میکند و تجربه ای منحصر به فرد، صمیمانه، صادقانه و قطعاً ارزشمندتر را ارائه میدهد.

بیشتر بخوانید:

CODA و روبی

نقد فیلم CODA ؛ نقد فیلم کودا
نقد فیلم CODA ؛ نقد فیلم کودا

Coda در ایتالیایی به معنای دم است و هنگامی که به زبان موسیقی بخواهیم به این کلمه اشاره کنیم، پایان یک آهنگ را نشان میدهد. در این فیلم کارگردان سیان هدر (تالولا)، پایان موسیقی داخلی و بی صدا زندگی روبی تا آغاز یک موسیقی کاملاً متفاوت را به نمایش میگذارد.

وی تنها کسی بود که در خانواده ای از ناشنوایان شنید و صحبت کرد، وی دوران کودکی و نوجوانی خود را به عنوان مترجم برای والدین و برادرش صرف کرد، تا اینکه، علاقه مند به یکی از همکلاسی ها شد، و تصمیم گرفت که به گروه کر ورود پیدا کند.

آنچه در کودا یافت میشود دقیقاً همان چیزی است که با درام، عاشقانه و موسیقی در این ژانر انتظار می رود. این فیلمنامه نیز توسط هدر با الهام از فیلم بلند فرانسوی The Bélier Family ساخته شده و نیاز به استفاده از تسهیلات مختلف دارد و میتوان در همان لحظات اولیه وقایع را تا حدودی پیش بینی کرد، اما در نهایت فیلم از جذابیت بازیگران به ویژه امیلیا جونز بهره مند میشود.

ایده به وجود آوردن این تضاد موسیقی و ناشنوایی بسیار جالب است، اما در نهایت فیلم توسط بسیاری از زیرلایه های متنی دیگر که در طول روایت به آنها پرداخته میشود، منحرف میشود.

عناصر زیادی وجود دارد که میتوان روی آنها کار کرد، مانند رشد گفتار در کسی که در اوایل کودکی کسی نیست که با او تمرین کند، زیرا تحریک برای این امر اساسی است. تعصب جامعه و عدم دسترسی روزمره، و این در فیلم به خوبی مشخص است، در حالی که وقت کافی برای مطالعه بیشتر ندارد.

فیلم انگار ریتم را کمی نامتناسب یا به عبارتی لنگ در نظر میگیرد. حوادث، صحنه های ماهیگیری، جلسات اتحادیه و عاشقانه های جوانان، دعواهای مدرسه ای همه چیز زودگذر اتفاق میافتد. گویی هدر میخواست همزمان در مورد همه چیز صحبت کند و فضای زیادی برای این کار وجود ندارد، بنابراین بین درام، موزیکال و کمدی در پایان فیلم نمیشود تمایز خاصی را دریافت کرد.

بیشتر بخوانید:

صدای متال با مفهوم CODA

نقد CODA
تحلیل فیلم CODA, نقد CODA, بررسی فیلم کودا, بررسی کودا

اگر فیلم “Sound of Metal” مربوط به نشان دادن کم شنوایی برای عادی سازی معلولیت است، “CODA” در مدینه فاضله تنظیم میشود که در آن حالت عادی کامل است. “CODA” واقعاً روی یک شخصیت بنام شنوایی متمرکز است.

عنوان آن مخفف اختصاری کودک بزرگسالان ناشنوا میباشد. در اینجا، ناشنوایی بیشتر برای شنوایی ناراحتی ایجاد میکند و شخصیت اصلی ما بین تفسیر برای تجارت پر رونق ماهیگیری خانواده اش و پیگیری استعدادهای موسیقی خود فاصله دارد. روبی (امیلیا جونز) با این واقعیت که یکی از بچه های جالب مدرسه نیست مشکل خاصی ندارد.

دنیای خارج میتواند بی رحمانه باشد، اما در غیر این صورت زندگی در خانه روبی سعادت است. مامان (مارلی متلین) و پدر (تروی کوتسور) مانند مرغ عشق برای آن جوان مبهم هستند و در مورد زندگی جنسی فعال خود اصلاً خجالتی نیستند.

برادرش، لئو (دانیل دورانت)، توجه دوستش گرتی (امی فورسایت) را به خود جلب میکند. تنها مانعی که آنها با آن روبرو هستند واسطه حریص آلود در تجارت ماهیگیری است که سعی دارد او را دور بزند.

