نقد فیلم The Batman (2022) ؛ تاریک‌ترین گاتهام در برابر عصیان بتمن

مت ریوز نویسندگی و کارگردانی بمتن 2022 را برعهده دارد، فیلمی هیجان انگیز که در آن شاهد کارآگاهی‌ترین جنبه شخصیت کمیک دی سی هستیم که توسط باب کین و بیل فینگر خلق شده است. با نوشتار نقد فیلم The Batman همراه فیگار بمانید.

بتمن همیشه فیلم مورد علاقه بسیاری از مردم بوده است. خیلی‌ها شخصیت بتمن (محبوب ترین شخصیت های کمیک) را به علت نداشتن عناصر شخصیت‌های ابرقهرمانی دوست دارند. به جرات می‌توان گفت که اگر ساختار روایی درست، محکم، پرمایه و جالبی از بتمن وجود داشته باشد که بتوانید آن را تا انتها تماشا کنید، آن فیلم The Batman 2022 است.

تنها نکته‌ی مهم و جدی‌ای که سراسر فیلم را تحت تاثیر قرار داده بود این است که قهرمان بسیار ساکت، مغرور اما بی‌ریا و جذاب ظاهر می‌شود. این فیلم حقیقتا یکی از بهترین فیلم های 2022 یا حتی مهم‌ترین فیلم ابرقهرمانی دی سی سال 2022 از دنیای دی سی است که باید ببینید و از آن لذت دو عالم را ببرید.

نقد فیلم The Batman

تاریک‌ترین گاتهام در چنگال عصیان بتمن

فهرست مطالبی که در ادامه نوشتار نقد فیلم The Batman خواهید خواند به شرح زیر است:

• ساختار روایی
• دید التقاطی
• تخریب اسطوره
• دوگانگی شکست خورده
• بتمن در سال 2022
• مسئله اساسی
• اکشنی که مبتذل نیست
• گاتهام یا جهنم ؟
  • تاریک ترین گاتهام
• حرف جدید فیلم بتمن
• بازیگری
  • یک گوشه نشین منزوی
• دلقک همه جا حاضر
• سخن آخر
• مشخصات فیلم بتمن
• واکنش منتقدان به فیلم The Batman

این قسمت از فیلم بتمن در دومین سال مبارزه با فساد در گاتهام سیتی روایت می‌شود. بتمن این بار فسادی را در شهر کشف می‌کند که به خانواده‌اش ربط دارد.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by رسانه تخصصی سینما، بازی و هنر (@figar_ir)

در نقد فیلم بتمن 2022 قرار است به تصویرسازی جاه طلبانه و عالی مت ریوز به عنوان کارگردان اشاره کنیم که با فضاسازی‌های پر از سکوتِ خود توانسته در دنیای سینمایی دی سی جهانی خاص، غریب اما آشنا را توجیه و آن را تثبیت کند.

ساختار روایی

اگر به داستان نگاه کنیم، می‌بینیم که، نویسنده فکر می‌کند، بتمن یک فیلم جنایی و پلیسی (بهترین فیلم های جنایی و معمایی 2022) است، ژانری بسیار نزدیک به فینچر. تحقیقات جنایی که داستان را به هم پیوند می‌دهد، ما را یاد زیبایی‌شناسی فینچری می‌اندازد.

اگر بخواهم به چیزی در فیلم بتمن اعتراض کنم، آن عبارت فیلمنامه‌ای پوچ خواهد بود، مخصوصاً دیالوگ‌های جیمز گوردون که در تمام طول مدت فیلم، آنچه بتمن می‌گوید را به شیوه‌ای اجبارگونه تکرار می‌کند.

بتمن فیلمی است که بیشتر تحت تاثیر فیلم‌های هیجان انگیز (بهترین فیلم های دلهره آور 2022) دهه نود است تا اقتباس‌های قبلی از این شخصیت تاریک در کمیک‌هایی (بهترین کمیک های بتمن) که شاید خوانده باشید. مت ریوز کارگردانی یک فیلم ابرقهرمانی را بر عهده داشته که عاجزانه تلاش می‌کند ابرقهرمانی نباشد. شما همراهان عزیز می‌توانید از طریق کانال تلگرامی فیگار این فیلم جدید ابرقهرمانی را با کیفیت‌های مختلف دانلود کنید.

