[yasr_overall_rating]در این نوشتار از فیگار به بررسی و نقد فیلم میناماتا ساخته اندره لویتس می‌پردازیم. با ما همراه باشید تا در رابطه با این فیلم بیشتر بدانید.
خلاصه فیلم میناماتا را میشود به این شکل بازگو کرد که: شخصیتی بنام W. Eugene Smith به عنوان یک عکاس جنگ به ژاپن سفر میکند و در آنجا اثر مخرب مسمومیت با جیوه را در جوامع ساحلی ثبت میکند.
Tomoko in Her Bath عکسی که توسط ویلیام یوجین اسمیت است یکی از مشهورترین عکس های تمام ادوار است. عکسی که بدن برهنه یک دختر جوان را به تصویر می‌کشد، نگاهی خالی رو به سمت بالا با دنده‌هایی بیرون زده، اندام ها به کلیت تصویر تغییر شکل داده اند.
مادر او را در حمام در آغوش گرفته است. توموکو در نتیجه بیماری موسوم به میناماتا به یک پرستار بیمار تبدیل شد. اندرو لویتاس (کارگردان فیلم لالایی) در دومین فیلم بلند سینمایی خود، میناماتا، ریشه های این عکس تأثیرگذار را بررسی کرده و توجهات را به خالق آن جلب میکند. با این حال، لویتاس واقعاً نمی‌خواهد بین مطالعه شخصیت و مسئله و حزب سیاسی یکی را انتخاب کند. در سال 1971 W. Eugene Smith (جانی دپ) یک موجود عصبی است و باید هم باشد.
نقد فیلم میناماتا (Minamata 2020)
آغوش یک مسمومیت
فاجعه ای که باعث ایجاد هزاران بیماری منتقله از طریق آب شد که عمدتا جمعیت جوان را درگیر خود کرد. این فیلم داستانی سعی دارد کمترین مهرطلبی یک فرد را به تصویر بکشد. کسانی که فقط توسط حرص و آز پیش میروند. داستانی گیرا که حتما باید در سینما روایت شود و در آن جانی دپ بزرگ برجسته ترین فرد است.
آنچه که به هیچ وجه رمز و راز نیست، تأثیر فیزیکی مواد شیمیایی بر روی مردم و به ویژه کودکان است. بارها و بارها و بارها و بارها، دوربین به دنبال دست و پاهای سفت و تغییر شکل یافته است و دائماً عوارضی را که این فاجعه بر بدن مردم وارد کرده است با نگاه کردن به آنها یادآوری میکند. با این کار، فیلم این شخصیت ها را به عنوان افراد به ما نشان نمیدهد بلکه به عنوان اشیایی برای بازرسی و ترحم برای ما به تصویر کشیده می‌شوند.
خبرنگار و عکاسی مشهور در آپارتمان تاریک خود در نیویورک زندگی میکند. الکل همراه همیشگی اوست، در شب تصاویر نگران کننده از کارهای قبلی او در طول جنگ جهانی دوم او را بیدار نگه می‌دارد.
وی توسط مترجم آیلین (مینامی) و رابرت هیز (بیل نیگی) ناشر مجله Life متقاعد میشود که به ژاپن برود. در دهکده میناماتا، ساکنان از اثرات مسمومیت ویرانگر جیوه رنج می‌برند. اسمیت رسوایی سیاسی را افشا میکند.
بیشتر بخوانید:
نقد فیلم محله چینی ها (Chinatown 1974)
نقد فیلم جویندگان (The Searchers 1956)
اول از همه، شما باید ارزش خاصی را به اندرو لویتاس خالق این اثر، بخاطر عدم استفاده از مجموعه های بیوگرافی کلاسیک اختصاص دهید. هر آنچه درباره شخصیت اصلی باید بدانید در نیم ساعت اول تنظیم میشود، بنابراین لازم نیست که هر مرحله از زندگی وی برای شما دوباره گفته شود.