به عبارت دیگر، “CODA” نوعی جلب رضایت جمعیت از ساندنس است که غالباً تبدیل به یک موفقیت جذاب میشود. بهترین بخش در مورد آن نحوه برخورد با معلولیت به عنوان چیزی کاملاً عادی است.

لذت بخش بودنِ به تصویر کشیدن ناشنوایی آن چیزی است که “CODA” را از دیگر تماشاگران جمعیت در ساندنس جدا میکند. ما نه تنها به دنبال قهرمان هستیم، بلکه باید با خانواده او نیز ارتباط برقرار کنیم. این فیلم به ما اجازه میدهد تا آنها را به عنوان مردم و نه اشیا و یا نه صرفا جهت همدردی ببینیم.

بیشتر بخوانید:

فرمی ساده اما دقیق

نقد فیلم کودا
نقد فیلم کودا, نقد کودا, نقد فیلم CODA

همانطور که فیلم با مهارت از طریق فیلمنامه بی عیب و نقص خود ارتباط برقرار می کند، داشتن نوعی “محدودیت” به طور خودکار شخصی را عجیب و متفاوت توصیف نمیکند.

مثلا اعضای خانواده در این فیلم بیش از خانواده های به اصطلاح “عادی” یکدیگر را دوست ندارند. به جز یک رابطه عاشقانه تا حدودی ناچیز با شخصیت اصلی که میتوانست موضوعی کاملاً متفاوت و غیرضروری را مطرح کند و میتواند از مضامین اصلی و حیاتی فیلم دور شود.

در واقع، به نظر من هر تعامل در خانواده ناشنوایان بسیار جذابتر و جذاب تر از هر دیالوگ دیگری در فیلم است. این بیشتر به بازیهای خارق العاده بازیگران برمیگردد.

با این حال، بالاترین تعریف و تمجید من از شخصی است که همه فیلم روی دوش او میباشد و کل فیلم را به سطح دیگری میبرد: امیلیا جونز به عنوان تنها عضو شنونده خانواده، روبی روسی.

نه تنها صدای جونز تکان دهنده است، بلکه بازیگری او هر آنچه را که یک بازیگر برای دریافت راهنمایی در مورد نحوه بازی در نقش خود نیاز دارد، دارد. کم به خاطر می آورم بازیگری را که از نظر عاطفی انقدر قدرتمندانه در سینما ظاهر شده باشد، بنابراین جونز قطعاً یکی از دلایل اصلی دیدن این فیلم میباشد.

نکته بسیار مهمی که نمیشود از آن یاد نکرد موسیقی و تصویربرداری این فیلم بود. از کارهای تصویری پائولا هویدوبرو و دمیوس دو وریس، که موسیقی متن ظریف و کارآمد را برای فیلم ساختند و به نظر من در انتخاب موسیقی بسیار خوب عمل شده است.

در انتها باید بگویم که Siân Heder دستاورد بی عیب و نقص و متن زیبایی را که نوشته، پر از لحظات قدرتمند احساسی میباشد که به خوبی آن ها را در طول ساختار روایت این فیلم و تصویرهایی که وجود دارد ارائه میدهد.

داشتن یک پیام آموزشی و مهم در مورد جامعه ناشنوایان و آنچه جامعه از آن به عنوان یک ناتوانی / محدودیت فوق العاده تعبیر میکند، ثابت میشود که روایت بصری مشخص و تعاملات فریبنده در خانواده ناشنوایان بسیار شایسته سرمایه گذاری برای نشان دادن میباشد.

بیشتر بخوانید:

مروری بر نظر منتقدان درباره فیلم کودا

نقد کودا
تحلیل فیلم CODA, نقد CODA, بررسی فیلم کودا, بررسی کودا

آن هورنادی | The Washington Post

امتیاز ۱۰۰ از ۱۰۰

با این فیلم هم می‌خندید و هم گریه می‌کنید؛ کودا چنین فیلمی است و خوشحالم که اینطور است.

بیل گودی کونتز | Arizona Republic

امتیاز ۸۰ از ۱۰۰

گاهی اوقات یک فیلم «حال‌خوب‌کن» تمام چیزی است که نیاز داریم. کودا دقیقاً یکی از همان فیلم‌هاست.

