چه زمانی یک فیلم ترسناک یک فیلم ترسناک نیست؟ یا بهتر است بپرسیم فیلمی که ترسناک نباشد چه زمانی تبدیل به فیلم ترسناک میشود؟ با نوشتار نقد فیلم The Humans 2021 همراه فیگار بمانید تا جواب این پرسش را بدهیم.
در هر صورت، پاسخ برمیگردد به وجود انسان ها. استفان کرم، نویسنده/کارگردان، نمایشنامه خود را برای پرده اقتباس میکند. در واقع، این فیلم یک درام خانوادگی (بهترین فیلم های خانوادگی 2022) درباره یک عده انسان در یک خانواده است که برای روز شکرگزاری گرد هم میآیند.
شیوه طراحی صحنه و فیلمبرداری، عمداً فضای یک فیلم ترسناک (بهترین فیلم های ترسناک 2022 و بهترین فیلم های ترسناک نتفلیکس 2022) را ایجاد میکند. اما در طول ساختار روایی فیلم یک ذره خون یا حتی یک نمونه خشونت (بهترین فیلم های اسلشر 2021 و بهترین فیلم های مریض و بهترین فیلم های افسردگی) پیدا نمیکنید، با این حال فعل تماشای فیلم، اعصاب خردکن است. در ادامه با نوشتار نقد فیلم The Humans ما را همراهی کنید تا علت این اعصاب خرد کنی را برایتان بیشتر توضیح دهیم.
نقد فیلم The Humans (انسان ها 2021)
بررسی تکنیکی، فلسفی و روانشناختی فیلم The Humans
فهرست مطالبی که در ادامه نوشتار نقد فیلم The Humans خواهید خواند به شرح زیر است:
تحلیل ساختاری – یک شام شوم
کل داستان در داخل یک خانه دوبلکس قبل از جنگ منهتن (بهترین فیلم های جنگی 2022) میگذرد که به طرز شومی در سکانس تیتراژ ابتدایی به تصویر کشیده میشود.
خانواده بلیک برای شام روز شکرگزاری در داخل خانه جمع میشوند. بریجید (بین فلدشتاین) و دوست پسرش ریچارد (استیون یون) به تازگی آن را خریدهاند که هنوز به شکل کامل اثاثیه را نیاوردهاند؛ بنابراین، واحدی که در آن مراسم شام برگزار میشود چیزی شبیه حس غار را به بیننده نسبت به انسان های موجود در فیلم میدهد.
برخی از شخصیتها رازهایی دارند که در طول شب فاش خواهند شد. انسان ها در فیلم کینههایی دارند که قرار است به حس کنجکاوی ما تلنگری غریب بزنند. یک درام خانوادگی کارآمد و پر از تعلیق که بلد است چه نوع رازی را در طرح ساختار روایی فیلم بگذارد تا شما را بیشتر تحت تاثیر قرار دهد.
بیشتر بخوانید:
تحلیل تکنیکی – احساس خطر
عوامل متعددی فیلم The Humans را از فیلمهایی با مضمون مشابه متمایز میکند، که از نحوه فیلمبرداری شروع میشود. کرم میخواهد ما احساس ناآرامی کنیم، بنابراین او به روشی که به طور خاص طراحی شده است تا ما را در معرض خطر قرار دهد، نزدیک ما میشود.
دوربین اغلب از بازیگران دور است، حتی گاهی اوقات از اتاقی دیگر همه چیز را به تصویر میکشد. نمای نزدیک نادر است. این شیوه باعث میشود که احساس کنیم به آپارتمان نفوذ کردهایم و در حال جاسوسی از بلیک هستیم. اگر هر یک از فیلم های جمعه سیزدهم و هالووین (بهترین فیلم های شبیه هالووین) را دیده باشید، این تکنیک برای شما آشنا خواهد بود، زیرا به این صورت است که جیسون وورهیس و مایکل مایرز در حال تعقیب قربانیان خود هستند. وقتی دوربین نزدیکتر میشود، به شکلی غارتگرانه در اطراف شخصیتها حرکت میکند.
