امروز میخواهیم به نقد سریال می خواهم زنده بمانم بپردازیم به کارگردانی شهرام شاه حسینی. ببینیم آیا ارزش دیدن دارد یا خیر. در ادامه با فیگار همراه باشید.
سریال می خواهم زنده بمانم به کارگردانی شهرام شاه حسینی و نویسندگی پویا سعیدی و پوریا کاکاوندی و بازیگران سحر دولتشاهی، آزاده صمدی، آناهیتا درگاهی، علی شادمان و بابک کریمی است. در واقع این سریال مثل گیسو پر ار ستاره می‌باشد.
اولین نکته را با یک نکته مثبت شروع می‌کنیم که موسیقی کار است. این بخش از سریال توسط مسعود سخاوت که آهنگ سازی را برعهده داشته و تیتراژ پایانی آن را آقای همایون شجریان خوانده، بسیار خوب اتفاق افتاده است. این تیم در بخش طراحی صدا باعث می‌شود برای کاگردان امتیاز مثبت باشد که همانطور که می‌بینید هست.
نقد سریال می خواهم زنده بمانم
دهه ۶۰ با همه جذابیت‌هایش
این سریال دهه ۶۰ را نمایش میدهد. دهه ۶۰ که همه چیز دگرگون با شرایط فعلی بود. دهه‌ای که هر چیزی با جذابیت‌های خالص‌تری اتفاق افتاده. یک دهه جذابی با پوششی خاص زنان و مدل آرایش متفاوتی که همه چیز را حتی فضاسازی روح زمانه آن دوران را برای ما دلنشین‌تر می‌کند.
نکته منفی سریال میخواهم زنده بمانم این است که کارگردان با یکسری کدهایی که به بیننده میدهد خیلی زود مخاطب موضوع فیلم را متوجه می‌شود. و وقتی را برای کنکاش در اختیار مخاطب قرار نمی‌دهد تا با فیلم کنش واکنشی داشته باشد تا شاید او را به تامل نسبت به وقایع وادارد.
وقتی فردی به اسم هما و نادر که عاشق هم هستند و در طهران دهه ۶۰ با هم گشت و گذار می‌کنند، به مکانی می‌رسند و آنجا نادر با تمام وجود می‌خواهد که هما برای او شود و بهم برسند؛ قایقی به اسم قایق آرزو ها پرت می‌کنند و یکجا قایق گیر می‌کند و از حرکت باز می‌ایستد که بیننده متوجه می‌شود آن‌ها صد در صد بهم نخواهند رسید. که به نظر خیلی زود بود اول ماجرا مخاطب این موضوع را بفهمد.
وقتی هما کارش یا قرارش تمام می‌شود. وی به خانه می‌رود تا مراسم تولدی برای پدرش همایون بگیرند. که موسیقی دلنشین، مدل لباس، رقص، و همه و همه بسیار روی ساختاری که کارگردان این فیلم برای روایت انتخاب کرده است، می‌نشیند. حقیقتا لذت بخش ترین سکانس سریال می خواهم زنده بمانم هست.
این سریال یک نکته مثبتی که دارد تا حدودی توانسته دهه ۶۰ را به تصویر بکشد مثل اختلاف طبقاتی، طراحی صحنه و لباس البته کم و کاستی هایی هم وجود دارد.
کارگردان این سریال از تکنیک‌هایی استفاده می‌کند که در دهه ۶۰ استفاده می‌شد. مثل اکو دادن به صدای بازیگر که به شدت به ریخت ساختاری این سریال لطمه وارد کرده است. نه تنها به هیچ‌وجه نباید از این تکنیک استفاده می‌کرد بلکه باید برعکس آن‌هم عمل می‌کرد.
لات ها و افراد خلاف در سریال های ایرانی همه یک وجه مشترک دارند. آن وجه مشترک این است که سیبیل کلفت، لحن لاتی، هیکل گنده ژست انتخابی همه آن‌ها است. و دقیقا این سریال هم همین مدل را برای ژست این کاراکترها استفاده می‌کند. که حقیقتا باز هم کارگردان در این بخش نمره منفی می‌گیرد؛ چون نتوانسته بعد جدیدی به لات ها بدهد. و همه چیز همان کلیشه‌هایی است که باید باشد. اگر کارگردان از هوش سینمایی خود استفاده می‌کرد خیلی بهتر بود.
نکته مثبتی که در فیلم‌سازی این سریال به چشم می‌خورد این است که در قسمت ۱ ۲ ۳ به شکلی همه چیز کنار هم قرار می‌گیرند که مخاطب جذب شود و تمام فیلم را نگاه کند. ولی وقتی قسمت یک خیلی بالا باشد و ناگهان در قسمت دوم سقوط کند، نه تنها از جذابیت فیلم کم می‌شود بلکه با شوکی که در مخاطب شکل می‌گیرد از سریال زده هم می‌شود.