میناماتا بیشتر یک عکس فوری از یک فرد پرشور و شکسته است. تصاویر کم نور و ناگهان افتادن یادگار جنگ، بینشی عمیق از روح اسمیت فراهم میکند. جانی دپ به عنوان بازیگر اصلی باید شور واقعی را بشکند! نه تنها در سطح جسمی، بلکه در سطح مذهبی نیز. در درب عکاس یادداشتی وجود دارد که می‌گوید فقط در صورتی که وی بتواند ورود جدید منجی را اعلام کند، باید او را آزار دهند.
این شوخی، تکان‌دهنده است. متوجه می‌شوید که فیلم با منجی در واقع با شخصیت اصلی آن کار دارد. یکی از بهترین بازی های جانی دپ همین ایفای نقش اسمیت در فیلم میناماتا می‌باشد.
میناماتا می‌تواند و باید موفقیت های خلاقانه روزنامه نگاری W. Eugene Smith را ارج نهد. اما وقتی فیلم لویتاس در آستانه استحاله قرار می‌گیرد، ناخوشایند میشود. این خبرنگار عکاس مانند مردی است که همه رنجها را می‌کشد، که اجازه میدهد خودش را برای رفاه فقرا مورد ضرب و شتم همه جانبه قرار دهد.
از کودکان مبتلا به این بیماری مراقبت میکند و به نظر ژاپنی ها چهره یک هدیه دهنده را دارد و به خود می‌گیرد. البته نمی‌توان دستاورد اسمیت در این داستان واقعی را نادیده گرفت، اما نمی‌شود انکار کرد که نگاهی دقیق به شهروندان به همان اندازه مهم است که نگاهی به اطراف خود بیندازیم.
با این حال، جانی دپ، ستاره دزدان دریایی کارائیب می‌تواند تمام نقاط قوت تمام دوران بازیگری خود را در یک نقش به تصویر بکشد. انقلابی خشمگین، حساس، شکسته و متواضع و بدبین. این بازیگر که نامزد سه بار اسکار است؛ با مهارت و دلپذیری همه این وجوه را درخشان و شیوا به دیدگان شما می‌رساند.
درام وقتی چشمگیرتر میشود که شخصیت اصلی خود را در کار نشان دهد، این‌جاست که چشمگیرترین است. صمیمیت عکاسی، سوسو زدن نقوش، روشی که تصویر متحرک روی فیلم به آرامی به یک عکس سخت تبدیل میشود.
بیشتر بخوانید:
نقد فیلم سکوت بره ها (1991 The Silence of the Lambs)
اینکه چگونه رنگها در صحنه های خاصی تغییر می‌کنند: اندرو لویتاس و Benoit Delomme فیلمبردار فیلمبرداری (ون گوگ – در آستانه zu Ewigkeit) گاهی اوقات این زیبایی شناسی بصری قوی برای تفکر در سطح بالای موضوع عکس را پیدا می‌کنند. با این وجود میناماتا نمی‌تواند درام شخصی شخصیت ها را با سیاست های بزرگ پیوند دهد.
اگر سرانجام این فیلم درباره مبارزه با صنعت شر است، بدون شک فوری و به موقع است. با آلودگی محیط زیست، فساد، سکوت عقب ماندگی های سیاسی و مقاومتی که در پی آن وجود دارد، به سرعت مشخص میشود که چرا این مطالب دهه 1970 همچنان در سال 2020 اینقدر مطرح است، اما می‌توانست کمی پیچیده تر و عمیق‌تر هم باشد!
انقلابی برای تازه کارها ؛ نقد فیلم میناماتا
میناماتا دوست دارد به احساسات خود اعتماد کند، شکایت والدین را نشان میدهد. از موسیقی استفاده میکند برای برانگیختن احساسات، اما سطح سیاسی واقعی تا حد زیادی کلیشه ای است. صنعتگران شرور در دفاتر طراحی استریل خود در کنار پنجره ایستاده و چشمهایشان را در هم کرده اند، در حالی که جمعیت عصبانی در بیرون کارخانه با عصیان‌های مدل‌سازی شده مثل ذرت در قابلمه به بالا و پایین هدایت می‌شوند، در حقیقت آندرو لویتاس به جز چنین تقابل های بیات، چیزی برای نشان دادن ندارد. نه تنها او بلکه هیچ‌کس نمی‌تواند داشته باشد.