موسیقی وهمآور، مرزی خاص را در لابلای حسهای درونی شخصیتهای فیلم میکشد که ما به شکل آگاهانهای آن لبهی تیز و برنده را میبینیم. نشان به آن نشان که تصاویری شامل نماهای مکرر با تمرکز بر پوسیدگی ساختمان به نمایش درمی آید.
اریک، مدام متوجه لولههای زنگ زده، برآمدگیهای عجیب دیوارها و لکههای روی سقف میشود. همه این عناصر با هم ترکیب و فضایی را ایجاد میکنند که باعث میشود بیننده و شخصیتها احساس خطر کنند.
با ایجاد آن حال و هوا، The Humans با موضعی که شخصیتهایش را در آن گیر انداخته است، به ساختار روایی خود با تمپوی بسیار بالا ادامه میدهد. این نوع فیلمها اغلب مونولوگهای طویل و دیالوگهای دراماتیک دارند. کرم از این شیوه اجتناب میکند، زیرا شخصیتهایش به زبان ساده صحبت میکنند که مردم در دنیای متعارفشان واقعاً به همان شیوه صحبت میکنند.
بیشتر بخوانید:
بنابراین، بازیگران فضایی برای ایجاد یک پویایی اجتماعمحور شکل میدهند… که کاملاً ارزش روابط انسانی را بالا میبرد. هر یک از اجراکنندگان عمیقاً شخصیتی منحصر به فرد را برای بیننده خود به تصویر میکشد و بهطور ماهرانهای نشان میدهند که اتفاقی در حال رخ دادن است، بدون اینکه نیازی به بروز احساس بیش از حد باشد.
استفاده از لحن آشنا و به دور از ابعاد نامتعارف و دیالوگهای طبیعت گرایانه، قدرت هجوم آنچه که انسانها سرکوب میکنند را به ما نشان میدهد. درواقع همه چیز به عنوان یک گردهمایی ساده تبدیل به موقعیتی برای ناراحتی و پشیمانی میشود.
در طول فیلم به شکل واضحی انسان ها بعد از مدتی احساس تنگناهراسی میکنند. در مجموع، این فیلم نگاهی تکاندهنده و صادقانه به نحوه گذر از مشکلات اعضای خانواده در نظام حاکم خود است.
داستان حاکی از آن است که ما در خانوادههایمان گیر کردهایم، و آنچه بر آنها تأثیر میگذارد بهطور خودکار روی ما هم تأثیر میگذارد. اینکه اجازه دهیم این پیوند ما را محکمتر کند یا ما را از هم جدا کند، به خودمان بستگی دارد. در ادامه با نوشتار نقد فیلم The Humans همراه فیگار بمانید تا از جنبه روانشناختی و فلسفی کمی در رابطه با این فیلم برای شما بگویمم.
تحلیل فلسفی و روانشناختی – انفجار درونی
The Humans روابط خانوادگی لایه لایه و واقعگرایانه را به روشی عمیقاً دقیق بررسی میکند که توسط کارگردانی قوی و فضاسازی متفکرانه ارتقا مییابد. The Humans یک درام خاص و ناراحتکننده در روز شکرگزاری را با تمرکز ویژه بر پویایی خانواده ارائه میدهد که مملو از درگیریهای فراوان است.
فیلم انسان ها پویایی خانواده را در تمام آشفتگیهای خام و بدون فیلتر آن بررسی میکند. از طریق تبادلات جامعهشناختی و لحظات لطیف، فیلم به راحتی در مکثهای ناخوشایند و یا جملاتی که ناقص میمانند، ترس عمومی که اغلب با گردهماییهای خانوادگی همراه است، را به تصویر میکشد.
کرم تجربه حضور در یک فضای کوچک و تنگ را به همراه عزیزان دراماتیک میکند، چقدر دلهره آور است که در یک اتاق بنشینید و از شما سؤالات مشابهی پرسیده شود یا درام آشنا و آزاردهنده را تکرار کنید.
برای این منظور، کرم به خوبی از فضای کلاستروفوبیک آپارتمان استفاده میکند. اتاقهای تنگ، لولهها و کمدهای تاریک به ناراحتی کلی پویایی خانواده میافزاید، خانوادهای که بین فضاهای پر تنش و عجیب و فضاهای کمدی و یا حتی بیرحمانه در نوسان است.
