فیلم The Last Duel با هر چیز دیگری که در حال حاضر در چشم انداز سینمایی وجود دارد بسیار متفاوت است. با نوشتار نقد فیلم آخرین دوئل همراه فیگار بمانید تا از این چشمانداز بیشتر برای شما بگوییم.
این فیلم یک درام تاریخی (بهترین سریال های تاریخی 2021) است که نه تنها به موضوع حساس تجاوز جنسی میپردازد، بلکه روی نحوه برخورد بد با قربانیان تجاوز جنسی نیز تمرکز میکند.
سه نفر از چهار سوژه مرد هستند. اگر این محوریت کمی دور از ذهن به نظر میرسد، مطمئن باشید که فقط به این دلیل است که بسیاری از فیلم به تمایل برخی از مردان به تجاوز جنسی درباره آنها میپردازد.
شخصیت چهارم، یک زن، نقش اصلی را دارد، درواقع وی با ابژه قرار گرفتن از سوی مردان از دید واقعیت یا اهمیت دادن به آنچه حقیقتا برای او اتفاق افتاده است، پنهان میماند؛ یا شاید هیچ چیز پنهان نیست و حس شما در طول ساختار روایی فیلم درست میگوید… در ادامه با نوشتار نقد فیلم آخرین دوئل همراه فیگار بمانید تا از فضای پر از رنج بین شخصیتها برای شما بیشتر بگوییم. (واکنش منتقدان به فیلم آخرین دوئل)
نقد فیلم آخرین دوئل (2021 The Last Duel)
بررسی تکنیکی، فلسفی و روانشناختی فیلم 2021 The Last Duel
فهرست مطالبی که در ادامه نوشتار نقد فیلم آخرین دوئل خواهید خواند به شرح زیر است:
- تحلیل ساختاری – پیوند
- تحلیل تکنیکی – روایتی راشومونگونه
- تحلیل فلسفی – چهرهی روانپریش انسانمحور
- نتیجه گیری – همدلی زیادی با مارگریت
- مشخصات
ریدلی اسکات با «آخرین دوئل» وزنهای احساسی ایجاد میکند که مدتهاست نتوانسته روی مخاطب ایجاد کند و بر هر عامل اجتماعی که بیعدالتیهای جنسیتی را با سبک روایتی بسیار نامتعارف میسازد، تأکید میکند.
این فیلم به دور از افتادن در کلیشههای فیلمهای تاریخی، ایدههای مردسالارانه را به گونهای مورد نقد قرار میدهد که با فضای امروز و همچنین هر دورهای که مردم در آن زندگی میکنند مناسب باشد.
تحلیل ساختاری – پیوند
داستان فیلم بر اساس یک داستان واقعی (بهترین فیلم ها بر اساس واقعیت و بهترین فیلم های ترسناک بر اساس واقعیت) در اواخر دهه 1300 در فرانسه میگذرد.
مت دیمون نقش ژان دو کاروژ، شوالیهای در ارتش پادشاه را بازی میکند که موقعیت خود را بسیار جدی میگیرد. او دوستی تنگاتنگی با ژاک لو گریس (آدام درایور) دارد. زمانی که کنت پیر d’Alenson (بن افلک) از Le Gris میخواهد که بدهیهای بدهکاران به او را جمع آوری کند، پیوند آنها مورد آزمایش قرار میگیرد.
اوضاع زمانی بدتر میشود که دالنسون به عنوان پاداش، قطعه زمین ارزشمندی را به لو گریس میدهد که قرار بود به عنوان بخشی از جهیزیه همسر کاروژ، مارگریت به دو کاروژ برسد. تنش بین مردان زمانی به اوج میرسد که مارگریت (جودی کامر – فری گای) لو گریس را به تجاوز به او متهم میکند.
بیشتر بخوانید:
تحلیل تکنیکی – روایتی راشومونگونه
آخرین دوئل با رویکردی شبیه راشومون (نقد فیلم راشومون – کوروساوا) به داستان سرایی، به سه بخش تقسیم میشود. اولی وقایع را از دیدگاه دو کاروژ، دومی از دیدگاه لو گریس و سومی از دیدگاه مارگریت بازگو میکند.