جانی دپ و میناماتا ؛ نقد فیلم میناماتا
بگذارید تکرار کنم، یکی از بهترین نقش های اخیر جانی دپ در خدمت فیلمنامه ای نه چندان درخشان. با نادیده گرفتن جنجال ها و موقعیت هایی که دادگاه های مربوطه در مورد آنها تصمیم می‌گیرند و هیچ ارتباطی با حرفه دپ ندارند، نمی‌توانیم استعدادی را که این بازیگر همیشه داشته است انکار کنیم.
استعدادی که از او برخاسته و متأسفانه در سال‌های اخیر بارها به دلیل علاقه اش به لباس، آرایش، پروتز و نوعی شخصیت‌های افراطی که اغلب به نظر می‌رسید تلاش برای شبیه نبودن به جک اسپارو نیست، بارها پنهان شده است. مقابل اتلاف استعداد بازیگری که در اینجا دوباره با زور می‌درخشد و به ما یادآوری میکند که او چه مفسر بزرگی است.
جانی دپ یک عکاس در پایان کار خود، مست، از درون شکسته، بازی میکند. عکاسی که روزهای شکوه او به پایان رسیده است و به نظر نمی‌رسد علاقه زیادی به پس گرفتن آنها داشته باشد. تا زمانی که تاریخ میناماتا از مسیر سوی چشمان او عبور میکند، که او را به ژاپن می‌برد تا تلاش کند تا کشف کند چه چیزی در پشت این بیماری وحشتناک که جمعیت کوچک را آزار میدهد پنهان است. اگرچه ممکن است اسمیت در موقعیتی نباشد که حقیقت آنچه در میناماتا اتفاق میافتد را فاش کند.
بیشتر بخوانید:
نقد فصل اول سریال Sweet Tooth (دندان شیرین 2021)
این فیلم تکیه گاه اصلی دپ است. اما دو بازیگر بزرگ دیگر را هدر میدهد. هیرویوکی سانادا و بیل نایگی بیشتر به عنوان یک زینت ساده یا به عنوان وسیله طرح هستند تا شخصیت های تمام عیار. و فیلمنامه مقصر است.
موردی که با احترام به داستان اصلی، علاقه زیادی به نشان دادن سطح و نه بریدگی زخم دارد. طرح رمانتیک تقریباً به طور کامل به جا مانده است و پرش های آن به سکانس‌های هیجان انگیز (صحنه بیمارستان) کافی نیستند. خیلی اوقات او درگیر موضوعات (شخصیت Nighy) میشود، زیرا چیزی که به آن علاقه دارد نشان دادن قدرت یک تصویر است، نه گفتن یک داستان. همه چیز ما را به سمت عکاسی واقعی سوق میدهد که به افسانه ای از عکاسی خبری تبدیل شده است.
در حالی که دپ تلاش میکند، با آرایش بسیار بهتر از موقعیت‌های دیگر، ریتم و تمپو را حفظ کند. داستان جالب است و از طریق چشمان غم انگیز دپ، شکست شخصی و شغلی او، به چیزی بیشتر تبدیل میشود.
صادقانه باید بگویم که وقتی جانی دپ بازی میکند، نتیجه این میشود که فیلمی مانند میناماتا ارزش دیگری را به خود می‌گیرد. حتی اگر در بعضی قسمت ها، یک حفره خیلی ظریف در برابر سهل انگاری شرکتی باشد، براساس یک داستان واقعی.
