نقد فیلم Monuments (بناهای یادبود 2020) : حس گم‌شدگی

[yasr_overall_rating]در این نوشتار به نقد فیلم Monuments اثری به کارگردانی جک سی نیوول (Jack C. Newell) که مرز ژانرها را درنوردیده است خواهیم پرداخت.

با اشباع شدن بازار فیلم‌های کمدی رمانتیک، کمتر اثر ارزنده‌ای وارد سینمای سال‌های اخیر شده است؛ چرا که خط داستانی (تقریبا) همه‌ی آن‌ها از الگوهای قابل پیشبینی و کلیشه‌ای تبعیت می‌کند. اکنون با فیلمنامه‌نویسی ربکا بونز (Rebecca Fons) و با همکاری کارگردان اثر، یعنی جک سی نیوول (Jack C. Newell)، شاهد تولد اثری منحصر به فرد در این ژانر هستیم.

در فیلم  Monuments، با تد (Ted) که شخصیت اصلی داستان است، در سفری که برای روبرو شدن با از دست رفتن همسرش لارا (Laura) پیش می‌گیرد همراه می‌شویم. این سفر پر از ماجراجویی و وقایع عجیب و غریب و غیر قابل پیش‌بینی است.

به هر حال، فیلم Monuments از بودجه­‌ی کمی بهره می‌برد و شاید همین مسئله باعث تفاوت در تار و پود آن شده است. در تمام طول فیلم حس گمشدگی با مخاطب و نیز شخصیت اصلی داستان، تد، همراه است؛ چنان که گویا فقط حرکت به جلو اهمیت داشته باشد.

نقد فیلم Monuments (بناهای یادبود 2020)

حس گم‌شدگی

فهرستی از مطالبی که در ادامه‌ی این مقاله خواهید خواند، به شرح زیر است؛ با سایت فیگار همراه باشید.

• موضوع فیلم
•  بازی‌ها
• کارگردانی هنری
• نظر منتقدان سینمایی
• سخن پایانی

نقد فیلم Monuments (بناهای یادبود 2020) : موضوع فیلم

در فیلم بناهای یادبود، با داستان تد که یک استاد دانشگاه در رشته‌ی مردم شناسی است آشنا می‌شویم. او با علاقه‌ای بی پایان مشغول به مطالعه‌ی مفهوم مرگ و زندگی از دید فرهنگ‌های متفاوت است اما آیا این مطالعات به رویارویی او برای مرگ نا به هنگام همسرش آماده کرده است؟

وقتی تد به همراه لارا در ایالت شیکاگو زندگی می‌کردند، بهترین دوران زندگی خود را سپری می‌کردند. بعد از مرگ لارا، تد خاکستر او را همراه خود به همه جا می‌برد و حتی روح او را می‌بیند و با او مکالمه برقرار می‌کند.

بعد از مرگ لارا خانواده‌ی او، نامزد سابق او، هاول (Howl) را برای پس گرفتن (دزدیدن) خاکسترش از تد راهی می‌کنند و سرانجام او با موفقیت خاکستر لارا را به خانواده‌اش می‌رساند.

رابطه‌ی تد همیشه با خانواده‌ی عجیب و غریب همسرش، لارا، با مشکلاتی به همراه بوده است. این مشکلات، وقتی که تد خاکستر لارا را هنگام خاکسپاری آن در چاهی در ایالت کلورادو (چاهی که حکم آرامگاه خانوادگی آن‌ها را دارد)، از خانواده‌ی او می‌دزدد، به مرحله‌ی جدیدی وارد می‌شود.

البته، خاکستر لارا تنها چیزی نیست که تد از خانواده‌ی لارا می‌دزدد، او همچنین به ناچار وانت قرمز رنگ این خانواده را می‌دزدد، عملی که باعث کشیده شدن پای پلیس به ماجرا می‌شود. اما اجازه بدهید کمی بیشتر وارد جزئیات داستان شویم.

اگر از اول داستان، خاکسترها دست تد بود، کاملاً از خانواده همسرش این انتظار می‌رفت که آن‌ها هم اقدام به دزدیدن خاکسترها از تد کنند. بنابراین اگر مسئله ماشین مطرح نمی‌شد حادثه غریب و دور از انتظاری این وسط رخ نداده است و طی این سال‌ها دو خانواده نسبی و سببی لارا به خوبی قلق همدیگر دستشان آمده است. آن‌ها هم همانند تد که دل خوشی از آن‌ها ندارد، تد را زیاد دوست ندارند و بیشتر به خاطر لارا است که او را پذیرفته‌اند.