کرم به صورت مخفیانه ساختار درام خود را در لابلای عناصر ترسناکی قرار میدهد که شدت و احساسات نگران کنندهای را در طول فیلم در ما ایجاد میکند. این نکته نسبتاً باورنکردنی است که چگونه کرم به سمت پایانی میآید که میبیند کینهها، خشم، عشق و ناراحتی خانواده در پی رازی به اوج میرسد که درون انسان های موجود در فیلم یا در آن فضای کلاستروفوبیک در حال جوشیدن است و منتظر انفجار.
فینال انسان ها اصلاً ساختگی نیست، بلکه چیزی است که در طول فیلم شکل میگیرد. با توجه به تعاملات شخصیتها، یک افشای بزرگ انتظار میرود. روشی که با آن برخورد میشود – با دقت، واقعبینانه، و احساسی – درک همه تصاوویر قبلی را که در طول فیلم میبینیم، فراهم میکند، در حالی که کرم به ویرانی، فاصله و پشیمانی که تقریباً همه را کاملاً میبلعد، متمایل میشود.
بیشتر بخوانید:
انسان یک فعل و یا یک هستی متعادل کننده است. به تصویر کشیدن پویایی آشفته خانواده به این شکل چندوجهی و واقع گرایانه دشوار است، اما کرم با استادی این شخصیتهای دوست داشتنی، گمراه، ناامید، مبارز و تاریخ پیچیده آنها را با یکدیگر به گونهای هدایت میکند که واقعاً مخاطب را با خود همراه کند.
اقتباسهای سینمایی نمایشنامهها اغلب با خطر زیاد یا کم مواجه هستند، اما The Humans از مواد اولیه آن به خوبی استفاده میکند… درواقع وی از نماهای نزدیک، آینهها و پنجرههای تار برای افزودن حس رازمحور به داستان از طریق فیلم استفاده میکند.
بازیگران بازیهای فوقالعادهای ارائه میدهند، از ریچارد جنکینز که شخصیت خود را با پارانویا، جدایی و غم و اندوه آغشته میکند تا بازی Beanie Feldstein از بریجید بهعنوان دختری دوستداشتنی و در عین حال عمیقا خسته و آزرده.
همه در اوج بازی خود هستند، ارتباطاتشان یکپارچه و لایه لایه با گذشتهشان است. استیون یون در نقش ریچارد کمترین کاری را دارد که انجام دهد، اما تلاش او برای نگه داشتن تنش کلی ساختار فیلم، فوقالعاده است.
به لطف نویسندگی، کارگردانی و بازیگران، The Humans یکی از بهترین فیلم های 2021 (بهترین فیلم های 2022 و بهترین فیلم های فلسفی و بهترین فیلم های سورئال) است که باید با دقت بسیار بالایی آن را ببینید. این یک درام خانوادگی روز شکرگزاری است که روابط شخصیتهایش را در فضایی وهمآور و پر بار تا حد زیادی تقویت میکند.
بیشتر بخوانید:
- بهترین فیلم های اکشن 2022
- بهترین فیلم های لایو اکشن 2022
- بهترین فیلم های رزمی 2022
- بهترین فیلم های ورزشی 2022
- بهترین فیلم های فانتزی 2022
- بهترین فیلم های فضایی 2022
- بهترین فیلم های آخرالزمانی 2022
- بهترین فیلم های ماوراءالطبیعه 2022
- بهترین فیلم های خون آشامی 2022
- بهترین فیلم های علمی تخیلی 2022
- بهترین فیلم های چینی 2022
- بهترین فیلم های هندی 2022
- بهترین فیلم های کمدی 2022
- بهترین فیلم های دی سی 2022 (DC)
- بهترین فیلم های مارول 2022
از همراهی شما تا انتهای نوشتار نقد فیلم The Humans سپاسگزار هستیم. حتما ما را با نظرات خود در رابطه با این نوشتار آگاه کنید. شما میتوانید به عنوان نویسنده مهمان در سایت فیگار عضو شوید و علاوه بر اشتراک نظرات خود در رابطه با مقالهها، نقدها و مطالب خودتان را نیز انتشار دهید. برای مطالعه فراخوان مرتبط با آن بر روی لینک نویسندگی مهمان کلیک نمایید.