واکنش منتقدان به فیلم گزارش فرانسوی (The French Dispatch‎)

[yasr_overall_rating]در نوشتار واکنش منتقدان به فیلم گزارش فرانسوی قرار است واکنش منتقدان به آخرین ساخته وس اندرسون را برای شما بازگو کنیم. با فیگار همراه باشید.

در مورد وس اندرسون نظرات مختلفی وجود دارد؛ برخی عاشق سبک بصری بی چون و چرای او هستند، یا ساخته های او با بیشترین جزئیات و شخصیت‌های بسیار منحصر به فرد فیلم هایش. دیگران دقیقاً از این موضوع آزار می‌بینند، فیلم های اندرسون را ادبی، خودخواهانه، و یا فقط سطحی می‌دانند.

گزارش فرانسوی ، که اولین نمایش جهانی خود را در جشنواره کن داشت، اکنون می‌تواند به نوعی آزمون بزرگ موافق یا علیه اندرسون تبدیل شود. زیرا این بار کارگردان “Moonrise Kingdom” و “The Royal Tenenbaums” حتی بیش از حد معمول به عناصر معمولی اندرسون ، یعنی سبک و عجیب و غریب متکی است. در حالی که یک داستان جامع و همچنین شخصیت های پیچیده تر وجود ندارد.

واکنش منتقدان به فیلم گزارش فرانسوی ( The French Disp‎atch )

اثری ادبی یا سینمایی؟

بخش مهمی از صحبت‌های منتقدانی که در فهرست زیر لیست شده‌اند را در ادامه می‌توانید بخوانید:

• The Telegraph Robbie Collin – با امتیاز 100 از 100
• Variety Peter Debruge – با امتیاز 100 از 100
• Slashfilm Jason Gorber – با امتیاز 100 از 100
• The Guardian Peter Bradshaw – با امتیاز 80 از 100
• TheWrap Steve Pond – با امتیاز 79 از 100
• Screen Daily Tim Grierson – با امتیاز 70 از 100

Ennui-sur-Blasé دهکده ای کوچک در فرانسه است که به نظر می‌رسد به اندازه پاریس باشد. در اینجا تحریریه گزارش فرانسه، شاخه روزنامه لیبرتی، کانزاس اوانینگ استار است که توسط آرتور هویتزر جونیور (بیل موری) تاسیس شده است. وی 50 سال ریاست این مجله را بر عهده داشته و اکنون در سال 1975 درگذشته است. کارمندان وی سه داستان بزرگ از زندگی حرفه ای او را به یاد می آورند، با موضوعاتی چون هنر، انقلاب، غذا و آدم ربایی…

مانند تمام فیلم های وس ​​اندرسون ، احتمالاً شما مجبورید چندین بار این فیلم را تماشا کنید تا اینکه واقعاً تمام جزئیات موجود در تجهیزات را کشف کنید. مجله نیویورکر که در سال 1925 تاسیس شد، مدتهاست که افسانه روزنامه نگاری است.

گزارش‌های طولانی و بی پایان امروز نیز کاملاً برخلاف عادت خواندن روزنامه، در اینجا ظاهر می‌شوند. نویسندگانی مانند هانا آرنت یا جیمز بالدوین متن هایی را منتشر می‌کردند، پائولین کائیل سالها نقدهای درخشان سینمایی می‌نوشت، کاریکاتورها و تصاویر روی جلد کاملاً نمادین هستند. در زمان های قبل از اینترنت، قبل از شبکه های جهانی، نیویورکر در را به روی بسیاری از خوانندگان در آمریکا، کشورها و افرادی بسیار به دنیا باز کرد.

وس اندرسون فیلم جدید خود را به این مجله تقدیم می کند، که حتی پس از گذشت تقریباً 100 سال هنوز همه شانس ها را نادیده می‌گیرد – و در فیلم گزارش فرانسوی ادای احترام به روزنامه نگاری را با اعلامیه عشق به خانه فرانسوی پذیرفته شده خود ترکیب می کند. فرانسه اغلب در کار فیلمساز حضور داشته، فیلم کوتاه هتل شوالیه خالص ترین روش زندگی فرانسوی است – و اگزیستانسیالیست، یا سیگار کشیدن بخشی از شناسه‌های اساسی همه فیلم های اوست.

