فیلم ضیافت یا جشن، محصول کشور ولز است و به نظر می‌رسد که عمدتاً تحت تأثیر فیلم‌های یورگوس لانتیموس قرار گرفته. در ادامه با نوشتار نقد فیلم The Feast همراه فیگار بمانید تا در رابطه با عجیب و غریب بودن این فیلم برای شما بگوییم.
فیلم جشن یک انتقام آهسته،به زبان ولزی است و در خانه‌ای شیک در روستایی در ولز می‌گذرد، فیلم ضیافت بی‌سر و صدا آشفته می‌شود و آشفته می‌کند، کمی گیج‌کننده و دارای تصاویری واقعاً وحشتناک است که ترکیبی از مفاهیم سادیسم و مازوخیسم را در دل طبیعت به تصویر می‌کشد.
نقد فیلم The Feast (جشن 2021)
سی تکنیکی و فلسفی
فهرست مطالبی که در ادامه نوشتار نقد فیلم The Feast خواهید خواند به شرح زیر است:
ضیافت فیلمی است که در طول ساختار روایی خود، کم کم و بدون عجله وجه تاریک خود را آشکار می‌کند و کاری می‌کند که مخاطب از خطر آگاه باشد، علی رغم اینکه می‌داند قرار است گرفتار شود، با فیلم خود را همراه می‌کند. فضای پر از اضطراب فیلم با دنیای بی‌ثبات‌کننده صداهایی که آن را در بر میگیرد، تقویت می‌شود و سکوت‌ها را با آهنگ‌های سنتی ولزی ترکیب می‌کند.
تحلیل ساختاری – لحنی غریبانه
جشن در نیم ساعت پایانی خود بسیار ناخوشایند می‌شود. از آنجایی که ما با یک فیلم ترسناک ( بهترین فیلم های ترسناک 2022 و بهترین فیلم های ترسناک نتفلیکس 2022 ) روبرو هستیم، این ناخوشایندی می‌تواند در لابلای ایجاد حس ترس، کمی تعلیق و دلهره هم ایجاد کند.
بنابراین ناخوشایندی یا لحن غریبانه در این فیلم ضروری است. نکته مهم فیلم این است که ساختار روایی فیلم The Feast به گونه‌ای شکل میگیرد که شما واقعاً نمی‌دانید چه اتفاقی می‌افتد، به این معنی که قبل از اینکه به پرسش خاصی برسید، بواسطه‌ی تصاویر خاص و پر از تعلیق، دچار تنش‌های ذهنی می‌شوید.
فیلم ضیافت یا جشن، با اینکه با لحنی فلسفی ( بهترین فیلم های فلسفی 2021 ) و روانشناختی ( فیلم های روانشناختی ) ساختارش را جلو می‌برد، ریتم بالایی دارد و شما را خسته نمی‌کند. و به نظر می رسد پایان کاملاً منطقی نیست.
داستان فیلم ضیافت که به زبان ولزی فیلمبرداری شده است، بر روی Cadi (آنس الوی) متمرکز است، کمکی که برای خدمت به مهمانان یک مهمانی شام توسط سیاستمدار گوین (جولیان لوئیس جونز) و همسرش گلندا (نیا رابرتز) استخدام شده است.
کادی به ندرت صحبت می‌کند، اگرچه زبان بدن او نشان می‌دهد که او این افراد را دوست ندارد. یکی از پسران آنها، گوئیرید (سیون آلون دیویس)، در حال تمرین برای ورزش سه‌گانه است و به نظر می‌رسد با پوشیدن لباس دوچرخه‌سواری از نظر جنسی کمی تحریک می‌شود. یکی دیگر، گوتو (استفان سنید)، مجبور شده است از لندن به خانه بیاید تا عادت مواد مخدر را ترک کند.
بیشتر بخوانید:
اتفاقات عجیبی با آمدن کادی شروع می‌شود. پای گوتو پس از تزریق مواد مخدر به پایی تبدیل می‌شود پر از عفونت، گوش‌های گوین هر وقت خیلی به او نزدیک می‌شود به شدت سوت می‌کشد. سپس مهمانان برای مهمانی می‌آیند. گوین و گلندا در تلاشند تا همسایه خود مایر (لیزا پالفری) را متقاعد کنند تا سهم خود را از زمین‌های آن منطقه بفروشد. آیا این مسئله ربطی به همه اتفاقات عجیب و غریبی که در طول ساختار فیلم می‌افتد، دارد؟
راجر ویلیامز به عنوان نویسنده و کارگردان لی هیون جونز وضعیت جهان زیست محیطی را با فیلم جشن ارزیابی می‌کنند. این نکته یک مسئله ترسناک بشری است که به تدریج در حال شیوع است. در واقع ما بهمراه فیلم به دنبال ایجاد یک حالت ترسناک از طریق سناریوی مهمانی شام هستیم، و وقت خود را با تعاملات شخصیت‌ها و اعمال وحشیانه آنها می‌گذرانیم.