از آنجایی که باید ریتم، تمپو و تعلیق مناسب و تکنیکالی را در ساختار روایی فیلم شاهد باشیم، سرعت گاهگاهی ذهن بیننده را آشفته میکند، درواقع، شاید ساختار روایی فیلم با عجله از چیزهایی که باید بدانیم، از مهمترین بخشها، یعنی نقض ادعای مارگریت رد میشود.
با این حال، این نکته در نیمه فیلم به تعادل میرسد، زیرا با ارائه چشم انداز بیشتر از شخصیتها، حس وسیعتری از دامنهی مطرح شده از ابعاد شخصیتپردازی هر یک از انسانهای فیلم به دست میآوریم.
آنچه مشخص میشود این است که دو کاروژ نگران است که اتهام تجاوز جنسی همسرش چگونه بر او و جامعهی مربوط به اطرافش به نسبت با او منعکس خواهد شد، لو گریس ادعا میکند که رابطه جنسی توافقی بوده… شما چه فکر میکنید؟!
در مرکز، مارگریت قرار دارد که توسط کومر، اجرای خیرهکنندهای دارد. او حقیقت آنچه را که اتفاق افتاده میداند، با این حال تماشا میکند که این مردان تلاش میکنند تا تجربه او را مطابق با روایتهایشان شکل دهند.
همانطور که از عنوان پیداست، داستان با دوئل بین دو کاروژ و لو گریس به پایان میرسد. عواقب بالقوه فاجعهباری برای او وجود دارد، زیرا سیستم حقوقی آن زمان نتیجه یک دوئل را به عنوان اراده خدا میداند.
اگر لو گریس برنده شود، فرض میشود که او دروغ گفته است و بنابراین میتواند به طرز وحشتناکی مجازات شود. کامر نکات ظریف زیادی را برای مارگریت به ارمغان میآورد، که به عنوان یک زن در این دوره، از صحبت بیش از حد صریح منع میشد. این بازیگر باید احساسات پیچیده زیادی را با حالات صورت و زبان بدن نشان دهد، شاهکاری که او به طرز باشکوهی در این فیلم به تصویر میکشد.
نکتهی مهم دیگر در فیلم آخرین دوئل، بازی آدام درایور است. مثل همیشه، او با تعهد کامل به شخصیت خود روی خود را در مقابل دیدگان بینندهاش به نمایش میگذارد. تعیین دقیق ابعاد روانشناختی لو گریس دشوار است – از یک سو به شدت وفادار و از سوی دیگر در برابر وسوسههایش آسیبپذیر است.
بازیگر (آدام درایور) این ویژگیها را در پرترهای از یک مرد پیچیده ترکیب میکند. دیمون و افلک نیز خوب هستند، اگرچه هر دو برای اینکه برای حال و هوای فرانسه دهه 1300 متناسب باشند کمی مدرن به نظر میرسند. افلک، به ویژه، یک حضور مشخص در بوستونی است، بنابراین با وجود اینکه او به دالنسون حس سرگرم کنندهای از هرزگی میدهد، گریمش کمی قانعکننده به نظر میرسد.
در واقع، این فیلم ساختاری دارد که به دلیل عواملی مانند زبان سنگین دورهای که به آن میپردازد، سبک قدیمیاش، کاملا مستعد افتادن در دام کلیشهها است. تماشای فضاسازیهای اینچنینی، بارها و بارها روی پرده سینما خستهکننده به نظر میرسد. اما فیلم با سایر نمونههای قابل مقایسه در این حال و هوا تفاوت دارد، زیرا سبک روایتی که اتخاذ میکند به اندازه کافی متفاوت و متناسب و سازگار با حساسیت و اهمیت موضوعی که به آن میپردازد، است.