این فیلم با تمام شناسه‌های سبک اندرسون در طول سالها فیلمبرداری شده است. کسی وجود ندارد که بتوان فیلم را براساس یک صحنه تصادفی منفرد به کارگردانش اختصاص داد – هر صحنه کاملا غیر قابل تصور است. همچنین در فیلم گزارش فرانسوی اتاق هایی با جزئیات خاص، خانه های عجیب، هواپیما و ماشین، ترکیبات غریب، که به شما این حس را می‌دهد گویا به دنیای عروسک‌ها نگاه می‌کنید. حتی اگر اندرسون در اینجا متفاوت از آنچه که در Fantastic Mr. Fox و Isle of Dogs بوده عمل کرده باشد.

سیاه و سفید یا رنگی فرقی نمی‌کند. نکته اصلی این است که فیمی از اندرسون را می‌بینیم. سبک وس اندرسون در هر مقیاسی غیرقابل توصیف است. از چهره های شناخته شده، که حتی در کوچکترین نقش ها ظاهر می‌شوند، این بار حتی بیش از حد معمول وجود دارد. اوون ویلسون، الیزابت ماس، تیلدا سوئینتون، سائوریس رونان، ادوارد نورتون در فیلم حضور دارند. و ویلم دافو، کریستف والتز، آدرین برودی، لیوو شرایبر، جفری رایت و جیسون شوارتزمن چند ثانیه ای دیده می‌شوند.

این کارگردان هنوز هم می‌تواند داستان ها و شخصیت هایی را در میان سطوح زیبایی شناختی روزافزون پیدا کند که از دشواری در جمع بودن و از جذابیت چیزهای غیرمعمول بگویند. گزارش فرانسوی شامل افکت‌های سرگرم کننده روی ذهن است اما نه واقعا عمیق. اگرچه آنها کاملاً با ترکیب‌بندی به تصویر کشیده می‌شوند، همیشه در سطح مصنوعی باقی می‌مانند. ولی وس اندرسون همین مسئله را به خوبی باور دارد و چون باور دارد به دل ما می‌نشیند.

خب برویم سراغ چند نقد از آدم‌های حسابی که نقد خود را به فیلم The French Dispatch‎ در سایت‌های معتبر سینمایی جهان منتشر کرده‌اند.

The Telegraph Robbie Collin

امتیاز 100 از 100

این فیلم یک سرود برای کنجکاوی و اجبارهای انسانی است. اندرسون به وضوح با سبک روزنامه نگاری روبرو شده است که موضوعات حیوانات خانگی را با بیش از هزاران کلمه دور می‌کند. اما این مسئله در مورد ناقص بودن لازم یک زندگی کنجکاوانه است.  این فیلم نوعیخاص از نبوغ بصری در آینده است که شامل فریم های سرد و بی روحی می‌شود که شبیه به مجسمه‌ای پر از نت‌های موسیقی در ذهن شما به پایداری قابل قبولی می‌رسد.

Variety Peter Debruge

امتیاز 100 از 100

شخصیت های اندرسون ممکن است کاریکاتور نویسندگان جدی باشند. با این حال، لحن فیلم با عوامل کمدی The New Yorker سازگارتر است: کارتون های جیمز توربر، پوچی وودی آلن، رفتار هجو استیو مارتین با هنرمندان، منتقدان و دیگر شارلاتان های فرهنگی. جایی که هتل بزرگ بوداپست به عنوان ادای احترامی به یک نویسنده منفرد، رمان نویس اتریشی استفان زویگ. گزارش فرانسوی ادای احترام اندرسون به بازوهایی از نسل نوابغ پیچیده است.