دید التقاطی

همانطور که گفته شد فیلم بتمن سعی می‌کند یک فیلم هیجان‌انگیز باشد، با ارجاع مستقیمِ بسیاری به بخشی از سینمای دیوید فینچر، عناصری از فیلم نوآر، کلاسیک و مدرن را در ساختار سینماتیک خودش فضاسازی می‌کند.

از طرفی با قرار دادن عناصری از اَره جیمز وان سعی می‌کند تبدیل به یکی از بهترین فیلمهای ترسناک شود. یکی از مشکلات این اشارات این است که آنها بیشتر ادای احترام مستقیم هستند تا استفاده از آن در تار و پود فضای دراماتیک فیلم. ریوز سعی می‌کند بتمن را با شخصیت فینچر بسازد، همانطور که نولان با لحن مایکل مان همه عناصر فیلمش را در شوالیه تاریکی به جریان انداخت.

آگاهانه‌ترین ارجاع ریوز ممکن است به کار خودش بوده باشد، البته بسیار شبیه به اثر اصلی توماس آلفردسون، Let Me In In. در این اقتباس از فیلم سوئدی، کارگردان موفق شد با پیروی از فضاسازی‌های آلفردسون، انگیزه مرگ و حالت خون آشامی (بهترین فیلم های خون آشامی 2022) را به عنوان یک بیماری و انتقاد ظریف از ساختارهای یک نظام قدرتمند با هم ترکیب کند. در این فیلم حتی همان مدیر فیلمبرداری‌ای را دارد، با نام گریگ فریزر، که می‌تواند هم به شهر و هم به شخصیت‌ها ظاهری مه‌آ«ود و سرد بدهد.

بتمن سعی می‌کند در یک فضای نوآر، یک فیلم ابرقهرمانی و پرتره یک قاتل زنجیره‌ای را ارئه کند.

تخریب اسطوره

در طول ساختار روایی این فیلم طولانی، سقوط نهادهای عمومی و اجتماعی به شکل جدی مطرح می‌شود. با روشی مشابه با جوکر تاد فیلیپس یا حتی انگل‌های بونگ جون هو، کارگردان فیلم بتمن سعی می‌کند به کسالتی که بخش بزرگی از مردم در حال حاضر در دنیا تجربه می‌کنند نیش‌خند بزند.

مطمعن باشید در دنیا و در مجلات معتبر سینمایی، مقال‌های متعددی به نفع این فیلم به خاطر ایدئولوژی مفروضش نوشته شده و خواهد شد، همانطور که علیه سه گانه نولان به دلایل نادرست انجام شده است، نه از نظر ماهوی که در زاویه رویکرد نسبت به نوع تحلیل. ما نباید مطالعه در مورد ایدئولوژی را به ساختار درونی یک فیلم محدود کنیم.

کاوش در تلاشی خاص برای تخریب بخشی از اسطوره‌ای که از شخصیتِ بیدار حمایت می‌کند، می‌توانست جالب‌تر باشد. درواقع ما می‌توانستیم در این فیلم شاهد یک خط روایی باشیم که در طول نمایان شدن جنبه‌های مختلف شخصیت اصلیش، مفاهیم جدید و روانشناختی جدی‌تری را برای شخصیتی که این روزها مردم دنیا به آن نیاز دارند، مطرح کند.

دوگانگی شکست خورده

در کمیک های بتمن، خوانده‌ایم که در شخصیت دوپاره‌اش، نقش بروس وین بیشتر از اینکه یک دارایی باشد، آزاردهنده است، به‌ویژه پس از تاثیر فرانک میلر. (یکی از مشهورترین و اثر گذارترین خالقان کمیک استریپ در دنیا است.)

در فیلم جدید بتمن دقیقاً همین اتفاق می‌افتد، حتی به صورت اغراق آمیز. رابرت پتینسون، خسته از دنیا به نظر می‌رسد. بروس وین، منزوی و شیفته انتقام، ظاهر می‌شود. در سطح بصری، بخشی از بتمن، با آن خشونت خام و خشم در مبارزاتش، برخی از بهترین لحظات را به یادگار می‌گذارد. فیلمبرداری فریزر تصاویر فوق‌العاده‌ای را حتی در میان باران و تاریکی زیاد ارائه می‌دهد.