کلینت وورثینگتون | Consequence

امتیاز ۶۷ از ۱۰۰

شاید رسالت این فیلم معرفی تجربه‌های زندگی گروهی از افراد است که پیش از این در دنیای رسانه به آنها کم‌لطفی شده است.

جان اندرسون | The Wall Street Journal

امتیاز ۹۰ از ۱۰۰

نکتۀ غافلگیرکنندۀ فیلم این است که هدر (کارگردان و نویسنده) بدون متوسل شدن به کلیشه‌های شخصیت‌پردازی توانسته داستان رابی را به شکلی تأثیرگذار روایت کند.

برایان ترویت | USA TODAY

امتیاز ۸۸ از ۱۰۰

دلیل موفقیت فیلم کمدی درام زیبا و دوست‌داشتنی کودا، شکستن قالب فیلم‌های تینیجری یا داستان‌های امروزی نیست؛ بلکه درهم آمیختن این ایده‌ها و ایجاد یک خط داستانی شیرین و دلنشین است که باعث جذابیت آن شده.

به دنبال رویا

نقد فیلم کودا
نقد فیلم کودا, نقد کودا, نقد فیلم CODA

فیلم با بیان این سه محور تلاش می‌کند تا دید متفاوتی را به مخاطب خود درباره زندگی و تلاش برای زندگی ارائه دهد. دیدی که به ما نشان می‌دهد خانواده عنصر مهمی در زندگی هر فرد است اما نباید خود را فدای آن کنیم. بلکه هر کدام از ما باید به رویای خود برسیم و در کنار آن خانواده خود را نیز داشته باشیم.

فیلم «CODA» اثر جذابی برای کسانی است که می‌خواهند اثر خانوادگی خوبی را تماشا کنند. فیلمی که با نقد‌های مثبتی از سوی منتقدان و همچنین استقبال از سوی مخاطبان روبرو شده است و نشان می‌دهد در دنیای آثار سینمایی اکشن و پر از ضد و خورد امروزی می‌توان اثری دید که تلاشی برای پیوند دادن دنیای سکوت با دنیای پر از سر و صداست.

عوامل فیلم

  • کارگردان: سیان هدر
  • نویسنده: سیان هدر
  • موسیقی: ماریوس د وریس
  • فیلمبردار: پائولا هیدوبرو
  • تدوین: جراد بریسون

بازیگران

  • امیلیا جونز در نقش روبی راسی
  • تروی کوتسور در نقش فرانک راسی
  • مارلی متلین در نقش جکی راکسی
  • دنیل دورانت در نقش لئو راسی
  • اوگینو دربز در نقش برناردو ویلالوبوس / آقای وی
  • امی فورسیت در نقش گرتی
  • فردیا والش-پیلو در نقش میلز
  • کوین چاپمن در نقش بردی

بیشتر بخوانید:

از همراهی شما تا انتهای نوشتار نقد فیلم CODA سپاس‌گزار هستیم. حتما ما را با نظرات خود در رابطه با این نوشتار آگاه کنید. شما می‌توانید به عنوان نویسنده مهمان در سایت فیگار عضو شوید و علاوه بر اشتراک نظرات خود در رابطه با مقاله‌ها، نقد‌ها و مطالب خودتان را نیز انتشار دهید. برای مطالعه فراخوان مرتبط با آن بر روی لینک نویسندگی آنلاین مهمان کلیک نمایید. در ضمن شما همراهان عزیز می‌توانید از طریق اینستاگرام فیگار جهتِ شناختِ مهمترین فیلم های ژانرهای مختلف و خلاصه نقد و بررسی‌های فیلم‌های روز دنیا مراجعه کنید.


2 thoughts on “نقد فیلم CODA (کودا 2021) ؛ یک بازسازی موفق

  1. خیلیا نمیدونند فراستی ک معروفه ندیده فیلم نقد میکنه بهترین تبلیف برای یک فیلمه…همین فیلم کودا ک واقعا خوبم هست فراستی یک جمله گفت فیلمی دیدم ک یکروزه درگیرشم موضوعش یک خانواده کرولال بجز دخترشون…همینو گفت اسم فیلمم نگفت امار بازدیدش تو یکهفته چهار برابر شده البت تو ایران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *