در این نوشتار به نقد فیلم صدای متال خواهیم پرداخت. در ادامه با ما و سایت فیگار همراه باشید تا بیشتر در رابطه با فیلم sound of metal بدانیم.
شاید رویارویی با وقایع زندگی دائما در حال تغییر انسان، سختتر ازآنچه انتظار میرود باشد؛ حقیقتی که در فیلم صدای متال به کارگردانی داریوس ماردر آمریکایی و با نقش آفرینی ریض احمد پاکستانی الاصل، به خوبی به تصویر کشیده میشود. البته شاید به سکوت کشیده شدن تعبیر بهتری از روند این فیلم باشد.
روبن ستون، نوازنده ی درامز و لو، گیتاریست و خواننده ی گروه پانک متال “بلک گامُن” که یک زوج هستند، زندگی خود را وقف اجرای زنده در شهرهای مختلف آمریکا با ون مسافرتی روبن کرده اند.
این زوج سبک زندگی هیپی ولی نسبتا منظمی دارند. همه چیز به خوبی پیش میرود تا وقتی که روبن ناگهان صدای سوت بسیار زیر ادامه داری را میشنود و متوجه تضعیف شدید و پیوسته ی قدرت شنوایی خود میشود.
از این لحظه، حرفه و زندگی روبن در سراشیبی سقوط قرار میگیرد. سراشیبیای که بنظر میرسد اولین راهکار برای فاصله گرفتن از آن انکار است؛ انکاری که با وجود موقتی بودن، تا آخرین لحظات در رفتار روبن به خوبی حس میشود.
لو، تصمیم میگیرد به نفع روبن است برای مدتی در جامعه ی ناشنوایان زندگی کند تا جلوی فروپاشی ذهنی و بازگشت او اعتیاد به هروئین را بگیرد. در ادامه، روبن با جو، سرپرست این جامعه آشنا میشود.
جو یک کهنه سرباز جنگ ویتنام است که شنوایی خود را در اثر انفجار یک بمب از دست داده و بخاطر اعتیاد به الکل زن و بچهی خود را از دست میدهد. بیشتر روایت فیلم، حضور روبن در این محیط را به تصویر میکشد. در واقع تمرکز داستان روی نحوه ی مواجهه ی یک نوازنده با حقیقت از دست رفتن شنوایی خود بنا شده است.
نقد فیلم صدای متال (Sound of Metal 2019)
صدای پر سکوت
فهرست مطالبی که در ادامه نوشتار نقد فیلم صدای متال خواهید خواند به شرح زیر میباشد:
- صدای سکوت
- انزوا
- تکنیک
- بازیگری
- ایرادهای فیلم
بطور کلی، فیلم صدای متال از فضای منسجم و قابل لمسی برخوردار است. از جمله نقاط قوت این فضا میتوان به طراحی صدا یا sound design آن اشاره کرد. در ابتدا، بیننده با اجرای پر سر و صدای پانک متال که احتمالا انتظار آن نیز میرود وارد دنیای فیلم میشود.
در ادامه، با تجربه های شنیداری روبن همراه میشویم. به نظر میرسد او شنونده ی خوبی باشد، چرا که در یکی از سکانس ها، برای شروع روز خود به موسیقی جز گوش میدهد.
بیشتر بخوانید:
واکنش منتقدان به فیلم کروئلا 2021
نقد فیلم Pink Skies Ahead 2020
تصمیمی که شاید در نگاه اول دور از واقعیت زندگی یک درامر متال هد که در حال برگزار کردن تور است به نظر برسد در حالی که با این سکانس به عمق شخصیت روبن اضافه میشود. بیننده در طول فیلم صداها را گاه از منظر شخصیت اصلی داستان و گاه از منظر سوم شخص تجربه میکند، که میتواند از تنها نقاط ضعف طراحی صدا که باعث عدم انسجام فضای صوتی میشود باشد.