بخش کارآگاهی بتمن نسبت به نسخه‌های قبلی فیلم تا حدودی توسعه یافته است. از طرفی بازی جیم گوردون، جفری رایت، به عنوان محقق اعمال ناشایست اوباش و تبهکاران، تاثیر بسیار متناسبی را در فضاسازی کل فیلم دارد.

بتمن در سال 2022

جهانی که کثافتی واقع گرایانه را در سراسر گاتهام با خود به اینور و آنور می‌کشاند. سیتی، کلانشهری مملو از چهره‌های آشنا و در عین حال با طراوت در مجموعه نمادین خود از قهرمانان و تبهکاران است. و در مرکز همه چیز، رابرت پتینسون، آخرین کاراکتری است که با چهره‌ای غم‌زده و کمیک که از نظر عاطفی ساختار روایی را دچار تضاد می‌کند، و شنل و روپوش معروف را به تن می‌کند تا در مقابل مفهومی بنام دروغ بایستد.

این شخصیت مدت‌هاست که به‌عنوان «بزرگ‌ترین کارآگاه جهان» در کتاب‌های مصور (بهترین کمیک بوک های بتمن)‌ شناخته می‌شود.

مسئله اساسی

آیا بتمن چیزی برای گفتن به ما – به عنوان یک فرهنگ – دارد که در سال های اخیر قبلاً گفته نشده است؟ مسئله این است! این مسئله بدان معنا نیست که این فیلم، فیلم خوبی نیست، از نظر روایت و فرم شخصیت‌پردازی روی فیزیک و بیان رابرت پتینسون، برداشت تازه و حتی به شدت تاثیرگذاری از شخصیت به ارمغان می‌آورد.

اما اگر بروس وین (بتمن) به عنوان هملت مدرن ما به تصویر کشیده شده باشد، من فکر نمی‌کنم که این فیلم مت ریوز کار خاصی کرده باشد. وی در این نوع از فضاسازی‌های تاریک در دنیای ذهنی انسان‌ها که پر از دروغ می‌باشد، به شدت ضعیف عمل کرده است. شما می‌توانید داستان او را با تغییراتی که مخصوص به خودتان است هرجایی بازگو کنید، و از مت ریوز و تیم نویسندگیش بهتر باشید. اما فیلم بتمن 2022 همچنان می‌تواند شما را در حال و هوایی خاص و پر از شگفتی قرار دهد؛ چرا؟ همراه با نوشتار تحلیل فیلم The Batman 2022 بمانید تا جواب سوال خود را دریافت کنید.

اکشنی که مبتذل نیست

مت ریوز با همکاری پیتر کریگ به خوبی اکشن‌های کمیک‌بوکی (بهترین کمیک بوک های مرد عنکبوتی) را بررسی کرده‌اند. در مقایسه با فیلم‌های ابرقهرمانی که در سال‌های اخیر دیده‌ایم، خداروشکر در این فیلم، شاهد سکانس‌های پایان ناپذیر نبرد ابرقهرمانانه نیستیم.

در واقع، به غیر از یک سکانس بی‌نظیر تعقیب و گریز ماشینی که به شما این حس را می‌دهد که قبلاً همچین چیزی حتی در فیلم های اکشن ندیده‌اید، در راستای بلاک‌باسترهای آشغال معمولی، سکانس اکشن مبتذلی وجود ندارد. بگذارید اینطور بگوییم که هیچ‌کس در حین دیدن فیلم بتمن با بازی رابرت پتینسون نمی‌فهمد که در حال دیدن یک فیلم ابرقهرمانی است.

گاتهام یا جهنم ؟

ریوز وحشتناک بودن گاتهام را به جهنم تبدیل کرده است، شهر محل وقوع جنایت و فساد است، و بروس وین یک کارآگاه، (همانطور که در برخی از تفسیرهای کتاب های مصور گفته می‌شود) که تلاش می‌کند مانع مجموعه‌ای از فسادها و قتل‌های شهروندان برجسته گاتهام شود. بتمن همچون قاتلی تصویر می‌شود که جنایات خود را از پشت یک نقاب نگران‌کننده به طرز وحشتناکی خیرخواهانه جلوه می‌دهد.