Slashfilm Jason Gorber

امتیاز 100 از 100

با استفاده از لنزهای متناسب توسط رابرت یئومان که جنبه های مختلف از تصویر رابا ریتم و تمپوی ساختار روایت همگام می‌کرد، یک موسیقی متن بی نظیر توسط الکساندر دسپلا همه چیز را همانند یک سمفونیک تک خوان و گیرا جلوه گر کرده بود.  و طراحی استثنایی آدام استاکهاوزن که همر آنچه اندرسون نیاز داشت را ادا کرده بود. گزارش فرانسوی یک گلوله بسیار بزرگی است که به روح سینمایی شما اصابت می‌کند. فیلمی است که یادآوری می کند، بله، داستانها واقعاً می توانند آدم ها را به مکانهایی برسانند که آنها هرگز نمی دانستند می خواهند باشند.

The Guardian Peter Bradshaw

امتیاز 80 از 100

این فیلم نوعی گلچین داستان کوتاه است که در فضایی پست مدرن اتفاق می افتد. فیلم گزارش فرانسوی بر اساس اجرای گزارشات خوانده شده طولانی نویسندگان سوپراستار آن، که تقریباً همه درگیر جنبه‌های شخصی هستند، کاملاً خلاف ایده های کسل کننده در فضای روزنامه نگاری است.

TheWrap Steve Pond

امتیاز 79 از 100

همه چیز از فضایی رنگی به سیاه و سفید تغییر می یابد، هر شیئ در کادر به اندازه یک اینچ از زیستش طراحی شده است. و گاهی اوقات یک بازیگر برای ایجاد یک احساس قوی طراحی دقیق را از بین می برد. توجه داشته باشید، قالب گلچینی که اندرسون برای ساختار روایت خود در نظر گرفته است به این معنی است که آنها برای مدت طولانی به تصویر کشیده شوند.

در فیلم هایی مانند هتل بزرگ بوداپست، اندرسون از رفتن به سراغ داستان اصلیی که در گذشته روایت می‌شود لذت برده است. او حتی یک پیش گفتار کاملاً جداگانه با عنوان هتل شوالیه ایجاد کرد تا در مقابل دارجیلینگ محدود بنشیند. اما گزارش فرانسوی کاملاً لبه مرز راه می‌رود و خوب هم راه می‌رود. هیچ داستان اصلی در فیلم وجود ندارد. شخصیت موری و مجله او راهی برای ادای احترام به نیویورکر هستند. اما آنها واقعاً فقط یک وسیله برای برخی از داستان‌های تقریبا نامرتبط هستند که کارشان اشاره به داستانها، طرحها و قطعات مورد علاقه اندرسون از سینمای اروپا (بیشتر فرانسه) است.

Screen Daily Tim Grierson

امتیاز 70 از 100

اندرسون به دنبال نبه تصویر کشیدن آن‌چیزی است که از خواندن یک داستان احساس می‌کنید. او تصویرگر احساسات است. اینکه چگونه تصاویری که در ذهن خود ایجاد می کنید زنده تر از زندگی واقعی جلوه گر می‌شوند.

عوامل فیلم The French Disp‎atch

• کارگردان: وس اندرسن
• تهیه‌کننده: وس اندرسن و استیون ام. رالس
• نویسنده: وس اندرسن
• بازیگران: بیل مری، فرانسیس مک دورمند، تیموتی شالامی، آدرین برودی و جفری رایت
• موسیقی: الکساندر دسپلا
• فیلم‌بردار: رابرت یئومان
• تدوین‌گر: اندرو ویزبلوم
• توزیع‌کننده: استودیو سینمایی والت دیزنی
• کشور: آمریکا و آلمان
• زبان: انگلیسی

بسیار سپاسگزاریم که ما را تا انتهای نوشتار واکنش منتقدان به فیلم گزارش فرانسوی (The French Dispatch‎) همراهی کردید. امیدواریم که حق مطلب ادا شده بوده باشد. و اگر در خصوص فیلم گزارش فرانسوی نکته‌ای داشتید حتما ما را در بخش کامنت‌های سایت فیگار از آن‌چیزی که مد نظر شما بوده حتما با خبر کنید.