نقد فیلم Fear Street (خیابان ترس) ؛ سه گانه وحشت 1994, 1978, 1666

در نوشتار نقد فیلم Fear Street به بررسی سه گانه وحشتی خواهیم پرداخت که به شدت ترس و هیجان را در وجود شما نهادینه می‌کند. در ادامه با فیگار باشید.

در این سه گانه ما با داستان‌هایی مرموز و پر از هیجان طرف هستیم. مجموعه خیابان ترس به کارگردانی زنی 41 ساله بنام لی جانیاک کارگردانی کرده است. این هنرمند فیلمی ترسناک را در رزومه کاری خود دارد بنام ماه عسل (Honeymoon) که تنها فیلم بلند سینمایی‌اش است و علاوه بر آن آن تنها به ساخت آثار تلویزیونی دوران خود را گذرانده است.

جانیاک بدون همکاری با فیل گراتزیادی نمی‌توانست آنقدر ساختارمند فیلم‌نامه خیابان ترس را بنویسد. همانطور که در نگارش فیلم‌نامه ماه عسل وی را همراهی کرده بود. همانطور که احتمالا می‌دانید باید به این نکته اشاره کنیم که داستان فیلم اقتباسی است از مجموعه کتاب‌هایی به همین نام نوشته آر.ال. استاین که از نویسندگان مشهور دنیای وحشت و دلهره ایالات متحده آمریکا است.

نقد فیلم Fear Street (خیابان ترس)

سه گانه وحشت 1994, 1978, 1666

در ادامه نوشتار نقد فیلم Fear Street ( خیابان ترس ) شما را با نکات مهم و جدی این سه گانه هیجان انگیز آشنا خواهیم کرد.

1994 ؛ نقد فیلم Fear Street

در حالی که Sunnyvale مکانی بسیار آرام است که مردم از آن خوشحال و راضی هستند، اما قتل در واقع در Shadyside غیر معمول نیست. بنابراین، یک جوان نامشخص، یک قتل عام را در یک مرکز خرید انجام می‌دهد. تعجب همچنان موضوع مهمی نیست. اما وقتی جوانان هر دو شهر در یک مراسم عزاداری برای قربانیان دور هم جمع می‌شوند؛ این مسئله منجر به بحث و جدال داغی می‌شود.

اما سایر وقایع که مدت کوتاهی بعد رخ می‌دهد بسیار بدتر و اساسی تر جلوه گر می‌شوند. بارها و بارها، دینا (کیانا مادیرا) و دوستانش افراد عجیب و غریبی را دنبال می‌بینند که مشخصاً زیست آن‌ها با زیست روزمره آنها متفاوت است. آیا این ربطی به جادوگر افسانه‌هایی دارد که دوست دختر سابق دینا، سام (اولیویا اسکات ولش) باید در انتظارش باشد؟

بیش از 400 میلیون کتاب فروخته شده است، مدیریت این مقدار فروش حقیقتا وسوسه انگیز و تخریب کننده است. بیشتر تعجب آور است که به آر.ال. استاین ( R. L. Stine ) تاکنون در فیلم و تلویزیون به این اندازه کم توجه شده است.

در حالی که استیون کینگ که به همین ترتیب موفق بود و الگوی بی شماری از آثار را ارائه داد. اما به استین، که متخصص در کنش‌ مخاطبان جوان بوده و هست، کمتر توجه شده است. در بخش سینما، با فیلم‌های Goosebumps و دنباله‌هایش، فقط یک تلاش قابل توجه برای کسب محبوبیت صورت گرفت. اکنون Netflix تلاش خود را برای استفاده از این روزنه انجام داده است. اکنون سه فیلم که براساس مجموعه کتاب‌های خیابان ترس ساخته شده اند که قصد دارند مخاطب را بترسانند و مخاطبان زیادی را دور خود جمع کنند.

اینطور که مشخص است هدفشان به ثمر نشسته است. Fear Street Part 1: 1994 تصمیم گرفته که به شدت به یک عامل نوستالژیک تبدیل شود و از همین عامل برای ساختن ساختار روایتی خاص خودش استفاده می‌کند.

این مسئله غیر معمول نیست، در سال‌های اخیر بسیاری تشخیص داده‌اند که اشاره به روزهای خوب می‌تواند درآمد زیادی کسب کند. عناوینی مانند Stranger Things یا Es نحوه فضاسازی را به خوبی به ما نشان دادند و بسیاری دیگر نیز از این روش پیروی می‌کردند.