بیشتر بخوانید:
تحلیل فلسفی و روانشناختی – چهرهی روانپریش انسانمحور
ریدلی اسکات سرزمینی خشک، یخ زده و اغلب غیرمولد را به ما نشان میدهد که منعکس کننده چهرهی روانپریش انسانمحور شخصیتها و داستان است. لحظات کوتاه خشونت، انفجارهای درونی آشکار انسانها، ملموس و شبحآور است، به دور از حماسه گلادیاتور.
اسکات صحنهای را میسازد که چند بار تکرار میشود، بسیار خالص، خشن و وحشتناکتر از هر جنگی (بهترین فیلم های جنگی 2022). فیلمبرداری با حسی کاشف، موسیقی… همه چیز دست به دست هم میدهد و روایتی را در اختیار میگیرد که به هیچوجه به سادگی نمیتوان از آن گذر کرد.
این بهترین فیلم ریدلی اسکات (نقد فیلم بلید رانر ریدلی اسکات) نیست، البته، اما فیلمی قابل توجه با محتوای بسیار است که میتواند آن را به روزهای عصری که در آن گرفتار شدیم، ربط دهد و جزئیاتی از خفقان در دنیای تکنولوژی را مابین نوستالژی به مثابه درد به تصویر میکشد.
نکته بسیار مهمی که اسکات در فیلم از زوایای متفاوت به نسبت با شخصیتهایش به تصویر میکشد، روزمرگینگیهایی این دوران را به ما نشان میدهد، آرامش قبل از رویاروییها، پرورش اسب، کشاورزی و لباس پوشیدن ژان دو کاروژ (مت دیمون)، ژاک لو گریس (ژاک لو گریس)، (آدام درایور) و مارگریت د کاروژ (جودی کامر) قبل از مبارزه بزرگ که بخش مهم و جدی فیلم است که زمان خاصی هم به این مسائل اختصاص مییابد، برای هر شخصیت متفاوت است.
بیشتر بخوانید:
زن بودن
آخرین دوئل یک درام تاریخی متعارف نیست که از مردان بزرگ و نبردهای بزرگ، یا از دسیسهها بگوید. در رابطه با نابرابری و ستم بر زنان است. این مسئله در ابتدا چندان جالب به نظر نمیرسد، البته بلندپروازانه هم نیست.
The Last Duel در واقع با نگاه کردن به دیروز میتواند چیزهای زیادی درباره امروز بگوید. هیجان انگیزتر این است که چگونه فیلم با کمک تغییر دیدگاهها نشان میدهد که حقیقت گاهی در چشم هر بینندهای منحصر به فرد درک میشود. آنچه برای یک نفر واضح است، ممکن است برای دیگری کاملاً متفاوت به نظر برسد.
زن بودن در هر نظمی که تحت سلطه اندیشههای مردسالار است، در هر دورهای به دلایل خاص خود چالشبرانگیز است. ریدلی اسکات، با فیلم آخرین دوئل، به دهه 1300، شاید یکی از شدیدترین دورههای این مبارزه، برمیگردد و نشان میدهد که وجود به عنوان یک زن و حفظ حقوق شخصی در جامعهای کور چقدر دشوار است.
فیلم با تأکید بر جنبههای تحریف شده جوامع تحت سلطه اندیشههای مردسالارانه، در نحوه ایجاد ادراک افراد از حقیقت و عدالت، به نکته بسیار مهمی اشاره میکند. اعتمادبهنفس کاذبی که با این درکها به نفس مردانه القا میشود، از طریق روایتی که به فصلهایی از شخصیتهایش تقسیم میشود، گام برمیدارد.
اسکات با نشان دادن تمام شخصیتهای مرد، بهویژه بن افلک، مت دیمون و آدام درایور، از این منظر، به وضوح بر جنبههای نابرابری جنسیتی که توسط عادات اجتماعی ساخته شده است، تأکید میکند که نمیتوان آنها را نادیده گرفت.
بیشتر بخوانید:
نتیجه گیری – همدلی زیادی با مارگریت
محور فیلم یک حادثه تجاوز جنسی است که در دهه 1300 رخ داده میدهد و تأثیر درک اجتماعی را بر درک مردم از عدالت از طریق افراد درگیر در این حادثه نشان میدهد.