نقد سریال می خواهم زنده بمانم
وقتی قسمت دوم فیلم را نیبینیم یکسری ضعف ها نمایان می‌شود. مثل قاب بندی و ترکیب بندی سریال که بسیار عالی می‌باشد؛ ولی وقتی دیالوگ و بازیگر با آن ترکیب می‌شود همه چیز بهم می‌خورد و هر کاری که کارگردان و تیمش برای بهتر شدن و تاثیرگذارتر بودن سریال انجام می‌دهند از حیز انتفاع ساقط می‌شوند.
دیالوگ ها بسیار مصنوعی و بد است. شخصیت پردازی بسیار اشتباه نکته بعدی ساختار روایی سریال می خواهم زنده بمانم است. در قسمت اول فکر می‌کردیم اتفاقی که در حال رخ دادن در این سریال است بهترین شکل ممکن است ولی همه چیز در قسمت دوم به بعد جذابیت و کارای خودش را از بین می‌برد.
نکته بسیار مهمی که در قسمت دو سریال بسیار به چشم می‌اید حضور آناهیتا درگاهی در فیلم است. که وی با بازی بسیار بی نقصی که ارائه میدهد جانی دوباره اما لحظه‌ای را به کلیت سریال میدهد تا ما با تمپو و ریتم درست حسابی تری دیدن سریال را ادامه دهیم و ما را از دیدن این سریال پشیمان نکند. متاسفانه اگر بخواهیم کلیت را در نظر بگیریم، بشدت بازیگری و دیالوگ های مصنوعی ما را اذیت خواهد کرد. و این اتفاق نمی”ذارد آنجور که باید با شخصیت‌ها همراه شویم.
در انتها می‌رسیم به کارگردانی اقای شاه حسینی که به شدت ضعیف دیده می‌شود. حتما می‌خواهید بدانید آیا دیدن این سریال را با بازی حامد بهداد دوست داشتنی به شما پیشنهاد می‌دهیم یا خیر! جواب ما یک کلمه است؛ خیر!
عوامل ؛ نقد سریال می خواهم زنده بمانم
- ژانر: درام اجتماعی عاشقانه
- نویسنده: پویا سعیدی و پوریا کاکاوند
- کارگردان: شهرام شاه‌حسینی
- بازیگران: حامد بهداد، سحر دولتشاهی، پدرام شریفی، آزاده صمدی، علی شادمان، مهران احمدی، آناهیتا درگاهی، بابک کریمی، افسانه چهره‌آزاد، عزت الله مهرآوران، ناهید مسلمی، فرید سجادی حسینی، مهدی حسینی نیا، بهرام ابراهیمی، بهاره کیان افشار، مائده طهماسبی، امیر نوروزی، مهدی صباغی، محمدرضا مالکی، رویا، جاویدنیا و نفیسه زارع
- آهنگ پایان: همایون شجریان
- آهنگساز: مسعود سخاوت دوست
- کشور سازنده: ایران
- زبان اصلی: فارسی
- شمار فصل‌ها: ۱
- شمار قسمت‌های فصل اول:۲۰ قسمت
- تهیه‌کننده: محمد شایسته
- مکان تولید: تهران
- فیلم‌برداری: محمد عزت خواه
- توزیع‌کننده: فیلیمو
- شبکهٔ اصلی: شبکه نمایش خانگی
- فرمت تصویر: صفحه عریض، ۱۶ به ۹ پال
- فرمت صدا: دالبی دیجیتال کانال ۵/۱
- انتشار اولیه: ۴ اسفند ۱۳۹۹
بیشتر بخوانید:
- نقد فیلم بیوه سیاه (Black Widow 2021) : بحران هویت در زیست ناتاشا
- نقد فیلم False Positive (مثبت کاذب 2021) ؛ ترس‌های امروزی زنان
- نقد انیمیشن لوکا Luca 2021
- نقد فیلم بی نهایت (Infinite 2021)
- نقد فیلم Werewolves Within 2021
- نقد فیلم Fast and Furious 9 (سریع و خشن)
- نقد فیلم Spirit Untamed (روح آزاد 2021)
- نقد سریال آموزش جنسی (Sex Education 2019)
- نقد فیلم Flashback (فلش بک 2020)
- نقد فیلم Fatherhood (پدرانگی)
- نقد فیلم In the Heights (در ارتفاعات 2021)
نظر خود را در خصوص بررسی و نقد سریال می خواهم زنده بمانم با فیگار در بخش کامنت‌ها به اشتراک بگذارید. نظرات شما موجب خرسندی و بهبود نوشتار ما خواهد شد.
من به شخصه این سریالو دوست نداشتم و اصلا جذبم نکرد . به نظرم رهایم نکن قشنگ تره