هرچند این عدم انسجام نیز میتواند به عنوان ابزاری برای تاثیرگذاری بیشتر نقاط اوج فیلم به حساب برود، چنان که روند سقوط سطح صدا در طی فیلم با نقاط عطف احساسی و پر سر و صدا تضاد پیدا میکند و روند کلی فیلم از یکنواختی خارج میشود. همچنین صدای ایجاد شده توسط ایمپلنتهای روبن به خوبی حس صداهای کامپیوتری و 8 بیتی را میرساند و تحسین منتقدان را به همراه داشته است.
انزوا ؛ نقد فیلم صدای متال (Sound of Metal 2019)
از دیگر موارد حائز اهمیت این فضا، تنهایی و انزوای القا شده توسط محیط فیلم است. به نظر میرسد کارگردان تصمیم گرفته است تا جای ممکن شخصیتها و صورتهای کمتری وارد دنیای روبن شوند، در بیشتر سکانسها فضاهای خالی از انسان توجه بیننده ی هشیار را جلب میکند.
در اکثر سکانسهایی که در خیابانها فیلمبرداری شده است، فردی به چشم نمیخورد یا چهره ی مشخص و قابل رویتی ندارد. برای مثال، راننده ی تاکسیای که قرار است لو را به فرودگاه ببرد، منشی دکتری که روبن در اوایل فیلم به او مراجعه میکند، راننده ها و عابرین خیابان وقتی روبن در فرانسه است و…
بیشتر بخوانید:
نقد فیلم Enfant Terrible (بچه بد 2021)
خود ریض احمد در مصاحبه ای عنوان میکند که این فیلم با حالات درونی او که بخاطر همه گیری کرونا مجبور به ایزوله شدن شده بود ارتباط نزدیکی داشته و بیانگر احساسات اوست. روبن در طول فیلم، درچندین سکانس این حس بی قراری را با نگاهی مظطرب به بیرون از پنجرههایی که در مقابلشان قرار میگیرد به نمایش میکشد، انگار همیشه به دنبال چیزی بیرون از خودش میگردد.
تکنیک ؛ نقد فیلم صدای متال (Sound of Metal 2019)
کادربندی و واید شات های بکار رفته در فیلم به خوبی این انزوا را به تصویر میکشند. در تمام طول فیلم لحظاتی وجود دارند که به مخاطب حس امید و همچنین تصمیمات غیر قابل پیشبینی روبن را القا کرده و در عین حال تنش بین اراده ی شخصیت اصلی با خود و نیز با محیطی که در آن قرار گرفته است را ملموس میکنند.
برای مثال، سکانسی که ون روبن در پارکینگی خالی متوقف شده است و تابلوی مقابل مخاطب پیامی دو لبه با خود دارد [Hollywood Hits] که هم میتواند به معنای “آثار یا هنرمندان معروف و موفق هالیوودی” و هم به معنای “هالیوود ضربه میزند” تلقی شود، روبن به تنهایی در محیطی خشک و بی روح به تصویر کشیده میشود.
در مورد فرم فیلمنامه، میتوان دریافت که هرچند الگوی روند توسعه ی شخصیت اصلی داستان تا حد زیادی طبق چرخه ی پیشنهادی جوزف کمپبل معروف به سفر قهرمان؛ که اشاره به الگوهای تکرار شونده در روایات داستانی با محوریت شخصیت اصلی دارد، چنان که قهرمان داستان مجبور به ترک محیطی که به آن عادت دارد شده و وارد دنیایی ناشناخنه میشود، در ادامه با شخصیتی آشنا میشود که نقش آموزگار یا استاد او را دارد.
بیشتر بخوانید:
نقد فیلم Four Good Days (چهار روز خوب 2020)
نقد فیلم Mainstream (جریان اصلی 2020)
در نهایت قهرمان داستان پس از ترک گفتن آموزگار و رویارویی با از دست رفتن هویت قبلی خود، تغییر یافته و با دانش یا توانایی جدیدی که در این سفر بدست آورده است به خانه برمیگردد. پیش میرود، اما ترتیب این مراحل به طرز استادانهای جا به جا میشود.