بیشتر بخوانید:

نقد فیلم Cruella (کروئلا 2021)

نقد فصل اول سریال لوکی (2021 Loki) جدیدترین اثر مارول

در واقع‌، سفر تد بیشتر نمادی است از مسیر دردناکی که مجبور است برای مواجه شدن با حقیقت تلخ مرگ لارا پیش بگیرد. در ابتدا، او فکر می‌کند که با خاکسپاری خاکستر لارا در شیکاگو به این درد و رنج پایان خواهد داد. در واقع تد در طول سفر گم می‌شود، هم به معنای استعاری و هم به معنای واقعی کلمه. اما این گم شدن‌ تنها مقدمه‌ای است بر پیدا شدن.

اما حقیقت این است که تد به دنبال چیزی است که هرگز نمی‌دانست گم کرده است؛ بنابر سنت ساختاری داستان “سفر قهرمان” که توسط آقای جوزف کمپبل کشف و نام‌گذاری شده است، چیزی که اهمیت دارد مسیری است که قهرمان داستان طی می‌کند تا به مقصد برسد و نه رسیدن به مقصد.

گمراهی تد، از لحظات اولی که این سفر را شروع می‌کند واضح است و حتی به زبان آورده می‌شود. نکته‌ای جالب در مورد روند گسترش داستان، کاملا خطی نبودن به نمایش کشیدن وقایع، از نظر زمانی است.

در عمده نیمه اول فیلم، قسمتی از فیلم که در آن تد در حال سفر به شیکاگو است، سکانس‌هایی از خاطرات او و لارا را مشاهده می‌کنیم که به شکل ماهرانه‌ای تدوین شده است، شاید این بعد از فیلم شما را به یاد فیلم Eternal Sunshine of The Spotless Mind انداخته و فضای کلی آن را برای شما تداعی کند.

آنچه که در خاطرات آن‌ها به چشم می‌خورد، پویا بودن رابطه‌ی آن‌هاست که احتمالا عامل جذابیت این رابطه برای این دو بوده است. در حالی که این فیلم، اولین اثری نیست که مکالمه‌ی یک عزادار با از دست رفته‌ی خود به نمایش می‌کشد اما همین مکالمات هستند که در نهایت تد را با این مسئله که راهی به جز عبور از گذشته ندارد روبرو می‌کنند.

نکته‌ای دیگر در مورد فیلم Monuments طنز لطیف و تقریبا پنهان آن است که گاها جنبه‌ی طنز محلی نیز به خود می‌گیرد. شاید این مسئله کمی باعث سردرگمی مخاطب غیر انگلیسی زبان در بعضی از سکانس‌ها شود که البته تاثیر ناچیزی در درک داستان فیلم دارند.

با وجود این طنز، نباید فراموش کنیم که موضوعی که در این اثر محوریت دارد، درد از دست دادن و چگونگی مواجه شدن با آن است. در همه‌ی لحظاتی که با تد همراهی هستیم، تنهایی آشنایی توسط مخاطب لمس می‌شود. این تنهایی به نحوی فضای دو سال اخیر دنیای واقعی را تداعی می‌کند.

بیشتر بخوانید:

نقد فیلم Censor (سانسور 2021)

نقد فصل اول سریال Sweet Tooth (دندان شیرین 2021)

با این وجود که نوآوری زیادی در فیلم بناهای یادبود به چشم نمی‌خورد اما همه‌ی عناصر موجود در آن به طرز استادانه‌ای در هم تنیده‌اند و دارای وحدت هستند، هرچند که ریتم فیلم در بسیاری از قسمت‌ها به صورت ناگهانی بالا و پایین می‌رود اما بخاطر این مسئله، به مخاطب حس ناهماهنگی دست نمی‌دهد بلکه تبلوری است از حس سردرگمی که دستاورد بزرگی برای کارگردان و سینماتوگرافر اثر به حساب می‌رود.

در واقع این فیلم سعی کرده تا حد ممکن به دور از گرفتن حالت شعاری یا رمانتیسیسم سینمایی، مردی که عزیزی را از دست داده به تصویر بکشد و به واقعی‌ترین حالت ممکن حسی که فوت شریک زندگی به همراه دارد را به بیننده منتقل کند.

در طول فیلم، قسمت‌های متعدد و کوتاهی وجود دارد که کاملا از فضای حاکم بر اثر فاصله گرفته و حس و حال سورئال به فضا می‌بخشند در حالی که به کلیت فیلم ضربه‌ای وارد نمی‌کنند. در واقع چنین حالاتی برای کسی که چنین غم عظیمی را از سر می‌گذراند کاملاً طبیعی و معمول است.