هوای مستندی که کارگردان، اندرو لویتاس به صورت بصری به آن میدهد، کمک میکند، اما در برخی لحظات تقریباً به نظر میرسد که او هنگام گفتن داستان خسته شده است. عکاس Minamata در یک درام تاریخی صحیح باقی مانده است که اگر چیز دیگری باشد به لطف شخصیت اصلی آن علی رغم فیلمنامه آن است.
کلیشه‌ای و تجاری ؛ نقد فیلم میناماتا
مضمون فیلم اندرو لویتاس به خودی خود گزینه ای ایده آل برای اقتباس از روی دنیای حال حاضر برای ساخت یک فیلم تجاری است. این از یک طرف شامل یک مسئله مهم سیاسی مربوط به امروز است (پیامدهای آلودگی ناشی از شرکت های بزرگ به ضرر جمعیت انسانی) و از طرف دیگر سهم هنر (در اینجا ما در مورد هنر عکاسی صحبت می‌کنیم) به تغییرات واقعی سیاسی و اجتماعی واقعی.
گرچه پروژه ای که اگر توسط شخصی معروف‌تر شکل می‌گرفت می‌توانست درست بدرخشد. در اینجا نتیجه ناامیدی بزرگی است. بزرگترین مشکل قطعاً در فیلمنامه است که شلختگی آن از ده دقیقه اول مشخص میشود.
بیشتر بخوانید:
نقد فیلم Cruella (کروئلا 2021) ؛ یک دختر مُداماتیک و برتری طلب
نقد فصل اول سریال لوکی (2021 Loki) جدیدترین اثر مارول
کاملاً رویه ای که در واقعیت ها و نسبت به شخصیت هایش پیش می‌گیرد ریاکارانه بی تفاوت است. زیرا آنچه لازم است دقیقاً ارزش زندگی انسان است. به نظر میرسد لویتاس با ستاره های آمریکا (جانی دپ، بیل نیگی) و ژاپن (جون کونیمورا، هیرویوکی سانادا، تادانوبو آسانو) از طریق کلیشه های هالیوود به موضوع خود نزدیک میشود. “بازی” در مورد تنوع فرهنگی ژاپنی ها، که هیچ ارتباطی با موضوع، که در حال حاضر جهانی است، ندارد. بگذریم.
عوامل فیلم ؛ نقد فیلم میناماتا
- نام انگلیسی: Minamata
- کارگردان: اندرو لویتاس
- نویسنده: David Kessler، Andrew Levitas،Jason Forman ،Stephen Deuters
- ژانر: درام
- درجه بندی سنی: R ( مناسب برای افراد بالای 17 سال )
- مدت زمان فیلم: 115 دقیقه
- زبان: انگلیسی
بیشتر بخوانید:
- نقد فیلم Fast and Furious 9 (سریع و خشن) ؛ سوپرقهرمانان ماشین سوار!
- نقد فیلم Spirit Untamed (روح آزاد 2021) : کارتونی برای بچه‌ها
- نقد سریال آموزش جنسی (Sex Education 2019) ؛ ایمی لو وود
- نقد فیلم The Unhealer (نادرمانگر 2020) ؛ به تناسب
- نقد فیلم Flashback (فلش بک 2020) : سفر در زمانی که گذشته است
- نقد فیلم Blue Miracle (معجزه آبی 2021) : ساده و صادقانه
- فیلم Eternals (اترنالز 2021) ؛ بیگانگان باستان با جاودانگان کلوئی ژائو
- نقد فیلم In the Heights (در ارتفاعات 2021) ؛ از برادوی تا هالیوود
- نقد فیلم Dream Horse 2020
- نقد فیلم Oxygen (اکسیژن 2021) ؛ تابوت هوشمند
- فیلم های مورد علاقه تارانتینو ؛ لیست 25 فیلم مورد علاقه کوئنتین تارانتینو
نظر شما در خصوص بررسی و نقد فیلم میناماتا چیست؟ نظرات خود را با فیگار در بخش کامنت‌ها به اشتراک بگذارید.