تفاوتی دیگر، قهرمان نبودن روبن است؛ در حقیقت، روبن یک ضد قهرمان است، چرا که با نگاه کردن از بیرون به رابطه ی او و لو در میابیم که این دو شخصیت برای فرار از مشکلات زندگی خود وارد رابطه ای شده اند که بود و نبودشان را به یکدیگر پیوند میدهد، گویی روبن جای مشکل اعتیاد خود و لو مشکلات خانوادگی و روانی خود را با رابطه ی عاطفی عوض کرده اند. پایان باز فیلم، آینده ای متفاوت را نوید میدهد.
در پایان فیلم، سرانجام روبن آرامش از دست رفته ی خود را باز مییابد و دانه ی هویت جدید او کاشته میشود. ایده ی فیلمنامه از گروه موسیقی و زوج واقعی جوسیفر [Jucifer] الهام گرفته شده است در حالی که بیوگرافی گروه را روایت نمیکند، بلکه یک روایت دراماتیک تخیلی است.
شروع ایده ی پروژه و پیاده سازی آن، حدود 12 سال یه طول انجامیده است. ماردر میگوید مدتها در جستجوی روبن در دنیای واقعی بوده است تا بالاخره ریض را پیدا میکند. او همچنین اظهار کرده است که همزمانی همه گیری کرونا و تمام شدن این پروژه، بازتابی از دنیای روبن است که زیر فشار عدم قطعیت آینده و اجبار به کنار آمدن با تغییرات، با مشکلاتی دست و پنجه نرم میکند، مثل تک تک ما.
بازیگری ؛ نقد فیلم صدای متال (Sound of Metal 2019)
از بزرگترین چالشهای ریض احمد برای نقش آفرینی در این فیلم، لهجه ی آمریکایی روبن است. چالشی که او با سربلندی از آن بیرون میآید، هرچند شاید گاهی اغراق آمیز به نظر برسد.
همچنین، ریض که یک رپر هم هست، به مدت 8 ماه در کلاس و تمرینهای فشرده ی ترکیبی شامل زبان اشاره ی آمریکایی، باشگاه ورزشی، تمرین روی فیلمنامه با مربی بازیگری، نوازندگی درامز و همچنین در کنسرتهای متال و جوامع افراد ناشنوا یا الکلیهای در حال ترک وقت صرف کرده است.
این تجربه ها، حس مسئولیتی نسبت به این جوامع را بر روی دوش او گذاشته و باعث تلاش بیشتر او برای ارائه ی تصویری هرچه واقعیتر از زندگی این افراد شده است؛ او برای مدتی گوشهای خود را در حین فیلمبرداری مسدود میکرده است.
بیشتر بخوانید:
نقد فیلم Separation (جدایی 2021)
نقد فیلم Wrath Of Man (خشم انسان 2021)
اگر نگاهی نمادین و دقیقی به رفتار روبن در سکانسی که دوناتی که جو برای او آورده است بیندازیم، میتوانیم فرض کنیم این سکانس نمادی از در هم شکستن زندگی روبن توسط اعتیاد است که با پناه بردن به موسیقی و یک رابطه ی عاطفی، دوباره به سختی به یک روال عادی برگشته است در حالی که ناشنوایی او برای بار دوم زندگی او را در هم میشکند و حال او راهی ندارد جز باز سازی آن.
بطور کلی، در نیمه ی دوم شاهد تولد دوباره ی روبن به عنوان یک فرد ناشنوا هستیم. جو او را به کلاس کودکان ناشنوا میبرد، روبن بالاخره زبان اشاره را به خوبی یاد میگیرد و در درک محیطی غریبه ای که در آن به سر میبرد تقلای کمتری میکند.