اما در اینجا شما یک قدم فراتر می‌روید. وقتی یک آهنگ قدیمی جدید در ابتدای فیلم هر چند ثانیه پخش می‌شود تا بتواند تقریباً 30 سال از گذشته ما را به ذهن متبادر کند، این کاملا برجسته می‌شود، کاملاً مزاحم و سرزده. همچنین هنگامی که عناوینی مانند Only Happy When It Rains یا Killing Me Softly وجود دارد که پس از سال 1994 منتشر شده اند، این فیلم از این منظر شاید کمی ناخوشایند به نظر برسد.

به طور کلی، خیابان ترس – قسمت اول خیابان ترس یا Fear Street Part 1: 1994 در شروع ضعیف عمل می‌کند و کلیشه‌ای. در حالی که مقدمه قاتلی که از طریق فروشگاه بزرگ روایت می‌شود کمی در ایجاد فضاسازی ناقص به تصویر کشیده شده است. داستان های مربوط به قهرمانان جوان خسته کننده است.

اما تضاد بین Sunnyvale و Shadyside امیدوار کننده تر است، اما به سختی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در هر امری تضاد ما را به حقیقت چیزی که می‌]واهیم نشان دهیم بیشتر نزدیک می‌کند. تضاد باعث می‌شود مفاهیم بهتر در روان ما فرم خود را بگیرند. بپارادکس عامل اصلی شکل‌گیری و درک هر معنایی است. در این فیلم تضاد بین این دو شهر حقیقتا دلهره‌ای خاص را در ذهن ما نهادینه می‌کند.

جالب می‌شود وقتی لی جانیاک کارگردان و نویسنده همیشگی‌اش فیل گراتزیادی، مکالمه را به جادوگر برگرداند و اسلشگر کاملاً معمولی جلوه ای فوق العاده بدست آورد. داستان خیابان ترس قسمت 1 به خوبی به رشته تحریر درآمده است. حتی مخاطبان دو آتشه‌ی این ژانر نیز قادر به پیش بینی همه آنچه که در ساختار روایی فیلم قرار می‌گیرد نخواهند بود. در عین حال، این مسئله می‌تواند منتظر ارجاعات بی شماری از داستان ترسناک باشد. این فیلم حتی بدون موسیقی که ذکر شد، در آغاز، به معنای سفر به گذشته است. اگر خود را در گروه هدف تصور کنید، احتمال اینکه هر از گاهی لبخند بزنید، بد نیست.

در کل به نظر تلاش تیم تولید قسمت اول فیلم خیابان ترس کافی نیست. اما برای برجسته سازی ژانر کافی بود. حتی اگر داستان جذابیت خود را داشته باشد و حتی در پایان به طور غیر منتظره ای همه چیز را برخلاف آنچه بوجود آمده تخریب کند و از همان پارادکسی که قبل‌تر گفتیم جهت ایجاد حس نوستالژیک هراس‌گونه استفاده کند.

در قسمت اول فیلم خیابان ترس 1994 نواقص ریتمیک و تمپویی زیادی وجود دارد. هرگز به اندازه‌ی کافی مثل یک فیلم ترسناک واقعی، هیجان انگیز نمی‌شود. اما برای گذراندن وقت خود بسیار عالی به نظر می‌رسد. ایده سه گانه – قسمت دوم در سال 1978 جذاب‌تر بنظر می‌رسد و کنجکاوی را در مورد آنچه در آینده قرار است اتفاق بیافتد برمی‌انگیزد. تنها می‌توان امیدوار بود که نقاط قوت فیلم اول بیش از نقاط ضعف در قسمت دوم مورد توجه قرار گیرد و تمرکز بیشتری روی بخش دراماتیزه کردن ترتیب داده باشند.

Fear Street: Part Two – 1978

همه چیز در سال 1978 در شیدی ساید با گردهمایی Camp Nightwing که در آستانه شروع است شکل می‌گیرد. اما ساختار روایت قسمت دوم فیلم خیابان ترس در سال 1978 به کشتاری خونین تبدیل می‌شود، آنچه که در این قسمت می‌بینید تابستانی سرگرم کننده نخواهد بود بلکه فضا به یک جنگ غریبانه برای بقا تبدیل می‌شود.