بروس وین در طول ساختار روایی فیلم، پازل‌های خاصی را باید حل کند. و پل دانو هم مدیریت خراب‌کاری در گاتهام را دارد؛ هرچند تا پایان فیلم چهره او را نمی‌بینیم. البته او Riddler است، اما فکر نمی‌کنم این نام حتی یک بار هم در طول فیلم ذکر شده باشد.

بتمن نیز یک بوگیمن است، شبحی که مانع شرورهای شهر می‌شود؛ سیگنال خفاش در آسمان بالای شهر یک تهدید است… و اکنون که قتل‌ها دوگانگی و معاملات کثیف قدرتمندان بانفوذ گاتهام را آشکار می‌کند، بتمن سکوت اختیار کرده و با عمل وارد میدان می‌شود.

تاریک ترین گاتهام

همه ما اسطوره بتمن را می‌شناسیم. ریشه‌های او، شخصیت‌هایی که او را احاطه کرده‌اند، نمادین ترین تبهکاران… و شهری که همه چیز در آن اتفاق می‌افتد. گاتهام گودال انحطاط است، گوشه‌ای تاریک که در آن فساد، تجاری‌گرایی و جنایت دستور روز است.

در بتمن شما خطر را تنفس می‌کنید، آن احساس وحشتناکی که همه چیز را پوسانده است. حال و هوای فیلم شما را به چنگال می‌گیرد و رها نمی‌کند. شاید اینطور باید بگوییم که گاتهام قهرمان داستان است، احساس می‌کند شهری زنده است.

در خیابان‌های شهر بتمن قدم می‌زند، بروس وین، تشنه‌تر از همیشه برای انتقام دست و پا می‌زند. جوانی، عصبانیت و عصیان او کاملاً با فضای گاتهام، مانند انبار باروتی که قرار است منفجر شود، مطابقت دارد.

در واقع، بتمن پتینسون، با زیبایی‌شناسی و گریم به طور خاص، جایگاهی در قلب همه‌ی طرفداران دنیای دی سی و بتمن به دست می‌آورد. جذاب بودن بازیگر با ماسک، با چشمانی نافذ، عنصر اصلی در لابلای دنیای تاریک گاتهام است.

حرف جدید فیلم بتمن

در نقد فیلم بتمن باید به بی‌رحمانه بودن، تلخ بودن، سراسر تاریکی و ناامیدی فیلم اشاره کنیم. گریگ فریزر، فیلمبردار فیلم Dune و Rogue One و Zero Dark Thirty این فیلم را نیز فیلمبرداری کرده است، و حال و هوا، از لحاظ استعاری و بصری، مشابه است.

از بسیاری جهات فیلم بتمن ساختاری دارد که دوران تلخ خودمان را روایت می‌کند: هیچ چیز فراری در مورد بتمن وجود ندارد. اما پاسخ به سوالی که ابتدای نوشتار بررسی فیلم بتمن پرسیدم را می‌شود اینجا جواب داد… آیا داستان بتمن می‌تواند حرف جدیدی برای گفتن داشته باشد؟ با این تفاسیر، بله.

بازیگری

یکی از نقاط قوت این فیلم بازیگران آن است. پس از خروج بن افلک از پروژه، رابرت پتینسون جای او را گرفت و هزار شگفتی را با این نقش برآورده کرد. بروس وین و بتمن، هر دو تاریک، غمگین و آسیب‌دیده از گذشته‌ای هستند که آن‌ها را مجبور به زندگی در سایه‌ها می‌کند. این بتمن یک متحد دارد: ترسی که ایجاد می‌کند.

یک گوشه نشین منزوی

فساد لابلای قدرت و پول در هم تنیده و در مرکز همه چیز است و هیچ مهلتی برای هیچ انسانی نمی‌گذارد تا فکر کند و در مقابل این مفاهیم درست عمل کند. نسخه‌های دیگر بتمن، نقطه مقابل بروس وین را نشان داده‌اند. زندگی پر زرق و برق او به عنوان یک میلیاردر اجتماعی با هوشیاری بتمن.

اما در دستان ریوز و پتینسون، وین از هیچ چیز لذت چندانی نمی‌برد: او یک گوشه نشین غمگین و منزوی است. حتی آلفرد (اندی سرکیس) بیش از آنچه که داستان اصلی معمولاً دارد، احساسی به تصویر کشیده شده است.