هرچند، این تجارب باعث نمیشوند نظر او در مورد خریداری ایمپلنتهای شنوایی تغییر کند. روبن موفق به درونی سازی کردن آموزه های جو نشده است: این باور که ناشنوایی، یک ناتوانی یا ضعف نیست و مشکلی برای برطرف کردن وجود ندارد.
این درونی سازی شدن ابتدا با کنار رفتن مانع انکارکه با شنیدن صدای اجرای لو با پدرش، متفاوت ازهرآنچه که قبلا در ذهن او از صدای لو نقش بسته بود، جرقه میخورد. در آخرین سکانس، روبن سرانجام با دیدگاه جدیدی به موقعیت خود مینگرد و به آرامش درونیای که سالهاست از دست رفته دست میابد. از نکات قابل تامل دیگر، اسم فیلم است؛ صدای ناقوص فلزی کلیسا میتواند به اندازهی صدای موسیقی متال در زندگی روبن تاثیرگذار و کلیدی باشد.
در ادامه ی بحث واقعی بودن تصویر ارائه شده، اشاره به نقشآفرینی پاول ریسی که به خوبی عمق شخصیت جو را بازتاب میکند خالی از لطف نیست. داریوس ماردر اظهار کرده که به او پیشنهاد شده بود که برای پیدا کردن بازیگر برای نقش جو، به ستارگان سینما نگاهی داشته باشد تا شاید از حمایت مالی برخوردار شود اما او ترجیح داده است در بین خانواده های کهنه سربازانی که شنوایی خود را در جنگ از دست داده اند به دنبال فردی مناسب برای نقش جو بگردد و سرانجام از طرف جوامع ناشنوایان به او پیشنهاد میشود با CODA کودکانِ افراد بزرگسال ناشنوا تماس برقرار کند و او پاول را پیدا میکند که یک کهنه سرباز و الکلی سابق است که توسط والدین ناشنوا بزرگ شده است.
در آخرین دیدار روبن و جو، شاهد نوشتن افکار جو توسط خودش در تنهایی هستیم؛ جو نیز هر روز با مشکل ناشنوایی و گذشته ی خود دست و پنجه نرم میکند و درخواست او از روبن برای نوشتن افکارش یک شعار نیست.
چیزی که او میخواهد به روین بیاموزد، چیزی نیست جز پیدا کردن آرامشی درونی فارغ از تمام عوامل بیرونی و نیز جلوگیری از تصمیم ها و دست و پا زدن هایی عاجزانه که بازتابی از عدم توانایی رویارویی با حقیقت ناشنوایی او هستند. پاول میگوید از این مسئله که به او فرصت یه تصویر کشیدن زندگی واقعی افراد ناشنوا داده شده است خوشحال است.
بیشتر بخوانید:
نقد سریال Jupiters Legacy (میراث ژوپیتر 2021)
نقد فیلم Justice Society: World War II (جامعه عدالت 2021)
موازی با چالش هایی که روبن پشت سر میگذارد، لو نیز تصمیم میگیرد به تنهایی حرفه ی موسیقی خود را پی بگیرد اما در سبک الکترونیک/آلترناتیوی که در فرانسه با استقبال روبرو میشود.
مخاطب در نیمه ی دوم فیلم بیشتر با رابطه ی تنگاتنگ این زوج بیشتر آشنا میشود، همانطور که پدر لو در مکالمه با روبن بیان میکند: پس از خودکشی مادر لو، روبن به او جایی برای ماندن داد، در حالی که شخص دیگری برای حمایت از او نبود.
مخاطب در انتهای فیلم، تصویری کاملا جدید از لو میبیند، انگار او در غیاب روبن فرصت کرده است با شخصیت خود ارتباط عمیقتری بر قرار کند. او حتی دیگر خودزنی نمیکند. اولیویا کوک، بازیگر نقش لو نیز به مدت چند ماه مشغول تمرین فریادهایی که در کنسرتها از او میشنویم میشود.