همه با نبودن کسی که دوستش دارند برای پر کردن جای خالی آن، به خیال و خاطرات و تالارهای ذهنی خود پناه می‌برند. برای مثال سکانسی که در آن تد در یک مهمانسرای بین راهی با یک غریبه به نام امبر (Amber) شروع به رقصیدن می‌کند، یا قسمت کوتاهی در فرمت انیمیشن که در آن مفهوم مرگ از دید مصری‌های باستان را به نمایش می‌کشد.

تد نمی‌داند چطور باید با نبودن لارا کنار بیاید و چگونه بدون او به زندگی‌اش ادامه دهد. این سفر لازم و واجب است و باعث می‌شود تد با خودش کنار آمده و پرونده غم یار از دست رفته‌اش را ببوسد، ببندد و کنار بگذارد.

در نقد فیلم Monuments (بناهای یادبود 2020) باید گفت، لحظات پایانی این فیلم این حس را به مخاطب انتقال می‌دهد که فیلم به نتیجه رسیده و سفر جغرافیایی و معنایی تد به سرانجامی که حتی خودش هم نمی‌دانست لازم دارد ختم می‌شود.

بیشتر بخوانید:

نقد فیلم محله چینی ها (Chinatown 1974)

نقد فیلم جویندگان (The Searchers 1956)

شاید کم بودن بودجه این فیلم زیاد هم بد نباشد چرا که اگر بودجه بیشتری در اختیار کارگردان می‌بود، صد البته که از جنبه‌هایی کیفیت فیلم را بالاتر می‌برد اما باعث می‌شد فیلم زرق و برق بیشتری به خودش بگیرد و هیاهوی اضافی داشته باشد.

آن وقت دیگر با یک فیلم خودمانی که برایمان آشناست روبرو نبودیم. به همین دلیل شاید می‌توان نتیجه گرفت همه عناصر فیلم Monuments (بناهای یادبود 2020) به نرمی سر جای خود قرار گرفته است.

نقد فیلم Monuments (بناهای یادبود 2020) : بازی‌ها

دیوید سالیوان حس و حال دوست داشتنی و دلپذیر و گرمی را منتقل می‌کند. در بازیگری او و ویترینی که از شخصیت دیوید مقابل چشمان مخاطب چیده است، گرد طنزی روی دیالوگ‌هایی که می‌گوید پاشیده که با هویت کلی فیلم همخوانی دارد.

البته این طنز آنجایی که باید اضافه شده و در صحنه‌هایی که می‌خواهد غم خالص را برساند کمی زیاد است و سالیوان نتوانسته آنطور که باید رویارویی با حس تنهایی را نشان بدهد و اجرای او در حد سطحی مانده است. مشکلی که اغلب در سیتکام‌ها (کمدی موقعیت) می‌بینیم.

عشق بین تد و همسرش لارا باورپذیر است و این دو بازیگر کاری می‌کنند که ما با آن‌ها همراه می‌شویم و قلبمان با شادی و غم آن‌ها می‌تپد.

نقد فیلم Monuments (بناهای یادبود 2020) : گارگردانی هنری

این فیلم هویتی یکپارچه دارد و دنیایی به ما ارائه می‌کند که امکان وجودش را می‌پذیریم. رنگ‌ها و عناصر بصری به کار رفته در آن خوب و به جا هستند و در خدمت روایت داستان درآمده‌اند. اما اگر بخواهیم زیادی سخت‌گیرانه به آن نگاه کنیم باید بگوییم خلاقیت خاصی در این سطح فیلم به چشم نمی‌خورد و شاید زیادی طبق اصول و قوانین از پیش تعیین شده عمل می‌کند بدون اینکه عنصر بصری خاصی داشته باشد که آن را در ذهن ما متمایز کند و کاری کند که از این نظر تا ابد در ذهنمان بماند.

بیشتر بخوانید:

نقد فیلم زیر دریایی (Das Boot 1981)

نقد فیلم همشهری کین (Citizen Kane 1941)

اما از بابت فیلمبرداری، باید استفانی دافورد (Stephanie Dufford) دست مریزاد اساسی گفت چرا که یکی از با صلابت‌ترین و حرفه‌ای‌ترین جنبه‌های کار، نحوه کادربندی، فوکوس و به طور کل فیلم برداری این اثر سینمایی است.