ترس از عواقب بعدی

اگر بگوییم که انتظارات از دنباله های اسلشر به طور معمول کم است، سخاوتمندانه خواهد بود. زیرا ما در مرحله اول ضرورت وجود آن را فرض می‌کردیم. تاریخچه این ژانر بارها و بارها به ما می‌آموزد که تکرار نسبت به ساختاری نو، مجدد پیروز می‌شود. فیلم اول سه گانه وحشت، این قوانین را تعیین می‌کند، خیابان ترس قسمت 2: 1978 ( خیابان ترس 2 ) تمایل دارد آن‌ها را برای مخاطبی که از آنچه قرار است آگاه باشد تکرار کند.

اولین نمایش از این سه گانه با نام The Street of Terror – Part 1: 1994 ، آغازی موثر و جاه طلبانه برای این سه گانه بود. فیلم دوم به جای تکرار ساختار فورمولیک خاصی، یا پیش بردن داستان به روشی خطی، به گذشته برمی‌گردد تا ریشه های نفرین را جستجو کند. کسی که ساکنان ساکت شیدی ساید را به قاتلانی خونخوار تبدیل می‌کند.

این فرم از تعریف وقایع، رویکردی خاص با پستی بلندی زیادی است. اما باز هم می‌شود این را بگوییم که The Street of Terror – Part 2: 1978 (خیابان ترس 2) خیلی دور از ریشه‌هایش نیست، و وامدار کلیشه های فضای خاص خود است.

سرسختی فیلمنامه نویس و کارگردان این فیلم، لی جانیاک، در گسترش جهان و اسطوره های ایجاد شده در فیلم اول، چیزی فراتر از یک اصلاح مجدد به ما ارائه می‌دهد. بله، نوجوانان این بار بیشتر مورد قتل عام قرار می‌گیرند. اما رمز و رازی وجود دارد که باید حل شود. رمز و راز چیزی پیچیده تر از کشف صورت پنهان شده در پشت ماسک.

اردوگاه خونین ؛ نقد فیلم Fear Street

بازماندگان قتل عام 1994 برای یافتن تنها قربانی زنده مانده از فاجعه 1978 با بازی جیلیان جیکوبز، جهت کمک و ریشه کن کردن جریان کشت و کشتاری که به پا شده است به سوی او پناه می‌برند. از طریق خاطرات او به کمپ نایت وینگ، محل کشتار دیگری سفر می‌کنیم. ما، خواهران برمن را به عنوان ریشه های اصلی تاریخ نفرینی که همه را گریبان گیر کرده است، دنبال می‌کنیم.

برمان ها، مانند دیگر ساکنان محصور در Shadyside، به خوبی از لعنت و نفرین آگاه هستند، اما این مسئله بیشتر از جنبه ماورالطبیعی مربوط به بی عدالتی اجتماعی در ذهن همه شکل گرفته است. زیگی، سدی سینک، با عصبانیت علیه طعنه های سانیوالس جوان عصیان می‌کند، در حالی که سیندی و امیلی رود، ناامیدانه سعی می‌کند با آنها سازگار شود.

درمان وضعیت اجتماعی در خیابان ترس بسیار بیشتر برجسته شده است. قسمت 2: 1978 (خیابان ترس 2)، حتی بدون قتلهایی که شهر را آزار داده است، بدبختی اجتناب ناپذیر زندگی در شیدی ساید را به تصویر می‌کشد.

این مسئله به شدت وحشتناک مقابله شخصیت ها برای زنده ماندن و حفظ بقاء می‌افزاید، گویا که آنها همچنین با یک سیستم بزرگتر و ظالمانه ای که قبلا آنها را محکوم به فنا کرده است می‌جنگند. با این تفاسیر زنده ماندن در شب کافی نخواهد بود؛ چیزی وحشتناک در انتظار آنها است.

دهه های فیلم‌های اسلشر ما را مشروط کرده است که به شخصیتهایی که اکثر آنها خوراک مصرفی قاتلی هستند که آنها را از بین می برد، وابسته نباشیم. خیابان ترس در مقایسه با بسیاری از فیلم‌های مشابه خود دراین ژانر کمی بیشتر روی نوجوانانی که در معرض خطر قرار می‌گیرند تمرکز کرده است. در این قسمت نگران خواهران سیندی و زیگی برمن هستیم که یکی از آنها در سال 1994 نقش یک بازمانده آسیب دیده را بر عهده خواهد گرفت.