دلقک همه جا حاضر

ریوز ما را به سه نفر از خفاش‌های شرور، پنگوئن، ریدلر و کارمین فالکون بازمی‌گرداند. جان تورتورو یک اوباش را شرح می‌دهد که یکی از نکات برجسته فیلم است. کالین فارل با یک شخصیت‌پردازی خاص که ما را یاد شخصیت‌های اسپانیایی دهه نود می‌اندازد، نقش پنگوئن را به تصویر می‌کشد. وی صاحب یک کلوپ شبانه است که در بعضی مواقع به نظر می‌رسد تنها باشگاهی است که قرار است مردم در آن به عیش و نوش بپردازند.

پل دانو نقش انیگما را بازی می کند، شخصیت شروری (شرورترین شخصیت های مارول) که ریوز سعی می‌کند دوباره تعریف کند و او را از شکل کلاسیک فیلم‌ها دور می‌کند.

جدی بودن و تاریکی در فیلم بتمن سال 2022 ممکن است از منظر خاصی بیش از حد باشد، اما ایراد این فیلم نیست. ریوز قبلاً با سایه‌های مشابه در حرفه خود به نتایج قابل توجهی دست یافته است. همین سایه‌ها و تاریکی بیش از حد است که ما هر لحظه وجود دلقک را حس می‌کنیم.

سخن آخر

بتمن فیلم فوق العاده‌ای است. تصاویری باورنکردنی، اجراهای بی عیب و نقص دارد و ما ابرقهرمان دی سی را تیره‌تر از همیشه می‌بینیم. انتقام جویانه، منزوی، مبارزات آن را به طرز شگفت انگیزی نشان می‌دهد.

بتمن ریوز شکست‌ناپذیر به تصویر کشیده نمی‌شود، قدرت و بی‌رحمی نبردهای او آنقدر خودمانی دیده می‌شود که بیننده را برای تقریباً سه ساعت به چنگ بیاورد و آن را تا تیتراژ رها نکند.

مشخصات فیلم بتمن

• کارگردان مت ریوز
• تهیه‌کننده دیلن کلارک و مت ریوز
• نویسنده مت ریوز و پیتر کریگ بر پایه شخصیت‌ها از دی‌سی کامیکس
• موسیقی مایکل جاکینو
• فیلم‌بردار گرگ فریزر
• تدوین‌گر ویلیام هوی و تایلر نلسون
• شرکت تولید دی‌سی فیلمز و دیلن کلارک پروداکشنز
• توزیع‌کننده برادران وارنر پیکچرز
• مدت زمان ۱۷۶ دقیقه ؛ نقد فیلم The Batman
• کشور ایالات متحده ؛ نقد فیلم The Batman
• زبان انگلیسی ؛ نقد فیلم The Batman
• هزینهٔ فیلم ۱۰۰–۱۸۵ میلیون دلار

بازیگران

• رابرت پتینسون در نقش بروس وین / بتمن
• زوئی کراویتز در نقش سِلینا کایل / کت‌ومن
• پل دینو در نقش ادوارد نیگما / ریدلر
• جفری رایت در نقش جیمز گوردون
• جان تورتورو در نقش کارماین فالکون
• پیتر سارسگارد در نقش گیل کولسن
• اندی سرکیس در نقش آلفرد پنی‌ورث
• کالین فارل در نقش ازوالد «از» کابلپات / پنگوئن

از همراهی شما تا انتهای نوشتار نقد فیلم The Batman سپاس‌گزار هستیم. حتما ما را با نظرات خود در رابطه با این نوشتار، آگاه کنید. شما می‌توانید به عنوان نویسنده مهمان در سایت فیگار عضو شوید و علاوه بر اشتراک نظرات خود در رابطه با مقاله‌ها، نقد فیلم ، نقد سریال ، اخبار سینما و مطالب خودتان را نیز انتشار دهید. برای مطالعه فراخوان مرتبط با آن بر روی لینک نویسنده مهمان کلیک نمایید. در ضمن شما همراهان عزیز می‌توانید به اینستاگرام فیگار جهتِ شناختِ مهمترین فیلم های ژانرهای مختلف و خلاصه نقد و بررسی‌های فیلم‌های روز دنیا مراجعه کنید.