هر دو بازیگر نقشهای اصلی، یعنی ریض احمد و اولیویا کوک، با بازیگر هایی که در ابتدا برای نقش آفرینی انتخاب شده بودند ]داکوتا جانسن و متیاس شوئنارتس[ تعویض شدهاند؛ تصمیمی ناگهانی و از روی ناچاری.
ایرادهای فیلم ؛ نقد فیلم صدای متال (Sound of Metal 2019)
از ایرادهایی که به فیلم وارد است، مسئله ی عدم پشتیبانی بیمه ی سیستم درمانی آمریکا در دنیای فیلم صدای متال است، در حالی که بیشتر طرحهای بیمه های آمریکایی، ایمپلنتهای شنوایی را تحت پوشش قرار میدهند.
مسئله ای دیگر، عدم آگاهی روبن از حقیقت تجربه ی شنیدن با کمک ایمپلنت هاست. افرادی که چنین جراحی هایی را پشت سر میگذارند، قبل و بعد از آن با برنامه های آموزشی و ارزشیابی گوناگون تحت نظر قرار میگیرند.
همچنین، در یکی از سکانسها، عدم هماهنگی گفتار جو با متن نمایش داده شده روی صفحه ی نمایشگری که نقش وسیله ی ارتباطی میان او و روبن را دارد، توجه را به خود جلب میکند؛ جو نمیگوید “روبن” اما نام او روی صفحه نمایش داده میشود.
بعضی از منتقدها بر این باورند که فیلم تلاش میکند اتفاقاتی که چند سال به طول میانجامد را به چند ماه کاهش داده است که باعث ضعف دراماتیک فیلمنامه شده است، هرچند بیشتر نقدهای حول فیلم، نقدهای مثبتی بوده اند.
عوامل فیلم ؛ نقد فیلم صدای متال (2019 Sound of Metal)
- کارگردان: داریوس ماردر
- تهیه‌کننده: Bert Hamelinck ,Sacha Ben Harroche ,Bill Benz ,Kathy Benz
- فیلمنامه‌نویس: داریوس ماردر و Abraham Marder
- داستان: داریوس ماردر و درک سیانفرنس
- بازیگران: ریز احمد، اولیویا کوک، Paul Raci، لورن ریدلاف و ماتیو آمالریک
- موسیقی: Nicolas Becker ,Abraham Marder
- فیلم‌بردار: Daniël Bouquet
- تدوین‌گر: Mikkel E.G. Nielsen
- شرکت تولید: Caviar ,Ward Four
- توزیع‌کننده: آمازون استودیوز
- کشور: United States
- زبان: English
بیشتر بخوانید:
- بهترین فیلم های 2021
- سوتی های فیلم های سینمایی 2021
- نقد فیلم Oxygen (اکسیژن 2021) ؛ تابوت هوشمند
- نقد فیلم Those Who Wish Me Dead
- نقد سریال Invincible (شکست ناپذیر 2021)
- نقد فیلم ارتش مردگان (Army of the Dead 2021)
- نقد فیلم The Paper Tigers (ببرهای کاغذی 2020)
- نقد انیمیشن The Mitchells Vs The Machines
- نقد فیلم Voyagers 2021 (مسافران)
- نقد فیلم profile (مشخصات 2018)
- نقد فیلم Riders of Justice 2020 (سواران عدالت)
- نقد فیلم Nobody 2021 (هیچکس)
- نقد انیمه شیطان کش : قطار بی انتها
- نقد فیلم گودزیلا علیه کونگ (Godzilla vs Kong 2021)
دوستان و همراهان عزیز سایت فیگار اشتراک نظرات شما در رابطه با نقد فیلم صدای متال مایه افتخار و خوشحالی ماست. شما میتوانید نظرات خود را زیر همین نوشتار در قسمت کامنت ها با ما به اشتراک بگذارید.