آهنگسازی فیلم Monuments نیز به جا و زیباست و به این اثر رنگ و بوی خاصی می‌بخشد. در مورد ساخت موزیک متن همیشه این مطلب را می‌گویند که آهنگسازی خوب آنی است که اصلاً آن را نمی‌شنوید چرا که روی کار می‌نشیند و حواس بیننده را بیشتر به داستانی که گفته می‌شود جلب می‌کند تا خود موزیک.

در بخش‌های پایانی نقد فیلم Monuments (بناهای یادبود 2020) با ما باشید تا ابتدا یکی دو نظر از منتقدان بخوانیم و سپس یک جمع‌بندی نهایی داشته باشیم.

نقد فیلم Monuments (بناهای یادبود 2020) : نظر منتقدان سینمایی

مد وولف در سایت خود با دادن 3 ستاره از 5 چنین می‌گوید:

با وجود بازی محکم سالیوان، وقتی زمان آن می‌رسد که زجه بزند و با عمق تنهایی خود مواجه شود، زیاد موفق نیست. حتی بدتر، شوخ بودنش بیشتر به یک جوک می‌ماند که دارد آن چیزی که باید از خود نشان دهد را تقلید می‌کند و تنها سایه‌ای است از آنچه که تد باید باشد.

پیتر سابزینسکی، منتقد سایت راجر ابرت می‌نویسد:

اگر سازندگان فیلم Monuments می‌توانستند قبل از شروع فیلم‌برداری بفهمند هدفشان از ساخت فیلم چه بوده، شاید فیلم بهتر و پرمعناتری از آب در می‌آمد.

حدس می‌زنم فیلم می‌خواست بگوید باید با غم از دست دادن ناگهانی افراد کنار آمد و به زندگی بعد از آن‌ها ادامه داد، هر چند که فیلم این کار را انجام نمی‌دهد و در واقع هیچ چیز خاصی نمی‌گوید. در صورتی که می‌توانست مراقبه‌ای قدرتمند و فراتر از زمان درباره فرایند سوگواری باشد.

نقد فیلم Monuments (بناهای یادبود 2020) : کلام پایانی

در پایان نقد فیلم Monuments (بناهای یادبود 2020) باید به این سوال نهایی پاسخ دهیم که آیا این فیلم فیلم خوبی است یا نه. بهترین جواب این است که فیلم بدی نیست. شاید از تماشای آن بسیار لذت ببرید اما با معیارهای استاندارد سینمایی، این فیلم جایی بین درجه 1 و درجه 2 قرار می‌گیرد. قلبمان را تکان می‌دهد و احساساتمان را قلقلک می‌دهد، اما گاهی زیادی خود را به آن راه می‌زند و از جدیت لازم برخوردار نیست.

ان فیلم این موضوع را به بهترین نحو ممکن پیاده‌سازی و پرداخت نکرده و به همین دلیل آن را اشباع نکرده و در آینده کارگردانان و نویسندگان دیگری نیز می‌توانند ساخت فیلم با این تم داستانی را امتحان کنند. فیلم Monuments قواعد بازی را بلد نیست و هرچند نیت خوبی پشت ساخت این فیلم بوده اما نتوانسته آن طور که باید و شاید مسئله را باز کند.

عوامل : نقد فیلم Monuments

• کارگردان: جک سی نوول
• نویسندگان: جک سی نیوول، برکا فان
• بازیگران: مارگارت مورو، جول موری، ریوکا ریز، دیوید سالیوان، پالینا السینسکی
• فیلمبردار: استفانی دافورد
• آهنگساز: نیک اوگاوا
• تدوین: دیوید برکارت

بیشتر بخوانید:

• نقد فیلم میناماتا (Minamata 2020)
• نقد فیلم Fast and Furious 9 (سریع و خشن)
• نقد فیلم Spirit Untamed (روح آزاد 2021)
• نقد سریال آموزش جنسی (Sex Education 2019)
• نقد فیلم The Unhealer (نادرمانگر 2020)
• نقد فیلم Flashback (فلش بک 2020)
• نقد فیلم Blue Miracle (معجزه آبی 2021)
• فیلم Eternals (اترنالز 2021)
• نقد فیلم In the Heights (در ارتفاعات 2021)
• نقد فیلم Dream Horse 2020
• نقد فیلم Oxygen (اکسیژن 2021)
• فیلم های مورد علاقه تارانتینو ؛ لیست 25 فیلم مورد علاقه کوئنتین تارانتینو

نظر شما در خصوص بررسی و نقد فیلم Monuments چیست؟ نظرات خود را با فیگار در بخش کامنت‌ها به اشتراک بگذارید.