هیجان زیادی در فیلم یافت نمی‌شود، اما فیلمی فضاساز و رمزآلود است و جونز در تلاش برای همراه کردن بیننده نیست. مطمئناً این هدف کارگردان در راستای طرح ساختار روایی فیلم است.
تحلیل تکنیکی – تضاد و حقیقت
ضیافت دارای کیفیتی رویایی است، با فیلمبرداری خاصی که دارد، حس سردرگمی سورئال ( بهترین فیلم های سورئال 2021 ) محوری را در بیننده ایجاد می‌کند. Lee Haven Jones، به هر پلان و سکانس به طریق استادانه‌ای ساختار می‌دهد و در حالی که مهمانی شام از مسیر متعارف خود خارج می‌شود، به آرامی یک جریان عجیب و غریب را در ذهن شما جا می‌اندازد.
تضاد کوه‌ها و مزارع، با خانه‌ای مدرن و ساکنان به ظاهر ناآگاه آن پارادوکس خاصی را برای پیدا کردن حقیقت زندگی به نمایش می‌گذارد. این فیلم در واقع یک نبرد بین طبیعت و تمدن را به تصویر می‌کشد که هر کدام به دنبال تسلط خود هستند و تنها می‌توانند با پایان یا شروع به تعادل برسند.
یکی از نکات مهمی که در رابطه با فیلم ضیافت وجود دارد این است که لی هیون جونز تصمیم میگیرد دیالوگ‌ها را به حداقل برساند و فضایی را برای بازیگرانش فراهم می‌کند که به صورت فیزیکی حالت‌های ذهنی اغلب مضطرب خود را بیان کنند.
بیشتر بخوانید:
افکت‌ها، در حالی که خیلی کم به کار برده شده‌اند، به خوبی و در جای خودشان استفاده شده است تا به درستی بتوانند در جایی که باید آن حس شوک یا ناراحتی را منتقل کنند. در طول فیلم فضای هراس‌انگیز بسیار آهسته در پوست و جان بیننده رسوب می‌کند و فقط نکاتی را در مورد آنچه در آینده خواهد آمد یادآوری می‌کند تا بواسطه‌ی دلهره شکل ترس را به فرم ذهنی شما نزدیک کند. در حالی که برخی از صحنه‌های پایانی فیلم به خصوص در مقایسه با دقایق ابتدایی شبیه کابوس هستند. شاید این حس کابوس‌محور از اهداف جدی کارگردان باشد تا به ما در عصر تکنولوژی، در برابر طبیعت، تلنگری بزند!
این نکته جالب است که این فیلم، همانند فیلم Lamb ( بررسی فلسفی و روانشناختی فیلم بره و بهترین فیلم های A24 ) بسیار تحت تاثیر غم و اندوه ظریفی است که روند را بسیار ناراحت کننده می‌کند.
جشن فیلمی است که در زیر پوست شما قرار میگیرد، با ایده‌ها و تصاویری که به اندازه کافی شما را به هم می‌ریزد. این فیلم تصویری مملو از پیامدها و وحشیگری را ترسیم می‌کند که این افراد باید در این شب کوتاه اما وحشتناک با آن روبرو شده باشند. آنچه کارگردان لی هیون جونز روی پرده می‌آورد، جذاب، ناراحت‌کننده و به یاد ماندنی است.
بیشتر بخوانید:
تحلیل فلسفی – انگل
نبرد بین انسان و طبیعت تاریخ طولانیی را دارد، بشریت مدام در تعقیب چیزی که برایش سود دارد، همه چیز را از بین می‌برد. آنچه The Feast مطرح می‌کند این است که اگر طبیعت به مقابله بپردازد چه می‌شود؟
بخش عمده‌ای از فیلم جشن به ساختن همه بدبختی‌های کوچک این خانواده اختصاص دارد. جدای از این نکته که یک عنصر زیست محیطی، تعلیق را در بیننده ایجاد می‌کند، داستان به موضوع پول می‌پردازد، به ویژه اینکه به تاثیر کسب ثروت روی زندگی گوین و گلندا توجه ویژه‌ای می‌شود.