کارگردان، ریدلی اسکات، The Last Duel را با گسترهای عالی، اوج خیرهکننده، هیجانانگیز و خشونتآمیز، و مهمتر از همه، همدلی زیادی با مارگریت ارائه میکند. فیلمنامه دیمون، افلک، و نیکول هولوفسنر در نقطهای کمی بیش از حد به ساختار روایی شاهکار آکیرا کوروساوا – راشومون نزدیک میشود، اما این قطعه از تاریخ را به دوران مدرن (بهترین فیلم های فلسفی و بهترین فیلم های سورئال) و بحث مداوم جامعه ما درباره مسائل جنسی مرتبط میکند. این ارتباط میتواند کلیت فیلم را به عنوان یک فیلم قابل توجه مطرح کند.
نکات مهم
⭐️ فیلمبرداری بسیار خوب
⭐️ دوئل نهایی، نفسگیر و غیرقابل پیشبینی است
⭐️ نقشآفرینی خوب «جودی کومر» در نقش «مارگریت»
⭐️ سکانسهای مختلف فیلم، زیبا، تاثیرگذار و باورپذیر کار شدهاند
⭐️ تعلیق و کشش داستانی بسیار زیاد بوده و تا پایان ادامه مییابد
⭐️ ذهن شما برای پی بردن به حقیقت، مدام به چالش کشیده میشود
⭐️ لوکیشنها به نحوی طراحی شدهاند که فضای داستانی را لمس کنید
⭐️ فیلم از بهترین نقطهی ممکن شروع میشود و ایجاز در سراسر آن موج میزند
بیشتر بخوانید:
مشخصات
- کارگردان ریدلی اسکات
- فیلمنامهنویس مت دیمون و بن افلک بر پایه The Last Duel: A True Story of Trial by Combat in Medieval France اثر اریک یاگر
- بازیگران مت دیمون،بن افلک، آدام درایور و جودی کومر
- فیلمبردار داریوش وولسکی ؛ تحلیل فیلم آخرین دوئل
- توزیعکننده فاکس قرن بیستم ؛ بررسی فیلم آخرین دوئل
- کشور ایالات متحده ؛ نقد فیلم آخرین دوئل
- زبان انگلیسی ؛ نقد فیلم آخرین دوئل
بیشتر بخوانید:
- بهترین فیلم های اکشن 2022
- بهترین فیلم های لایو اکشن 2022
- بهترین فیلم های رزمی 2022
- بهترین فیلم های ورزشی 2022
- بهترین فیلم های فانتزی 2022
- بهترین فیلم های فضایی 2022
- بهترین فیلم های آخرالزمانی 2022
- بهترین فیلم های ماوراءالطبیعه 2022
- بهترین فیلم های خون آشامی 2022
- بهترین فیلم های ترسناک 2022
- بهترین فیلم های ترسناک نتفلیکس 2022
- بهترین فیلم های علمی تخیلی 2022
- بهترین فیلم های چینی 2022
- بهترین فیلم های هندی 2022
- بهترین فیلم های کمدی 2022
- بهترین فیلم های دی سی 2022 (DC)
- بهترین فیلم های مارول 2022
از همراهی شما تا انتهای نوشتار نقد فیلم آخرین دوئل سپاسگزار هستیم. حتما ما را با نظرات خود در رابطه با این نوشتار آگاه کنید. شما میتوانید به عنوان نویسنده مهمان در سایت فیگار عضو شوید و علاوه بر اشتراک نظرات خود در رابطه با مقالهها، نقدها و مطالب خودتان را نیز انتشار دهید. برای مطالعه فراخوان مرتبط با آن بر روی لینک نویسندگی مهمان کلیک نمایید.
فیلم بسیار تاثیرگذار و هوشمندانه ای بود ، یک درام سنگین که معضل اجتماعی بسیار مهمی و بتصویر کشید در قالب یک ژانر حماسی تاریخی . فوق العاده هنرمندانه … درود بر اسکات