فضاسازی

فیلم خیابان ترس یک فیلم تاریک و تاریک تر از فیلم اول است و نه فقط از نظر زیبایی، بلکه رنگ های نئون فروشگاهی با یک جنگل تاریک و مرطوب، اما با فضاسازی یکسان جایگزین می‌شود. مرگ و میرها بسیار وحشتناک تر هستند، حتی کودکان نیز مانند نوجوانان به شدت مورد حمله قرار می‌گیرند و به نظر می‌رسد خطر بیشتر است.

به نظر می‌رسد بیشتر اسلشرها قصد دارند اصالت خود را قبل از رشد ساختار روایت نشان دهند. نمای نزدیک از سرهای بریده شده و صحنه هایی که در آن هنگام رابطه جنسی گرفتار می‌شوند. خیابان ترس، در حال حاضر و به طور خاص در اپیزود 1978، هنگامی که مسیر خود را ادامه می‌دهد و شکل ساختار خود را بهتر و کامل تر می‌کند، جالب تر می‌شود و هنگامی که نیاز به تکمیل مرجع دیگری دارد، به یک محصول جزئی تبدیل می‌شود.

ما در فیلم سوم به سال 1666 می‌رویم و در مکانی وحشتناک قرار می‌گیریم که منتظر چیزی قابل توجه یا حداقل تعجب آور از قسمت آخر اسلشر هستیم.

Fear Street: Part Three – 1666

قسمت سوم از جایی شروع می‌شود که قسمت قبلی خیابان ترس 2: 1978 به پایان رسید. با شخصیت دینا (کیانا مادیرا) که دیدگاهی دارد که در آن با او همذات پنداری میکند. بنابراین ما به سال 1666 منتقل میشویم. زمانی که نفرین جادوگر آغاز شد: لعنتی که خطوط آن با آنچه که تاکنون همه تصور میکردند متفاوت خواهد بود.

ما از طریق یک فلش بک، تاریخ غریب Shadyside و Sunnyvale واز روند نفرین آگاه می‌شویم. اما، آنطور که به نظر میرسد نیست. تقریباً همه شخصیت های دو فیلم قبلی در نقش های جدید به عنوان نیاکان شخصیت هایی که در سال های 1978 و 1994 بازی کرده اند، تأثیرات عجیبی را در فضاسازی های قسمت سوم خیابان ترس ایجاد میکنند.

در طرح خیابان ترس قسمت 3 1666 نیازی به افزودن موارد دیگر نیست، و این باعث میشود که بیننده لذت کشف داستان سارا (با بازی خود کیانا مادیرا) و داستانی که منجر به شکل گرفتن ساختار روایت شده است را برای بیننده ایجاد کند. تحولات داستان جادوگر، در واقع کاملاً غیرقابل پیش بینی نیستند: پیرنگی که داستان اپیزود سوم بر روی آن جریان دارد، در واقع مسئله ای کلیشه ای است، و ماجرای جادوگری را در قرن هفدهم به تصویر می‌کشد تا داستانی از حاشیه نشینی و محرومیت اجتماعی. چهره ای که در واقع کل سه گانه را مشخص میکند، اما در اینجا ابتدا ریشه و توجیه خود را پیدا می کند.

به طور کلی خیابان ترس قسمت 3 1666 لحنی کاملاً یکنواخت دارد. البته، شاید برخی از بینندگان، به طور کلی را ترجیح میدهند که سه گانه ترس اصیل تری داشته باشند: اما اگر ترس فقط به معنای مراقبت و اثربخشی باشد – همانطور که به نظر میرسد بخشی از وحشت معاصر تصویر می‌کند – پس ما سه خیابان ترس را در نظر میگیریم به عنوان یک کل.

عوامل

• کارگردان: لی جانیاک
• نویسنده: روبرتو پاتینو
• فیلمنامه‌نویس: لی جانیاک
• بازیگران: سیدی سینک، جیلیان جیکوبز، اشلی زوکرمن، مایکل پرووست، کیانا مادیرا و رایان سیمپکینز
• کشور: آمریکا
• زبان: انگلیسی

بیشتر بخوانید:

• نقد فیلم Till Death (تا زمان مرگ 2021)
• نقد فیلم The Tomorrow War (جنگ فردا 2021)
• نقد فیلم بیوه سیاه (Black Widow 2021)
• نقد فیلم False Positive (مثبت کاذب 2021)
• نقد فیلم Fatherhood (پدرانگی)
• نقد فیلم No Sudden Move (حرکت ناگهانی ممنوع 2021)
• نقد فیلم Werewolves Within (گرگینه های درون 2021)