این فیلم بی‌شباهت به انگل بونگ جون هو نیست و نشان می‌دهد که تأکید بیش از حد بر پول نوعی شرارت است. شما شخصیت‌های انگل را دوست دارید، هرچند که آنها کارهای بدی انجام می‌دهند. شخصیت‌های فیلم The Feast فقط عجیب هستند. آن فیلم روی یک خط داستانی منظم و ساختاری منظم در جریان قرار میگیرد، در حالی که این فیلم زمان زیادی را صرف اشاره به تهدیدی در کمین می‌کند بدون ارائه سرنخ‌های کافی در مورد علت پشت آن.
به محض اینکه به پایان رسیدیم، کارگردان لی هیون جونز یکی از تکان دهنده‌ترین صحنه‌های تاریخ سینما را به تصویر می‌کشد؛ همچون فیلم “آشپز، دزد، همسرش و معشوقش” به کارگردانی پیتر گرینوی در سال 1989. در حالی که دیدن این افراد وحشتناک و نامتعارف که تاوان گناهان خود را پرداخت می‌کنند رضایت‌بخش است.
خانه مدرنی که خانواده به طور پراکنده در آن زندگی می‌کنند (آنها بیشتر وقت خود را در میان جنون و زرق و برق لندن می‌گذرانند) – یک پناهگاه تکنولوژیک، در تضاد شدید با طبیعت وحشی اطراف آن – به شخصیتی تبدیل می‌شود. خود حضور بی عذرخواهی و وحشیانه آنها، و فقدان هر گونه تعامل با آن طبیعت، به استعاره‌ای از جاه طلبی‌های یک خانواده مدرن تبدیل می‌شود که آماده انجام هر کاری برای افزایش ثروت و تحمیل سلطه مصرف گرایانه خود هستند.
می‌توان گفت که جشن شکلی منحرف از انتقام زیست محیطی را به تصویر می‌کشد، جایی که طبیعت جنبه باشکوه و جنگ‌جویانه خود را در تلاش برای پس گرفتن کنترل نشان می‌دهد.
بیشتر بخوانید:
- بهترین فیلم های نتفلیکس 2022
- بهترین فیلم های جنگی 2022
- بهترین فیلم های حماسی 2022
- بهترین فیلم های بیوگرافی 2022
- بهترین فیلم های اکشن 2022
- بهترین فیلم های لایو اکشن 2022
- بهترین فیلم های رزمی 2022
- بهترین فیلم های ورزشی 2022
- بهترین فیلم های فانتزی 2022
- بهترین فیلم های فضایی 2022
- بهترین فیلم های آخرالزمانی 2022
- بهترین فیلم های ماوراءالطبیعه 2022
- بهترین فیلم های خون آشامی 2022
- بهترین فیلم های علمی تخیلی 2022
- بهترین فیلم های چینی 2022
- بهترین فیلم های هندی 2022
- بهترین فیلم های کمدی 2022
- بهترین فیلم های دی سی 2022 (DC)
- بهترین فیلم های مارول 2022
از همراهی شما تا انتهای نوشتار نقد فیلم The Feast سپاس‌گزار هستیم. حتما ما را با نظرات خود در رابطه با این نوشتار آگاه کنید. شما می‌توانید به عنوان نویسنده مهمان در سایت فیگار عضو شوید و علاوه بر اشتراک نظرات خود در رابطه با مقاله‌ها، نقد‌ها و مطالب خودتان را نیز انتشار دهید. برای مطالعه فراخوان مرتبط با آن بر روی لینک نویسندگی مهمان کلیک نمایید.
واقعا آدم با دیدن این فیلم حیرت زده میشه ک باید احسنت گفت ب عوامل فیلم ک موضوعی ب این اهمیت را در چنین سناریویی ب تصویر کشیده اند طبیعت پس میگیرد ….
من هیچی از فیلم نفهمیدم هیچی هم از نقدش نفهمیدم و نمیفهمم?
واقعا این کادی چی هست ؟؟؟
من اصلا متوجه نشدم
نمره 2 هم زیادشه این فیلم اینقدر داغونه
خ مضخرف بود و پایان نامفهومی داشت